| ~Hadiya~ |
02-11-2004 14:49 |
Allah's veewagons
Het mooie van vrije meningsuiting is dat je altijd weer verrast wordt door de schaamteloosheid van degenen die haar willen beknotten. In NRC-Handelsblad van Zaterdag l Maart jl. komen de oprichters van de Arabisch-Europese Liga aan het woord en 't is heel verhelderend om hun oorlogsverklaring aan 'het Westen' te lezen. De enige vrouw in het gezelschap heet Naïma Eimaslouhi (23), zich noemend 'journaliste en student'.
Naïma laat noteren: "Ik vind dat Israël moet verdwijnen".
En dan vervolgt de krant: 'Eimaslouhi kan het zich voorstellen dat sommige joodse Nederlanders zich angstig voelen door leuzen als 'Harnas, Harnas, joden aan het gas' die sommige Marokkaanse jongeren wel eens scanderen. "Dat zijn geen effectieve uitspraken, maar ik keur die ook niet af.'"
Toevallig stond ik een maandje of wat terug toe te kijken op de Dam toen de bloem van de Marokkaanse natie de vuistjes balde en pro-Saddam: "Hamas! Hamas! Alle joden aan het gas!" uitriep, maar dat is natuurlijk maar een subtiel onderscheid.
Dezelfde leuze kan trouwens ook vernomen worden uit de duizenden kelen van het machtige Fijenoord-legioen, dus gezegd mag worden dat we hier van doen hebben met een bijzonder geïntegreerde uiting.
Juffrouw Eimaslouhi propageert uitroeiing met een eerlijkheid die te prijzen valt, want 't strekt nu eenmaal ons allen tot voordeel wanneer de doodseskaders van morgen van hun hart geen moordkuil maken.
Niemand kan na lezing van dit boeiende vraaggesprek nog zeggen dat 'we' geen weet hadden kunnen hebben van de ware motieven van Abu Jahjah en de zijnen. Wat ook zo prachtig is aan Eimaslouhi's bevindingen, is dat ze met kille precisie illustreren wat Job Cohen eigenlijk bedoelt als 'ie weer 'ns wat te babbelen heeft met imam's over 'de boel bij elkaar houden'.
't Heeft wel wat, een beoogd premier die 't zo in z'n broek doet voor Allah's eeltige hand, dat 'ie met de pet in de hand de multiculturele samenleving blijft propageren. Misschien kan Cohen de harmonie in Amsterdam ook bevorderen door als matje voor de moskee te gaan liggen waarop de ware gelovigen hun voeten vegen. Een golf van ontroering zal door zijn partij gaan en eens temeer zullen wij eenvoudige autochtonen de heerlijkheid van onze multiculturele samenleving ondergaan.
Cohen is niet de enige.
Zalm (VVD) was te laf om de ambassadeurs 'namens anderhalf miljard moslims' de deur te wijzen die hem kwamen verzoeken Ayaan Hirsi Ali de mond te snoeren. Intimidatie is 't effectiefst als de dreiging vaag en onbestemd, maar wel degelijk aanwezig, in de lucht hangt.
Jasmine Alias, een groot schrijver, durfde 't in Het Parool van afgelopen Zaterdag niet voor Ayaan op te nemen, zich beroepend op - ik citeer - 'mijn recht om te zwijgen'. Ik kan me niet voorstellen dat Alias Hirsi Ali zo'n trut vindt dat ze geen oog heeft voor de onrechtvaardigheid van de knevelcampagne die Ayaan nu treft. Angst ruikt naar onbestemd zweet, maar valt uiteindelijk altijd terug te voeren op een telefoontje van iemand die zegt dat 'ie weet 'waar jouw kind op school gaat'.
De oorlogsverklaring van Elamaslouhi laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Applaus zal haar deel zijn en ik ben benieuwd of de weduwe Rost van Tonningen ook nog haar morele steun zal uitspreken aan de jongelui. En de ratten komen uit hun holen.
Mohammed Benzakour - ridder van de droevige figuur die door de Volkskrant met een zucht van verlichting kon worden afgedankt als columnist omdat de grote denker hele stukken letterlijk bleek te hebben overgeschreven uit De Groene – is 't helemaal met Naïma eens. En eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ook Benzakour in de Volkskrant nooit iets anders heeft gepropageerd dan censuur en verboden, bijvoorbeeld van het toneelstuk "Aïsja", waarin de pedofiele Profeet zijn gulle gaven aan een voor de gelegenheid met de politiekcorrecte leeftijd van twintig opgescheepte Aïsja.
Arm meisje van negen.
Nee, onze vrienden de moslimterroristen maken helemaal geen geheim van hun ware aanvechtingen, 't Liefst zouden ze alle joden om zeep helpen, en natuurlijk ook Hirsi Ali, want ketters zullen branden in de hel, dat was bij ons zo in de Middeleeuwen en bij hullie anno tweeduizend drie. Ik kan niet wachten op de volgende strijdbare toespraak van onze burgemeester ter ere van de Februaristaking en ben heel benieuwd hoe deze geweldenaar van denkkracht 'de boel' bij elkaar houdt als de eerste synagoge brandt.
Eén ding is zeker, juichend zullen de doodseskaders van de Arabisch-Europese Liga op de eerste rij staan.
Theo van Gogh
Nu Theo, waarom?
'We gaan dat varken slachten', zei een van de lijfwachten van Abu Jahjah enige maanden geleden toen Theo van Gogh het Happy Chaos debat in de Stadschouwburg had laten ontsporen. 'Neem een taxi' zei ik, maar Theo fietste weg, net als vanochtend.
Theo van Gogh is geslacht vandaag, als een varken, precies zoals aangekondigd. Zo'n lieve man, voor wie 'm kenden, hoe is het mogelijk. Weer iemand gevallen voor de vrijheid. Nee, het verraste mij niet, de dood van misschien wel het grootste verbale talent van onze generatie. Hij was een man die wilde sneuvelen voor de vrijheid van meningsuiting, zoals elke ware journalist en polemist. Ja, Theo was ook een agitator, die Abu Jahjah omschreef als de 'pooier van de profeet'. Een bekende tv-presentator noemde hem net tegen mij 'de Hells Angel van het vrije woord'. En zo is het.
Maar Theo zaaide nooit haat. Theo hield van mensen, van kunst, van vrouwen, van eten van drinken, van al die vrijheden die deze liberale samenleving gedurende honderden jaren voor zichzelf bevocht. Vandaag is er een aanslag op die vrije samenleving gepleegd. Met Theo, en daarvoor Fortuyn, is weer een stukje van onze beschaving verdwenen. Op dit moment weet ik nog niet wie de dader is, maar als het uit extremistische islamitische hoek komt eis ik massaal protest van de Imams, van Marokkaanse jongeren, van Abu Jahjah. Als ze niet uitkijken keert de agressie zich tegen hun, en al die goedwillende islamieten die wél willen integreren in het land waar hun ouders heen vluchtten. Met extremisme is niemand gebaat, behalve de immer haatzaaiende kerken, moskeeën en andere geloofsfanaten.
Op de foto staat Theo, afgelopen donderdag op de aanbieding van de schandaalroman Miss America. Theo was zijn ouderwetse zelf. Provocatief, de hoofdpersoon Max Westerman plagend met zijn dodelijk omschreven persoontje. Onnodig, misschien. Maar altijd voorzien van een vileine knipoog. Die knipoog werd niet begrepen door types met iets te lange tenen, die traditie waaruit Van Gogh voortkomt niet (willen) begrijpen. Wat er nu moet gebeuren? Een Nationaal Debat, dat tenminste, waarom mensen die opvallen, een mening hebben, hun smoel opentrekken, moeten vrezen voor hun leven. Politici en Bekende Nederlanders zijn feitelijk in permanent levensgevaar. De cover van de Quote 500 is deze week beschikbaar in een kogelwerende variant, niet om commercieel misbruik van het gebeurde te maken, maar om aan te geven dat niet alleen de boodschappers (wij) onder vuur liggen, maar ook de rijke Nederlanders die zich kennelijk bedreigd voelen. Dat moet stoppen, desnoods met geweld.
Jort Kelder
|
