Doordraaien van filosofie
 

Hoihoi,
Voordat je hier aan begint lees eerst mijn vorige post hier 'je hebt een kans' en de eerste reactie van Elin3,
mijn je hebt een kans / keer om je leven zo goed mogelijk te leven.
Vorige weken gingen gingen goed. Week 3:
Ik ben te perfectionistisch, ik help te veel mensen, probeer de schijf van vijf perfect uit de voeren, zeker van plan om tot mn 24ste nix te doen, sport te veel, maak alle emoties neutraal want emoties verpesten dingen en probeer gewoon zo perfect mogelijk te leven.
wAt nU¿!
Ik ben zowat doorgedraait, ik heb het verteld wat ik niet moet doen want dat verpest veel want mensen moeten niet denken dat ik vreemd ben.
Deze tekst maken is volledig niet volgens mijn idee en struggle tegen mezelf met dit zeggen en typen nu. Ik heb wel emotie hierover dit alles en dit typen maar toch weer niet want het is neutraal.
Ik wil niet dood want ik wil de oneindige leegte niet maar ik wil toch weg van dit.
Als klein kind vroeg ik ooit tegen mijn vader, als planeten groter worden, komen ze dan niet tegen elkaar? Waarop mijn vader antwoorde dat de zon ooit de aarde verwoest maar dan zijn wij er niet meer, sinds dat moment en het moment over het idee van mijn moeders dood zette mij in filosofie / existentiele crissisen waar ik niet meer tegen kan. EDIT: ik heb ook 20 paginas van de wereld van Sofie gelezen maar werd mentaly crazy over dood dus stopte er mee, mss moet ik het aflezen.
hEEeeEeelP.
Niks heeft nut want we gaan toch dood, ik moet perfect leven want ik wil deze ene kans en keer niet verpesten.
Ik lig hier nu op mijn bed in dit gat op Texel met mijn dronken familie, waarom ga ik niet gewoon drinken want we gaan toch dood dus perfect leven heeft geen zin als we het toch verliezen.
Werden filosofen vroeger niet gek en doorgedraait in hun hoofd?
Waarom wil ik niet nu al dood? Ik kan er toch helemaal niks aan voorkomen ik kan het alleen eerder laten komen dat ik dit nooit meer meemaak.
Niemand van mijn leeftijd heeft dit?
Ik vroeg in de klassenchat en nu denk iedereen dat ik weird ben? Ik doe dit jaar toch over dus maakt niet uit, doen we niet eigenlijk gewoon aan school omdat het moet en we later dag in dag uit tot het eind van dit korte eindigende leven werken?
Fuck you.

Ben je wel eens bij een psycholoog geweest?

Nee is eng ga ik ook mooimooi not doen ook

Waarom vind je dat eng?

Mss moet ik het boek edit: de wereld van Sofie aflezen, ik stopte er na 20 bladzijdes mee toen ik crazy werd van dood

Idkk

:confused:

Ikga iets leuks doen, 50 jaar tijd capsule met muziek en alles, al hoewel zou ik geen contact meer met mijn gf of vrienden hebben wat bestwel sad is eigenlijk maar achja dingen veranderen

Wat vind je er eng aan? Dat je eerlijk moet zijn over wat je denkt en voelt?

Als je graag leest kan ik je de boeken van Brené Brown enorm aanraden, zeker De kracht van kwetsbaarheid en De moed van imperfectie. In deze boeken deelt onderzoekster Brené Brown haar bevindingen rondom het hebben van een zinvol leven. Ook met hele praktische tips en voorbeelden. Kwetsbaarheid kan juist voor een diepere verbinding met andere mensen zorgen, en perfectionisme staat je geluk in de weg. Veel mensen houden zich liever groot, werken heel hard om het allemaal maar perfect te doen, maar dat is juist niet iets wat bijdraagt aan je geluk en het idee dat je op een zinvolle manier leeft.

Ik snap er echt geen zak van

Achja

Ik snap dat het leven nutteloos is en dat is het ook, maar jij moet waarde geven aan het leven. Je kan niet perfectionistisch leven, want dat is onmogelijk. Je kan niet perfect zijn. Ik doe dat ook op school. Zo ambitieus en perfectioneren van mijn cijfers. Uiteindelijk boeien cijfers geen ene reet meer en moet je je examens behalen, (tenzij je wilt doorstromen naar havo, maar dat kan bij mij dus niet in verband met speciaal onderwijs).

En waarom je nu niet dood wilt is misschien dat je waarde hecht aan het leven.

en stop is met doordraaien over filosofie jij malle man.

Lees maar even wat van Jean-Paul Sartre.

Het is een beetje word salad, hè? Ik denk dat de TS echt baat zou hebben bij een (al dan niet verkennend) bezoek aan de psycholoog en/of neuroloog. Het lijkt er echter op dat hij dat niet wil, wellicht omdat hij bang is dat het zal resulteren in een permanente aantekening in zijn medisch dossier. Misschien is een bezoek aan de vertrouwenspersoon op school een goede tussenoplossing? Dat is toch iets minder beladen dan de psycholoog, want het is minder "officieel" (al dan niet qua gevoel).

goed ideee