Scholieren.com forum

Scholieren.com forum (https://forum.scholieren.com/index.php)
-   Psychologie (https://forum.scholieren.com/forumdisplay.php?f=51)
-   -   niet meer weten wat je voelt (https://forum.scholieren.com/showthread.php?t=78145)

hoeva 03-05-2002 21:04

niet meer weten wat je voelt
 
ik weet helemaal niet meer wat ik voel
Het wil allemaal niet meer
Ik kan me helemaal niet concentreren, ben de heletijd afwezig
Wil mezelf pijn doen omdat ik leef
Ga met dingen gooien,
knuffels vermoorden
En op school, of met vriendinnen, doe ik altijd dat alles goed gaat, en heel vrolijk. Waarom weet ik niet
Tis allemaal heel chaotisch in me hoofd
Ut kan oowk zijn dat julllie hier egt helemaal nix van snappe als je dit leest... da kan... mujah
BAAAH! ik ben het zow zat

Rhea 03-05-2002 21:24

humm dit herken ik ook erg.. :(
ik weet niet wat je er aan kunt doen, sorry.. bij mij gaat het na een tijdje meestal wel weer weg, mjah daar heb je nix aan natuurlijk.
mjuh nouja ik wou je ff laten weten dat ik het wel snap wat je schreef (euh typte).
heel erg veel sterkte

hoeva 03-05-2002 21:26

Citaat:

Rhea schreef:
humm dit herken ik ook erg.. :(
ik weet niet wat je er aan kunt doen, sorry.. bij mij gaat het na een tijdje meestal wel weer weg, mjah daar heb je nix aan natuurlijk.
mjuh nouja ik wou je ff laten weten dat ik het wel snap wat je schreef (euh typte).
heel erg veel sterkte

jah... ik kan ut gewoon helemaal niet uitleggen
tis iig heel vaag, en egt een chaos in me kop... bah... BAAAH!

Rhea 03-05-2002 21:35

Citaat:

nouky schreef:


jah... ik kan ut gewoon helemaal niet uitleggen
tis iig heel vaag, en egt een chaos in me kop... bah... BAAAH!

sjah zown chaos dat je ook niet meer weet hoe alles in elkaar zit, en hoe je het uit moet leggen enzow? :(
ik weet niet wat je eraan kunt doen helaas..
mjah het word wel beter, bij mij is het ook een stuk minder erg geworden. nou jah kep d'r soms nog heel erg last van, maar het gaat sneller over enzow..
mjah... sorry, ik heb niet echt adviezen ofzow
sterkte

hoeva 03-05-2002 21:40

jah.... iig bedankt dat je ut hebt gelezen, en dat je me begrijpt, dat is voor mij al heel wat! thanx!!!

Lindatje 03-05-2002 22:20

Mjah ik herken het inderdaad ook zeker wel, je weet dat er iets is maar je weet niet WAT!?!? Dat heb ik ook al heel lang. Eerst had ik ook flinke problemen en toen die opgelost waren dacht ik dat het allemaal wel over zou gaan. Maar dat ging niet en dus wist ik niet meer waar het aan lag.
Wat je er aan kunt doen is voor iedereen veschillend maar ik kan je wel vertellen wat bij mij zin heeft.
Je moet in ieder geval niet gaan acteren. Zo weten mensen om je heen niet dat jij je af en toe (of vaak) niet goed voelt en kunnen ze je ook niet begrijpen waardoor jij het idee misschien krijgt dat je juist niet begrepen wordt, omdat zij dat niet willen. Wees jezelf. Ik heb geleerd dat dat heel belangrijk is. en ik weet dat dat moeilijk is want je wilt je vrienden niet lastig vallen enz enz. Toch is het niet slim om te doen alsof. Je bent wie je bent en dat moet je ook blijven.
Praten is heel belangrijk en geloof het of niet maar praten kun je leren. Ik heb er ook heel lang over gedaan maar uiteindelijk kan ik het goed uitleggen als er iets is. Nou zul je denken: wat moet ik dan uitleggen als ik niet weet wat er is? Da heb ik dus ook. Maar als ik vertel dat ik me rot voel maar dat ik niet weet waarom dan begrijpen ze dat ook en zijn mijn vrienden er toch voor me. Ze kunnen dan niet veel voor me doen omdat ze niet weten wat ze kunnen doen en ik kan dat ook niet zeggen. Maar alleen al het idee dat ze er zijn is heel belangrijk. Je hoeft niet altijd een reden te hebben om je kut te voelen.
Ik denk dat het ook wel belangrijk voor je is om af en toe even rust te nemen en na te denken, maar ook weer niet te diep. Je moet niet naar redenen gaan zoeken. Die komen vanzelf wel op je pad. Neem mensen die je goed kent in vertrouwen, het liefst ook je ouders, dat klinkt stom maar die weten vaak al meer van het leven dan jezelf. En vrienden zijn ook heel belangrijk! Onderschat jezelf niet, je bent sterker dan je denkt en als je echt wilt kom je er wel uit! veel suc6

bambykill 04-05-2002 10:42

Ik denk dat maar weinig mensen maar echt snappen wat ze voelen en hoe ze daar mee om moeten gaan. Voor jou probleem, het kan gewoon liggen aan je lastige leeftijd of aan te veel blowen ofzo.
You're rigth on the edge of the snapping point,so don't step into the cave.
Praat er niet met ons over maar met je eigen mensen. En zoek uit waar je probleempje uit ontsprongen is.

hoeva 04-05-2002 12:04

Citaat:

bambykill schreef:
Ik denk dat maar weinig mensen maar echt snappen wat ze voelen en hoe ze daar mee om moeten gaan. Voor jou probleem, het kan gewoon liggen aan je lastige leeftijd of aan te veel blowen ofzo.
You're rigth on the edge of the snapping point,so don't step into the cave.
Praat er niet met ons over maar met je eigen mensen. En zoek uit waar je probleempje uit ontsprongen is.

aan het blowen kan het niet liggen, mijn leeftijd wel....

hoeva 04-05-2002 12:09

Citaat:

Lindatje schreef:
Mjah ik herken het inderdaad ook zeker wel, je weet dat er iets is maar je weet niet WAT!?!? Dat heb ik ook al heel lang. Eerst had ik ook flinke problemen en toen die opgelost waren dacht ik dat het allemaal wel over zou gaan. Maar dat ging niet en dus wist ik niet meer waar het aan lag.
Wat je er aan kunt doen is voor iedereen veschillend maar ik kan je wel vertellen wat bij mij zin heeft.
Je moet in ieder geval niet gaan acteren. Zo weten mensen om je heen niet dat jij je af en toe (of vaak) niet goed voelt en kunnen ze je ook niet begrijpen waardoor jij het idee misschien krijgt dat je juist niet begrepen wordt, omdat zij dat niet willen. Wees jezelf. Ik heb geleerd dat dat heel belangrijk is. en ik weet dat dat moeilijk is want je wilt je vrienden niet lastig vallen enz enz. Toch is het niet slim om te doen alsof. Je bent wie je bent en dat moet je ook blijven.
Praten is heel belangrijk en geloof het of niet maar praten kun je leren. Ik heb er ook heel lang over gedaan maar uiteindelijk kan ik het goed uitleggen als er iets is. Nou zul je denken: wat moet ik dan uitleggen als ik niet weet wat er is? Da heb ik dus ook. Maar als ik vertel dat ik me rot voel maar dat ik niet weet waarom dan begrijpen ze dat ook en zijn mijn vrienden er toch voor me. Ze kunnen dan niet veel voor me doen omdat ze niet weten wat ze kunnen doen en ik kan dat ook niet zeggen. Maar alleen al het idee dat ze er zijn is heel belangrijk. Je hoeft niet altijd een reden te hebben om je kut te voelen.
Ik denk dat het ook wel belangrijk voor je is om af en toe even rust te nemen en na te denken, maar ook weer niet te diep. Je moet niet naar redenen gaan zoeken. Die komen vanzelf wel op je pad. Neem mensen die je goed kent in vertrouwen, het liefst ook je ouders, dat klinkt stom maar die weten vaak al meer van het leven dan jezelf. En vrienden zijn ook heel belangrijk! Onderschat jezelf niet, je bent sterker dan je denkt en als je echt wilt kom je er wel uit! veel suc6

Jah, je zegt wel niet acteren, maar ik kan er helemaal niets aan doen. Dan weet ik dat ik beter gewoon kan laten zien hoe ik me voel, maar dat lukt niet. Ik ben ook bang dat als ik mezelf ben, dat mensen mij dan niet meer aardig vinden, omdat ik mijn eigen ik helemaal niet leuk vindt. Maar ik ben helemaal geen prater, het liefst stop ik alles zo diep mogelijk in mij, en dan gewoon verder gaan. Ik weet dat dat niet goed is, maar ik kan niet anders. Ik ben altijd vrolijk op school, dus als ik dan een x wel laat zien hoe ik me voel, zitten ze meteen te zeuren van: wat ben jij dan sjaggie, en dan krijg ik vaak oowk ruzie. Om met mijn ouders te gaan praten heb ik niet zo veel zin in, ze hebben aan 1 probleem kind al genoeg. Mijn zus heeft namelijk last van een soort winterdepressie, dus daar hebben ze al hun handen genoeg aan. Het is bij mij thuis altijd: mijn zus, mijn zus, ik, mijn zus en mijn zus. Altijd meer aand8 voor haar, omdat zij zielig is en zow...
Bah, ik weet helemaal niet waarom ik dit hier neer zet...?

Lindatje 04-05-2002 19:21

't is juist goed dat je het hiet neerzet, heb je in ieder geval toch nog een plekje om jezelf te zijn. Zoals ik je woorden lees....het is net zoals ik was toen ik dezelfde leeftijd had (ik bedoel hier dus niet meer te zeggen dat het aan de leeftijd ligt want dat is dus niet zo) Het is in ieder geval ook belangrijk om stukje bij beetje erachter te komen wat nou het werkelijke probleem is. En als je dat niet weet is dat niet makkelijk, dat snap ik heel goed. Maar om iets op te kunnen lossen moet er vaak een reden zijn. (hoeft trouwens niet) Soms is die reden heel simpel, zo simpel dat je er niet eens op kunt komen. En ik denk dat jou thuissituatie daar zeker mee te maken heeft. Ik proef een zeker jaloezie wat jou zus betreft en dat is helemaal niet raar. Het is niet leuk als jij minder aandacht krijgt. Misschien dat je je daardoor ook wel rot voelt. Zie het als een 1e kind dat al 'verstand' heeft van zaken een klein broertje/zusje krijgt. Daarmee is het deels te vergelijken. Die aandacht is nu minder op jou gevestigd en dat maakt je onzeker en daardoor ga je je denk ik ook rotter voelen. Maar je ouders houden heus heel veel van je en ik denk dat zij ook zeker wel willen weten hoe het met jou gaat maar doordat jou zus ook in een moeilijke periode zit zien ze het niet! Het is niet dat ze het niet willen zien, het lukt ze niet. Net zoals het jou niet lukt om jezelf te zijn. Ze willen zeker wel weten hoe het met jou gaat en door hen te vertellen wat je dwars zit val je ze heus niet lastig. Ga jezelf niet als probleemkind zien want er is overigens niks wat JIJ fout doet, jij kunt er ook niks aan doen dat je je rot voelt. Echt, neem je ouders maar ik vertrouwen want dat willen ze echt het liefst. Natuurlijk willen ze niet dat jij je rot voelt, maar ze willen wel weten hoe het met hun andere dochter gaat! Praat eens rustig met ze en zeg gewoon dat je het moeilijk vind en dat je het idee hebt dat je als 2e geplaatst wordt. Laat je zus ook merken dat jij er ook voor haar bent, dan zal ze jou ook beter begrijpen.
En wat dat acteren betreft: het is ook niet makkelijk anders te doen dan je gewend bent. Maar stukje bij beetje moet het lukken. Als je jezelf erop betrapt dat je jezelf niet bent, probeer dan om te schakelen naar de realiteit: kijk naar wie je echt bent. Laat in ieder geval hier en zeker thuis ook al zien wie je bent. ook bij je vrienden. School komt later wel. ik denk dat school ook wel moeilijker is omdat die mensen denken dat je altijd vrolijk bent en dan snappen ze het niet als je dat niet bent! Maar je hebt het recht om jezelf te zijn, en dat komt ook heus wel! Nou ik ga maar stoppen want ik misschien heb je hier wel helemaal niks aan! suc6 !!!

hoeva 05-05-2002 14:04

Citaat:

Lindatje schreef:
't is juist goed dat je het hiet neerzet, heb je in ieder geval toch nog een plekje om jezelf te zijn. Zoals ik je woorden lees....het is net zoals ik was toen ik dezelfde leeftijd had (ik bedoel hier dus niet meer te zeggen dat het aan de leeftijd ligt want dat is dus niet zo) Het is in ieder geval ook belangrijk om stukje bij beetje erachter te komen wat nou het werkelijke probleem is. En als je dat niet weet is dat niet makkelijk, dat snap ik heel goed. Maar om iets op te kunnen lossen moet er vaak een reden zijn. (hoeft trouwens niet) Soms is die reden heel simpel, zo simpel dat je er niet eens op kunt komen. En ik denk dat jou thuissituatie daar zeker mee te maken heeft. Ik proef een zeker jaloezie wat jou zus betreft en dat is helemaal niet raar. Het is niet leuk als jij minder aandacht krijgt. Misschien dat je je daardoor ook wel rot voelt. Zie het als een 1e kind dat al 'verstand' heeft van zaken een klein broertje/zusje krijgt. Daarmee is het deels te vergelijken. Die aandacht is nu minder op jou gevestigd en dat maakt je onzeker en daardoor ga je je denk ik ook rotter voelen. Maar je ouders houden heus heel veel van je en ik denk dat zij ook zeker wel willen weten hoe het met jou gaat maar doordat jou zus ook in een moeilijke periode zit zien ze het niet! Het is niet dat ze het niet willen zien, het lukt ze niet. Net zoals het jou niet lukt om jezelf te zijn. Ze willen zeker wel weten hoe het met jou gaat en door hen te vertellen wat je dwars zit val je ze heus niet lastig. Ga jezelf niet als probleemkind zien want er is overigens niks wat JIJ fout doet, jij kunt er ook niks aan doen dat je je rot voelt. Echt, neem je ouders maar ik vertrouwen want dat willen ze echt het liefst. Natuurlijk willen ze niet dat jij je rot voelt, maar ze willen wel weten hoe het met hun andere dochter gaat! Praat eens rustig met ze en zeg gewoon dat je het moeilijk vind en dat je het idee hebt dat je als 2e geplaatst wordt. Laat je zus ook merken dat jij er ook voor haar bent, dan zal ze jou ook beter begrijpen.
En wat dat acteren betreft: het is ook niet makkelijk anders te doen dan je gewend bent. Maar stukje bij beetje moet het lukken. Als je jezelf erop betrapt dat je jezelf niet bent, probeer dan om te schakelen naar de realiteit: kijk naar wie je echt bent. Laat in ieder geval hier en zeker thuis ook al zien wie je bent. ook bij je vrienden. School komt later wel. ik denk dat school ook wel moeilijker is omdat die mensen denken dat je altijd vrolijk bent en dan snappen ze het niet als je dat niet bent! Maar je hebt het recht om jezelf te zijn, en dat komt ook heus wel! Nou ik ga maar stoppen want ik misschien heb je hier wel helemaal niks aan! suc6 !!!

Ik ga het iig proberen. Maar ik weet niet of ik mijn ouders het durf te vertellen. En de ene dag gaat het veel beter dan de rest. Dan ben ik vrolijk, dan ben ik chaggerijnig. Jah, misschien ben ik wel jaloers op mijn zus omdat ze meer aand8 krijgt. Bij haar is altijd alles mooi en goed. Bij mij niet. Bij haar zeggen ze: goh, wat zie je er weer leuk uit vandaag, of wat fijn dat je dat voor me gedaant hebt. En als ik dan iets anders of zow heb dan is ut... owjah... hm... Thuis ben ik vaker stil, op school niet. Het is net alsof ik gewoon in 2 werelden leef, thuis en school. Soms als ik thuis ben, dan heb ik het gevoel dat ik de m8 over mezelf verlies, en dan ga ik dingen zeggen, doen, opschrijven wat ik eigenlijk helemaal niet wil. Het is sterker dan mij... Ik weet niet wat het is, ik weet nog wel alles wat ik doe en zow, het is niet dat ik dan totaal iemand anders ben, ik doe dan gewoon dingen waar ik later spijt van heb.
Mijn vriendje heeft het een paar weken uitgemaakt, ik vond het niet echt erg, maar nu mis ik toch wel iemand. Gewoon iemand die mij even omhelst of even een kusje of zow geeft... bah... Wrom schrijf ik dit allemaal hier??? :confused: Het is wel makkelijk dat je mij niet kent, ik weet nie waarom, maar dan zeg ik wel alles veel sneller...

xxx eva


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 06:19.

Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.