@Nijn*: Heb je haar gevraagd waarom je het niet in mag zien? Voor zo ver ik weet heb je inderdaad gewoon het recht je dossier in te zien, maar misschien heeft ze er wel een heel goede reden voor waarom ze je het (nu?) liever niet wil laten lezen?

@ Leonoor: ze heeft me er heel veel vragen over gesteld, waarom ik het wilde, wat ik ervan verwachtte etc. En het kwam er op neer dat ik dat beter aan het einde van de therapie kon doen (maar ja, dat kan nog wel even duren.. :s). Ik MOET een schriftelijke aanvraag doen aan de raad van het bestuur om inzage te krijgen, dat is bij de instantie waar ik zit gebruikelijk, het wordt niet zomaar door mondelinge aanvraag gegeven. Maar grr, ik word er niet goed van. Ze geeft me namelijk ook niet echt een concrete reden waarom het nu niet zou kunnen, alleen dat het 'later' beter is.

Ik voel me meer en meer mezelf worden (y)
Vanmorgen ging ik even de gft-container achterom zetten, de buurvrouw riep me en vroeg of ik ook zonder stroom zat, maar nee; het probleem zat bij haar. Dus heb ik even in haar meterkast gekeken en alle schakelaars goed gezet. Ik vond 't vrij cool hoe ik daarmee omging :o Ze nodigde me ook uit voor een kopje koffie :D Maar aangezien ik er ongedoucht bij liep heb ik dat afgewezen. Geen gedoe, geen hartkloppingen, 't ging gewoon goed :Y :)

En toen mijn zus gisteren naar huis ging, voelde ik me echt droef; ik wilde dat ze was gebleven. Zoiets had ik eerder nooit; ik wilde na een weekend echt wel even alleen zijn om bij te komen van alle spanningen. Nu ging 't zooo goed (y)

dank je wel, lief van je!! :)

Citaat van darkfairy
rare kwast schreef:
er zzat een groot 23 jarig meisje
huilend op haar bankje, huilend huilend helemaal alleen.

ik kan niet opstaan, ik wil niet opstaan, ik wil ook niet dansen met een kindje uit de kring...
ik wil rust maar toch ook een arm om me heen
*knuffel* volhouden he en gefeliciteerd,

gefeliciteerd met...?

Dankje!
Wie zegt dat je nu gelukkig moet zijn? *knuff*
Wat is je diagnose geworden? Was het een verrassing?

OT: Ik heb de hele middag geslapen, ik was zó moe. En ik baal ervan, ik baal van de vermoeidheid, de voortdurende gedachtestroom in mijn hoofd en het nergens zin in hebben. Al die gedachten belemmeren me in het ondernemen van dingen. Ik heb wel mn kleding opgeruimd, maar ik wilde en kon nog zoveel meer doen. En het maakt me ook wel een beetje bang; lukt het me wel om te studeren als ik steeds nergens zin in heb? *Kop in drukken, afgelopen drie jaar zijn ook goed gegaan.*

*knuff voor kwast en slaat een arm om je heen*

Vanmiddag bij een vriendin geweest die ik zo'n 3 jaar geleden voor het laatst echt fatsoenlijk heb gesproken. Ze had niet verwacht dat ik zou bellen om eens bij te kletsen maar het was wel gezellig.
Verder ben ik moe. Gisteren gewoon zittend tijdens tv kijken in slaap gevallen, t is eigenlijk alleen als ik niet zo veel doe. Morgen weer werken, eerste dagje weer sinds 2,5 week en 's avonds weer naar een kamer kijken. Wanneer gunt iemand me er nou eentje...

Ik zeg dat. Stom gedoe van mij.
Diagnose was geen verrassing eigenlijk. AsI had ik zelf ook wel bedacht (was ook niet zo moeilijk), as II was niet verrassend maar toch raar.

En verder een knuffel voor jou. Herken het, heb helaas geen tips. T enige wat je kunt doen is vertrouwen hebben en proberen te doen wat je kunt, zonder over je grenzen heen te gaan. Komt goed meis.

Ik weet t allemaal ff niet meer geloof ik....

Je hebt recht om je dossier in te zien. Je hoeft dit niet te motiveren. Een schriftelijke aanvraag is volgens mij officieel niet nodig, en zeker niet bij de raad van bestuur.
Ze doen vaak moeilijk over inzage omdat ze het in het kader van de behandeling dan niet goed vinden enzo, maar als je het per se wilt kan het gewoon.
Neem anders eens contact op met de PVP (patienten vertrouwens persoon) van de instelling waar je onder behandeling bent. Als je niet weet wie het is kun je kijken op www.pvp.nl daar staat een algemeen telefoonnummer waar je het nummer van de juiste PVP kunt krijgen.

OT: Wat een rotdag. Uiteindelijk blijkt het 'wel mee te vallen', in vergelijking met waar ik bang voor was. Maar ze ligt dus wel in 't ziekenhuis.:(

oeps ik dacht dat je 23 was geworden:bloos:.

graag gedaan:).

(n)en nou heeft er iemand die ik ken slokdarm kanker(n).

Het gaat weer fantastisch :(. Ik ben zo ontzettend moe en gesloopt terwijl ik wel genoeg slaap. Verder doen mijn rug en benen pijn, mijn benen zijn ook slap en mijn armen en handen jeuken als de pest. Therapie wordt me allemaal een beetje veel. Het is zwaar en confronterend en ik heb de laatste weken zoveel last van dissociaties. Ik word daar ontzettend onzeker van. Gister had ik een vriendin aan de telefoon waar het helemaal niet goed mee gaat en ik word daar best wel boos van, maar ook verdrietig en bang. Na de "gewone" therapieonderdelen heb ik nog een individueel gesprek gehad en ik heb echt vreselijk lopen janken. Blegh. Ik weet het allemaal niet zo goed.

Mmmm begin me weer een beetje down te voelen de laatste paar week, ook heel moe en geirriteerd telkens. En ik snap niet precies waarom, want ik ben eigenlijk gewoon heel lekker in mijn vel en blij met een fantastische vriend en alles....

Maar die stress van het hele woon-gebeuren en familie is er wel ingeslagen. Bah. Met drie week en 5 dagen zit ik in mijn eigen huisje, begin ik weer met school etc. En dan is het enige moeilijke eigenlijk het financiele plaatje met school enzo... maar goed. Tenzij je ouders duisentrijk zijn is het eigenlijk gewoon normaal om heel erg blut te zijn als student zijnde... right??

Ik ben wat aangekomen en probeer weer beter te eten, en dat gaat redelijk, ik eet best wel regelmatig maar eigenlijk nog veel junk. Toch heeft dat heel veel invloed op mijn humeur, vervelend. :o Anyway, Ik ga dozen inpakken for my pending new house! :)
(Ik moest gewoon even zeuren, ofzo)

Heb mijn koffer net ingepakt en er zit gewoon maar 8 kilo in:D (en dat terwijl mijn koffer al 5.5kg weegt). In mijn handbagage komt echt maximaal 3 kilo dus ik heb genoeg ruimte om spullen te kopen in Spanje haha.
Ook meteen even mijn vlucht bevestigd dus woensdagmiddag zit ik in Madrid waar het nu 37 graden is*O*!

Kan woensdag dus wel niet naar de begrafenis maar ik ben toch niet zo van de begrafenissen. Overigens zal de kerk wel compleet vol zitten aangezien de jongen nogal bekend was in het dorp (klein dorpje waar de hockeyclub heel belangrijk is en nou ja, als je hockeyt kent iedereen je dus zo'n beetje) maar voel me er alsnog een klein beetje schuldig om dat ik niet kan komen.

Ik ben zo boos, ik snap het niet. Waarom nodigt ze me eerst uit om mee te gaan en schuift ze me nu af. Jaa 'als je niemand kan vinden mag je nog wel mee'
denkt ze echt dat ik me nu nog welkom voel? Wat een klotevakantie.

Oh, ik heb er dit jaar echt een goed vriendinnetje bij gekregen besef ik me nu. Ik krijg van haar een heel leuk mailtje vanuit haar vakantieadres en af en toe spontaan smsjes over wat ze allemaal beleefd. Leuk zeg! :)

M'n rug doet nog steeds een beetje pijn en ik denk haast echt weer dat 't door m'n moedervlek komt. Het is dezelfde pijn als een half jaar geleden op m'n kont en toen was ik ook weken panisch over die moedervlek en toen bleek het niets ernstigs te zijn en was de pijn echt meteen weg. Ik heb het idee dat dit ook zo is. Misschien doet vakantiewerk vanaf morgen me goed ter afleiding en anders moet ik over 2,5 week maar even langs de huisarts.

Omg ja morgen vakantiewerk. Ik word telefoniste en ik heb telefoonangst. :eek: Maar als ik eenmaal bel ben ik heel vlot dus dit is mooi het moment om er niet meer bang voor te zijn. Morgen zal wel een drama zijn, maar het heet niets voor niets inwerken.

Misschien moet ik maar alleen gaan, het zou wel een hele overwinning zijn :) maarja een weekendje alleen, tenminste er zijn wel heel veel anderen maar stel dat niemand met me wil praten en wat moet ik dan doen.
Had ik maar iets meer vertrouwen.

ps. hetgaatoverlowlands

:'(:'(:'(.

knuffel... :(



wat zijn we nou eigenlijk aan het doen..? het haalt zoveel boven.. furstraties met in hoofdletters 'waarom'. waarom niet.. waarom moest het toen zo lopen, what the hell happened? en weten we het zelf wel?

chaos ofzo..

Ik voel me echt rot. Vanmiddag/vanavond een paar uurtjes thuis geweest bij m'n ouders. En m'n moeder is nu van haar depressie doorgeschoten in een manie.. Wanneer krijg ik eindelijk m'n eigen moeder weer eens terug? Ik ben echt van haar geschrokken vandaag, en maak me enorm veel zorgen. Want aan zo'n manie komt toch ook een keer een einde, maar de vraag is wanneer dat komt, en hoe diep ze dan weer naar beneden valt. En die stomme GGZ, die zou ambulante hulp regelen, maar sinds m'n moeder met ontslag is heeft ze er niets meer van gehoord. Klote hulpverleners daar ook :mad: Ze hebben tot nu toe nog niets goeds betekend voor m'n moeder.

Yay ik kan misschien toch naar Lowlands. (y) En morgen met mn mama naar de ikea en geld uitgeven, vandaag gaaf servies gekocht + een nieuwe fiets, samen met mn vriendinnetje, was dik leuk. <3 Mooi bijgepraat, en vanavond heb ik super paardgereden. *O*

Jeeej!

ik hoop toch niet dat het is wat ik denk. dat ik al jaren en jaren meer uitgetreden van lichaam leef dan bewust. :|
het zou veel verklaren. en het lichaam-niet-voelen. en het bijna niet kunnen aarden. en het kijken door een extra paar ogen. de gevoeligheid, de bizarre situaties waarin ik écht iets doe, maar niet gebeurd blijkt te zijn.
en dat allemaal door hem :mad:
toch ff afkloppen.

Toch raar dat jij nu zegt dat ik naar feiten moet kijken ipv gevoel. Terwijl je vroeger altijd zei dat ik meer op mn gevoel moest doen... :(

Hm, ik ben vroeg wakker vandaag, kort geslapen, maar dat is niet erg.


<3 Ik vind dit zo'n mooi nummer, maar ik weet niet waarom. Ik bedacht me net, dat ik die nog een keer wilde kijken, dus zette ik die op. :)

@ ~lienepien~: dankjewel! Ik zal er inderdaad eens even naar kijken als ik terug ben van vakantie.

Gisteravond was gezellig, maar ook vreemd. Het was leuk die meiden weer te spreken maar met J. gaat 't niet heel erg goed geloof ik, haar leven is ook zo ontzettend anders (of dat gaat het misschien worden) dan dat van ons. Vanochtend was toch wel even erg vroeg opstaan, zo de hele dag werken en daarna inpakken. Morgen ga ik ineens al op vakantie, wat gaat het snel! :s Voel me nog steeds niet relaxt over gisteren en zit eraan te denken C. nog even te mailen. Maar ja, ben de hele dag aan het werk dus kan zij er verder ook helemaal niets mee.. :s Waarom nou dit juist voor de vakantie, juist voordat ik weer wegga. Hmz, begrijp soms zo weinig van mezelf (en van haar) Moet ik er nou iets mee doen of niet? Ach, verstand op nul en gewoon gaan werken zometeen.. (N)

Hohoho dametje, niet zo streng voor jezelf. Het heeft geen zin jezelf te veroordelen op gedachten. Ze zijn er nou eenmaal, probeer er eerder een rationele gedachten tegenover te zetten.
En asII blijft gewoon niet leuk, helaas.

Ik doe mn best met grenzen. Dankje.

OT: moe en ik háát het.

@Little_lady: Fijn om weer iets van je te horen! En veel plezier dit weekeinde, maar wel ervoor zorgen dat je jezelf niet over de kop loopt hè. Er komen nog zat andere kermissen;) Veel succes!

OT: Gisteren was ik zo druk in mijn hoofd, dan houd ik hele dialogen met mezelf en zo. Maar geen maagpijn, dat dan weer niet. En vandaag wordt gewoon wazig maar het is beter dan de hele dag niets doen.

Vannacht heb ik ieder uur op de klok gezien. Niet echt goed geslapen dus:(.
Nu maar eerst eens onder de douche en dan even hard nadenken over wat er vandaag nog moet gebeuren.

Ooeeh H. is een beetje vermist, hij is fout gegaan op de acid. Sinds vrijdagnacht is hij weg. Beter komt hij snel terug, ik heb geen energie om me zorgen om hem te gaan maken. Pff, ga ik juist weer met C. en H. om, na een poos nauwelijks elkaar zien, gebeurd er zoiets. Maarja, zo gaat het altijd in die wereld. C., H. en ik waren ook met een fantastische kraak bezig, C. en ik wachten nu tot hij terug is. Het was ook zijn kraak, hij en ik zijn samen de eerste keer het pand binnen gekomen, we gaan niet verder zonder hem. Hopen dat hij geen stomme dingen heeft gedaan en komende dagen gewoon weer verschijnt.

het gaat niet goed, ik kan niet blijven staan, ik voel alles om me heen afbrokkelen.
ik kan me niet meer staande houden.
ik kan het niet, ik wil het niet meer en waarom zou ik nog langer vechten om te blijven staan.

laat mij maar gewoon :'(

* een hele dikke knuffel voor jou*.

Was hij niet met iemand samen, dan? Dat is wel verrot.. :( Niks mis met psychedelica maar t moet wel verantwoord gebeuren.. Sterkte, hoop dat hij snel op komt dagen.

OT: Ja wel goed. Eigenlijk. Redelijk.

@l;ittle lady: goed iets van je te horen!
@ darkfairy: maar bedenk je eens in: al die maanden niet! Kop op!!

ontopic:

no se sabe lo que se tiene hasta que se pierde

@nattigheid.
ik snap wat je bedoeld.
maar ik hoopte het nou gewoon niet meer te doen.
ik heb het vanmorgen wel de huisarts gezegd.
en het haar laten zien.
nou nog thuis vertellen :confused:.

@darkfairy: maar als je eenmaal ergens een zwak/verslaving/probleem mee hebt, dan heb je dat voor altijd. Ik heb het met eten, mijn ex met drank, etc. En jij dus met dat. En dat suckt. :(

[negativiteit]Gatver wat heb ik een hekel aan mezelf. Kan ik niet even iemand anders zijn, zodat ik me niet de hele tijd kapot hoef te ergeren aan alles wat ik doe/zeg/voel/denk. (n)[/negativiteit]

*vloekt* ik had die kamer echt graag gehad! En dan zeggen ze dat ik hem niet heb gekregen omdat dat meisje eerder was met reageren, verder weg woont en de eerste bezichtiger was. Hmpf, haar woonplaats ís niet verder van Amsterdam dan die van mij. Maar goed, misschien was ze ook wel gewoon veel leuker en durven ze dat niet te zeggen.
Dan maar weer met "goede" moed verder zoeken..

Hij is gek :D. Maargoed.

Ik heb hem een mailtje gestuurd, ben benieuwd.

En ik heb hem nu al voor de 2e keer gesmst.

Drie "hemmen" die niet uit mijn hoofd te krijgen zijn.

I burn down your cities-how blind you must be.
I take from you your children and you say how blessed are we.
You all must be crazy to put your faith in me, that's why I love mankind.
You really need me, that's why I love mankind.

@ Littlelady: goed om weer eens wat van je te horen! Fijn dat je af en toe naar huis mag. Ik hoop dat het snel beter gaat, wat is de prognose eigenlijk?
@ Kwast: *knuffel*
@ Nijn: Fijne vakantie! Ga maar eens even goed uitrusten en niet teveel piekeren :nono:

OT: Gisteren ging niet goed, heb dus ook niks aan de scriptie gedaan. Ik moet dat nu gewoon even laten voor wat het is, eerst afstuderen. Nu in de bieb en het gaat weer prima, ik werk echt zoveel beter in een bieb, nauwelijks afleiding en lekker stil. Morgen weer naar de UB en in m'n zusjes' huisje verblijven. (y)

Jeej, ik heb vierhonderd euro uitgegeven bij de ikea en allemaal mooie dingen gekocht. <33

jij komt toch altijd weer bij de feiten uit.. heb zo vaak geprobeerd je dingen op gevoel 'te laten doen'.. maar je gaat malen en komt bij hetzelfde weer uit. dus als je nu op gevoel af gaat en dan over een week of wat weer bij feiten bent... blijf dan maar bij de feiten..

en op dit moment, spreken die tegen..

Oh, ik heb net toegang gekregen tot m'n minor journalistiekvak en het ziet er zo tof uit <3. Ik moet die stomme her echt halen, want ik heb echt geen zin om nog langer te wachten tot ik eindelijk echt kan doen wat ik wil. *stort zich weer op jurisprudentie*

Don't know what to say
Don't know what to do
Don't know what to think
Don't have a clue

What happened?

ik vraag me teveel dingen af. heb je nog geslapen vannacht, hoe voel je je, wat dnek je nu, wat denk je nu van mij.. gisteravond heeft me zo in de war gemaakt.. waarom doen we dit dan ook weer... het is te heftig tussen ons, altijd al geweest denk ik..
en inderdaad.. wat is er in godsnaam tussen ons gebeurd die tijd terug.. waarom hebben we de keuzes gemaakt die we hebben gemaakt

en bovenal.. was het de juiste..

* I just want you to be okay *

Hm, naja, ik ben gegaan, was weer super gespannen, maar liep uiteindelijk wel oké ofzo.
Anyway. Zometeen eetafspraak, morgen naar ikea*o*.

Sowieso blijf ik nog 6 maanden onder behandeling om om de week scans te kunnen maken om te kijken of deze schoon blijven (zijn ze sinds een maand *O*) en andere onderzoeken te doen. Als dit goed blijft dan gaan we daarna over op 3-maandelijkse en dan na een jaar halfjaarlijkse controle tot 5 jaar na het eind van de behandeling. Mochten de scans niet schoon blijven dan gaan ze kijken hoe ver ze nog kunnen gaan met behandelen, omdat ik toch al een behoorlijke hoeveelheid chemo's en 1 operatie (knie) heb gehad en m'n lichaam niet veel meer aan kan. Maar we gaan er niet vanuit dat het nodig is ;) Dat ik nu 2 dagen thuis ben en 2 dagen ziekenhuis heeft vooral te maken met het opbouwen van energie, omdat ik behoorlijk wat heb ingeleverd door alle medicijnen etc. Hiervan verwachten de artsen dat het nog 3 tot 6 maanden duurt tot ik weer volledig naar huis kan, al dan niet met hulpmiddelen. Daarna is het vooral een kwestie van opbouwen van m'n conditie en langzaam aan steeds meer te proberen zoals weer (halve dagen) naar school e.d. :)

OT. Het huis van vriendinnetje is moooi *O* Zou zo bij d'r in willen trekken, hihi. :bloos: & werd net gebeld, bestevriend is opnieuw opgenomen. Ze gaan alwéér nieuwe meds proberen *poging 5*, wel 7 weken lang moet ie daar zitten :| Ik hoop maar dat ze nu echt volhouden en niet weer met 2 weken zeggen 'sorry jongen, je bent een borderliner die wij niet meer kunnen helpen'... :n Pff, k.centrum :| Maarja, nu maar weer klaar maken want ik ga zo nog even hier eten en daarna weer voor 3 dagen naar het ziekenhuis. Op naar het feestweekend en hopelijk goed nieuws van bestevriend. :)

Ooh telefoniste zijn viel me heel erg mee! Wel zielig wat voor een verhalen je soms krijgt als mensen hoge schulden hebben en daarom hun kinderen geen schoolboeken ontvangen en sommige scholen geen kinderen willen onderwijzen die hun boeken nog niet hebben ontvangen. :( Maar als je mensen na dingen annuleren en nieuwe boeken bestellen weer helemaal gerust hebt gesteld en ze je heel erg bedanken is het ook leuk om te doen!

En ik heb nog steeds laatst van m'n rug. Ik ga er echt steeds over panieken, misschien toch maar volgende week naar de huisarts...

Ik zou zo graag willen dat ik dat kon. Dat ik het durfde misschien wel. Want ik ben bang.
Hier kan ik vasthouden en veilig zijn. Hier kan ik blijven zitten waar ik zit en hoef ik niets en kan ik alleen maar lief gevonden worden.
Maar soms zou ik het echt graag willen, verder gaan op een ander pad. Verder gaan op een andere manier. Schijt aan de wereld, ik ga weg en je ziet wel of ik terug kom.
En de vraag is niet waarom ik het niet doe, maar de vraag moet zijn wat me hier houdt.

Ik ga mijn nieuwe studie heel erg leuk vinden, maar een nieuwe verbintenis voor minimaal drie jaar maakt me bang. Dat ik drie jaar lang hetzelfde moet doen terwijl ik het liefste op mijn sloffen en met een schone onderbroek naar Tibet, Taktanbukistan, Costa Rica of Brazilie ga.

Gelukkig is er daar dan nog de koffie en het gevoel dat ik erg trots ben omdat ik mijn balkonnetje helemaal van mij heb gemaakt. Met dingen die ik mooi vind en in wat ik kan zien dat ik het wel kan.

Imagine there's no heaven,
it's easy if you try.
Imagine all the people,
living for today.