Dat dit land nog verder naar de klote gaat.

Waarschijnlijk gaat die angst wel werkelijkheid worden...

Weet je dat dit de allereerste keer is dat ik bang word van wat ik allemaal op het Journaal zie en in de kranten lees? :(

Ja, echt de aller eerste keer. Voor mij ook.
Ik ben bang mijn lekkere leventje te verliezen, ik ben bang dat Nederland nu eindelijk ècht naar de kloten gaat.
Maar aan de andere kant is strijd waarvoor ik geschapen ben.


Hier houd het serieuze stuk van m'n post op.


Nee, natuurlijk niet. Ik ben geen kruisridder. :rolleyes:

Dat ik een voor mij erg dierbaar persoon kwijtraak zonder dat ik er iets aan kon doen of afschijd heb kunnen nemen.

Dat ik wakker word middenin de nacht en iedereen is een zombie geworden........

Naja dat vond ik vroeger altijd eng.

Dat er oorlog uitbreekt in nederland en dat iedereen wordt gemarteld en vermoordt en hoofd afgehakt en zo.
En dat ze kernbommen gooien en we niet meer de deur uitkunnen gaan. En van de jhonger sterven thuis.
Mijn allergrootste angst is kortom: dat alles wat in die brief wat op theo van goghs zn lichaam gestoken was echt gaat gebeuren.

Als dat zo is pleeg ik nog liever zelfmoord...met een pilletje of iets.

Op dit moment toch wel dat ik mn vriendinnetje kwijtraak om wat voor reden dan ook :(

mn beste vriendinnen hebben me laten vallen, mn vader is ongeneeslijk ziek en faalangst heb ik toch al... Moet mn angsten constant onder ogen zien :(

dat ik controle verlies...

Mooi gezegd; kan ik me ook wel in vinden. :)

dat is er niet een... dat zijn er meerdere

dat er iets met mijn ouders, broertje, vriendje, vrienden of vriendinnen gebeurd of dat ik ze kwijt raak...

dat ik de controle verlies over wat ik doe of zeg...

Dat al mijn vrienden/familie worden doodgemarteld terwijl ik moet toekijken, en dat ze daarna mijn ogen gaan inprikken met naalden en ze me dan kruisigen en me in leven houden totdat ik van ouderdom sterf

think about it

Het idee dat je weet dat je doodgaat en maar gaat liggen wachten tot je doodgaat.. ziek..

Daar heb je vast lang over nagedacht. :|

De dingen verliezen waar ik nu voor leef. Mijn studie, de mensen om me heen, mezelf, mijn relatie en, over een tijdje, mijn kinderwens.

weten dat iemand het opgeeft, en je er nix aan kan doen behalve afwachten op een brief of telefoontje..

Vorige week ben ik er samen met mijn psych achter gekomen wat mijn grootste angst is.. De angst om afgewezen te worden.
Op alle gebieden. In relaties,op school,in vriendschappen. Ik loop er zelfs voor weg. Fuck it.

Als een van de weinigen dan. :eek:

De meesten "angsten" die in dit topic genoemd worden zijn prettig en aangenaam in vergelijking met die ik noemde :D

en iets realistischer

Nu was die angst van Prophecy wel geniaal...

dat ik gewoon nooit normaal zal worden... nooit een goed gedachtenbeeld krijg. waarschijnlijk blijf ik altijd zo half zweven tussen mijn werkelijkheid en de echte waarheid... hoop van niet. denk het wel. kut

ongelukkig blijven, nooit mezelf zijn, altijd mezelf blijven haten

dement worden en weten dat ik dat word. Om te weten dat je dingen vergeten die je heel dierbaar zijn, niet meer weten wie de mensen zijn waarvan je hield, in de spiegel kijken en de persoon die je ziet niet herkennen.

Dat mijn vriendin een dodelijk ongeluk zal krijgen

realiteit

moeilijk vraag.eigelijk zou ik niks kunnen bedenken.ik ben niet bang voor de dood want ik weet waar ik naarote ga,ik ben niet bang voor morgen want ik weet dat Hij altijd bij mij is.ik zou dus eigelijk weinig kunnen bedenken waar ik bang voor ben.maar misschien kom ik er nog achter

zal het ook gaan

iedereen is eigelijk onsterflijk teminste geestelijk leven we verder naar onze dood.alleen ons lichaam sterft af.teminste dat is wat ik geloof.ik ben daarom niet bang voor de dood.ik weet wat er dan gaat gebeuren.het mooitste wat er is.ik ga mijn Redder ontmoeten

Dat 'weet' je niet. Dat 'geloof' je. En ik hoop het voor je. Zou anders maar een lelijke tegenvaller zijn.

dat is op veel dingen te zeggen. ook op jouw geloof :)

Mijn grootste angst is dat ik over 10 jaar misschien wel blind ben.

Op dit moment is mijn grootste angst dat ik volledig instort.

Dat is bij mij gisteren praktisch gebeurd. :(

langdurige verveling

edit: er zijn vast veel ergere dingen, gemarteld worden, de naderende ondergang van de mens, maar geestelijk gezien is er volgens mij niets ergers dan een toestand van verveling waaraan geen einde lijkt te komen..

desillusie

dat ik niet meer naar mezelf luister, en dan de volgende stap dat niemand naar me luisterd

Dat ik alle lieve mensen om me heen verlies.
Dat iemand die ik lief vind of ik verbrandt/verdrinkt/stik/gemarteld wordt of levend begraven wordt.
Dat ik nooit mn dromen uit kan laten komen.
En eenzaamheid.

Ik heb best veel aller grootste angsten. :|:o
Maar verder ben ik voor niet echt veel bang.

eenzaamheid

vroeger doodgaan dan ik wil. ik besef me wel dat ik niet oud ga worden, maar ik wil de 20 toch nog wel halen eigenlijk.

Vuur

En verder ben ik heel bang voor de toekomst, voor liefde en voor mijn gespreksvaardigheid Engels, maar vuur is toch mijn allergrootste angst, geloof ik:o

ziek zijn , volledig afhankelijk zijn van anderen , niets meer aankunnen met je lichaam maar nog steeds helemaal in orde zijn in je hoofd..

Mn vriend verliezen..
(En ook eigenlijk alle mensen die belangrijk voor me zijn, maar vooral mn vriend)
En levend begraven worden

Verdomme. :( Wat is er gebeurd dan?

Mijn aller-allergrootste angst is om terug te hervallen in de problemen uit mijn jeugd. :s

dat ik echt gek word en mezelf kwijtraak

dat ik geen trompet meer zal kunnen spelen

Dat als het de komende week niet gebeurd het toch weer mis met me zal gaan...

Zeg ik niet. :cool:

mijn grootste angst? hm.. dat er iemand dood gaat in mijn omgeving.. mensen waarvan ik hou dan. hélaas heb ik dat al vijftien keer mee moeten maken afgelopen 3 jaar :| :(