Citaat:
lovetear schreef
emotioneel verhaal dat je aan het denken zet(er zijn geen misdaden, alleen maar daden is geen alledaagse boodschap vind ik)
|
Ik vond dat juist erg simplistisch. Zeker nadat ik zoveel mensen had gehoord over de verborgen complexiteit van deze film. Ik had echt zoiets van "waar blijft de complexiteit"? We moesten sympathiseren met(of ons op zijn minst laten intrigeren door)de karakters en hun belevenissen, maar ondertussen wel pikken dat Noé zijn moraal Stone-stijl aan ons opdrong.
Citaat:
- acteerprestaties van niveau. Daarnaast wordt er ondanks dat er niet veel achtergrondinfo over de acteurs is gegeven toch duidelijk wat voor personen het zijn, dat kun je oppervlakkig noemen, maar ik noem dat eerder een goede prestatie van de acteurs, ik leefde wel met ze mee.
|
Ik vond dat het acteerwerk, met name van Cassel, niet veel verder reikte dan de oppervlakte. Oftewel een hoop masculien geschreeuw(dat later in de film dan zogenaamd moet afzakken om weer te geven welke gemakzuchtige karakterboog Cassel had ondergaan) en grote gebaren. Dat werd later wel iets beter, maar hij kon mij toch nergens overtuigen. En Monica Beluci, tja, die weet wel hoe ze
. Maar het script is te mager om haar karakter een beetje een geraamte te geven. Dat leidt er toe dat de film zich moet beroepen op het shockerende effect van "een" vrouw die door "een" enge man wordt verkracht. Dat vinden we natuurlijk allemaal vreselijk, maar de shock kwam bij mij dus niet voort uit medeleven en zorgen voor haar personage. Ook niet achteraf.
Het deed me wel iets, maar niet op een dieper niveau. Zoals een wilde vreemde vrouw die wordt verkracht in plaats van bijvoorbeeld een hele goede vriendin of nog closer. Dat is het nadeel van een(in mijn ogen) zwak script(en met script bedoel ik niet de dialogen, want die waren grotendeels geimproviseerd, wat soms duidelijk te merken was), niet afdoende acteerprestaties en de Mementostructuur in combo. De structuur brengt het risico met zich mee dat als het script niet goed genoeg is dan zullen de gebeurtenissen in het begin(het einde dus)je achteraf(na afloop van de film of geleidelijk aan door de film heen) ook niet dusdanig bewegen dat er een terugwerkende kracht van uit gaat. Dat had ik met Memento wel en met Irreversible absoluut niet.
Citaat:
- camerawerk vond ik niet onnodig pretentieus, het camerawerk vertelde eigenlijk hetzelfde verhaal als de geestdrift van de acteurs, als zij zwaar in de problemen zaten was het camerawerk onoverzichtelijk en chaotisch, en bij de stukken waarin geen vuiltje aan de lucht is zijn lange, rustige en overzichtelijke camerawerk, dat vind ik vrij goed gedaan, maakt de film veel indringender vind ik.
|
Ja, ik denk ook dat het camerawerk de state of mind van de acteurs reflecteerde, maar ik zie niet in hoe dat de film diepgang geeft. Dat soort methodes worden als sinds het begin gehanteerd, zij het natuurlijk net even iets minder gestileerd en extreem dan door Noé. Ik vind het dan ook niets toevoegen.
Maar goed, dit standpunt kan ook komen doordat ik teveel verwachte op intellectueel-cinematisch gebied, zoals ik in het bovenstaande stukje al zei. :)
Citaat:
- de mementostructuur vond ik goed uitgewerkt, misschien een extra pluspuntje, maar niet de reden waarom ik het zo'n geweldige film vind.
|
Okay.
De details kan ik me niet herinneren, eigenlijk. Je bedoelt dat
Mja, die boodschap is mij dan kennelijk ontschoten. Maar het zou voor mij denk ik niet genoeg zijn om de film te redden. Dat had de plotoutlining moeten doen.
Citaat:
]Van homofobische propaganda is niet echt sprake vind ik,
|
Mja, maar Gaspar Noé staat bekend als vrij conservatief, en zeker met zijn andere nogal abusief ingestelde film
I Stand Alone in het achterhoofd is dat niet zo gek. En Vincent Cassel kwam op mij ook niet echt over als open minded in de interviews die ik van hem gezien heb. Ik vond het eigenlijk maar een naar mannetje. Misschien dat dit mijn mening over de film behoorlijk heeft aangescherpt.
Trouwens, Noé geeft zelf eerlijk toe de film(s) alleen gemaakt te hebben om te provoceren. Daarbij gebruik makende van veel visuele truukjes en geluiden die het verhaal in geen enkel opzicht stuwen of ondersteunen. Dat werkt voor sommige regisseurs goed, maar die hebben dan ten minste nog een beetje cinematisch talent. En daar kan ik Noe persoonlijk niet echt op betrappen, hoewel I stand alone nog wel iets te bieden had.
