Beter Blank En Kaal Dan Illegaal We Krijgen In De Gaten Dat We Marrokanen Moeten Haten. Zie Je Een turk Of marokkaan Steek Hem Neer Of Rij Hem Aan. Groet Hem Met Je Rechterhand, Kom Op Voor Je Vaderland

OMG. Zal het werk van m'n zusje zijn. :| :|

Klinkt net zo kansloos als de tekst (naar alle waarschijnlijkheid weer geschreven door die "kutmarrokanen" uit maassluis west) die ik las op een van de banken in de trein tussen maassluis en rotteram. :nono:

Tja, de Hoekse Lijn is ideaal als je racistische inspiraties op wil doen... ik zat laatst in de trein, zo bij Schiedam-Nieuwland denk ik, komt er een meisje met rood-wit-blauwe oorbellen en een NVU-verkiezingboekje langs. En nog keihard alle punten voorlezen ook. :D

En vergeet de white power tekens niet. :cool: :rolleyes:

http://www.airamericaradio.com/contact.asp

Heb ff request voor American Idiot gedaan :o

kutamerikanen


:cool:

******zegt:
'als amerika kernwapens mag hebben, mag iran dat ook'

&&&&&&&& zegt:
Amerika/Israel zal ze nooit zomaar inzetten of er mee dreigen, terwijl iran openlijk aangeeft dit wel te doen indien zij dat nodig vindt, er even bij te vermelden dat de Shahab3 tot tel aviv komt.

*******zegt:
ja, precies... :p

&&&&&&&&zegt:
Bovendien kent het geen open en democratisch systeem, maar wordt het land geleid door een stelletje doorgedraaide sji'ietische moslimgeestelijken.

**********zegt:
ja

&&&&&&&&zegt:
Conclusie: VS/EU kan er mee omgaan, Iran niet. Een kind van vijf laat je ook niet met strijkers spelen, terwijl iemand van 16 er best goed mee om kan gaan.

djolien SpaGhetTie P0wrr!!vriendjuhzZ hea nijn en rabit!?! boewaaah!!! zegt:
weet k niejj..

Lesbian p0rnsluts part 4, Pattie does Debbie.

Aansluitend bij alledaags taalgebruik kon functie gezien worden als het verband dat een cultuurelement (een sociale relatie, een gebruik, of een institutie) met ander cultuurelementen heeft, als het ene niet zonder de andere scheen te kunnen bestaan. Omdat alles met elkaar samenhangt kon je vanuit een bepaalde institutie of een bepaald gebruik op die manier de noodzaak voor het bestaan van de totale cultuur aantonen. Hoe kun je dan nog verandering verklaren?

zal ik effe verder gaan met foto's sturen?

een deel van een msn gesprek

Eerst heb ik eigenlijk maar een vraag bij mijn stelling kunnen bedenken, en dat was de volgende:
- Is het mogelijk om interne en externe omstandigheden van elkaar te scheiden?

Na het lezen van de literatuur kon ik eigenlijk verder ook geen goede vragen bedenken, maar ik kwam wel uit bij structureel functionalisme, dus heb ik daar wat vragen bij bedacht. Verder bleek het beantwoorden van mijn eerste vraag onmogelijk zonder op argumenten voor mijn betoog in te gaan, dus heb ik deze weer geschrapt voor nu, maar ik ga hem wel in mijn betoog gebruiken. De vragen zijn nu:
- Wat houdt structureel functionalisme in?
- Wie zijn de belangrijkste personen rond structureel functionalisme?
- Wat heeft structureel functionalisme te maken met de stelling?

217.161.41.65:27035

http://www.zonnevlecht.org/oefaura.html

:)

Het 19de evolutionisme ging uit van een wetmatige ontwikkeling die uiteindelijk geleid had tot het ontstaan van de moderne (dwz. 19de eeuwse) geïndustrialiseerde samenleving. Het wordt gekenmerkt door de toepassing van de comparative method. Hiermee wordt bedoeld dat men cultuuruitingen die van andere volken (of bevolkingsgroepen) die in het heden of verleden waargenomen waren als karakteristiek voor eerdere fasen van de eigen ontwikkeling beschouwde.

edwin@radio538.nl <edwin@radio538.nl> :confused:

wie heeft hier een mail naar edwin gestuurd???

Komt goed, zien we vrijdag wel. (Brinkman?!)

precies.. en volgens mij hebben wij daar best goede redenen voor denk je niet?

Burn my knees and

Geachte heer/mevrouw,

Naar aanleiding van uw advertentie in de Weekendkrant van eerverleden week waarin u een schoonmaakmedewerker m/v zoekt, schrijf ik u deze sollicitatiebrief. Graag zou ik in aanmerking willen komen om een sollicitatiegesprek te hebben met u.
Ik ben 49 jaar en al vanaf mijn zestiende bekend met het verzorgen van het interieur. Ik heb gewerkt in een gezin met 4 kinderen, ben al zestien jaar overblijfmoeder op een basisschool en daarbij heb ik ook nog 3 werkhuisjes.
Sinds maart dit jaar heb ik een vast inkomen in Berkhout te Lisse. Ik werk daar 20 uur in de maand als gastvrouw in de zaal en ook de keuken is mij niet onbekend. Vanwege de afwezigheid van uitbreidingsmogelijkheden, ben ik opzoek naar iets anders. Ik hoop daarom dat u mij uitnodigt voor een sollicitatiegesprek.

Afwachtend op uw antwoord verblijf ik,
Joke van Berkel
(censuur)

der untergang, lijkt me interessante film

Hart van mijn gevoel
De Kast

De contouren in het land
vervagen in de mist
schemer wordt verdrongen
de nacht wordt uitgewist

in een doolhof van emoties
is de tijd voorbij gegaan
dan loop ik naar de kamer
waar jou spullen niet meer staan

ik pak de eerste krant
ik blader erdoor heen
en als ik koffie wil gaan zetten
zet ik teveel voor mij alleen

ik moet wennen aan de leegte
die jij hier achter liet
ik had zoveel idealen
zonder jou heb ik ze niet

't is net of ik
mezelf verloren ben
't is net of ik
de diepste dalen ken
in het hart van mijn gevoel
zal ik je nooit vergeten
in het hart van mijn gevoel
mis ik je lach
had ik kunnen weten
dat het leven zonder jou
me breken zou
vanaf de eerste dag

mijn werk is blijven liggen
maar ik voel me uitgeteld
het lichaam lam geslagen
als door de griep geveld
in de allerdaagse dingen
schuilt een groot verdriet
ik moet opnieuw beginnen
maar zover ben ik nog niet

't is net of ik
mezelf verloren ben
't is net of ik
de diepste dalen ken
in het hart van mijn gevoel
zal ik je nooit vergeten
in het hart van mijn gevoel
mis ik je lach
had ik kunnen weten
dat het leven zonder jou
me breken zou
vanaf de eerste dag

zouden de wilskrachten
naar de hemel kunnen stijgen
de rosten laten splijten
om jouw terug te krijgen

wooooh ----
wooooh ----
in het hart van mijn gevoel
zal ik je nooit vergeten
in het hart van mijn gevoel
mis ik je lach
had ik kunnen weten
dat het leven zonder jou
me breken zou
vanaf de eerste dag

Een hele rits emailadressen.

Teun zegt:
wat een lariekoek

Titel: Hollywood as historian : American film in a cultural context / ed. by Peter C. Rollins

Auteur: Peter C. Rollins
Jaar: 1983
Uitgever: Lexington : University Press of Kentucky
Annotatie: ill

De Parrel
Eikenlaan 290
9741EW Groningen
050 - 571 14 00

Offtopic: (Y) rij ik vaak langs met lijn 11

Meer dan 10 pagina's van een verslag, dus dat zal ik niet control-v'en.

­

Janinejansen.com

De Volkskrant
17th April 2003
Sowieso een goed begin
Door Anne van Driel

De gezwinde opmars van violist Janine Jansen

Ze weet dat het snel is gegaan, maar 'het vóelt als heel geleidelijk'. Violist Janine Jansen is de enige solist in Nederland die onder een exclusief contract staat bij Decca, de maatschappij van Riccardo Chailly en Cecilia Bartoli. 'Hé mam. Ja, het ging goed.'

'Hij is rood, joh! Hij is knalrood. En niet een beetje, hè? Niet alleen maar hier of daar of zo. Maar echt van top tot teen. De hele jurk. Róód.'
Gisteren moest Janine Jansen (25) er nog om proesten. Het idéé: zij, tijdens het Bevrijdingsdagconcert, op een podium in een van de Amsterdamse grachten. Vioolspelen voor duizenden mensen. In een onmiskenbare rode jurk.
Of ze zou durven? 'Ach, nou ja.'
Vandaag staat ze in de haute couture salon van Mart Visser (bezoek alleen op afspraak), aan de Paulus Potterstraat in Amsterdam. Een tikje opgelaten, de schouders licht naar voren gebogen. Midden in een lichte lege ruimte; alleen de creaties van Mart Visser vullen de lange wand.
Met de afstandsbediening tovert een medewerkster een kleedkamer te voorschijn; een coupeuse helpt Jansen in de robe van helderrode satin duchesse. De veters over haar blote rug worden aangesnoerd, de wijde rok met sleep wordt uitgelegd. Het meisje van zonet (paardenstaartje, grijs vest, dito broek, geen make up) verandert voor de spiegel in een klassieke femme fatale.
Jansen strijkt voorzichtig over de stof. 'Hij is prachtig, maar niet zo praktisch', zegt ze verontschuldigend. Wil ze tijdens het concert niet struikelen, dan moet er van die sleep geheid twintig centimeter af. Grinnikend: 'Als ik vioolspeel, beweeg ik soms nogal.'
Dan, zichzelf kritisch keurend: 'Het kan wel hè, dat rood? Het publiek zit natuurlijk nogal op afstand. En van een afstand oogt het niet zo extreem.'
Op het podium is alles anders - Jansen weet het ook eigenlijk wel. Dan verdwijnt het vioolmeisje dat 'kleren kopen een crime' vindt, en liever niet te veel wil opvallen. Jansen: 'Tijdens een concert is het anders.' Het geeft een 'kick' om voor een orkest te staan. 'En voor grote zalen.' Ze verwijst naar de glamoureuze publiciteitsfoto's die Erwin Olaf van haar maakte. Jansen, zwaar opgemaakt, in sexy jurk met glimmende bustière. 'Kijk, daar ben ik dus niet vies van.' Op het podium wordt ze iemand anders. Of, misschien wel 'meer mezelf'.
Ze staat er al zo goed als haar hele leven. Zes was ze, toen ze haar eerste viool kreeg; tien toen ze de Iordens Viooldagen won; vijftien toen ze als jongste deelneemster aan het Oskar Back Concours de derde prijs in de wacht sleepte. Al tijdens haar studie aan het Utrechtse conservatorium (waar ze op haar zestiende begon en vier jaar later met een tien afstudeerde) gold ze als dé rijzende ster onder de Nederlandse violisten. Geroemd om haar technische trefzekerheid, muzikale bravoure en, niet in de laatste plaats, haar opvallende podiumpersoonlijkheid. Tijdens concerten levert Jansen zich zichtbaar en hoorbaar uit aan haar Stradivarius-viool. Laat haar lichaam en mimiek ongeremd op de muziek mee bewegen.
Sinds een jaar of drie is haar carrière in een stroomversnelling geraakt. Ze werd als soliste uitgenodigd door vermaarde dirigenten als Valeri Gergjev en Vladimir Ashkenazy; speelde van Berlijn tot Tokio en in de legendarische Carnegie Hall ('De kleine zaal, hoor'). En heeft sinds dit jaar als enige Nederlandse solomuzikant een exclusief contract bij Decca, de platenmaatschappij van musici als Riccardo Chailly en Cecilia Bartoli.
Wereldwijd wordt haar cd uitgebracht. Te beginnen in Nederland, waar de presentatie gisteren plaatsvond. En dus was het 'best wel druk', de week daaraan voorafgaand. Maandag stapte ze in de trein naar Schweinfurt - 'zo'n zes uur lang: overstappen, vertraging, stréssen' - om te soleren bij de Weimarer Staatskapelle. Woensdag staat ze met dat zelfde orkest in Keulen, maar veel tijd om met de musici op te trekken is er niet: de middag gaat goeddeels op aan een interview en de cameraploeg van 2 Vandaag.
's Avonds het concert na de pauze bijwonen is er nu niet bij. Kort nadat Jansen opus 77 van het vioolconcert van Brahms heeft gespeeld, stapt ze in de auto van haar manager - die het op een plankgas zet en haar 's nachts voor haar huis in Soest-Zuid aflevert. Morgen is het weer vroeg dag: jurk passen in Amsterdam.
'Ik wéét dat het de laatste jaren sneller met me is gegaan', zegt Jansen. 'Maar het vóelt als heel geleidelijk. Ik heb geen moment gedacht: nu moet ik oppassen, nu gaan de dingen met me op de loop. Nee, het voelt wel als natuurlijk toch.'
In de artiestenfoyer van de Keulse Philharmonie zit Jansen achter een kantinetafeltje. Ineengedoken in haar grijze vest, de handen om een beker thee geslagen. Ze spreekt spontaan, dan weer bedachtzaam. Schaterlacht om de suggestie dat haar cd wel eens haar definitieve internationale doorbraak kan gaan betekenen: 'Ik laat het allemaal maar een beetje over me heen komen eigenlijk. Het is altijd mijn manier geweest om niet heel erg veel over dat soort dingen na te denken. Ik heb ook nooit over mijn carrière gedacht: nu moet ik dat bereikt hebben, of nu ga ik hiervoor.'
Dat zij als klein meisje iets met muziek zou gaan doen, dat was 'niet meer dan logisch'. Vader Jansen is organist van de Utrechtse Domkerk, moeder zingt, haar twee oudere broers zijn inmiddels professionele musici. 'Er klonk altijd wel muziek bij ons thuis.' En Jansen wilde meedoen.
Natuurlijk, ze is wel nagejoeld, als ze op school weer eens een paar lessen oversloeg, omdat ze vioolles moest volgen: 'Heb je die Jansen weer, met haar viool!' En om in 4 vwo de school te verlaten, om naar het conservatorium te gaan - 'dat was best wel heftig'. Maar een buitenbeentje? Nee. 'Alleen in de zin dat ¯çk al heel vroeg wist wat ik wilde worden.'
Zeven was ze dus, toen ze voor negen jaar in de leer ging bij Coosje Wijzenbeek, de vioolpedagoge die als 'streng' bekend staat. Opnieuw die schaterlach: 'Dat wordt altijd over haar gezegd inderdaad. En ja, ik heb het soms ook wel meegemaakt. Als Coosje erachter kwam dat je stukken niet uit je hoofd kende! Poeh! Ik herinner me ook nog dat na de Iordens Viooldagen in een interview in de krant stond dat ik tweeëneenhalf uur per dag studeerde, en andere kinderen zeiden: ''Oh? Ik studeer vier, vijf uur.'' Coosje wilde dat interview lezen. Toen heb ik met potlood die ''tweeëneenhalf'' heel dik weggestreept.
'Maar dat zijn dingen. . .' Jansen haalt haar schouders op. Waarom zou ze er moeilijk over doen? Coosje was góed ('Van haar heb ik leren spelen. Techniek, basisdingen, álles'). Of waarom zou ze dik doen over de Grote Namen met wie ze het podium deelde? Het zijn mensen die ze bewondert, van wie ze 'zo ontzettend veel' heeft geleerd.
Zoals van Menahem Pressler, de 79-jarige meesterpianist, bij wie Jansen een masterclass volgde: 'Elk woord van hem heb ik opgezogen. Hij dwingt je echt goed naar andere mensen in een ensemble te luisteren. Dan denk je: túúrlijk hoor ik dat, ik luister toch! Maar opeens gaan je oren dan toch op een andere manier open.'
Of zoals van Valeri Gergjev, de bevlogen dirigent van het Rotterdams Philharmonisch Orkest ('Die man is een en al muziek en beweging. Temperamentvol. Daar hou ik van'). Met Gergjev ging ze op tournee door Japan. En Gergjev vroeg haar te soleren op zijn eigen festival. Een maand voor haar concert moest Jansen uit de krant lezen dat ze daar niet Prokofjev, maar Tsjaikovski moest spelen - een stuk dat ze niet paraat had. 'Ik dacht: ja, dat kun je niet afzeggen! Ik bedoel, dat is zó gaaf! Dan maar studeren. Paniek? Nee, in eerste instantie niet.'
Goed, over Gergjev wil ze best bekennen: 'De eerste keer dat ik met hem speelde, echt náást hem stond: doodeng! We begonnen. En ik wist niet meer wat ik moest spelen. Gergjev keek alleen maar even opzij. Zei: ''Okaaay. Let's start again!'''
Grinnikend: 'Ik was denk ik overdonderd.'
De musici van de Weimarer Staatskapelle vullen langzaamaan de gangen van de Philharmonie. Hoornisten blazen hun instrumenten warm voor de doorlooprepetitie, als de concertorganisator tussen neus en lippen door bij Jansen komt informeren: 'Haben Sie schon ein bisschen geübt?'
'Jaaa', grijnst Jansen: 'Ein bisschen.'
Twee uur, drie uur, 'niet veel meer' studeert Jansen op een dag wanneer zij geen concert heeft. Ze slaat 'vrij makkelijk' informatie in zich op. 'En ze kan zich in korte tijd concenteren', zegt haar manager Niels Veenhuijzen, al een aantal jaren impressario van klassieke musici, voorheen zakelijk leider van het Nederlands Jeugd Strijkorkest en zelf cellist. Laatst nog, bij een recital met Menahem Pressler: 'Die man repeteert tot vlak aan het concert door. En ook in de kleedkamer was nauwelijks tijd om even tot jezelf te komen. Ik heb soms de indruk dat Janine dan op het podium tot rust komt, dáár haar batterijen oplaadt.'
's Avonds, tijdens het vioolconcert van Brahms, en ook die middag bij de repetitie, lijkt dat inderdaad te gebeuren. Dirigent Jac van Steen heft zijn stokje. Jansen tuurt naar de grond, in opperste concentratie, de punt van de haar strijkstok tegen de kin. Dan, als de violen de klanken stuwend doen aanzwellen, gaat haar neus de lucht in. Siddert haar lichaam.
Haar solo speelt ze vol overgave. Fronsend bij de tere passages, ineengekrompen bij de meer dramatische. Jansen neigt voorover, zet grote ogen op naar de tweede violen, zwiert haar viool naar achter voor de inzet van de klarinettist.
Ze is een violist van het intu¯Øtieve slag, beaamt ze. De legendarische violist Isaac Stern heeft haar daar in een masterclass nog om bespot; zei dat ze te veel bewoog, en zich vooraf eens wat meer in de muziek moest verdiepen. Jansen verliet huilend de zaal.
Het heeft haar sterker gemaakt, zegt ze. Al is haar standpunt geen millimeter gewijzigd. 'Uiteraard moet je de theorie van een muziekstuk bestuderen, maar je moet het daarna ook durven loslaten. Ik vind het belangrijker dat je speelt vanuit je gevoel.'
Vervloeien met het orkest wil ze. Dialogen aangaan, verbindingen leggen. Als in de kamermuziekensembles waarin ze speelde, voordat ze ging soleren. 'In een ensemble is dat makkelijker, je bent met een kleinere club. Maar toch wil ik ook met een orkest uitersten zoeken - soms te veel, wordt wel gezegd. Zo zacht mogelijk spelen, en proberen het orkest daarin mee te krijgen. Dat risico te nemen. Het gaat soms wel eens helemaal mis, maar ja. Het is zo'n machtig gevoel een orkest, dat enorme schip, op stoom te brengen.'
Natuurlijk helpt daarbij haar Stradivarius die ze drie jaar geleden in bruikleen kreeg aangeboden. 'Ja, dat is zo'n raar verhaal. Ik had in die tijd een instrument te leen dat ik opeens moest teruggeven, echt binnen twee weken. Een paar dagen nadat ik dat gehoord had, speelde ik in Amsterdam in het Zondagochtendconcert. Presentator Hans van den Boom kondigde toen op de radio aan: ''Als iemand nog een viool op zolder heeft liggen, Janine Jansen heeft er een nodig.'' Die middag kwam na afloop van een ander concert een meneer van het Elise Mathilde Fonds op me af. Of we eens konden praten.'
Het werd een Barrere uit 1727 - 'een fantastisch instrument, het klikte direct goed' - met een warm, rijk klankbeeld. 'Helder, maar niet penetrant.' Ze leert hem nog elke dag beter kennen, en 'hij' - hij reageert steeds beter op haar manier van spelen. Het vioolconcert van Alban Berg zou ze er graag eens op willen spelen. En binnenkort: de Tweede van Prokofjiev, de Eerste van Sjostakovitsj. Sibelius.
Serieuze vioolconcerten waarmee ze zich als soliste op het orkestpodium kan profileren. Stukken die nauwelijks op haar eerste cd staan. Die bestaat, buiten Ravels Tzigane en twee werken van Saint-Saëns, vooral uit het lichtere genre: een deel uit Het Zwanenmeer van Tsjaikovski of zelfs John Williams' filmmuziek bij Schindler's List. Jansen: 'Nou ja, Schindler's List, dat is gewoon een mooi stuk. En die andere korte stukken op de cd, de Katsjatoerian of Sjostakovitsj' The Gadfly, die kende ik zelf niet, ik vond het wel mooi ze over het voetlicht te brengen.'
Bij het zoeken naar geschikt repertoire, zegt Jansen, hebben zowel Decca als zijzelf voorstellen gedaan. 'En iedereen weet hoe het met de platenindustrie gaat. Natuurlijk zoekt die stukken waarvan verwacht wordt dat ze bij een groot publiek aanslaan. Ik kan me er wel in vinden. Ik denk dat het voor een eerste cd een goed begin is.'
En 'sowieso', ze wil zich nog nergens op vastpinnen. Zich zo breed mogelijk ontwikkelen: klassiek, maar ook hedendaags. Volgend jaar speelt ze een nieuw stuk van Henri Dutilleux, geschreven voor violist Anne-Sophie Mutter. En ook kamermuziek wil ze regelmatig blijven doen. 'Kamermuziek is intiemer. Letterlijk en figuurlijk. Het nadeel van soleren bij vreemde orkesten is toch dat je de mensen niet kent, eenzaam kunt zijn, in het buitenland.'
Tegen die kant van het solistenbestaan ziet ze soms op. Minder dan vroeger, maar toch: 'Het lijkt me heel erg moelijk om steeds onderweg te zijn.' Van de zomer op een festival in Noorwegen heeft ze er met een aantal jonge musici over gesproken. 'Dat was fijn. Ik ben toch een beetje een huisbeest. Thuis voel ik me het meest op mijn gemak.'
Terug naar Soest-Zuid, zit Jansen vrolijk op de achterbank, haar arm om haar vioolkist geslagen. De Volvo van manager Veenhuijzen heeft dolby surround system; door de speakers schalt Shirley Bassey. James Bond-fanaat Jansen ('vooral de vroege films') zingt luidkeels Goldfinger mee. Ze is moe ja. Maar zolang ze een beetje kan kletsen en geiten, zegt ze, gaat het wel.
Het Keulse publiek applaudisseerde langdurig; vier keer moest ze op het podium terugkomen. Voor de draaiende camera's van 2 Vandaag gaf Jansen een eerste reactie, friemelend aan haar vingers. 'Hhm, wel lekker gespeeld.'
In de auto gaat 's avonds haar mobieltje af. Een sms-je van dirigent Van Steen. 'Ha Janine, je was super!' Een half uurtje later belt haar moeder. 'Hé mam. Ja, het ging goed.'
Op dit artikel berust copyright! © 2003 de Volkskrant

:cool:

Noord Holland (NL)

Het zet je aan het denken

Respect voor Achmed Aboutaleb

De Amsterdamse burgemeester Job Cohen zat er gisteren in de Amsterdamse gemeenteraad bij alsof ie het allemaal niet meer wist. Ik denk dat dat nog zo is ook en natuurlijk wist hij niet meer uit te brengen dan dat zijn doel was om de boel bijelkaar te houden.

Nee, het zijn niet de dagen van burgemeester Cohen die geen moment stijgt naar het niveau van een inspirerende burgervader van de stad en op de ontevreden bevolking alleen maar een volkomen desolate indruk maakt. De werkelijke hoop van de meeste Amsterdammers is mijn held van de dag: loco-burgemeester Ahmed Aboutaleb. Met zijn charisma en keiharde taal confronteert hij zijn eigen landgenoten knalhard met de gevolgen van hun stille steun en meer aan de laffe terroristische moord op Theo van Gogh.

Ook hier is al vaker vastgesteld dat de Amsterdamse moslims vaak anoniem wegkruipen als 'de kut-Marokkaantjes' weer toeslaan of bij ander extremistisch gedrag van, hoofdzakelijk, extreme jonge Marokkanen. Die tijd lijkt nu voorbij. Al eerder heb ik vastgesteld dat Ahmed Aboutaleb een van de grootste talenten is die de Partij van de Arbeid in huis heeft en in ieder geval de zeer overschatte twijfelaar Job Cohen volledig in de schaduw zet.

Gisteren in de moskee sprak hij harde woorden. Verdwijn vooral uit Nederland als je weigert om je te conformeren aan de wetten hier. En: iedereen die wist dat er een aanslag tegen Van Gogh op komst was en zijn mond gehouden heeft, heeft zich misdadig gedragen. Ik meende zelfs applaus te horen, want ik ben absoluut van mening dat het overgrote deel van de Marokkaanse gemeenschap in Nederland het gedrag van een extremistische enkeling meer dan zat is. Deze zo langzamerhand wanhopige groep heeft in Aboutaleb nu hun woordvoerder gevonden.

Ik meen deze zeer talentvolle politicus een beetje te kennen. Twintig jaar geleden werkten we als zeer jonge broekies voor het zelfde radioprogramma. Toen al wist hij integer en overtuigend formulerend duidelijk te maken dat racisme ook te maken heeft met hoe je je als buitenlander in de Nederlandse maatschappij plaatst. Zelf knokte hij van jongs af aan om een positie in de Nederlandse maatschappij af te dwingen. Hij was dan ook absoluut geen knuffel-Marokkaan toen hij vorig jaar de hoerenlopende Rob Oudkerk opvolgde als loco-burgemeester van Amsterdam. Dezer dagen stijgt hij boven zichzelf uit. Toen er in NOVA en andere programma’s een hele kudde representanten van subsidievretende organisaties van moslims in Nederland met nietszeggende teksten kwamen over hoe erg ze het allemaal wel niet vonden, wist Aboutaleb al lijnen te trekken naar aanslagen op politici en journalisten in Algerije.

Aboutaleb is de enige politicus in Amsterdam die nu het gezag heeft om als leider van de Marokkaanse gemeenschap in Amsterdam keihard iedere vorm van moslimterreur van binnenuit aan te pakken en te veroordelen. En dat zal hij doen ook. Aboutaleb is voor de duivel en Allah niet bang en lijkt na gisteren ook in de moskeen aan gezag te hebben gewonnen.

Inmiddels is wel bekend dat hij dag en nacht bewaakt wordt. Het moet niet veel gekker worden...

Opmerking vooraf: Bewaar de bladen van het logboek in een mapje; je moet het complete logboek altijd op verzoek van de begeleider(s) kunnen tonen.

[Verse 1]
I once knew a nigga whose real name was William
his primary concern, was making a million
being the illest hustler, that the world ever seen
he used to fuck moviestars and sniff coke in his dreams
a corrupted young mind, at the age of thirteen
nigga never had a father and his mom was a feen
she put the pipe down, but forever yeah she was sober
her sons heart simultaneously grew colder
he started hanging out selling bags in the projects
checking the young chicks, looking for hit and run prospects
he was fascinated by material objects
but he understood money never bought respect
he build a reputation cause he could hustle and steal
but got locked once it didn't hesitate to squeal
so criminals he chilled with didn't think he was real
you see me and niggaz like this have never been equal
I dont project my insurecurity's at other people
he feeded for props like addicts with pipes and needles
so he felt he had to prove to everyone he was evil
a fever minded young man with infinite potetial
the product of a ghetto breed capatalistic mental
coincidentally dropped out of school to sell weed
dancing with the devil, smoked until his eyes would bleed
but he was sick of selling trees and gave in to his greed

[Hook]
Everyone trying to be trife never face the consequences
you propably only did a month for minor offences
ask a nigga doing life if he had another chance
but then again there's always the wicked at new and advanced
dance forever with the devil on a code cell block
but thats what happens when you rape, murder and sell rock
devils used to be gods, angels that fell from the top
there's no diversity because we're burning in the melting pot

[Verse 2]
So Billy started robbing niggaz, anything he could do
he'd get his respect back, in the eyes of his crew
starting fights over little shit, up on the block
stepped up to selling mothers and brothers the crack rock
working overtime for making money for the crack spot
hit the jackpot and wanted to move up to cocaine
for filling the scarface fantasy stuck in his brain
tired of the block niggaz treating him the same
he wanted to be major like the cut throats and the thugs
but when he tried to step to 'em, niggaz showed him no love
they told him any motherfucking coward can sell drugs
any bitch nigga with a gun, can bust slugs
any nigga with a red shirt can front like a blood
even Puffy smoked the motherfucker up in a club
but only a real thug can stab someone till they die
standing in front of them, starring straight into their eyes
Billy realized that these men were well guarded
and they wanted to test him, before business started
suggested raping a bitch to prove he was cold hearted
so now he had a choice between going back to his life
or making money with made men, up in the cife
his dreams about cars and ice, made him agree
a hardcore nigga is all he ever wanted to be
and so he met them friday night at a quarter to three

[Hook]

[Verse 3]
They drove around the projects slow while it was raining
smoking blunts, drinking and joking for entertainment
untill they saw a woman on the street walking alone
three in the morning, coming back from work, on her way home
and so they quietly got out the car and followed her
walking through the projects, the darkness swallowed her
they wrapped her shirt around her head and knocked her onto the floor
this is it kid now you got your chance to be raw
so Billy oaked her up and grapped the chick by the hair
and dragged her into a lobby that had nobody there
she struggled hard but they forced her to go up the stairs
they got to the roof and then held her down on the ground
screaming shut the fuck up and stop moving around
the shirt covered her face, but she screamed the clouts
so Billy stomped on the bitch, until he broken her jaw
the dirty bastards knew exactly what they were doing
they kicked her until they cracked her ribs and she stopped moving
blood leaking through the cloth, she cried silently
and then they all proceeded to rape her violently
Billy was meant to go first, but each of them took a turn
ripping her up, and choking her until her throat burned
a broken jaw mumbled for god but they weren't concerned
when they were done and she was lying bloody, broken and broos
one of them niggaz pulled out a brand new twenty-two
they told him that she was a witness of what she'd gone through
and if he killed her he was guaranteed a spot in the crew
he thought about it for a minute, she was practicly dead
and so he leaned over and put the gun right to her head

(Sample from "Survival of the Fittest" by Mobb Deep)
I'm falling and I can't turn back
I'm falling and I can't turn back

[Verse 4]
Right before he pulled the trigger, and ended her life
he thought about the cold pain with the platinum and ice
and he felt strong standing along with his new brothers
cocked the gat to her head, and pulled back the shirt cover
but what he saw made him start the cringine studder
cuz he was starring into the eyes of his own mother
she looked back at him and cried, cause he had forsaken her
she cried more painfully, than when they were raping her
his whole world stopped, he couldn't even contiplate
his corruption had succesfully changed his fate
and he remembered how his mom used to come home late
working hard for nothing, cause now what was he worth
he turned away from the woman that had once given him birth
and crying out to the sky cause he was lonely and scared
but only the devil responded, cause god wasn't there
and right then he knew what it was to be empty and cold
and so he jumped off the roof and died with no soul
they say death take you to a better place but I doubt it
after that they killed his mother, and never spoke about it
and listen cause the story that I'm telling is true
cuz I was there with Billy Jacobs and I raped his mom to
and now the devil follows me everywhere that I go
infact I'm sure he's standing among one of you at my shows
and every street cypher listening to little thugs flowe
he could be standing right next to you, and you wouldn't know
the devil grows inside the hearts of the selvish and wicked
white, brown, yellow and black colored is not restricted
you have a self destructive destiny when your inflicted
and you'll be one of gods children and fell from the top
there's no diversity because we're burning in the melting pot
so when the devil wants to dance with you, you better say never
because the dance with the devil might last you forever

Avond

voor Anja

Nu hoef je nooit je jas meer aan te trekken
en te hopen dat je licht het doet,
laat de stormen buiten nu maar razen in het donker,
binnen is het warm en licht en goed.
Hand in hand naar buiten kijken, waar de regen stroomt,
ik zie het vuur van hoop en twijfel in je ogen
en ik weet waarvan jij droomt.

En je kunt niets zeker weten
en alles gaat voorbij,
Maar ik geloof,
ik geloof
ik geloof,
in jou en mij.

En als je 's morgens opstaat ben ik bij je
en misschien heb ik al thee gezet
en als de zon schijnt buiten gaan we lopen door de duinen
en als het regent gaan we terug in bed.
Uren langzaam wakker worden, liggend rug aan rug,
ik zie het licht door de gordijnen en ik weet:
dit ogenblik komt nooit meer terug.

En je kunt niets zeker weten
en alles gaat voorbij,
maar ik geloof,
ik geloof,
ik geloof
in jou en mij.

Ik doe de lichten uit en
de kamer wordt nu donker,
een straatlantaarn buiten
geeft wat licht
en de dingen in de kamer
worden vrienden die gaan slapen,
de stoelen staan te wachten
op 't ontbijt
en morgen word ik wakker
met de geur van brood en honing
en de glans van 't gouden zonlicht
in jouw haar
en de dingen in de kamer,
ik zeg ze welterusten,
vanavond gaan we slapen
en morgen zien we wel weer.
Maar de dingen in de kamer
zouden levenloze dingen zijn
zonder jou.

En je kunt niets zeker weten
en alles gaat voorbij,
maar ik geloof,
ik geloof,
ik geloof
in jou en mij.

Mattie zegt:
wow spacend

Hospitaal ontkent overlijden Arafat

***************************************
PARIJS Het hospitaal waar Yasser Arafat
wordt behandeld,ontkent dat hij is
overleden.Premier Juncker van Luxemburg
meldde in de vooravond de dood van de
Palestijnse leider,maar na overleg met
de Franse president Chirac trok hij die
verklaring een uur later weer in.

Vanmiddag werd een hersenscan gemaakt
van Arafat,die enkele keren bewusteloos
was geraakt.Daaruit bleek volgens de
Israëlische legerradio dat de leider
hersendood was.

De Palestijnse premier Qurei heeft een
deel van Arafats taken overgenomen.Het
Israëlische leger is in verhoogde staat
van paraatheid gebracht.

Iets van m'n zusje. :p

Voorspelt weinig goeds. :p