tuurlijk een vraag is een vraag.. een oordeel een oordeel.
maar eerlijk.. kennen we niet allemaal waardeoordelen aan het leven toe?

en ik ben het met je eens dat er mensen zijn die prima hun leven tevreden kunnen leven. (ook al ken ik ze niet echt)

het bestaan van positief/negatief, tegenstellingen, conflict is geen probleem. voor de belevenis van heel wat mensen is het echter wel problematisch.. het zorgt voor ellendige geestelijke problemen en pijn.
wat problematiek betreft, ik heb me gewoon weinig op mijn gemak gevoeld in deze wereld. niet omdat ik daar voor koos, nee omdat ik me simpelweg zo voelde.
overigens vind ik het geen probleem dat mensen menselijk zijn, toch wil ik niet op dezelfde wijze als de meesten mijn menselijkheid botvieren. ik wil de cyclus doorbreken & mijn genenpoel na mijn dood laten eindigen.

ik maak trouwens geen probleem van de chaos en lust in anderen, de twee amuseren me juist, zolang ik er geen slachtoffer van raak.

nee, dat doet niet iedereen. ik in ieder geval niet, niet op die manier

en uiteraard is niemand voor de volle honderd procent tevreden met zijn situatie, men heeft altijd wensen, daar is o.a. de lust bijvoorbeeld voor verantwoordelijk. en toch, om de een of andere reden, heb ik de indruk dat de mens over het algemeen bereid is zijn problemen voor lief te nemen om te kunnen genieten van de rest. het feit dat men niet collectief zelfmoord pleegt is wellicht een overtuigend argument voor dit punt.

het bestaan van negatief/positief is absoluut een voorwaarde voor het bestaan van problemen en pijn, maar is geenszins een oorzaak. op die manier had je ook het bewustzijn aansprakelijk voor pijn kunnen stellen, want ook dat is nodig om überhaubt 'last te hebben.' Hoe mensen met het conflict omgaan, bepaalt hun kant van de lijn. het is nog steeds maar de vraag of we dan de mensen als schuldige kunnen aanwijzen, want we weten tenslotte niet precies hoeveel invloed we op de gang van zaken hebben.

jij hebt in je eentje geen genenpoel.
zoals ik je al herhaaldelijk heb aangewezen: je bent nog niet eens in de búúrt van het doorbreken van welke cyclus of kader dan ook dat op jou van toepassing is. als dat echt is wat je wilt, vind ik dat jammer voor je.
En dat gaat nog maar over het gedachtelijk niveau. ik kan me moeilijk indenken waarom je je menselijkheid zo graag zou willen onderdrukken en ontkennen, laat staan of het mogelijk is. volgens mij is het echter in essentie onmogelijk voor een mens om geen mens te zijn. Een soort van wet van behoud van betekenis, ofzo, voor zover menszijn een duidelijke betekenis heeft, uiteraard.

wat ik volgens mij echt jammer vind is dat je beweert te denken te beweren dat dit werkelijk is wat je wilt, want je komt eigenlijk niet overtuigend over. je staat zo ontzettend hard gebruik te maken van de menselijke tradities die je zegt te willen ontvluchten... het feit dat je computert alleen al. nouwja wat moet ik nou? ben je nou onoprecht of incompetent? Ik ben verward, maar dan, misschien komt dat omdat je nooit wat uitlegt.

ik ben bang dat ook jij lust hebt, want je bent een mens. interessant is de vraag naar wanneer je een slachtoffer bent, maar juist omdat jij diegene bent die op lust in het algemeen wat aan te merken hebt, denk ik dat jij het bent. :)

ik heb wel een genenpoel hoor, all my little itchy genes combined mister.
dat van die invloed kun je juist heel goed inschatten.
een klein kindje dat door wolven wordt opgevoed vertoont dezelfde simplistische instinctieve reacties als de wolven waar hij/ze mee leeft.
overigens bestaan er wel geestelijk gekrenkte wolven en anderen dieren, karakterveranderingen die vaak komen na het verlies van een partnerdier of bevriend dier.
verdriet dat zich in de geest van het dier wikkelt en voor de rest van het leven een stempel drukt.
dat verdriet kan ertoe leiden dat het dier zich afzijdig houdt van soortgenoten etc.

maar de beestjes zijn gezegend met een minder complex geheugen en minder krachtige hersenen.
zo'n dier kan niet denken, als ik nu doodga besta ik niet meer en is alles over.
ze hebben verdriet omdat ze iets verloren hebben, een partner of wat ook en daar lijden ze onder, punt.
wij daarentegen kunnen zoveel verbanden leggen. 'die persoon is dood, is er niet meer.
als ik dus dood ga zal ik er wss ook niet meer zijn.'
daaruit volgt dus dat als we van het verdriet afwillen dat misschien een oplossing is.

en misschien ben ik wel incompetent op bepaalde gebieden. iedereen heeft zo slechte kanten.
maar k wil de discussie over mij graag achterwege laten.
en slachtoffer.. wat mij betreft zijn we allemaal slachtoffer omdat we niet gekozen hebben om geboren te worden. slachtoffer van de willekeur dus. hier zeg ik overigens niet mee dat de geboorte een negatief iets is.

dat is gewoon niet wat genenpoel betekent, volgens mij. ;)

Wat ik bedoelde te zeggen is dat ik niet met zekerheid durf te stellen of een mens zijn leven en geluk in de hand heeft ja of nee. over de emoties van dieren weet ik niet veel, maar ik denk niet dat je de dierlijke geest in die zin met de menselijke moet vergelijken. geluk is een cultureel concept en de mens heeft toch min of meer de mogelijkheid zich vrij door zijn cultuur te bewegen. daarmee wil ik zeggen dat een mens in ieder geval meer controle over zijn geluk heeft dan een dier, omdat ons geluk voor een gedeelte een constructie is die we zelf gemaakt hebben.
diermensen zijn erg interessant inderdaad, en ze roepen heel scherp de vraag op wat de rol van de imprenting is op ons menszijn. behoorlijk groot zou ik denken. een mensdier heeft echter niet de begrippen voorhanden waarmee hij zijn wolfzijn/menszijn in twijfel kan trekken, die begrippen zijn tenslotte juist dat hij in ieder geval mist.
Voor jou zou de vraag dus zijn of inprenting permanent is. zoja, dan zou dat uiteindelijk toch betekenen dat je je kader nooit uit zult komen.
waar dieren verderfeitelijk tot in staat zijn, daar kan ik niks over zeggen. ik heb begrepen dat de mogelijkheden van wel kunnen we inderdaad concluderen dat ze nog geen cultuur hebben ontwikkeld waaruit achterlijke verschijnselen als zelfmoord uit bedacht kunnen worden.
geboorte is niet iets wat aan willekeur onderhevig is. ieder die is, is geboren, en ieder geboren is, is (tot de dood, uiteraard). Totaal consistent dus.

er zijn wel beesten die zichzelf dood laten gaan.. (dat alleen niet omdat ze geestelijk bedenken dat het de oplossing is voor een kut leven of iets dergelijks) maar je hebt ook mensen die zichzelf dood laten gaan zonder dat echt als plan bedacht te hebben.
bijv van die chineze computerfreaks die door hun gamegekte vergeten om te eten & drinken.
het komt door een gebrek aan levenslust oid.. een vaag verschijnsel waarbij het instinct om voedsel te consumeren achterwege blijft.

wat die inprenting betreft, die is deels permanent, in mijn geval is me altijd verteld dat ik mezelf kan veranderen & dat geloof ik dan ook.
of ik echt verander? tis me iig al heel vaak gebeurt dat iemand tegen me zei dat ik anders geworden ben.
als je op jonge leeftijd verteld wordt dat god bestaat en dat je hem in je hart voelt, dan neem je dat over & niemand zal je van het tegendeel kunnen bewijzen, hoewel de wetenschap wel logische alternatieven kan bieden, anderszijds als je naast het goddelijk gevoel in je hart ook verteld is dat wetenschap uit duivelse leugens bestaat.. dan wordt het al een stuk moeilijker om ooit overtuigd te worden dat je god niet echt in je hart voelt.. maar dat je het enkel denkt te voelen.
toch kan ook in zo'n geval groepsdruk uitkomst bieden, ook al zijn je ouders nog zo invloedrijk, als je op een grote school zit, die grotendeels uit atheisten en agnosten bestaat kun je haast niet anders aannemen dan dat de meerderheid wel gelijk zal hebben. of die kinderen moeten natuurlijk van te voren zijn bestempeld als zonen en dochters van Satan (you see the pattern right?) tis maar net hoe diep de indoctrinatie gaat.

anyways ik als mens heb geleerd dat je zelf keuzes kunt maken en een eigen mening kan vormen. daar maak ik gebruik van, ik geloof er in & ik pas me aan.
vergelijk het met een zelf evoluerend programma. en we kunnen niet alles veranderen, bijv niet de basis van het programma. wel heel veel daaromheen.

geboorte is btw wel aan de willekeur onderhevig.
je hebt allemaal mensen, die allemaal met elkaar neuken.
twee van die mensen (man/vrouw) neuken met elkaar waarbij de man zaad loost in de vrouw via de vagina.
het vrouwelijk geslachtsorgaan zorgt voor het loskomen van eicellen.
het zaad van de man bestaat uit ontelbaar veel wilde, actieve zaadcelletjes zonder intelligente vorm van bewustzijn.
de zaadcel of celletjes die toevallig het snelst is/zijn worstelen zich in een eicel.
voila daar begint de groei van een toekomstig mensenbabietje.
dat had jij zomaar kunnen zijn, of ik!
als mijn ouders nooit met elkaar geneukt hadden was ik niet geboren en het is geen vooropgezet plan dat zij elkaar zouden ontmoeten. door toeval ontmoetten ze elkaar, is daar uiteindelijk veel neuken van gekomen en ben ik geboren, hohoho

je kunt je posts ook verwijderen

Yup.

Ik vind het trouwens grappig dat mensen zichzelf zo blijven verheffen boven dieren. Dieren zijn niet zelfbewust, etc. Onzin. Het is geen kwestie van zwart/wit. Sommige beesten snappen een spiegel bijvoorbeeld niet, die willen dat andere beest aanvallen om hun territorium te verdedigen. Anderen beesten hebben op den duur, hoewel ze geen benul van het concept spiegel hebben, vanzelf een keer door dat het een reflectie betreft.

Tuurlijk staan wij mensen kwa intellectuele vermogen aan de top van de piramide, maar bijvoorbeeld primaten en olifanten hebben een erg sterk probleemoplossend vermogen, een geheugen en hebben zeker emoties. Heck, het is sowieso niet moeilijk om bijvoorbeeld een chimpansee voor z'n leven te tekenen met psychologische littekens.

ahh jah chimpansees, wat zou ik er graag eentje willen hebben.
altijd een maatje om een peukie mee te roken

overigens zijn er heel veel soorten dieren die nooit zullen begrijpen wat een reflectie is.

Dat zeg ik min of meer letterlijk, maar fijn dat je dat herhaalt.

stout stout mannetje,
stoutert :nono:

Doe normaal zeg, klein kind...

das een zware eis voor een klein kind

Now cut it out you crazy kids.. :nono: Those kids :rolleyes:

Wat betreft die dieren. Een mier ziet jouw achtertuin als zijn universum zelfde met een vis in de zee. Wij weten denk ik wel meer dan hen, maar ook niet alles..

Maar eh, wie zegt dat behalve deze 4 dimensies er 'niets' is? Misschien was er wel iets al vóor de 4 dimensies en de big bang? Om te geloven dat het universum uit het niets is ontstaan gaat mij te ver. En om te geloven dat het universum oneindig is weet ik ook nog niet zeker.. Het universum is gewoon stoffelijk en ooit zal het vergaan denk ik zo..

Hoe weet je dat een mier zoiets als een 'universum' beschouwt? misschien is een mier wel instinctmatig geprogrammeerd om slechts te reageren op zijn directe omgeving (binnen een straal van laten we zeggen 30 lichaamslengten)

verder is ons begrip universum iets ingewikkelder dan jij het gebruikt. Universum is 'alles'. als het universum stoffelijk is en zal vergaan, bedoel je daar dan namelijk mee dat er nog iets over blijft, zoals een lege ruimte ofzo? in dat geval is wat vergaan is, niet het universum, want ruimte maakt ook deel uit van het heelal. (in de meest geaccepteerde wetenschappelijke visies althans). Het stoffelijk gedeelte van ons universum zal trouwens niet vergaan, schijnt. wel wordt het op den duur een heel saaie bedoening hier, zo vermoedt men.
wat dimensies daarmee te maken hebben zie ik niet direct.

Er zullen niet veel mensen zijn die geloven dat het universum uit niets is ontstaan. Iedereen die de feiten kent zal echter beamen dat we nog niet weten wat er voor de big bang allemaal wel niet was. Dat zijn twee volstrekt verschillende dingen.

Mensen die over 'dimensies' praten zonder te weten wat een dimensie is FTL.

JaJ,
Dan is het universum van een mier net zo groot als 30 lichaamslengten.. Het was eigenlijk een uitdrukking. Waar wij verschillen in mening is dat jij ervan uitgaat dat het universum 'alles' is. Waar ik denk dat er misschien wel wat anders behalve de 3 verrekte meetbare grootheden en tijd. Niets kan niet bestaan en er is altijd iets. Ik denk niet dat het universum oneindig is, omdat het ook een begin had. En dat iets wat een begin heeft ook een einde heeft lijkt me klaar als een klontje... Eigk ben ik een ietsist om het maar zo te zeggen.

Dat maakt het juist zo interessant om over na te denken. Waar zou jij je geld op inzetten dan?

Dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies dimensies !!!

als je doelt op een andere voor ons niet zichtbare werkelijkheid.. die optie lijkt me best reeel..
doel je daar op?

De waarheid is groter dan het universum :)

dat sowieso, hey maare weetje wat me een leuke discussie lijkt in een nieuw topic.

kan het niets bestaan? (of) kan niets bestaan?

Waarheid heeft geen afmetingen en dus is die uitspraak zowel gelul in als over de ruimte.

tis een figuurlijke uitspraak

Meent u dat nu werkelijk, heer Einstein? :D

Dan nog is het metafysisch gelul. Weinig zinniger dan discussiëren over het gedrag van een verzonnen niet-bestaande diersoort.

Wat Kazet al zei; praten over zaken als dimensies terwijl men niet begrijpt wat die zijn is vrij clueless.


Voeg nu gewoon eens een beetje realiteitszin aan dergelijke discussies toe, dan krijgt het nog enigsinds niveau.

wat voor jou 'van niveau' is, is voor de ander onzinnig.. en andersom

Dat is niet wat ik bedoel. ik bedoel dat het mogelijk is dat mieren zich helemaal niet bewust zijn van de grenzen van hun leeftwereld (die dertig lichaamslengtes) en dat ze dus ook helemaal niet bezig zijn met de vraag wat er zich achter die grenzen afspeeld (de achtertuin, het universum, you name it.) juist dáár wil ik het verschil tussen ons en mieren leggen: wij proberen buiten onze grenzen te treden.
dat wil niet zeggen dat we alles al weten; uiteraard is het mogelijk dat we de rand nog niet ontdekt hebben, dat er nog een dimensietje of zeven in de werkelijkheid verborgen ligt(hoewel gezeur over dimensies die wel eens zouden kunnen bestaan over het algemeen vruchteloos, semiwetenschappelijk gelul in de ruimte is, zoals meer mensen hier al hebben willen aangeven :)), maar we zijn er mee bezig, dáár ging het me om.

met 'drie meetbare grootheden' bedoel je denk ik de vrijheidsgraden 'x, y en z'? in dat geval is grootheden niet het woord dat je zocht: er zijn veel meer dan drie meetbare grootheden, zoals temperatuur, snelheid, massa, intensiteit etc.

de theorieen over het onstaan van het heelal behelzen onder andere dat, tijdens dat ontstaan, ook de tijd ontstaan is. in die zin heeft het geen zin om de eindigheid van het heelal te beargumenteren op bais van tijd, aangezien tijd onderhevig is aanhet heelal, niet andersom. Dat is vervelende stof, en ik denk niet dat het voor iemand makkelijk is om zich aan zijn aangeboren ideëen van causaliteit te ontworstelen, misschien is dat een grens waar we nog aan vast zitten?

als je daar serieus een discussie over wilt beginnen, raad ik je aan om eerst de tekst "Was ist Metaphysik?" van Martin Heidegger te lezen. Hierin start hij namelijk een onderzoek naar het 'niets:' al dat wat niet door de wetenschap gevat kan worden.