Een eenzaam hersenspinsel
Hoi humans,
Heb je wel eens na gedacht over hoe het is om alleen te zijn? En dan Niet het alleen zijn als je even niemand hebt om mee te praten, maar de ziel drukende eenzaamheid die komt bij altijd iemand zijn 2de keus zijn. De eenzaamheid die komt met dagen alleen zijn en niemand die het echt merkt, of het iets uitmaakt. Ik wel. Het is grappig ik denk dat ik in de loop der jaren mezelf heb kunnen wijsmaken dat ik het liefste altijd alleen ben, en soms is dat ook zo! Maar een gedeelte in mij wil niks liever dan de connecties maken die andere mensen hebben. dat iemand mij ziet, echt ziet! wanneer ik omringt ben door de hordes met mensen. Om niet opgeslokt te worden door de menigte, en mezelf beetje bij beetje weg te laten drijven. Mischien snap je niet waar ik het over heb, ik neem aan dat jij echte vrienden hebt! Mensen die je kan bellen wanneer je maar wilt en ook echt met jou willen zijn. Of in ieder geval hoop ik dat voor jou! Soms hoop ik dat het allemaal nog gaat gebeuren voor mij, ik ontmoet vrienden die van mij houden, word sociaal en gezellig, en laat al mijn angststoornissen gaan! Maar zo werkt de wereld niet! Wil je iets hebben moet je er voor vechten. Maar kan ik wel? ik heb het niet altijd in me. Wat doekje als je niet dat gene kan wat natuurlijk moet zijn? Dat gene waar je genen zonder uitleg goed in moeten zijn. Wat als elke actie die je doet soms onnatuurlijk voelt ?
|
