waargeberud verhaal
Iedereen heeft zijn eigen voorkeuren.
Zo is dat ook met Muziek. Ik hield van Rock, maar niet van Metal. Ik ben zelf een rustig emotioneel figuur, dus vandaar dat ik weet dat Metal nooit echt iets voor mij zal worden. Ik ga wel met mensen om die van Metal houden. Als ik het dus elke dag weer hoor leer ik het ook steeds beter waarderen. Nu was de tijd aangebroken. Ik ging voor het eerst naar een concert met een Groepje. De Popgroep? Dat was Rammstein. Onderweg was ik al onrustig. Wij kwamen met z'n allen uit Oost-Groningen, Winschoten. Het concert was in Arnhem, het werd dus een zeer verre reis. We hadden veel bagage mee, want we zouden na het concert op een camping overnachten. Ik merkte al gauw dat er eigenlijk maar 2 waren die echt veel van de popgroep afwisten. Het onderwerp onderweg was dus het concert. Wie had zoiets vaker meegemaakt? was de vraag. Maar 1 jongen. De rest zal allemaal zonder ervaring. Ik was intussen vrij stil onderweg, ik zakte weg met mijn gedachten, want sinds de vorige Winter merkte ik hoe het is om verliefd te zijn. Mijn gedachten dwalen daar nu nog steeds vaak naar af. Ik moest vaak een smoes verzinnen dat ik op iemand anders was, want als ik weer over haar(Ellen), zou beginnen ook op deze dag. Dan kreeg ik weer het standard- antwoord. Er lopen er nog veel meer rond. Maar ik blijf denken dat zei de enige voor mij is. En zo dacht ik maar door. Maar in de bus onderweg was het onderwerp heel anders, dus hoekon ik hier weer over beginnen. Ik moest over Rammstein praten.En toen... opeens kreeg ik een beuk tegen mijn schouders aan. Ik werd ook weer betrokken in het gesprek. Hoe meer ik in het gesprek kwam hoe zenuwachtiger ik werd. Want ik kon niet zoveel details vertellen over het onderwerp Rammstein. Intussen bedacht ik me dat ik flink moest eten om diezelfde avond in het stadion niet zo snel dronken te worden. Dat was gelukt, ik had alle broodjes al op de heenweg opgegeten. Zonde vond ik dat, daar zit je toch een hele tijd op te smeren, als je op de vroege ochtend net wakker bent. Ik hoefde mij verder geen zorgen om eten te maken, want ik had eerder die reis al gehoord van de begeleider, dat er voor genoeg eten is gezorgd. En ondertussen reden we maar door, ik kon mijn gedachten niet afhouden van dat meisje, dus ik bleef uit het raam staren en probeerde me voor te stellen wat zei nou zou doen. Van alles zag ik voorbij komen terwijl ik uit het raam staarde, toen zei iets binnen in mij, dat ik er vandaag niet aan moest denken. Ik hoorde dat we al in Gelderland zaten. In diezelfde provincie moesten we wezen voor Arnhem. Toen duurde het dus nog maar even, voordat we in Arnhem waren. Het was file, alle fans moesten linksaf het parkeerterein op. Na metertje voor metertje rijden in de file kwamen we uiteindelijk toch aan op de parkeerplaats. We waren helemaal stijf van die lange reis en terwijl we bij het uitstappen nog over elkaar heen struikelde grapte we "je moet nog drank hebben, man". We liepen naar de bus en we hoefden daarbij niet eens te wachten. De meest dwaze figuren waren er. Sommigen zaten te zingen in de bus, anderen nog een beetje stoeien, maar ik was nog altijd diep in gedachten en keek naar buiten. Zo ging die reis naar het Stadion. Eenmaal aangekomen, zag ik een groot parkeerterein. Aan de ene kant was het stadion, aan de andere kant zag ik een mega grote Mac Donalds. Dat was zeer goed geregeld op zo een dag, dacht ik nog. Onze begeleiders hadden daar geen oog voor en gingen rechtsteeks naar binnen. Ik pakte mijn kaartje uit mijn broekzak. Angstig keek ik nog om me heen of er nou geen mensen waren die het op mijn kaartje hadden voorzien. In zo een grote stad zul je namelijk de meeste vreemde dingen meemaken dacht ik. Daarbij herrinnerde ik mezelf aan een uitstapje met de familie in Amsterdam, die zomer daarvoor. Toen was ik nog omhelst door een neger, van wie ik een halve minuut daavoor nog een krantje voor daklozen had geweigerd. Die man was dronken dacht ik. Die man was ook dakloos en kocht misscien alleen maar drank als ik hem geld gaf. Nu was ik in Arnhem en had ik me weer goed bedacht dat hier ook van dat soort figuren konden rondlopen. Gelukkig was ik daar nu bij het poortje. Een beer van een vent in een zwarte jas vroeg mij om mijn kaartje. Hij knikte een keer en zei dat ik door de ijzeren poortjes naar de volgende kerel (beer voor mij) moest gaan. Een opluchting ging door mijn lijf, de poortjes bleven stil. Ik wist tenslotte niet meer wat ik allemaal nog in mijn jas had zitten. Eenmaal aangekomen bij die volgende beer van een vent gaf hij mij een tikje op mijn achterhoofd met de woorden 'barst maar los'. Eenmaal binnen hoorde ik enorm veel lawaai, met in de verte nog een leeg podium. Wij hadden staanplaatsen, dus we konden rechtdoor lopen. Eenmaal langs het drankkraampje konden we allemaal met een beker drank naar eigen keus een plek zoeken. Na de rest gevolgd te hebben en een beetje duwen en trekken onderweg, stond ik tevreden naast ons groepje. We waren bijna vooraan... na de hele omgeving bestudeerd te hebben, kwam het eerste bandje op. Dit was het voorprogramma... De Megainstallatie ging over uit en vanaf nu hoorde ik elke snaar van die mensen door het stadion krijsen. Voor mij stond een vent met een enorm vreemd kapsel. Daar ben ik jaloers op... Het was een alto... Ik zou er zo ook wel willen uitzien. Maar ik heb mijn eigen klerenkast. En mijn moeder begint altijd enorm te zeuren als ik zo een soort kleren zou willen hebben. Toen begon het, de band ging spelen, ik schrok van de opening. Maar de sfeer zat nog niet echt in het stadion. Ik paste me maar aan de rest aan, maar eigenlijk wou ik springen, want dit vond ik ook mooi. Na afloop vertelde de band nog waar ze vandaan kwamen en dat hun 1e cd niet in de cd winkels lag. In een vrolijke bui zei ik tegen Robert ( een goeie kameraad waar ik al 4 a 5 jaar mee om ging), dat we die binnenkort zouden halen en hij stemde daar mee in. Later op de avond waren we dat alweer vergeten. Toen kwam de 2e band op, ik vond het geweldig. Het was Within Temptation, hier genoot ik van. En de sfeer kwam er al in. Ik kwam los, want ik had inmiddels al wat meer bekers drank achterover geslagen. Ik begon al te springen en ik nam me voor om vanaf nu al een beetje mijn keel kapot te gaan schreeuwen. Nu was het normaal, nu vond niemand het vreemd, dus nu kon ik zo hard schreeuwen als ik maar wou. Within Temptation ging uiteindeling weg met een staande ovatie en ik maar schreeuwen en zwaaien tussen de mensenmassa. De vrouw bedankte nog iedereen en vertelde nog vrolijk dat je het niet over voetbal moest hebben, omdat Duitsland een maand daarvoor nog de finale van het WK had verloren. Sommigen konden de grap waarderen, maar een heel groot deel liet zien dat ze dit niet konden waarderen met luit gefluit. De zangeres zette tenslotte hun band een beetje voor schut. Ik dacht dat die al een staande ovatie was, maar met het opkomen voor Rammstein merkte ik dat het nog kon worden overtroffen. Het was prachtig. Ik kon mijn keel steeds verder kapot schreeuwen. Achter mij stonden tot het opkomen van Rammstein nog 2 meisjes van mijn leeftijd, die in mijn ogen maar kakkers waren. Toen Rammstein begon te spelen, mocht iedereen springen en beuken, dus eindelijk kon ik me ook uitleven. Ik sprong nog expres achterover in de hoop dat die 2 meisjes er ook al gauw vandoor waren. Het werd een geweldige show en ik kon al mijn agressie enzo kwijt. Eindelijk was ik los. Ik kreeg bier aangeboden, dat gooide ik zelfs in een dolle bij over me heen. Ik zag mensen vlak voor mij flauwvallen. Normaal kan ik me daar enorm over druk maken. Maar dit was toch weer anders. Ik was los, ik had gedronken. Mijn stem kapot, blauwe plekken. Dit was een avond als nooit te voren. De Zanger zette zichtzelf nog in Brand met een speciaal pak aan. Toen ik nog meer ging drinken werd ik slapper. Maar... toen kwam er vuurwerk, ik schrok wakker en begon zelf ook weer te springen en te buiken. Het was trouwens niet bij alle nummers springen, dus vandaar dat ik onze groep af en toe nog terug kon vinden. De avond werd langer en ik werd zwakker, ik kreeg een raar gevoel en alles om me heen was niet meer normaal. Ik werd nog zwakker, ik kreeg geen opleving meer. Nu zag ik nog minder, ik had geen kracht meer om te springen... En... ik voelde dat ik naar de grond zakte. Het was HEM, de ALTO die mij overeind hielp, hij was de man op wiens uiterlijk ik jaloers was. En het was zo mooi dat hij mij kon helpen. Hij gaf mij een paar flinke tikken tegen mijn wang. En ik kon hem weer beter verstaan, hij vroeg of ik hem kon horen. Na een paar keer zei ik vaag, ja nu wel..., en hij adviseerde mij om naar de kant te gaan. Midden in de mensenmenigte liep ik weg. Iedereen ging aan de kant voor mij, sommige mensen boden zelfs hulp aan. Eenmaal bij de WC'S zag ik mensen die er nog erger dan mij uitzagen. Ik zag een rel uitbreken, ik werd overmoedig door de alcohol. Ik als kleine kerel die wel 20 a 30 cm klein was sprong ertussen. Ik kreeg een stomp in mijn maag en moest vervolgens overgeven, waarvan ik bijkwam. Toen werd ik nog 1 keer tegen de wand aan gezet. Er werd mij gevraagd of ik nu snap waarom ik me er beter niet mee kon bemoeien. Terwijl ik was bijgekomen daar het overgeven, vertelde ik de jongen dat ik weg zal gaan. Ik kon mijn groep niet meer terugvinden, dus ben maar midden in de mensenmenigte nog een klein beetje gaat springen. Toen zag ik nog een jongen liggen, waar ik per ongeluk bovenop sprong, daar had ik mijn volgende mep in mijn gezicht te pakken, gelukkig niks aan overgehouden. Op het einde wist ik nog wat het verzamelpunt was en na een tijdje wachten zou de hele groep weer op deze plaats staan. Nu wou iedereen tegelijk in de bus. Ik nam nog wat reclame kaartjes aan en vervolgens beukte ik me tussen de mensen in de volgende bus. Gelukkig kon ik zitten, maar het was geen zitten maar. Er gingen mensen op mijn schoot zitten en er ging er nog 1 voorstaan, op mijn tenen. Zo weinig ruimte... iedereen wou namelijk in die bus... Iedereen wou zo snel mogelijk terug naar zijn auto, na nog wat duwen en trekken in de bus had ik de meeste aanslagen op mij al gehad. In Zwolle was midden in de nacht nog een benzinepomp open, daar gingen we dus een hele hoop eten kopen. Ik had weinig geld over, maar van wat ik over had kocht ik echt alle broodjes. Ik had honger, op dit moment had ik denk ik nog zelfs beschimmelde broodjes opgegeten. Onderweg smaakte de broodjes niet verkeerd, maar bijna op onze eigen plaats gingen we toch naar Bourtange. Hier had de moeder van 1 van ons een eigen huisje en wij hadden daarnaast nog onze tenten opgeslagen. We sliepen met vieren in 1 tent. We konden maar niet slapen, we praatte over 1 ding, dat was meisjes... Als jongens onder elkaar heb je het zelden over een ander onderwerp, als je toch al in de puberteit zit. En na een hele avond feesten zonder aan het meisje te denken waar ik op was (Ellen), dwaalde mijn gedachten toch weer af bij dit onderwerp. "En jij Addie"? vroegen de jongens dan. Ik vertellen dat ik maar aan 1 ding kan denken. En dat ik dat kosten was het kost als mijn toekomst zal zien. Het was 5 uur, we konden nog steeds niet slapen en we gingen in bourtange rondlopen. Met zn vieren. 2 jongens haalden een grap met mij en een andere jongen van mijn groep uit. Dus wou vlogen snoeihard over had gaas heen. Ik kon er gelukkig zelf ook wel om lachen. Eenmaal terug, en bourtange verkend te hebben gingen we slapen,van half 7 tot 9 uur. Meer lukte niet, vervolgens gingen we voetballen. Trouwens... de spelregels waren, wie houdt hieraan de minst blauwe schenen over. We waren toch nog blauw van de vorige avond, dus wat kon ons het schelen als het erger werd. Later gingen we naar speerwerpen met een stel vishengels uit verveling en toen we de elkaar gingen bekogelen met de gekochte gehaktballen van de snachbar... was de morgen al weer om. We werden weer wat nuchterder en deden onze kleren al wat netter, want die hadden we 's morgens nog niet echt goed gedaan. Toen was het avontuur afgelopen en konden we weer naar huis, we wouden dit nog wel veel vaker doen, maar het is altijd jammer als zoiets is afgelopen. Dit is een waargebeurd verhaal uit de Zomer van 2002. Ik heb het hele proberen vanuit mijn perspectief en ik hoop op leuke reacties. |
Doe je dat expres, die vervelende opmaak? Auch, dit leest echt beroerd. Wil je het misschien veranderen, dan reageer ik er inhoudelijk op. :)
|
Die witte regels bedoel je? Ik dacht dat dat de tekst juist veel overzichtelijker zou maken... ik weet niet hoe ik dat moet veranderen. Het enige wat ik kan doen is de tekste opnieuw opschrijven. Ik hoop nog wel op reacties van iedereen die maar langkomt.
|
uuuuhmmm wat is nu de conclusie met het verhaal? :confused: Ik bedoel
toen ik het las en uit had dacht ik van 'ja en?'. niet lullig bedoel hoor. |
inderdaad, eens met skatergirl, er gebeurd niks in je verhaal.
Ja goed er gebeurd vanalles, maar er zit geen climax in of zo. Misschien omdat je het zelf mee hebt gemaakt is het moeilijker op een objectieve manier te schrijven? |
Citaat:
|
Thanx voor de reacties, ik hoef eigenlijk maar aan 1 ding te werken, het slot gaat nog niet zo mooi!!! Ik zal checken wat ik kan doen, alleen eerst komt er ff een nieuwe vehaal.
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 07:11. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.