stemmingswisselingen?
 

hallo allemaal.
dit klinkt misschien heel vreemd maar ik verander de hele dag van stemmingen en dit zomaar zonder dat ik het zelf wil. dan ben ik bijvoorbeeld drie kwartier super druk dan kan ik niet stil zitten en ren/loop/spring ik rond en dan plots voel ik me heel erg depressief en zie ik het leven niet meer zitten, tien minuten later kan ik alles weer en ziet alles er weer rooskleurig uit. dit gaat de hele dag zo door, ik weet het en ik vind het erg vervelend, weet iemand hier een medicijn voor? of misschien een naam voor wat dit is? ik noem het gewoon stemmingswisselingen.

alvast bedankt!
groeten knak

borderline.. misschien dat dat het is.. bij borderline heb je dat in elk geval.. maarja als je zeker wilt weten wat je hebt kan je beter met psygoloog gaan praten..

Dat heb ik ook. Maar geen idee wat het is.

Klinkt een beetje als manisch-depressief maar ik heb dat nog nooit van dichtbij meegemaakt dus met ckerheid kan ik t niet zeggen maar t lijkt er wel een beetje op :o

ok bedankt voor het beantwoorden, ik weet eigenlijk niet wat bordeline inhoud, iemand zei ook iets van manisch depressief zijn.
ik zal ff gaan kijen wat het betekend. ik wil in iedergeval niet met een psygoloog gaan praten, zal kijken of er een andere oplossing is.

groetjes
knak

mm, bij manische depressiviteit heb je idd last van stemmingswisselingen, maar ik heb nog nooit gehoord dat dat in minuten ging (en toen minuten later....) maargoed, om daarover te oordelen weet ik er niet genoeg van af. Iig als dat het is bestaan daar medicijnen voor ja!
good luck!!
kus! wendy

weet jij hoe ik dat zeker kan weten en hoe ik aan die medicijnen zou kunnen komen? en dan bedoel ik zonder dat mijn ouders hier van weten?

groetjes knak

moet allemaal via de huisarts. En als je dat met hem afspreekt zal hij daar jou ouders buiten houden (ik weet alleen niet hoe het met de afrekeningen zit, want het zou kunnen dat jou ouders daar thuis bericht van krijgen)

Waarom wil je niet naar een psycholoog? Die kan je namelijk helpen uit te vinden wat het is en zoeken naar een oplossing, een psychiater kan je eventueel medicijnen voorschrijven mocht dit nodig zijn.

Iedereen kan hier wel allerlei eventuele verklaringen gaan opsommen maar niemand hier heeft er genoeg verstand van om een diagnose te kunnen maken, dus lijkt het me niet verstandig als jij wel af gaat op de dingen die mensen hier opperen.

ow das minder ik wil niet dat mijn ouders zich druk gaan maken om mij.
maar ALS ik dat "heb" ga ik er eerst na informeren.

Kom op, ze heeft gewoon stemmingswisselingen! Dat hoort bij de puberteit, en om nou meteen borderline en manisch-depressiviteit erbij te halen... Zien jullie dan niet hoe ver jullie gaan? Dat zijn zo'n serieuze ziektes, ik sluit natuuuurlijk niet uit dat ze die heeft, maar, God...

Ben ik echt de enige die dit ergerlijk vindt? Als ik hoofdpijn heb, kan ik misschien wel een hersentumor hebben. Maar misschien ook niet, dat kan natuurlijk ook.

hoi Knak,

het moet inderdaad via de huisarts, deze huisarts zou jou ook niet de medicijnen voorschrijven. Ik neem aan dat je hem / haar (in grote lijnen) verteld wat er aan de hand is, dus eigenlijk wat je hier ook hebt verteld. Hij zal je waarschijnlijk doorverwijzen naar een psycholoog. (misschien gelijk al psychiater??) In ieder geval, stel je wordt naar een psycholoog gestuurd en deze stelt dit vast kan je hier medicijnen voor krijgen, helaas mag een psycholoog dit niet uitschrijven, hij/zij is immers geen arts (psycholoog = zielskundige dacht ik) dus je moet naar een psychiater, hij/zij is wel arst (psychiater is geloof ik zielsarts/zielsdokter) en mag wél medicijnen afschrijven. Je dokter, de psycholoog én psychiater hebben wel zwijgplicht. Je moet er alleen achter zien te komen hoe het met de verzekering zit (ofwel; vergoed jou verzekering dit helemaal) Ik geloof dat je huisarts daar voor jou achter kan komen als je dat hem/haar vraagt. Doet jouw verzekering het niet?? Dan zit er niks anders op het toch je ouders te vertellen dat je hier hulp voor wilt hebben! Ik denk dat je ouders het wel zullen begrijpen.

suc-6 ermee!
kus! wendy

jups, het zou kunnen dat het gewoon de puberteit is, hoeft niet.... Ik heb er iig nooit zo veel last van als knak. En, je kan best even bij de huisarts langsgaan, als die vaststelt dat het niks ernstigs is... nou dan zal het wel. Beter het zekere voor het onzekere.
kus!

de reden dat ik niet naar een psycholoog wil is eigenlijk omdat ik niet naar zo'n iemand heen wil ik ben er eerder geweest en dat heeft mij alles behalve geholpen. ook zijn mijn ouders dan weer ongerust en ik heb ze al genoeg elende bezorcht een paar jaar geleden (n) .
ik weet eigenlijk ook niet wat ik nu moet doen, ik hoop altijd bij alles dat het vanzelf over gaat :rolleyes: .
in iedergeval bedankt voor het reageren.

knak

heeyz Knak,

je moet aan ook aan je zelf denken hoor!
en dat een psycholoog niet helpt, wil niet zeggen dat anderen ook niet goed zijn (voor jou)
Je moet je natuurlijk wel op je gemak voelen bij zo'n iemand, doe je dat niet, ben je gauw geneigd niet alles te vertellen. Er bestaan echt goede psych's hoor!! Je ouders vinden het denk beter als je wél hulp zoekt dan dat je hiermee door zou blijven lopen.

knuf, wendy

Ik heb een manisch depressieve tante. Ze is echt om de zoveel tijd (Maanden, soms jaren) vreemd bezig. Bij mijn tante heeft et niet zo veel te maken met plotselinge stemmingswisselelingen.

Ook is het, als het gebeurd, goed mis. Ze word dan iig opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis.

Kortom, ik denk niet dat je er, als je manisch depressief bent, ervan af kan komen zonder je ouders het weten.

Bovendien kan je volgens mij niet 'beter' worden. Het is genetisch bepaald.

ja, dat dacht ik ook, dat het erfelijk is.
mja, volgens mij is depressiviteit (dus niet alleen manische) sowieso erfelijk (wil dus niet zeggen dat je het PER SE krijgt als een van je ouders het heeft, en ook niet dat als je ouders het niet hebben jij het PER SE ook niet krijgt)

ik denk niet dat het manisch depressief zijn is.. zo klintk het niet,

anyway als je wat info aover borderline wil.. kijk hier maar:

http://www.similes.org/nl/Borderline.php

ja mar dr is een verschil tussen een stemmingswisseling hebben door iets wat gebeurd is en door zomaar een stemmingswisseling hebbne/ het eerste is doodnormaal, het 2e niet. komt nog bij dat stemmingswisselingen niet de enige kermerk is van borderline...

wel hoor. ongeveer 40 % uit mn hoofd word weer beter

je moet uitkijken met dat soort dingen zeggen. Je weet er misschien wel wat over. Maar tis beter om dat soort dingen niet te zeggen. Je praat mensen hierdoor dingen aan, en mensen kunnen onnodig ongerust worden. Jij bent geen specialist en knak hoeft niet perse alles over haar verteld te hebben (wat het beeld ook weer verandert)
Ik denk dat dit ook was wat A loved one wilde duidelijk maken.
Dusse pas op je woorden ;)

sorry ik had niet het hele topic gelezen.. ben lui

Precies, waarom haal je dat er dan bij terwijl je maar één kenmerk van haar totaalbeeld hebt?

Sorry, misschien is t ook wel verkeerd om direct manisch depressief te noemen maar het komt wel in de buurt...
10 minuten later het leven niet meer zien zitten na een vrolijke bui zie ik toch niet echt als een kenmerk voor de puberteit maar jah dat kan aan mij liggen :o

Ik heb een boekje en daar wordt manisch-depressief als het olgende omschreven;

Mensen die manisch-depressief zijn, hebben zowel last van manieën als van depressies.Wanneer ze manisch zijn zijn ze buitengewoon vrolijk, actief en denken alles te kunnen.Als ze depressief zijn, dan zijn ze heel erg somber.Periodes van vrolijkheid en somberheid wisselen elkaar af...

Ik kan me goed voorstellen dat het erg vervelnd voor je is...
Het spijt me dat ik direct met manisch smijt :(

wat ik over manisch depressief had gelezen is dat het idd heel snel kan omslaan maar dat het meestal om periodes van soms wel maanden manie en daarna maanden depressie gaat.. of periodes van enkele weken of enkele dag.. zo snel achter mekaar kan natuurlijk ook maar die was geloof ik erg zelfzaam

Jah, dat lijkt me idd ook wel raar...Jammer dat niet in het boekkie staat hoeveel tijd tussen zon wisseling zit :( (n)

Ben je wel eens bij jezelf na gegaan of er een of andere aanleiding was voor stemmingswisselingen? Bijvoorbeeld een verandering van het lischt buiten, je eten, gedrag van anderen om je heen? Misschien zijn de gevoelens die jij hebt wel heel normaal maar pik je iets op van je omgeving wat je doet veranderen. Zorg in elk geval dat je bewust bent van wat er om je heen zoal gebeurt.

Mail me geurust als je verder wilt praten...

Groetjes

:eek: hey meissie ik denk nadat ikkuh dat gelezen heb dat het zeer zeker geen borderline is : want borderline bestaat uit vele dingen en ikkuh ken jou te goed.....Borderline persoonlijkheidsstoornis voor alle zekerheid heb ikkuh wat dinguh opgezocht voor jou.
over borderline en over manisch depressief .
ik hoop dat je er wat aan hebt.


Borderline is soms één minuut me gelukkig voelen, intens, tevreden en dan weer die onrust.

Straffen moet ik, zeer voelen, ik voel niet, ik besta niet, ik ben niet.

Borderline is “laat me met rust”, “rot op” en tegelijk “bel, bel me”, “houd van me”, “geef om me”.

Borderline is niets kunnen beloven. “Ik bel je morgen” zei ik net tegen iemand, maar misschien wil ik morgen wel niemand spreken.

Borderline is niet durven dromen, niet aan een opleiding durven beginnen, ik kan niet garanderen dat ik het volhoud, zelfs niet een week.

Borderline is telkens maar uitleggen, verdedigen, schaamte.

Borderline is het verlangen naar chaos en het tegelijk haten.

Borderline is onzichtbare pijn.

Borderline is denken “jaja het zal wel, wat moet je van me” als je een glimlach ontvangt.

Borderline is toegeven aan iets liefs voor jezelf doen en met 20 in plaats van één plant thuiskomen en dan weer geen eten kunnen kopen.

Borderline is terugtrekken bij het eerste vermoeden van verraad.

Borderline is intens leven en intens dood willen om de paar minuten.

Borderline is angst.

Borderline is altijd zoeken naar prikkels, ruzie, alles wat me raakt en het vervolgens niet aankunnen.

Borderline is “red me” “neem de verantwoording over” en “blijf van me af, ga weg” in één zin.

Borderline is “unfähig zum leben”, een rare uitdrukking, “onmachtig” en “onwaardig” bedoel ik.

Borderline is verlangen naar een permanent kuuroord, niet die boze buitenwereld.

Borderline maakt eenzaam en rijk tegelijk.

Borderline maakt me stuk en heelt me.

Borderline……………

Ik heb het, haat het en omarm het.

Borderline, dat heb ik.

----------------------------------------------------------------------

De negen kenmerken op een rijtje



angst om verlaten te worden en dat krampachtig proberen te voorkomen. (mijn eigen “zijn”, identiteit was lang verdwenen, ik paste me aan aan wat ik dacht dat men of de situatie van me vroeg)

een patroon van instabiele en intense intermenselijke relaties, gekenmerkt door wisselingen tussen overmatig idealiseren en kleineren. (iemand die ik aardig vond, was binnen een paar minuten mijn hartsvriend(in), maar kon het zomaar ineens over zijn)

identiteitstoornis: duidelijk en aanhoudend instabiel zelfbeeld of zelfgevoel. (ik ontleende mijn identiteit, mijn "bestaansrecht" aan personen, "de dochter van..." of situaties zoals: "de reisadviseuse", "de secretaresse", per persoon en situatie wisselden die elkaar af.

impulsiviteit op ten minste twee gebieden die in potentie betrokkene zelf kunnen schaden (bijvoorbeeld geld verkwisten, seks, misbruik van middelen, roekeloos autorijden, vreetbuien).

(Borderline betekent grens, dit kenmerk gaat juist over “grenzeloosheid”)


terugkerende suïcidale gedragingen, gestes of dreigingen, of zelfbeschadiging. (in mijn ervaring krijg je meer aandacht als je dreigt met suïcide, dan dat je “gewoon” zegt dat je je rot voelt. Dat is logisch, maar het kan een bijna verslavende uitwerking hebben. Het onderscheid is moeilijk, zelfs voor mijzelf, zelfs na al die jaren. Wat blijft is de spanning, soms voor mijn gevoel zonder reden, die een uitweg zoekt)


stemmingswisselingen.

(één woord, één beeld op de televisie, kan er voor zorgen dat ik wissel, van vrolijk naar intens somber, maar ook andersom. De wisselingen kunnen ook zonder directe aanleiding komen, zomaar, maar beide uitersten zijn intensief)




chronisch gevoel van leegte. (dit is voor mij het "engste" gevoel, niet down of vrolijk, maar helemaal niets voelen. Ik kan het niet eens als "zinloosheidsgevoel" benoemen, want het is totaal niets voelen)



inadequate, intense woede of moeite kwaadheid te beheersen.

(het voelt als pure agressie, zo kwaad kan ik zijn. Op een persoon, de situatie of mezelf)




voorbijgaande, aan stress gebonden paranoïde ideeën of ernstige dissociatieve verschijnselen

(dissociatie is een term die veel mensen herkennen in onschuldige vorm. Op weg zijn naar een winkel of iemand en “ineens” merken dat je er al bent. Het wordt naar als je er geen controle er meer over hebt en het juist gebeurd in situaties die niet “veilig” voelen. Ook paranoïde gedachten herkennen veel mensen. Als er een stilte valt in een kamer op dat moment dat jij binnenkomt, heb je dan ook het gevoel dat het gesprek over jou ging? Het wordt ernstiger als een stoplicht dat op rood springt als straf wordt ervaren, als je de straat niet meer op durft omdat “iedereen” je aanstaart voor jouw gevoel)


MDS is een stoornis die zich kenmerkt door uitersten in stemming en activiteit. Men kan enerzijds uiterst uitbundig en daadkrachtig zijn (de manie) of juist uiterst teruggetrokken en inactief (de depressie). Deze wisselingen kunnen grote gevolgen hebben voor degene die het treft zelf, voor zijn omgeving (sociaal) en op het werk. In de uitersten van de stemming is opname in een psychiatrisch ziekenhuis vaak niet te vermijden. Door het afwisselende karakter van de stemmingswisseling wordt MDS ook wel Bipolaire (Stemmings) Stoornis genoemd.

MDS is goed behandelbaar waarbij medicijnen een essentiele rol spelen. Ook de motivatie van de patiënt en de betrokkenen om te komen tot acceptatie van de ziekte en om een manie te leren herkennen in een vroeg stadium zijn belangrijk.
De VMDB speelt hierop in door het geven van voorlichting, het organiseren van lotgenotencontact en het bevorderen van psycho-educatie.



nou meis ik hoop dat je er wat aan hebt.

en vertel alsjublieft aan je ouders wat er met je is

Hmm, misschien sorry van mijn kant. Het was niet tegen jou bedoeld, en in jouw post maakte je wel duidelijk dat jij het ook niet weet. Het waar meer tegen iemand anders bedoelt.

eigenlijk denk ikkuh eerder aan manisch dan aan borderline .
kan fout van me zijn maar ik ken best wel goed en manisch lijkt me eerder dan borderline.


oh ja majo meis praat er over met je ouder of met een psycholoog want je weet nooit wat er kan gebeuren.

owkeej

veel liefs tiesch

hey tiesch
ik heb geen bordeline nee, dat denk ik zelf ook niet. manisch depressief weet ik ook niet hoor,.....ik weet het gewoon helemaal niet :confused: !
maar hoe kan ik dit nou tegen mijn ouders vertellen? hoe moet ik dit brengen? ik heb ze al zoveel pijn gedaan en ze hebben zich al zoveel zorgen moeten maken om mij, dat weet jij ook. ik kan dit niet zeggen! dat wil ik ze niet aan doen. dan moet ik ook weer eerst naar die huisarts :rolleyes: van mij ( de sukkel ) en daarna natuurlijk weer naar zo'n vent :rolleyes: van het riagg die alles gelooft en absoluut niet helpt (n) !!!!!!
wat denk jij tiesch? ik weet het niet!

veel liefs
majo

Lees de vorige post's van mij en A loved one. Ik vind het dom/verkeerd om met 'ziektes' te gooien. Er zijn psychologen daarvoor om dat te constateren dus het beste advies wat je haar kunt geven is om hulp te zoeken. Eventueel kun je ook andere kleine dingen erbij zeggen, maar meer kun je gewoon niet doen (en moet je dus ook niet doen)
Sorry als ik misschien wat bot over kom, zo bedoel ik het niet, het irriteerd me alleen dat steeds vaker (op psych en L&G) mensen denken dat ze diagnoses kunnen stellen.

(sorry voor het offtopic, maar ik moest dit (wéér) ff kwijt)

Je kunt het het beste op een rustig moment, rustig vertellen. Vertel niet teveel in één keer, maar bouw het langzaam op.
Ik denk dat ze het vervelender vinden als jij niks verteld en dat jij je klote voelt, dan dat jij verteld waar je mee zit.

Succes ermee!!

ja ik vind het wel fijn als mensen mee denken wel denk ik dat ze niet een definitieve conxlusie kunnen trekken, ook zit ik er aan te denken dat het misschien heel wat anders is, iets dat niet zo zwaar is in ieder geval.

groetjes knak

ja ok maar als ik het niet zeg bespaar ik ze een hoop gedoe hoor!
ik denk niet dat ik dat kan want dan moet ik naar zo'n instelling heen en het gaat heel goed op school enzow! ik heb nu een "normaal" leven, ik heb vriendinnnen, op school gaat het goed, thuis geen ruzie ofzo, perfect zou je zeggen. ik zit alleen mezelf nog in de weg, het lijkt perfect voor hun dat moet ik zo houden! eindelijk doet majo het goed dat is de gedachte en die moet zo blijven!

groetjes knak

tegen mij? sorry dan....

Ik heb dat heel extreem. Het ene moment ben ik heel vrolijk en dan ineens heel erg down. Ik heb nooit een normaal humeur, altijd van uitersten. Is dat normaal???

Neej, ik zou echt niet weten of het wel manisch depressief is wat knak heeft...Het lijkt er voor mijn gevoel gewoon heel erg op....
Ik denk ook eerder manisch dan bordeline...

@ ....; )

Neej, ik denk niet dat ze t tegen jou had...Jij gaf ook al aan dat je er te weinig over weet.Het geeft ook allemaal niet!
Zand erover....Ik DENK gewoon dat het manisch-depressief is....Daar zeg ik niet mee dat t ook echt zo is....


Misschien is het een id, knak, om naar je huisarts te gaan om om zekerheid te vragen.....

Jah helemaal mee eens, ik zou zeker ook niet praten over manisch depressief mensen of borderline. Laat het maar over aan de experts wat dat betreft.....

ik gok dat het misschien tegen mij bedoeld was

hmm ik kan me er wel een beetje in herkennen alleen niet zo extreem als hoe jij het omschrijft eigenlijk. Ik zou ook niet gauw weten wat dit is of hoe ze het willen noemen..
zou het oook maar "overlaten" aan de experts..

iig super sterkte en succes!

ik blijf erbij vertel het tegen je ouders zeg hun hoe je voelt en wat er met je is (stemmingswisselingen)
overleg met hun wat eventueel verder te doen.
je ouders hebben meer door dan je denkt.
maar ze denken oowk dat je zelf wel aangeeft wanneer er iets echt mis is.

veel liefs tiesch

ik zeg het niet tegen mijn ouders, einde discussie.
ik denk dat ik er zelf maar uit moet komen, ga ook niet naar alleen al de huisarts ( die zegt altijd dat er niets aan de hand is), en ook niet naar een psycholoog of dergelijke.
ik vind wel een oplossing.

veel liefs
knak

mm, dit vind ik een klein beetje raar (ik begrijp je gevoel wel verder maar toch....) ik vind het raar, dat je wel wilt weten wat je hebt (wij zijn geen deskundigen) maar niet naar iemand toe wil die het wel weet, dan heb je zekerheid en kan er ook iets aan gedaan worden.
kus! wendy

ja, eigenlijk heb je gelijk maar ik hoor van te veel mensen dat het "bij mijn leeftij"d hoort".
als ik er langer last van heb moet ik dat misschien toch maar doen (n).
groetjes
knak.

dat heb ik ook.
vervelend, maarja.
wat doe je eraan.

jah, dat is inderdaad niet leuk, dat het maar op de leeftijd gegooid moet worden *grom* Alsof problemen van 'puubs' (pubers dus... :)) niet serieus kunnen zijn :mad:
Maar goed, er zijn heus psych's die het niet zo benaderen. Zeg anders gelijk 'Als u ook weer gaat zeggen dat het 'maar' mijn leeftijd is, dan heeft dit geen zin' Weet je ook gelijk waar je aan toe bent.
kus! wen