|
Mooie gedichten
Om de heersende trend er wat in te houden en de boel verder op te schonen, krijgen we ook een nieuw topic voor de gedichten die we bewonderen. Maar om het niet te saai te laten worden, gooien we er een poll bij. Uit het vorige topic zijn met overleg 15 prachtige gedichten gekozen en nu is het de bedoeling dat we een beetje kijken wat de smaak van de Doppers is. Stem dus op wat jij het mooiste gedicht van de 15 vindt.
En verder kun je hier de meest roerende gedichten weer kwijt en je hart luchten over de grote poëten. De 15 gedichten: 1 Eb - Frank Eerhart ik zie de zee de zee ziet mij dag zee hoe gaat het? ik eb, zegt de zee wat heb je? zeg ik ik heb eb doet dat zeer? nee, zegt de zee een zee heeft geen zeer 2 Sotto Voce - M. Vasalis Zoveel soorten van verdriet, ik noem ze niet. Maar één, het afstand doen en schijden, en niet het snijden doet zo'n pijn maar het afgesneden zijn. Nog is het mooi, 't geraamte van een blad, vlinderlicht rustend op de aarde, alleen nog maar zijn wezen waard. Maar tussen de aderen van het lijden niets meer om u mee te verblijden; bijeengehouden door wat pijn en groter wordend met de tijd. Arm en beschaamd zo arm te zijn. 3 Herfstwandeling – Jean Pierre Rawie Reeds vroeg ontstegen aan het bed waarin ook zij wel heeft gelegen wier doen en laten mij toen tegen- woordig vaak nog aan het denken zet, ging ik de herfst in. Allerwegen stond boomskelet na boomskelet van alle allerliefsten het verkoolde geraamte in de regen. Wat is dat toch ontzettend met relaties die hun einde kregen; al was je ze ook zeer genegen je hebt er jaren van gezwegen en dan opeens kom je ze tegen terwijl je op iets anders let. 4 Sleepnet - Bart Chabot zij neemt zijn hand in een centraal park ogen zoeken neutraal terrein verspil geen emoties nu volg stap voor stap de code benen maken het V-teken wij zijn op weg naar ons donkerste uur bondgenoten haar tong likt het woord van z'n lippen & hij vergeet de nagels elk detail voldoet - wie knielde in het donker - wie hield de camera vast - wie verborg de blauwdruk van het origineel veel verpulverd in je handen bedel je de zandloper om tijd het achterland is al veroverd de eerste voorsteden ontruimd je wordt rijp voor het sleepnet in de vroege avond verlaten we de stad ontkomen via binnenwegen plooien in verduisterd land & dan schudt de bodem - wij kijken nog één keer om de stad is voorgoed vergrendeld overal vecht vuur met vuur een dronken rookcordon kroont het skelet hij heeft gehouden van deze grond als wij de rivier bereiken aarzelt de nacht niet langer ijs glijdt uit alle golven wij trekken verder weg lossen op in halflicht stroomopwaarts veel is verpulverd in je handen & en je smeekt om meer tijd je bent rijp voor het sleepnet & wordt vervangen 5 De kunst van het dichten - Job Degenaar Ik geloof in het paardebloempluisje waaraan je je vertilt als je het vangen wil en dat je in een zucht wegblaast zodra het je verveelt Dat zoveel ruimte aan je laat dat het er bijna niet is als het er is maar dat met fijne weerhaakjes toch de aarde aan zich bindt 6 Mijn moeder is mijn naam vergeten - Neeltje Maria Min Mijn moeder is mijn naam vergeten, Mijn kind weet nog niet hoe ik heet. Hoe moet ik mij geborgen weten? Noem mij, bevestig mijn bestaan, Laat mijn naam zijn als een keten, Noem mij, noem mij, spreek mij aan, O, noem mij bij mijn diepste naam. Voor wie ik liefheb, wil ik heten. 7 Van hier naar hier - Erik van Os Waar het stil is ga daar rustig zitten sluit je ogen neem een atlas tussen je oren laat je gedachten kalmpjes door spannende landen bladeren tot ze ergens komen waar het stil is daar waar je rustig ging zitten om wat van de wereld te zien 8 Passage uit Two gentlemen of Verona: Act III Scene I - William Shakespeare And why not death rather than living torment? To die is to be banish'd from myself; And Silvia is myself: banish'd from her Is self from self,—a deadly banishment! What light is light, if Silvia be not seen? What joy is joy, if Silvia be not by? Unless it be to think that she is by And feed upon the shadow of perfection. Except I be by Silvia in the night, There is no music in the nightingale; Unless I look on Silvia in the day, There is no day for me to look upon. She is my essence; and I leave to be, If I be not by her fair influence Foster'd, illumin'd, cherish'd, kept alive. I fly not death, to fly his deadly doom: Tarry I here, I but attend on death; But, fly I hence, I fly away from life. 9 Het portret - JC Bloem Wanneer ik dood ben en de donkren komen, Geef me 't portret niet mee, dat altijd mij Ten hoofdeneinde stond en in mijn dromen. Ik merk er toch niets van. Het is voorbij. Neen, ik wil niet, dat na de laatste morgen De beeltenis van dit bemind gelaat, In een tot molm geworden kist geborgen, Diep in de muffe grond met mij vergaat. Doch als ik stervend ben, maar nog niet henen, Dan wil ik 't houden in mijn vege hand. Mijn laatste denken moet nog zijn doorschenen Door 't liefste waar het zich aan had verpand. Want ik berust erin. 'k Heb in mijn streven Naar iedere andre liefde om niet gehaakt - Door deze alleen is dit rampzalig leven Tot onuitsprekelijk geluk gemaakt. 10 En wat dan ? – Jotie t’Hooft Op een dag zal ik weg zijn en wat dan? Verdwenen zonder een teken te geven of te nemen en het puin dat ik achterlaat is niet langer lachwekkend. Want wie zoals ik nooit heeft gebouwen laat niets achter dan verwachting en verwarring en wat dan? Wellicht in uw herinnering zal ik stollen verstijven, niet lang meer blijven maar verbleken tot verleden en wat toen? Te doen? 'Het was waar' zult gij zeggen 'hij speelde met woorden als geen ander maar wat heeft dat te betekenen.' Zo bleek zal ik zijn. In u ... En wat dan...? 11 Heerser - Hendrik Marsman Hij schreed en ruimte was hem soepel kleed aan 't koele lijf de gladde luchten spatten uit elkander en rode sterren walmden ál hun wonder in wankelenden nacht hij schreed en ruimte brak aan zijn metalen tred en lucht verkromp voor zijn doorzengden zucht leven was enkle vlokken violette geur hij at en aarde trok haar gillende spiralen hij had geproefd hij stond, atoom en kosmos beide, en heersend was in ertsen greep over den werveldans der elementen d'ivoren glimlach van den stillen knaap 12 Opening van het visseizoen – K. Schippers Eindelijk buiten. Water is water. Riet is riet. Een eend lijkt op een eend. Maar nu begint mijn vader (62) weer. Hij noemt waterhoentjes strijkbouten en vindt dat de maan ondergaat als de zon. 13 Angst - Ida Gerhardt Het was een zwaluw, aan het venster doodgevlogen; ik heb hem in de ronde lampkring neergevlijd, de wieken nauwelijks van de oplucht terug gebogen, de kleuren nog bewaasd van nacht en vochtigheid. Wat een onrust houdt de late uren mij bewogen, die niet bedaren wil, zelfs nu gij bij mij zijt?- Ik zie het kleine dier, de streep der toeë ogen, en in het hart slaat hamerend mij de eenzaamheid. 14 - Jan Arend Pijn schrijf je Met weinig woorden 15 Het laatste gedicht - Hans Andreus Dit wordt het laatste gedicht wat ik schrijf, nu het met mijn leven bijna is gedaan, de scheppingsdrift me ook wat is vergaan met letterlijk de kanker in mijn lijf, en, Heer (ik spreek je toch maar weer zo aan, ofschoon ik me nauwelijks daar iets bij voorstel, maar ik praat liever tegen iemand aan dan in de ruimte en zo is dit wel de makkelijkste manier om wat te zeggen),- hoe moet het nu, waar blijf ik met dat licht van mij, van jou, wanneer het vallen, weg in het onverhoeds onnoemelijke begint ? Of is het dat jij me er een onverdicht woord dat niet uitgesproken hoeft voor vindt ? |
Visser van Ma Yuan - Lucebert
onder wolken vogels varen onder golven vliegen vissen maar daartussen rust de visser golven worden hoge wolken wolken worden hoge golven maar intussen rust de visser Prachtige alliteratie en de vorm geeft het beeld weer. Hemel spiegelt zich in zee waardoor je de zee ziet en dan de hemel. Zoveel in zo'n kort gedicht... |
Jean Pierre Rawie - Herfstwandeling
Omdat Jean Pierre Rawie veruit mijn favoriete dichter is. Hoe hij dingen omschrijft, prachtig. |
Hans Andreus, meer zeg ik niet :)
Oh ja toch wel, het is dankzij mijn volharding (hihi as if), en Mutants kennis dat deze toch is opgenomen :) edit: alhoewel ik die van Jan Arend, nummer14 toch ook wel geniaal vind. |
"niet het snijden doet zo'n pijn
maar het afgesneden zijn" dit vind ik de mooiste zin uit alle gedichten, maar als ik naar het hele gedicht kijk kies ik: het portret van JC Bloem |
Citaat:
Andreus moest he :D Jotie natuurlijk voor mij. |
Wat moeilijk. Ik twijfel tussen K. Schippers en M. Vasalis. Al ben ik ook een groot fan Neeltje Maria Min.
|
Hier iets van Nicole Blackman, die Amerikaans en vrij onbekend is, maar wiens stijl mij toch wel erg aanspreekt. Omdat het eens wat anders is.
Nicole Blackman - Lost. I've lost my notebook. I've lost my poem. It was a great one. It was eleven pages long. It was about my father saying he couldn't hear me. It was about the X I cut into the back of my hand. It was about seeing yet another friend on heroin. It was about that little boy kicking a bird to death. It was about the four leaf clover someone sent me. It was about the time I could not stop sleeping. It was about mailing anonymous hate letters. It was about finding bruises all over my legs. It was about the bartender who wouldn't let me pay. It was about trying to find the cool spot on the pillow. It was about the lipstick I stole from a girl's medicine cabinet. It was about seeing my favorite poet shake when she gave a reading. It was about the tape I ripped out of someone's answering machine. It was about the friend who banged on my door and I did not let her in. It was about watching MTV after school and wondering if I'd look like that when I grew up. It was about my mother lying on the kitchen floor and the dog licking her face. It was about what happened when I forgot how much milk my boyfriend liked in his coffee. It was about the time I read someone's diary and ripped out the pages about me. It was about going to the bus station and not knowing where I was going. It was about coming in late for a movie and kissing through the credits. It was about the car I could not drive. It was about my party when no one came. It was about the last time you touched me. It was about the way you walked away. It was the best thing I'd ever written. It was everything I wanted to say. I've lost my notebook. I've lost my poem. |
Citaat:
|
Angst, Ida Gerhardt. persoonlijk vind ik deze het sterkst.
daarna volgt Het Portret van JC Bloem. die van Jan Arend is ook zeker de moeite waard, heel bijzonder! |
Jean Pierre Rawie - Herfstwandeling
Niet zoveel over te zeggen gewoon goed.:) |
Sotto Voce - M. Vasalis
|
Moeilijk hoor. :) Maar ik kies voor Jean Pierre Rawie.
|
Herfstwandeling van Jean Pierre Rawie vind ik het beste.
|
Shakespeare! Als goede Engelsstudente en groot fan van W.S. moet ik daar toch wel voor gaan :) .
|
Dit vind ik toch wel een schitterend gedicht:
J.C. Bloem- De Gelatene Ik open het raam en laat het najaar binnen, Het onuitsprekelijke, het van weleer En van altijd. Als ik één ding begeer Is het: dit tot het laatste te beminnen. Er was in dit leven niet heel veel te winnen. Het deert mij niet meer. Heen is elk verweer, Als men zich op het wereldoude zeer Van de miljarden voor ons gaat bezinnen. Jeugd is onrustig zijn en een verdwaasd Hunkren naar onvergankelijke beminden, En eenzaamheid is dan gemis en pijn. Dat is voorbij, zoals het leven haast. Maar in alleen zijn is nu rust te vinden. En dan: 't had zoveel erger kunnen zijn. |
Judith Herzberg - Stadsgeluiden (uit: Beemdgras)
Stadsgeluiden in de warme nacht hebben, als op een schilderij, een achtergrond. Een vliegtuig ronkt tegen een fond van auto's een bromfiets schiet luidruchtig links omlaag. Ik hoor het graag, het doet mij denken aan 22 juni 1964, dat is vanavond. |
Rawie is mijn favoriete dichter, dus had al bijna op hem gestemd, maar ja, als dan 'het portret' van Bloem er ook tussen staat.... Als er één gedicht geweldig is,...
|
Wat vinden jullie van dit gedicht van Hans Teeuwen:
Liefde Verleid me, verstik me, pak m'n vrijheid af. Bemin me, beperk me, ga je gang, ik ben laf. Je wil samensmelten, - een onnozel idee - Maar ik ben romantisch, ik ga d'r in mee... Kneed me en knecht me, wees lief en gemeen. Gun me de plek van het blok aan je been. Als jij mijn vrouw bent, ben ik je man. Dan vechten we samen, voor dat wat niet kan. We doen nóg meer water bij onze wijn, totdat er alléén nog maar water zal zijn. Helder maar smaakloos, geen kleur meer, geen gloed, zo leven we samen, de dood tegemoet. Weg met de eenzaamheid, leve de sleur, jaloezie, irritatie, gesprekken, gezeur. De liefde geeft hoop, de liefde heeft zin, de liefde is een valstrik, maar ik trap er zo graag in. Steeds dezelfde fouten, steeds dezelfde pijn. Bijna net zo gruwelijk, als helemaal alleen te zijn. Misschien is het deze keer anders, misschien is het deze keer waar. Is alle wijsheid van de wereld maar een fout, ik wil het graag geloven, want ik houd zoveel van haar. Het spel is weer begonnen, ik zit er midden in. Verslaafd als een verslaafde, verzetten heeft geen zin. Ik kan alleen verliezen, mijn hart en mijn verstand. De liefde laat pas los, als ze is opgebrand. Dan ben je weer jezelf, alleen en onbemind. Maar volwassen en verstandig, totdat het weer begint. |
je moet t m horen voorlezen eigenlijk.
ik vind het geweldig namelijk hoe ie t brengt. |
Hans Teeuwen wordt overgewaardeerd en onderschat
|
heh, daar zit wat in.
|
Sprookje
Er was eens een man die altijd rechtvaardig was. -Herman De Coninck- Nog zo'n kortje, schitterend hea :) Liefdesgedicht Jij hebt de dingen niet nodig om te kunnen zien de dingen hebben jou nodig om gezien te kunnen worden -K.Schippers- |
Ik vind Mutants gedicht 'Ziekte en besef' zo mooi.
Maar die hoef ik niet te posten. :o :) |
Citaat:
En @ Sjoerd, dank je :) |
Ik twijfel tussen Neeltje Maria Min en Ida Gerhardt. Toch kies ik voor Neeltje Maria Min (y)
|
In de poll heb ik gekozen voor het gedicht van M. Vasalis, heel mooi.
Maar ik vind dat hele korte gedicht van Jan Arend inderdaad ook slim en ontroerend (hoe weinig woorden kan hoeveel gevoel scheppen..). |
Op de 1 of andere manier spreken gedichten over liefde (of geen liefde) me snel aan. Kan ook liggen aan een fase waarin ik zit :bloos: Dus deze van Acda en de Munnik raakt me tot op m'n blote ziel:
Voor jou besta ik Na al die jaren ga ik Nog steeds blind voor jou Naar jou verlang ik Je geeft een vinger en dan hang ik Als een kind naar jou Voor jou de hemel en de aarde Voor jou die sterren en de maan Je krijgt het hoe je het wil hebben Voor jou zal het bestaan Bij jou vertrek ik Je zal me roepen en dan zie ik Me weer terug In jou Voor jou de dagen en de nachten Voor jou alleen voor jou voortaan Je krijgt me hoe je me wilt hebben Als je niet wilt zal ik gaan En zal ik zingen van de tijd dat alles goed was Voor jou een huis om in te wonen Voor jou een tegel om te staan Voor jou een woord om te geloven Een half woord om te verstaan Door jou geloof ik Ik wil zo graag en dus beloof ik Weer te veel Door jou Voor jou verzin ik Bij jou begin ik Jou bemin ik In jou verzink ik Op jou drink ik En draai ik maar En doe ik maar En win ik je Nooit echt Voor mij Voor jou zin ik een lied En als je 't niet wil Zing ik niet |
Citaat:
Citaat:
|
Sonnet
Geswinde grijsaert die op wackre wiecken staech, De dunne lucht doorsnijt, en sonder seil te strijcken, Altijdt vaert voor de windt, en ijder nae laet kijcken, Doodtvyandt van de rust, die woelt bij nacht bij daech; Onachterhaelbre Tijdt, wiens heten honger graech Verslockt, verslint, verteert al watter sterck mach lijcken En keert, en wendt, en stort Staeten en Coninckrijcken; Voor ijder een te snel, hoe valtdij mij soo traech? Mijn lief sint ick u mis, verdrijve' jck met mishaeghen De schoorvoetighe Tijdt, en tob de lange daeghen Met arbeidt avontwaerts; uw afzijn valt te bang. Rn mijn verlangen can den Tijdtgod niet beweghen. Maer 't schijnt verlangen daer sijn naem af heeft gecreghen, Dat jck den Tijdt, die jck vercorten wil, verlang. P C Hooft |
Wat vinden jullie van dit gedicht van Hans Teeuwen:
Liefde Verleid me, verstik me, pak m'n vrijheid af. Bemin me, beperk me, ga je gang, ik ben laf. Je wil samensmelten, - een onnozel idee - Maar ik ben romantisch, ik ga d'r in mee... Kneed me en knecht me, wees lief en gemeen. Gun me de plek van het blok aan je been. Als jij mijn vrouw bent, ben ik je man. Dan vechten we samen, voor dat wat niet kan. We doen nóg meer water bij onze wijn, totdat er alléén nog maar water zal zijn. Helder maar smaakloos, geen kleur meer, geen gloed, zo leven we samen, de dood tegemoet. Weg met de eenzaamheid, leve de sleur, jaloezie, irritatie, gesprekken, gezeur. De liefde geeft hoop, de liefde heeft zin, de liefde is een valstrik, maar ik trap er zo graag in. Steeds dezelfde fouten, steeds dezelfde pijn. Bijna net zo gruwelijk, als helemaal alleen te zijn. Misschien is het deze keer anders, misschien is het deze keer waar. Is alle wijsheid van de wereld maar een fout, ik wil het graag geloven, want ik houd zoveel van haar. Het spel is weer begonnen, ik zit er midden in. Verslaafd als een verslaafde, verzetten heeft geen zin. Ik kan alleen verliezen, mijn hart en mijn verstand. De liefde laat pas los, als ze is opgebrand. Dan ben je weer jezelf, alleen en onbemind. Maar volwassen en verstandig, totdat het weer begint. die is egt ontzettend mooi!!! wist nie dat Teeuwen zoiets kon schrijve :D |
hm ja dat had iemand al een keer gepost,
het is altijd wel handig als je eerst leest wat anderen posten voor dat je zelf iets post, maar dat terzijde |
Ik geloof dat hij probeerde te quoten en daarna reageren, omdat boven het gedicht in beide posts hetzelfde staat nl. Wat vinden jullie van dit gedicht van Hans Teeuwen:
|
Citaat:
|
Kun je nagaan; ik kon mij nog herinneren dat dat boven die andere post ook stond :cool:.
|
Sylvia Plath - Mad Girl's Love Song
"I shut my eyes and all the world drops dead; I lift my lids and all is born again. (I think I made you up inside my head.) The stars go waltzing out in blue and red, And arbitrary blackness gallops in: I shut my eyes and all the world drops dead. I dreamed that you bewitched me into bed And sung me moon-struck, kissed me quite insane. (I think I made you up inside my head.) God topples from the sky, hell's fires fade: Exit seraphim and Satan's men: I shut my eyes and all the world drops dead. I fancied you'd return the way you said, But I grow old and I forget your name. (I think I made you up inside my head.) I should have loved a thunderbird instead; At least when spring comes they roar back again. I shut my eyes and all the world drops dead. (I think I made you up inside my head.)" Het is door Fisher op muziek gezet, het is zo mooi, zoo! mooi, men zou dat veel vaker moeten doen. |
Neeltje Maria Min & Hans Andreus vind ik geweldig.
|
1 Eb - Frank Eerhart
ik zie de zee de zee ziet mij dag zee hoe gaat het? ik eb, zegt de zee wat heb je? zeg ik ik heb eb doet dat zeer? nee, zegt de zee een zee heeft geen zeer Begin vind ik niet zo, maar de laatste regel maakt alles goed |
neeltje maria min vind ik afschuwelijk
|
Deze hangt bij ons in het lokaal Nederlands (y) :
Ochtend Zo kalm als op een vlot van helderheid en rust, gelegen op mijn rug dreef ik de ochtend in, het ochtendlicht, land, lucht en water waren één en zonder dat er van hun eigenheid maar iets verloren ging. M. Vasalis |
Citaat:
|
De gestorvene (2)
Zeven maal om de aarde te gaan, als het zou moeten op handen en voeten; zeven maal, om die éne te groeten die daar lachend te wachten zou staan. Zeven maal om de aarde te gaan. Zeven maal over de zeeën te gaan, schraal in de kleren, wat zou het mij deren, kon uit de dood ik die éne doen keren. Zeven maal over de zeeën te gaan - zeven maal, om met z'n tweeën te staan. -Ida Gerhardt- |
Droombeeld - Hagar Peeters
Vanmorgen toen ik nog niet wakker was maar al niet meer sliep sloop onzichtbaar op gehoefde sokken het onheil binnen in mijn bed, vlijde zich tegen mij aan en fluisterde om mij niet te wekken mijn naam. Terwijl ik mijn ogen niet opende zag ik dat hij naar mij keek met ook zijn ogen dicht het kussen streelde dat hij voor mijn lippen aanzag en dat hem zoende zoals ik zou hebben gekust. Wij omhelsden in de veronderstelling van elkaar. |
Ik zie nu pas dat "de gestorvene" al in het vorige gedichtentopic stond...
Ik zoek zo'n gedicht, ik heb geen idee meer wie de schrijver is, maar er komt zo'n zinnetje in van "zet niet tot liefde aan, laat haar vanzelf ontstaan" |
Sotto Voce - M. Vasalis
Mijn lievelingsdichter. :) Herfst - M. Vasalis Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot, steeds zeldner denk ik dat mijn werklijk wezen zich tonen zal en durven te genezen van de steeds naderende duidelijker dood. Vandaag zag ik de hemel door het weemlend lover verbleken tot een doodlijk zuivere helderheid. Ik heb mezelf nog van geen ding bevrijd en er is haast geen tijd meer voor mij over. Er ruist een hoge ruime wind door de recht opgerezen bomen; aan het zwarte water is een hert gekomen, en door het oevergras schijnt laag de zon . . . Dit is het enig antwoord, dat ik vind, dat mij bevrijden zou, zo ik 't vertalen kon. |
Van Wim de Vries uit 1975 (titel weet ik niet)
Toen er nog geen auto’s waren En geen brommers We geen radio hadden En geen tv Toen waren we ook niet gelukkig Van Godfried Bomans Ik zit mij voor het vensterraam Onnoemelijk te vervelen. Ik wou dat ik twee hondjes was, Dan kon ik samen spelen. |
Gedicht die we kregen op de rep Nederlands, is ook (y)
Afsluitdijk De bus rijdt als een kamer door de nacht de weg is recht, de dijk is eindeloos, links ligt de zee, getemd maar rusteloos, wij kijken uit, een kleine maan schijnt zacht. Vóór mij de jonge pas-geschoren nekken van twee matrozen, die bedwongen gapen en later, na een kort een lenig rekken, onschuldig op elkanders schouder slapen. Dan zie ik plots, als waar ’t een droom, in ’t glas ijl en doorzichtig aan de onze vastgeklonken, soms duidelijk als wij, dan weer in zee verdronken de geest van deze bus; het gras snijdt dwars door de matrozen heen. Daar zie ik ook mezelf. Alleen mijn hoofd deint boven het watervlak, beweegt de mond als sprak het, een verbaasde zeemeermin. Er is geen einde en geen begin aan deze tocht, geen toekomst, geen verleden, alleen dit wonderlijk gespleten lange heden. (M. Vasalis) |
Vergänglichkeit - Hermann Hesse
Vom Baum des Lebens fällt mir Blatt um Blatt, 0 taumelbunte Welt, Wie machst du satt, Wie machst du satt und müd, Wie machst du trunken! Was heut noch glüht, Ist bald versunken. Bald klirrt der Wind Über mein braunes Grab, Über das kleine Kind, Beugt sich die Mutter herab. Ihre Augen will ich wiedersehn, Ihr Blick ist mein Stern, Alles andre mag gehn und verwehn, Alles stirbt, alles stirbt gern. Nur die ewige Mutter bleibt, Von der wir kamen, Ihr spielender Finger schreibt In die flüchtige Luft unsre Namen. |
Willem Wilmink - Heftan tattat
Zundag weer verjöarsviseet en iej weet wa hoo dat geet: Herman hef zoo zeek ewes, Graads mut ok weer oonder t mes, Trui hebt z' alns a vort-enomn, Kloas is oet de tied ekomn, Leida hef zon pien in t lief, oo, dat aarme, aarme wief. En hoo is t dan noe met Bernard? Heftan tattat! Heftan tattat! Hee har völs te völ patat had en doo hef e t dus an t hart had. Dat genöal, oo man oo man, doodzeek goa'j op hoes op an. |
Citaat:
Mocht het "dichterlijke vrijheid" zijn...dan vind ik het niet mooi. ;) :p |
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 13:56. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.