:lief:

Verder ben ik ooit een keer naar een bruiloft in een hervormde kerk geweest. Er werd regelmatig gesproken over 'Godvrezend man' en de boodschap vooral veel kinderen te krijgen voor God lag er dubbeldik bovenop. Ik vond het een beetje vervreemdend, omdat de boodschap die ik van mijn kerk destijds meekreeg vooral was dat God liefhebbend is. En dat je daar juist niet bang voor moet zijn.
De vriendin van mij die trouwde zei me eerder weleens dat homoseksualiteit een beproeving was van God. En die beproeving was dan dat je je niet liet verleiden. Ik kreeg er de kriebels van. Liefhebben en houden van is toch het belangrijkste wat er is? Of je daarmee nu afwijkt van de geijkte paden of niet.

Ervan uitgaand dat er 1 God is die door verschillende religies anders wordt genoemd,
waarom zijn er dan verschillende regels?
Een Hindoestaan mag geen rundvlees eten omdat een koe een heilig dier is,
maar mag een islamiet geen varkensvlees eten omdat het onrein is.
Het lijkt mij niet dat God verschillende regels voor verschillende mensen bedenkt.
Mijn mening is dan ook dat de mens uit naam van God regels verzint.

Ik geloof maar wel op mijn eigen manier en niet bij een religie.

ps. dit is maar een voorbeeld

Prima voorbeeld, want mensen proberen door middel van regels structuur en invulling te geven aan datgene wat men na wil streven.

Maar goed, dat wil niet zeggen dat regels voor 'iedereen' moeten gelden (lijkt me ook onmogelijk gezien het verschil tussen de regels), en het loopt wat uit de hand als de regels te serieus worden genomen, en veel regels slaan natuurlijk nergens op.

Godvrezend betekent vooral vererend, eerbied, respect.

Dan heb ik dat woord volledig verkeerd geïnterpreteerd..

Goeie vraag. Een belangrijk verschil is dat een jood tot een volk behoort, of je nou gelooft of niet.
Ik denk dat je als jood ook best atheïstische ideeen kan hebben en niets met het geloof wil doen, dan is het enige verschil in feite je achtergrond.
Maar tussen dat en supervroom zitten oneindig veel gradaties. Je kan de tradities fijn vinden, bij een groep willen horen, 'iets met Israël hebben', het fijn vinden om leefregels te hebben... En je kan er bewust voor kiezen om niet te geloven, maar toch ervanuitgaan dat de zeer oude overlevering van regels een bepaalde toegevoegde waarde kan geven aan je leven.

Inherent aan (een vorm van) jodendom is het omgaan met twijfel, het stellen van vragen bij alles wat je doet, het volgen van onderwijs om betekenis te vinden in gewoontes en het is daarbinnen dus niet gek om te twijfelen aan een almachtige, daar is juist ruimte voor.

Dat is niet vreemd :) ik in eerste instantie ook.