"Mama, ik heb buikpijn" Huilt haar jongste zoon...

"Ik kan niet slapen omdat ik hoofdpijn heb " komt hij aan het bed van mama en papa vertellen ....

"Ik kan niet naar school want ik ben misselijk" Vertelt hij 's morgens ...

Het kind is ziek?Misschien...
Misschien is er ook meer...
Het zijn allemaal kwaaltjes die erop kunnen wijzen dat het kind je iets wil duidelijk maken.Het stelt een "pedagogische"vraag in de vorm van de vraag naar zorg...Het zendt signalen
De ouders voldoen aan het kind zijn behoefte en hij wordt dus door zijn "kwaalgedrag"- "beloond" met een knuff en extra zorg.Het kind wil meer...en wordt "zieker"

Herken jij jezelf hier soms in? (in andere vormen misschien dan?)Ik weet dat ik toen ik jonger was heel vaak uit bed kwam om te zeggen dat ik niet kon slapen omdat ik buikpijn had.
Ik wou echter aandacht en die kreeg ik soms op die manier.
Laatste tijd ben ik ook vrij vaak ziek.Maar ik denk dat dit ook deels psychologisch is ofzo...Nu vandaag ben ik weer ziek.Dit keer echt.Kvoel me "slechter"dan ik me anders voel als ik "ziek" benKvraag mezelf af of ik elke keer wel echt ziek ben dus... wat niet blijkt te zijn.

Wat vinden jullie over de lichtelijke "psychosomale ziekte
kwaaltjes"? ( buikpijn, keelpijn,hoofdpijn..) Herkennen jullie dit ook bij jezelf??

Heb ik nooit om die reden gedaan, maar ik ben ook niet zo gebonden om aandacht thuis. Ik bleef op mijn 5e al helemaal alleen een week lang in het ziekenhuis zonder me echt zorgen te maken, dus ja..

Ik heb soms wel last van mijn maag, maar dat komt door stress.. en dat probeer ik juist te verbergen..

mijn vriendin had/(heeft?) dat heel erg. Ze had telkens buikpijn, en de dag voordat ze weer naar school moest kreeg ze dat ook weer. Ze ging dus vaak weer naar huis etc.
Het kwam van zenuwen etc.
ik vond 't soms wel eens wat irritant ofsow.. ik wist niet goed wat ik moest doen of hoe ik haar op school kon houden, want ze ging naar mijn idee te gemakkelijk naar huis... 't, zij, is moeilijk te begrijpen.

en ikzelf wordt als ik zenuwwachtig ben koud, rillen etc, maar dat vind ikzelf meer irritant, want ik blijf wel altijd doen wat ik moet doen.. soms voel ik me echt ziek daardoor, maar dat komt niet vaak voor, en m'n ouders weten dat ook ;)

Ik heb dat.

Het begon al toen ik 7 was, omdat mijn vader was overleden en mijn moeder daardoor niet veel aandacht meer kon geven.

Nu heb ik het nog steeds. Als ik echt aandacht wil, maar ik krijg het niet, krijg ik óf echt buikpijn óf ik fake het :(

Is heel kut, maar ik doe het veel minder dan vroeger.

Dat heb ik nog nooit gehad.
Ik vind het ook helemaal niet erg om niet veel aandacht te krijgen, want ik vermaak me prima als ik alleen ben.
Zelfs als ik me eenzaam voel wordt ik nog niet ziek, misschien ook wel omdat ik nog nooit klaag als ik niet lekker ben.

Ik vermaak me alleen ook prima, vroeger ook. Alleen is het zeg maar ontstaan in een tijd dat ik die aandacht en wat begrip nodig had. Wanneer je moeder dan niet naar je om kijkt, zal je er alles aan doen om dat wel voor elkaar te krijgen.

je hoeft je ook niet direct eenzaam te voelen (voor zover ik heb begrepen ;)) want die eenzaamheid kan zich ook uiten in buikpijn. Dus dat je denkt: buikpijn! i.p.v eenzaam!

Dat heb ik ook en dat ik K*T.

Dat soort trucjes gebruikte ik nou om te spijbelen.:o

Ik herken het opzich ook wel heel erg. Vroeger kreeg ik altijd spontaan buikpijn als ik naar bed ging, ik weet achteraf niet meer of het nou echt was ofdat ik gewoon nog niet wou slapen ofzow. (ik denk het laatse:))
Nu word ik wel snel misselijk als ik zenuwachtig ben, dan wil ik ook meteen geen eten meer enzo. beetje vreemd, maarja, t zit in de familie. allemaal streskippen, gezellig.

Hey!
Een vriendin van mij heeft ontzettend erge buikpijn, ze gebruikt een hele hoop medicijnen, ze zit op de zwaarste dosis die je je kunt bedenken voor haar leeftijd en gewicht. Ze hebben haar lichaam meerdere malen onderzocht en nooit wat gevonden. En als dokters na "zoveel" onderzoeken niks vinden word het probleem mentaal gemaakt. Haar buikpijn is zo verschrikkelijk dat ze niks kan! Meteen naar huis moet of moet gaan zitten enzo. Ze heeft een moeilijke jeugd gehad en nog steeds veel problemen met haar ouders en familie en haar vriend. Misschien is het aandacht, ik weet het niet, ik hoop gewoon dat ze er snel vanaf is. Iemand nog tips?

ik zei dat eerder zo vaak dat ik me ziek voelde en dus niet naar school hoefde. de rest van dit jaar kan dit niet meer want als ik nog meer dagen afwezig ben word ik van school getrapt :(

maar dat andere dat ken ik niet echt.. ik denk dat je zelf wel door hebt dat je dat doet. als je dan eens echt ziek bent ben je ook wel echt ziek, maar dat denk ik..