|
Gedicht 29
- De gedachte Dat het goed was, verstaanbaar. Iets toeëigenen dat niet van mij was, echt niet van mij. Elk moment van zweet en proberen, verdienen, van elkaar wat dingen leren. Wat is er mooier dan genieten, vernieuwen, waarderen? De jaloezie Geen gedachte meer, ik ben je lichaam kwijt- geraakt. Blijkbaar was het van-mij-zijn niet zo bindend als dat ik oorspronkelijk dacht. Al de zelfgebakken cake is zo onsmakelijk gebleken. Elk broodje dat ik smeer, dat de film nu met iemand anders wordt bekeken. Het afscheid En nu het gevoel nog. Jij brak ons, je volgde en ver- liet ons allebei. En dan je gezicht, dat verslagen vertelt dat ik het heb gedaan. Dat ik het goed kan maken. Zag je voor het laatst toen mijn hand de jouwe nog lief mocht hebben, voor ik al mijn gevoel voor jou moest staken. Het besef Over elk geheime plekje dat ik kende, achter- laten wat ik als zo gewoon ervoer, en tranen die mijn ogen nog niet verlaten willen. Ik ben een jaloerse vrijgezel. Beloof me, lief, naar de goede kant te gaan. Je hebt mijn handen niet meer nodig. Maar mijn handen jou nog wel. |
Mag ik heel brutaal vragen om reacties op het bovenstaande gedicht als je daar zin in hebt?
Het was een gedicht dat ik schreef uit een grote frustratie en alles wat er in staat heb ik echt gemeend en niet overdreven. Dit is een van de gedichten waar ik trots op ben en ik ben heel benieuwd hoe jullie hem vinden. De derde strofe vind ik niet mooi, die wil ik eigenlijk nog compleet omgooien. |
Ik ben nieuw hier, was even aan het rond kijken, en kwam hier terecht.
Ik vind het een heel mooi en oprecht gedicht. (29) Waar haal je die inspiratie vandaan? |
hier kan je meer info vinden over Inspiratie :)
|
Wauw, ik vind het enerzijds bijzonder (positief) hoe jij de situaties in je hoofd kunt 'transformeren' naar mooie woorden op papier. Het kwam op mij over, bij je laatste gedicht, dat iemand weer (bij je) weg ging, ofzo. Ik vind je gedichten mooi!
|
Ik vind de opdeling erg leuk gevonden, origineel. Maar ik vind hem wel te lang. Of eigenlijk, te langdradig. Alsof je te veel woorden nodig hebt om tot iets te komen en het daardoor minder boeit. Verder vind ik dat, doordat het zo lang is, de zinsafbrekingen enigszins storen. Als je het zo vaak doet, is het niet meer bijzonder en gaat dat 'extra' dat het moet geven, verloren.
En ik vind 'als dat ik oorspronkelijk dacht' echt niet mooi klinken, waarom staat die dat daar? En de derde strofe is inderdaad het minst. Je overdrijft de metafoor daar vind ik. En nou lijkt het alsof ik één en al negativiteit ben, maar dat is niet zo ;) Ik vind het alleen nog wel een erg ruwe versie. Eén met potentie, absoluut, maar nog geen gedicht dat me van mn sokken blaast. En ik geef zoveel kritiek omdat je uitdrukkelijk vraagt om reacties, als je het liever niet hebt, moet je t maar zeggen:) |
Nee hoor Ave, neuk de mieren zou ik zeggen! Heb ik wel wat aan. Je opmerking over het woordje dat ben ik het niet mee eens. Misschien is het wel iets wat we alleen is Friesland zeggen, maar ik vind die dat daar mooi staan.
De derde strofe moet ik nog een keer goed naar kijken als ik de tijd er voor heb. Je tips over de langdradigheid worden misschien gecompenseerd door de genialiteit van de nieuwe derde strofe, maar dat zien we dan wel, ik neem het in ieder geval mee naar volgende gedichten. |
Gedicht 30
- Ben ik opgezadeld op je paardje, kwijtgeraakt waarvan ik zo ontzettend veel genoot - doen je duizend woorden eerder denken aan de dood. |
Gedicht 31
- Ik heb zorgen, je bent niet de enige met wallen. Daar zijn we nog samen, maar jou zal het uiteindelijk gaan bevallen. Het is niet andersom, ik ren jou dromen achterna. Jij kiest dus ik besta. |
Gedicht 29 heb ik aangepast, als het kan graag reactie van Ave of ze dit beter vind dan de vorige versie. Als anderen ook willen reageren: Graag!
|
De gedachte
Dat het goed was, verstaanbaar. Iets toeëigenen dat niet van mij was, echt niet van mij. Elk moment van zweet en proberen, verdienen, van elkaar wat dingen leren. Wat is er mooier dan genieten, vernieuwen, waarderen? De jaloezie Geen gedachte meer, ik ben je lichaam kwijt- geraakt. Blijkbaar was het van-mij-zijn niet zo bindend als dat ik oorspronkelijk dacht. Al de zelfgebakken cake is zo onsmakelijk gebleken. Elk broodje dat ik smeer, dat de film nu met iemand anders word bekeken. Het afscheid En nu het gevoel nog. Jij brak ons, je volgde en ver- liet ons allebei. En dan je gezicht, dat verslagen vertelt dat ik het heb gedaan. Dat ik het goed kan maken. Ik zag je voor het laatst toen mijn hand de jouwe nog lief mocht hebben, voor ik al mijn gevoel voor jou moest staken. Het besef Over elk geheime plekje dat ik kende, achter- laten wat ik als zo gewoon ervoer, tranen die mijn ogen nog niet verlaten willen. Ik ben een jaloerse vrijgezel. Beloof me, lief, naar de goede kant te gaan. Je hebt mijn handen niet meer nodig. Maar mijn handen jou nog wel. Ik zou persoonlijk de regelafbreking zo doen. In de laatste strofe zou ik de 'en' voor 'tranen' weglaten omdat de 'en' breekt en ik het juist een zin vind die je mee moet voeren. En 'in een verslagen uitdrukking' zou ik gewoon 'verslagen' van maken. Waarom zoveel woorden? Daarnaast heb je dan 'dat ik het heb gedaan. dat ik het goed kan' op één regel staan en dat vind ik persoonlijk een groot pluspunt :) |
De gedachte
Dat het goed was, verstaanbaar. Iets toeëigenen dat niet van mij was, echt niet van mij. Elk moment van zweet en proberen, verdienen, van elkaar wat dingen leren. Wat is er mooier dan genieten, vernieuwen, waarderen? De jaloezie Geen gedachte meer, ik ben je lichaam kwijt- geraakt. Blijkbaar was het van-mij-zijn niet zo bindend als dat ik oorspronkelijk dacht. Al de zelfgebakken cake is zo onsmakelijk gebleken. Elk broodje dat ik smeer, dat de film nu met iemand anders wordt bekeken. Het afscheid En nu het gevoel nog. Jij brak ons, je volgde en ver- liet ons allebei. En dan je gezicht, dat verslagen vertelt dat ik het heb gedaan. Dat ik het goed kan maken. Zag je voor het laatst toen mijn hand de jouwe nog lief mocht hebben, voor ik al mijn gevoel voor jou moest staken. Het besef Over elk geheime plekje dat ik kende, achter- laten wat ik als zo gewoon ervoer, en tranen die mijn ogen nog niet verlaten willen. Ik ben een jaloerse vrijgezel. Beloof me, lief, naar de goede kant te gaan. Je hebt mijn handen niet meer nodig. Maar mijn handen jou nog wel. dat is wat ik er van gemaakt heb, Ave's advies opvolgend en toch nog 2 aanpassingen gemaakt. |
Gedicht 32
- Val, en desnoods verkeerd, mooi meisje, je verdriet en tranen maken feniksen jaloers. en doen mijn grondvesten trillen van bedwelming. Draai je zeilen bij en vaar naar daar waar je hart ligt. Proef de zilte branding op je tong, windvlagen zodat ook je haren zullen vliegen. Frons je wenkbrauwen als je streepjes ziet, of een lichtje vuurtoren. Juich, geniet, vier feest. je bent thuis. |
Ik wil graag reageren op gedicht 29. Ik vind het besef een mooi stuk. :)
O, In jaloezie moet 'word' met dt! |
thank you!
|
Ik heb lang niet meer gedicht, maar gister in de trein toch mijn pen gepakt voor 2 gedichtjes.
Gedicht 33 - Mag ik naast je zitten? - Dankjewel. heb je vaker zo een schone lach, of doe je het gewoon goed, zo voor de eerste keer? heb je soms een naam die ik mag weten? Wauw. dat is een mooie naam. Je handen zien er zacht uit, en of ik ze even vast zou mogen houden, zoals jou ogen dat bij mij doen. Zullen we dan samen al jaren getrouwd zijn? Allemachtig meisje, waarom ken ik jou niet ergens van? |
Gedicht 34
- Doe je ogen maar weer open want we leven toch vandaag? Je leven vult zich - niet meer slechts met jou - Je word niet uitgerust meer wakker. Ik doe mijn best om niet te zeggen, wat mijn ogen al vertelden. De trein is lang, maar het spoor is langer. In het raam, niet alleen de lichtjes zichtbaar van de nacht. mezelf zien. Wat doe ik in het raam? Een eenzaam jochie in de trein. |
gedicht 33 is echt een mooi gedicht hoor. lijkt net alsof je in de trein werd geinspireert door een meisje..
of was dat ook zo?? :D nee ik vind het echt een mooi gedicht, is mooi hoe je met een paar woorden steeds gewoon je ideeen op papier krijgt. dat is iets wat ik nog goed moet leren... nice work ;) |
Ja, een meisje zat vorige week de hele tijd een beetje lief terug te lachen en dat zat gister nog in mijn hoofd. Dus vandaar :)
Bedankt :y |
Gedicht 35
geschreven voor iemand - Nederlandse meisjeshuid; een laagje zout van ach en wee. en als je tranen bak met ijs doen raken - ik huil altijd met je mee. Niet verkeerd, niet bedoeld. leef je tranen, je zorg, 't is niet erg want we zijn immers hier. Zet je mutsje op- en vergeet je rode ogen nu. doe je shirtje aan, aan- en leef met je mee. duimen in je nederlandse meisjeshuid, en gevolgen die de dag meegaven aan de dag. Het vliegt voorbij, het gaat over. Spanning als wolken, massage in de palm van je hand. Het vliegt voorbij, het gaat over. en als je hier niet meer groeien kan, kom. Dan maak ik je wonderland. |
Door drukte ben ik erg inactief, maar zometeen weer met de trein, dus dichten :)
|
Gedicht 33 is zo schattig! En goed! (Y) *o*
|
Ik ben het met ggcy8 eens :)
|
Ik heb er weer 2 geschreven. Zal ze vanavond typen doen:)
|
2 Bijlage(n)
Gedicht 36
- Ingevlochten wensen, je wilt. je kan. Zij vluchten of steken, maar dat wisten we. We hadden het voorspeld. De man in het zwart had mij wat van zijn geheimen verteld. En stiekem zal jij zuchten, mocht ik niet aan je wensen meer voldoen. Ik vlecht en vecht. opdat we morgen ook nog lachen. Gedicht 37 - Het is een masker, omhooggehouden door gebluste vuurtjes, je won. Je hebt het gevecht gewonnen, en bent zelf je laatste tegenstander. Ontelbaar zoveel zwermen opgevlogen in jou tirannie, in je blinde woede. Waar is toch die elegantie, de rechte tenen en het mondje, je glimlach? Je emmers tot de nok toe vol, water naar de zee. Mens, durf te leven, opdat we allen zijn bedorven, en totdat wij allen zijn verteerd. ----------------- over de scans: In de trein en lopend geschreven, vandaar het handschrift. |
Gedicht 38
Een plotselinge ingeving bij het wachten op de bus, maar ik vind hem nog niet af.. suggesties? - Bij het wachten op de bus sta ik te kijken hoe legendes zich manifesteren bij de oude man die, als het koud en nevelig is, zijn dikke jas aantrekt om voor zijn huis gevogelte te voeren. Genietend van de mist, die in zijn eens zo kleurige haren langzaam veranderd in echte, ronde waterdruppels. Ik schrik van 's mans ogen als hij lacht om een typisch vogel-tafereel. Ik mis mijn bus en val op mijn knieën door het besef dat ik nog leven mag, dat ik nog tijd heb voordat ik in 's mans schoenen sta de vogels voeren, en zelf niet eens meer douchen kan. |
Ik vind hem zo eigenlijk wel redelijk af :)
Mooie beeldspraak. Ik zie je er al helemaal staan zo :o |
Ik schrijf nog wel hoor!
:D Gedicht 39 - met haar zonnebank- geteinte huid en rimpels die nog steeds in leven zijn door haar ex-man en de kinderen geverfde haren om de nieuwe sporen van gebleekte ouderdom tegen te gaan ze is gemiddeld vijftig jaar en lijd een nieuw maar eenzaam, leeg bestaan. |
Gedicht 40
- De benen lopen snel en voor mij is alles nieuw. Kleine zaakjes en reclameborden blijven achter als ik instap voor weer een gloednieuw avontuur. Ze slijten langzaam maar de spanning is de zaterdag erop niet meer te vinden, verstopt zich zoals egels dat wel vaker doen. Het rennen wordt routine, waaide weg met alle treinen. Zo lacht nu deze jongen om zijn eindeloze fantasie. Herleeft een nieuwe spanning. Slaapt van nieuwe dingen. |
Gedicht 41
- Het meisje had al vaak gelogen, dus verrassend was het niet. De stille krassen op ieders geweten zijn eeuwig en on- terecht. Ze hield van dingen achterhouden om haar zelfgemaakte zwaktes te verbergen. Haar laatste grote leugen was voor hem altijd onzichtbaar gebleven. Het liedje was al uitgeluisterd en -gezongen, maar word nu hij ook de laatste druppel heeft geproefd, ook nooit meer herschreven. |
Gedicht 42
- Mijn hand in de jouwe alsof ik heel lang niet ben thuisgeweest en nu mijn voeten veeg. welkom (zegt de mat) |
Nice, het beeld van zo lang niet thuis zijn dat je opeens je voeten veegt.:)
|
hmm, ja, het voelt zo (alsof ik thuis kom) en tegelijk wil ik zeggen dat het gevoel welkom is. :)
|
ik vind het een apart gedicht.
met apart bedoel ik dat je er een beetje een dubbel gevoel bij krijgt. je bent thuis maar toch heb je t gevoel dat het thuis niet is... omdat je veel hebt gemist ofzoo dat gevoel krijg ik er bij. maar ik vind hem kort maar krachtig :D |
Ik heb gedicht 3 herschreven, verbeterd, wat je wil.
|
Gedicht 4 herschreven.
|
Gedicht tweeënveertig heeft echt zó hard mijn complimenten, Jojo. Echt. Net als drieëndertig, die was erg indrukwekkend. Zal Abzg leuk vinden, trouwens.
Vooral de keus van je onderwerpen is mooi, omdat het zo niet-standaard is, en dat je daar dan toch een mooi gedicht uit krijgt zonder dat het een gegooi met moeilijke woorden en vreemde zinsconstructies wordt. |
YES!
Ik kreeg vandaag bericht van doe maar dicht maar dat ik in de bundel sta! :D |
ohhh gefeliciteerd :D
|
WHOooohhhOooooO!!!!! Gefeliciteerd schattie!
|
Citaat:
|
Ik heb deze drie ingezonden, weet niet welke het is geworden, maar ik denk Herfst ;)
Gedicht 1 Titel: Hagelslag Ik probeer maar ben te laat en zo begint mijn zaterdag Ik kijk nog even, en dan: "Mam, mag ik de hagelslag?" Ik krijg mijn zin, maar dan met moeite alsof het zwaarder is dan anders We zijn hier moe en niets gewend ik wou alleen maar hagelslag Zo was het dus nooit, de borden staan hier in de brand Ze gaan verder dan ze mogen er word gegooid met hagelslag Ik ben het zat en ga naar boven buiten zinnen, niet aanspreekbaar. Dit was het laatste avondmaal maar dan bij het ontbijt. Gedicht 2 Titel: Herfst Zou je niet eens langs mijn huisje komen conversaties delen die vroeger al beoordeeld zijn en je ogen laten zingen zo ze naar de bomen kijken Zou je niet eens de blaad'ren met dezelfde bruine kleuren uit je haren vegen, lachen om de droge takken, barsten van geluk en jaloezie, als een paddestoel in groener gras Zou je niet eens dauwdruppels als tranen uit je ogen knipperen en de wind laten spelen met je kleren, vliegen op de dialogen die je verwarrend met jezelf en mij voert Zou je niet eens vogels laten wegtrekken en je dromen laten vallen, me aankijken, bruiner worden zonder zon, kouder; maar nog lang niet koud genoeg om op te warmen Gedicht 3 Titel: Verhuizen Ergens zwaait een zeemeermin er word met boeken naar haar hoofd gegooit en met spiegels in haar ene oog geschenen. Er word een klerenkast hard dichtgeslagen en haar scheermes is verdwenen Er is door vele schubben hard gereageerd en de sandalen zijn onderweg al uitgeschopt Mijn iPod met m'n kussen liggen achter haar verstopt Met haar polsen beschermt ze alle posters. Ergens zwaait een zeemeermin en met elke zwaai word ze bekwamer Ergens zwaait een zeemeermin ze geeft haar leven voor mijn kamer. |
Gedicht 42
- Nog om te herschrijven (tips? suggesties?) Ook verlaten stationsfietsen gaan slapen als de laatste trein haar sporen gewisseld heeft. De fietstassen hebben net geleerd te gapen en enkele afgezonderde ligfietsen die niet in de standaard pasten. Ze dromen vast over het romantisch bellen naar de fiets aan de adnere kant, voelen vlinders in hun stangen, denken aan fietsen langs het strand. Van een windvlaag kraken omafietsen, schrikt de weduwnaar zich dood. Elke nacht hetzelfde ritje, tot de allerlaatste avond. Die avond zijn ze schroot. |
Oei, ik sta met een heel ander gedicht in de bundel! Plaats hem ASAP.
|
Citaat:
|
|
|
Gedicht 43
- Ze stond op foto's zoals mensen eruit zien die vroeg of laat vergeten worden. Ze liet veel zien, maar voor haarzelf was het nooit genoeg, en ook dat liet ze zien. Je zag, althans dat denkt men, dat ze plezier had en dat ze bijna alles wel kon hebben. Ze was niet gevoelig voor grapjes, maar voor huilfilms liet ze alles lopen. Ze was degene die met haar aanwezigheid altijd sterke indrukken achterliet, maar tevens zou je haar vergeten als je nooit meer aan haar herinnerd zou worden. Zowel tussen als achter als in haar ogen speelde zoveel meer af dan dat je zelfs maar gokken kon. Iedereen wist dat de mens niet gemaakt was om niet te praten, behalve zij. Ze dacht dat als ze de pijn zelf maken zou, de rest vanzelf wel weg zou gaan. Ze werd blind voor alle resultaten, waaronder schouderklopjes en knipoogjes. Ze draaide zich, beschaamd voor niets, om voor elke jongen, maakte zo haar eigen ongeluk. Ze wou de hulp niet meer, ze zou toch nooit meer kunnen winnen. Ze was zo zuiver en zo echt, werd zo mager en vervelend. Ze had immers toch de stem niet meer gehoord. Ze liet een briefje achter op de tafel, en heeft zich zonder wat te zeggen, op haar kamertje vermoord. |
Je beschrijft een treffend beeld. Hier en daar zijn er toch nog wat dingen die ik zou veranderen.
Citaat:
Ze was degene die met haar aanwezigheid altijd sterke indrukken achterliet, maar eveneens zou je haar vergeten als je haar nooit meer zou zien. Citaat:
Aan alle kanten van haar ogen speelde zoveel meer af dan dat je zelf maar begrijpen kon. Iedereen wist dat de mens niet gemaakt was om te zwijgen, behalve zij. Citaat:
rest vanzelf wel zou verdwijnen. Ze werd blind voor alle resultaten, waaronder de schouderklopjes en de knipoog. Citaat:
Citaat:
|
Bedankt Nionin!
Ik ben vooral heel blij met het woord "eveneens" dat je voorstelde. Dat woord was ik een beetje vergeten. Enkele suggesties ben ik het niet helemaal mee eens, ik ga even kijken hoe ik het ga doen. Over "diamond in the rough" ben ik het helemaal met je eens. Het klopt ook: de meeste gedichten schrijf ik gewoon in het snel reageren schermpje. Later kijk er nog eens na en ik ben regelmatig bezig alle gedichten opnieuw te lezen en herschrijven waar nodig. |
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 10:54. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.