@ krummeltje:
wanneer gaat je verhaal nou verder?? ik wacht al zo lang... *kijkt heeeeeel lief en vragend*

*doet dat ook*

sluit zich er ook bij aan.... :rolleyes:

das al weer tijd geleden dat ik ben geweest.. en nog steeds niet het volgende deel *snik*

:| we hebben de zelfde avatar :S

oooh

kom er nog een vervolg?? "alsjeblieft" :(

Nee maakt niet uit, mijn moeder heeft ook zwartwit foto's uit die tijd. Is goedkoper en makkelijker enzo :)

Jaaaa ik wil ook meer, leuk!

Vergissing! Eerst zit David nog in 4 havo, later in 5 vwo.
Je moet dat trouwens wel van elkaar af schrijven, toch?

Maar wel een leuk verhaal hoor!

Maaruh, heet jouw broertje ook geen Matthijs? Ik zou geen persoonlijke namen gebruiken, anders wordt het teveel jezelf zeg maar. Maar ik weet het niet zeker hoor, of hij zo heet. Dacht ik. Ik ken jou namelijk (niet goed). Ik ben Berniek?

Offtopic: Whiii ik ken jou! Ben jij hier forumbaas? waar dan?

Ontopic: nee, mijn broertje heet Erik. En in mijn word-versie heb ik 5havo verandert naar 5vwo... omdat ie anders in de examenklas zou zitten en dat komt voor mijn verhaal niet zo uit.

hoe weet je trouwens dat ik het ben? (do not fear... for it is I only.... haha...)

Wat koel! Forumbaas zijn lijkt me leuk.

Eh, tsja, ik schrijf dus. Ik doe het eigenlijk al mijn hele leven, dus ik ben er aardig geoefend in.

Maar de bel gaat...

Heb jij nu examens?

je moet een boek gaan schrijven :D komt realistisch over dit verhaal en is erg herkenbaar voor scholieren denk ik

Offtopic: Nee, morgen begint het voor mij.

Maar goed, ik vind wel dat je goed schrijft hoor! Moet je zeker mee door gaan. Dit verhaal is inderdaad niet standaard, moet je uitgeven! (of in schoolkrant zetten ;) )

Ik zal het eerst wel eens afmaken, tussen mijn s.o.tje Latijn door.

Offtopic: dus alpha, jij komt volgend jaar bij mij in de klas?

Succes! Sta je er goed voor?

Ik heb vakantie - eindelijk - dus hier eindelijk ook het vervolg...


Het park lag prachtig in de volle zon, maar David schonk er geen aandacht aan. Hij wist het niet meer. Voor het eerst van zijn leven wist hij het niet meer. Hij had vanaf toen hij heel klein was eigenlijk voor zichzelf moeten zorgen, hij kon koken, hij kon alle stomme huishoudelijke werkjes die zijn moeder nooit deed, hij had zelf meer voor zijn moeder gezorgd dan zij voor hem, en nu had ze hem het huis uit gezet.
Hij kon het simpelweg niet geloven. Hij had zich altijd gedragen, zo erg zelfs dat zelfs zijn moeder hem uitschold voor saaie idioot. Ze had hem wel eens wiet of alcohol aangeboden, maar daar hield hij niet van. Hij had nog nooit iets met de politie te maken gehad. Zijn cijfers waren goed.
Waarom had ze dan gezegd dat hij moest gaan? Alleen omdat hij een vreselijk misplaatste opmerking over Fabian maakte? Zo erg kon dat toch nooit zijn? Ooit zou iemand die spullen op zolder ontdekken, hij kon er ook niks aan doen dat hij dat toevallig was. Het was niet eerlijk.
Hij merkte het niet toen er langzaam tranen langs zijn gezicht naar beneden drupten. Hij had hoofdpijn en voelde zich doodongelukkig. Ook al had hij liever niet zo’n moeder gehad, ze was toch een beetje zijn thuis geweest. Of hij dat nou wilde of niet.
“David! Wat doe je hier?”
Hij keek op en zag Stefanie op hem afkomen. Ze keek erg bezorgd. “Ik had je gebeld, maar je moeder zei dat je weggelopen was.”
“Weggelopen,” zei hij bitter. “Weggestuurd zal je bedoelen. Ze heeft me het huis uit gezet.”
“Wat?” Stefanie was stomverbaasd. “Waarom?”
David keek haar even aan. Ze leek oprecht bezorgd. “Hoe wist je dat ik hier was?”
“Ik heb je overal gezocht,” zei Stefanie. “Ik was bang dat er wat met je gebeurd was.”
David glimlachte een beetje. Stefanie kwam naast hem op het gras zitten. “Heb je gehuild?”
Hij knikte.
“Waarom heeft ze je het huis uitgezet?”
Hij wist dat hij het zou moeten vertellen. Hij moest. Stefanie zou het anders nooit begrijpen.
“Ik heb een broer. Denk ik.”
Stefanie’s mond viel open, niet van verbazing, maar van pure verbijstering. Ze wilde wat zeggen maar hield haar mond, in afwachting van wat hij verder zou gaan vertellen.
“Ik vond op zolder foto’s van een baby. Hij heet Fabian en is een paar jaar jonger dan Jedithja. En toen ik mijn moeder ernaar vroeg net, heeft ze me het huis uitgezet.”
Stefanie hoefde niet te vragen om verder te vertellen. David vond dat hij het veel eerder had moeten vertellen. Hij voelde zichzelf verschrikkelijk egoïstisch en hij was stom geweest om te denken dat hij het alleen wel aankon. Hij begon te vertellen van de zolder, de foto’s, van Jedithja en tenslotte tot het moment dat zijn moeder hem het huis uitgezet had.
“En nou zit ik hier,” zei hij en het laatste woord was nauwelijks meer verstaanbaar. David barstte in tranen uit. Het interesseerde hem niet dat hij nu voor gek stond voor iedereen die langsliep. Hij had zich nog nooit zo ellendig gevoeld.
Stefanie schrok toen ze hem zag huilen. Ze sloeg haar armen om hem heen en probeerde hem te troosten. David klemde zich aan haar vast. “Wat moet ik nou?”
Ze haalde haar schouders op. “Niets, David. Het komt allemaal goed.”
“Maar waar moet ik nou slapen vannacht?”
“Wat denk je zelf?” vroeg ze licht verbaasd. “We gaan naar dat feestje, natuurlijk.”
David keek met betraande ogen naar haar op. “Stefanie…”
“Afleiding is goed,” zei ze resoluut. “We gaan gewoon.” Ze stond op en stak haar hand naar hem uit. Hij kwam overeind en pakte haar hand.
“Ben je nog boos op me?”
Stefanie lachte. “Natuurlijk niet.”
Met een lichte glimlach op zijn gezicht liep David met Stefanie het park uit.
Misschien had ze gelijk. Misschien kwam het toch wel goed.

Mooi stuk!!

Wel een zielig stuk... Maar echt Top!!(y)

Super! goed te volgen ook, leest lekker weg.
je hebt talent!
er is een ding wat me opviel, in dat stuk over dat feest. ( misschien een beetje laat )
de ene keer begint het om 8 uur, en de andere keer om 9 uur? :rolleyes:
verder vind ik het echt fantastisch werk, ga zo door!

Huh. Consequentiefoutje denk ik.

(maar als t ooit uitgegeven wordt :P zijn daar mensen bij de uitgeverij voor... )

beter mooi stuk.... meer meer meer

haha, was eigenlijk ook een beetje flauw detail van mij :)
nvr mind ;)

*wacht met smart :)*

ja mooi hoor!!! (y)

1 woord: RESPECT

jeeeej vervolg!! wat gebeurt er verder?!

ik had echt al heel lang niet gekeken, en ineens stond het er weer... wiee, ik ben echt blij

MEER :) NOG VEEL MEER :D alsjeblieft!

Meeer :d

dit verhaal heerscht wilt meer

:eek: heel mooi! ik had ook al een tijd niet gekeken...kom niet zo heel veel hier, maar dit was wel de moeite waard!

jah idd:D maar ik was 't nog niet vergeten(y) koel!

Super Kewl verhaal!!! :D Leuke schrijfstijl!!! (y)

MEER MEER MEER MEER MEER MEER MEER MEER!!!! :D :D :D

*maakt niet uit wanneer, als 't er maar komt :rolleyes: *

Goed,leesbaar en onderhoudend maar wat te Carry Slee-achtig....

Carry Slee-achtig? vind ik nou juist niet..

meer meer meer???
*gaat nog maar een keer heel lief kijken*

*trekt linker-wenkbrauw op*
Verklaar u nader?

besteed je tijd aan schrijven. :o

:D

raaaaaaaah :mad: :D
heb je al wat geschreven? :(

vind het ook een heel goed verhaal, je stijl is goed! denk je er eigenlijk over om ook boeken uit te gaan geven?
*kijkt uit naar vervolg*

*Vlindertje is beetje jaloers aan het zijn op het concept...*

Als je niet verder schrijft, mag ik het dan hebben :p?!

Neuj! :P

Mark deed de deur open en grijsde toen hij David en Stefanie zag. “Jullie zijn echt onafscheidelijk hè? Maar gaaf dat je er bent, David.” Hij wees naar de gang. “Gooi daar je spullen maar neer.”
Stefanie lachte. “Ben je niet blij dat ik er ben dan?”
Mark grijsde weer en deed een onhandige poging tot een knuffel. “Ik ben zo blij dat jij er bent, weet je…”
David voelde een steek van jaloezie door zich heen gaan. Stefanie zag het en maakte zich snel los. “Had jij het cadeautje?”
Hij rommelde in zijn tas en haalde de cd eruit die Stefanie en hij gekocht hadden. “Gefeliciteerd nog.”
“Hé, wat gaaf, die heb ik nog niet.” Mark liep meteen weg om de cd op te zetten.
Stefanie wendde zich tot David. “Was je jaloers?”
David haalde zijn schouders op.
“Dat is toch nergens voor nodig, we hebben toch niks?”
Hij knikte. Dat was waar. Ze hadden niks.
De volgende paar uur gingen voorbij zonder dat David het eigenlijk door had. Mark had veel bier ingeslagen en een film op gezet die enigszins erotisch getint was, zodat er al een paar stelletjes naar boven of buiten waren verdwenen, om, zoals Mark grijnzend zei “het voorbeeld te volgen.”
Maar de film was onderhand al afgelopen en de kamer werd steeds leger, totdat alleen Stefanie, Mark, nog een andere jongen en David zelf overbleven.
Stefanie leek erg geïnteresseerd in de andere jongen, hoewel David hem helemaal niet haar type vond. Ze lagen met hun hoofden dicht bij elkaar te praten. Hij ergerde zich aan Stefanie – hij dacht dat ze samen met hem zou optrekken vanavond.
“Biertje?” vroeg Mark met zijn welbekende grijns. David greep het flesje aan. Het interesseerde hem nu ook helemaal niks meer. Stefanie was bezig met opstaan en wierp nog wel een snelle blik in zijn richting, maar verdween toen ook ergens anders heen.
“Heb je niet wat sterkers?” vroeg David. Mark lachte breed. “Ik heb een fles wodka bewaard voor de wat intiemere momenten.”
David ging niet in op deze vreemde opmerking, hij wilde alleen zijn verdriet verdrinken. Hoewel – verdriet was misschien een te groot woord. Het was meer ontreddering, per slot van rekening werd hij niet dagelijks het huis uit gezet door zijn moeder. Sterker nog, hij had nooit echt ruzie met haar gehad.
Mark duwde hem een limonadeglas wodka in zijn handen. David gooide de wodka in één keer achterover en ging toen languit op de grond liggen. “Het is niet eerlijk.”
“Nee,” zei Mark glimlachend. “Hoezo dan?”
“Mijn familie,” zei David met een zucht.
“Oh.”
Vreemd dat ik nooit hoef uit te leggen wat er precies mis is met mijn familie, dacht David bitter. Iedereen kent mijn gestoorde moeder en haar even gestoorde dochters. En die arme, arme David die met ze opgescheept zit.
Hij begon zich een beetje duizelig te voelen van het bier en de wodka van net.
“Hé David, ik vroeg je wat.”
“Sorry – wat?”
“Ben je nou het huis uitgezet, vertelde Stefanie?”
“Ja… dat is een lang verhaal.” Hij had absoluut geen zin om ook maar iets over Fabian te vertellen tegenover Mark.
“En nou ga je voorlopig even bij Stefanie logeren? Heb je geen verdere familie?”
David had het gevoel alsof Mark met een bijl tegen zijn hoofd had geslagen. Familie… Dat hij daar nooit eerder aan gedacht had! Natuurlijk moest hij familie hebben – al had mama nooit wat verteld over zijn grootouders en ooms en tantes, hij móést familie hebben.
En Fabian moest ook ergens een graf hebben.
“Wat ga je doen?” vroeg Mark stomverbaasd. Maar toen was David de voordeur al uit.

Oei, ik verwachtte al bijna dat Mark hem leuk vond ;p

:D

yes eindelijk een vervolg;p
ow tis spannend:P nog steeds goed!

WEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEH

WHAAAAA koel vervolg :) :) :) meer meer meer ;)

MEER!!!!!! (y) is echt super goed!!

Jaaaaaa, echt leuk weer!!!

load harmony zit helemaal klaar voor het vervolg.. :) je bent GOEHOED

zalig verhaal
wanneer vervolg??