Bespeel mij als een grillig instrument
Kus me teder
Omarm me
Haal geluiden uit me -Ik wist niet dat ze bestonden-
En sluit me dan weer in mijn kistje op.

Kan 1 van jullie artistieke breinen mij helpen om dit gedicht te ontrafelen: kortom...waar gaat dit over ?

Voor hen

De blanke huizen door licht bewoond
Broze botten, doorzeefde stof
Teer verdeeld
De vorm van woorden een buigzame waaier
Achter een wasdoek gordijn
Worden schimmen aangewakkerd
Totdat er namen, mensen zijn
In mij droom van as

hey niggaplease,

je kunt beter even een nieuw topic openen op het culturele & maatschappelijke vakken forum, onder huiswerk :)

Haat,
hier overal,
om ons heen,
ik voel me klein,
nietig.

Hersenloos
Gevoelloos
Levenloos

opsomming? :|

Het is: redeloos, radeloos, reddeloos.

Rampjaar 1672 ;)

1e keer

Ze probeerde nog te vliegen,
maar het mocht niet baten,
toen ze had besloten
het gebouw niet langer via de trap te verlaten

Nee, meer van hoe het ene uiteindelijk het andere tot gevolg heeft. :)

Eh, het was geheel en al mijn eigen creatie - maar blijkbaar heeft iemand dus al eens iets dergelijks geschreven?! :s En wat gebeurde er dan in 1672? :o

Ik wil huppelen
maar het is regendag.
De straten van de stad
strekken zich somber voor mij uit.
Ze willen niet
gekieteld worden.

In dat geval: geniaal.

Een reden voor

Bedenkelijk
Bedachtzaam
Begrijpelijk

Mijn gedachten verstoor

Gezellig
Gelukkig
Geliefd

Zie en hoor

Handen
Hoofd
Hemel

Ga langzaam door

Machtig
Miezerig
Meer

Wat ik verloor

Vrij
Vredig
Verliefd

I want more

'Dit gat moet gedicht!'
Zei hij kordaat

'Rozen zijn rood, viooltjes zijn blauw,'
grapte zijn toenmalige vrouw

Als straf werd met het arme wicht,
het gat toch nog een keer gedicht.

Dank u wel. :o :)

Hmm, hier ook weer twee probeerseltjes van mij. :)


Ik zal niet zijn
Hij ook niet
Wij samen niet
Dus ook jij niet
Waren we maar wel

~~~~~~~

Een harde klets weerklinkt in de stilte
De kinderlijke onschuldigheid vermoordend
Lippen trillen, tranen rollen, ogen smeken
Liefde is als een wolf in schaapskleren
En mijn hart bloedt dood


(Ik twijfel of ik 'onschuldigheid' door 'onschuld' moet vervangen, want met beide woorden klinkt het wel mooi.)
(Ook twijfel ik of ik de laatste zin moet vervangen door 'En ik ben de prooi.')

Ginnegappen, zei ze
dat moeten we meer doen
net als hinniken
met meer letters

groene stukjes natuur
verstopt in het bruin van de beschaving
één momentje rust van het razende;
filevorming in mijn hoofd

Ik wil je alle seizoenen kusjes geven.

Gut.

tot aan de 4e regel, dacht ik dat het ging over ontlasting :|

ja maar bij jou gaat het toch altíjd over pruttelende darmen?

Stiekem was ik sarcastisch

gelukkig, ik schrok al.

Alles wat je zei had op het
puntje van je tong
moeten struikelen.

Oh - nou ja, dat kon ik ook moeilijk weten via een computerscherm. :)

Goed, ik zal maar ophouden met mijn knoeiwerkjes....

niet doen, in het kader van ''oefening baart kunst'' ;) alleen wel je eigen werk altijd kritisch bekijken.

Eindelijk dat de dag schittert




Zand van verre reizen
legt een avontuurlijk laagje
over alles wat hier stilstaat.

Struisvogels onthoofden het zand
ik kijk op en
neerwaarts gaan de druppels zon.

Eindelijk dat de dag schittert.

@Quis: leuk, mooi. Is alleen schitterd niet schittert? (hij ~)

___________


Onze blender is een blunder,
hij kapt vingerkootjes korter.

haha, wat een zwarte humor.

En dankje. :) En je hebt natuurlijk gelijk, ik schaam me diep.

Mooi :).

Verf

Je laat je vlekken achter;
ik verander:

rood, groen, geel, paars.

Uitersten, naast elkaar;
mijn vertrouwen is niet langer

oranje, blauw, zwart, wit.

Ik neem ze op,
ik klaag niet.

Ik vond nog iets uit 2003 dat ik op een verveeld moment had gemaakt.

Futility

I found that motion occurs,
when only there's a source that delivers.
It's the thought that can make you astound
Energy it costs to make the world go round

People hasting with little effect in the end,
is it instinct that prevents for our minds to bend.
Not I can fight what drives my life.
A fearful anticipation of a dreadful strife

Zij


Ooit vloog zij in gedachten,
en had ze een prachtig leven.
Die tijd is nu voorbij,
het is haar niet meer gegeven.

Adam adem!

We bliezen in
om de beurt
en na elke drie seconden
zette ik mijn lippen weer op de jouwe
en wou wel van je houden, maar
wie weet redde jij het niet.

ssst! Omwille van je hart
brak ik al je botten

ik ben zo alleen,
niemand om mij heen.
ik ben het enige mens op dit land,
die hier loopt, door het eenzame strand,

soms droom ik van stoer zijn,
soms droom ik van oorlog of pijn,
soms droom ik van een droomland,
soms droom ik van een goudgele strand,
maar waar ik het liefst van droom,
waar ik het liefst mijn blik op zoom,
liefst niet van verre maar van dichtbij,
ja......... dat ben jij.

op de puntjes hoort eigelijk een naam.
maar ja, ik kan nu even niemand meer bedenken.

title today: rood in een glaesje.

straks vallen mijn ogen dicht en tolt mijn hoofd
van de rest af, dan slaap ik naar een andere wereld
toe, ik zoek hem vaker, maar hij verschuilt zich
achter flauwigheden, voor mij, wat is er met mij
en met “kom op, doe niet zo raar?”

Liefste
waarblijf je
ik mis je
ik mijdt je

De wind zingt
wolken fluisteren
op de klanken
van het water.
Golvend, ruisend
kloppend hart.

:o

waarblijf
ik mijdT?

Als ik boos word wanneer je hier weer bent,
maakt dat dan dat je nooit meer weggaat
of kom je dan gewoon niet meer terug?

Biefiftietoo

''En het sloeg in als een bom.''

Je ziet me en je voelt me,
en, Oh ja, je houdt van me,
maar weet je,
Zodra je weg bent vergeet je
dat ik ooit heb bestaan.
Want durf je mij wel aan?


Volgens mij lijkt het nergens naar..
En ik ben niet zeker over die laatste zin..
Iemand suggesties?

Eh zo dan.

liefste
waar blijf je
ik mis je
ik mijd je
ik haat
en nijd je

Ik vindt hem wel mooi, ook de laatste zin.
Als je die laatste zin toch wil veranderen, misschien:

Zo laat je onze liefde vergaan.

of

Dus laat je me weer in de waan.

lach me omver
vang me in
je armen

en doe alsof het
niet was gepland

blaas de plukjes
verlegenheid weg
uit mijn gezicht

kus me, doe alsof
je me niet kent

iedere morgen als ik ontwaak
dan knijp ik mijn ogen
dichter dan zou mogen
en krijg kramp in mijn kaak

want dan groeit het besef
net als elke dag voorheen
ik ben weer alleen
want jij bent van me weg

maar elke dag minder pijn
ik, alleen ik, zonder jou
en hoeveel ik ook van je hou
het went om alleen te zijn

de wereld van de weke mond
daar ben ik nog niet geweest
ik vraag me af, zo om het even
is de liefde wel een eis?
moet het weten nog heel even
voordat ik nu verder reis

ga je mee? ik heb kaarten voor twee
eerste rang en voorste rijen
met tanden en oh mijn god
waar laat ik mijn handen?

Onschuld loopt beter in het ritme van het gedicht, dus ik zou onschuldigheid vervangen.

'En ik ben de prooi' is een erg sterke eindzin en volgt logischer uit de voorgaande zin.

het is een mooi gedicht :) (y)

VERVREEMDING

Een gapende afgrond
tussen ons en wijzelf,
wordt dieper en dieper.
Het contrast wordt groter,
maar slechter gezien.
De fundamentele tegenstrijdigheid
in jij en wij.

Ik wil je, maar ik wil het niet.
Ik wil je armen om me heen.
En ik haat je erom.
Ik schaam me ervoor, dat ik je haat.
Ik schaam me voor de gedachten in mijn hoofd.
Ik heb je pijn en verdriet toegewenst.
Ik heb je zelfs dood gewenst.
En dat spijt, soms dan.