Wat moet ik me hiervan voorstellen?
 

Burn-outs. Ja, wat moet ik me daarvan voorstellen? Natuurlijk weet ik dat iemand zwaar overspannen raakt door jarenlange stress en te hoge werkdruk - maar wanneer noem je het burn-out?

Wat moet ik voorstellen dat er is gebeurd met een leraar die gisteren nog wel op school was en normaal leek, maar de volgende dag niet meer op school is en hij een burn-out blijkt te hebben? Wat is er dan gebeurd? Heeft hij opeens een zenuwinzinking gekregen en is hij ontzettend gaan zitten janken waardoor hij op een gegeven moment naar de psycholoog moest en die hem dan als burn-out verklaarde?

Ik heb het over het moment waarin alles gebeurd - waarin alles knapt, the last straw. Dat ene finale moment waarin iemand definitief burn-out wordt. Wanneer gebeurt dat? En hoe? Wat moet ik me daarvan voorstellen?

En heb je een burn-out eigenlijk al van tevoren, of pas wanneer je een soort zenuwinzinking hebt gehad en men daarna de diagnose burn-out bij je heeft gesteld?

....Hmm, ik weet dat dit allemaal misschien een beetje vaag verwoord is, maar ik wist niet hoe ik het anders moest brengen.

Graag zou ik reacties horen - liefst van mensen die een persoon in de naaste omgeving hebben gehad die ook een burn-out heeft gehad.

Groetjes,

Ripper

http://www.carienkarsten.nl/vragen/b...depressief.htm

(Niet helemaal wat je vroeg, maar wel een beetje antwoord op de vraag: 'wanneer noem je het burn-out?')

Nou heb ik er nie zo heel veel verstand hoor.
Burn-out is zoals je zegt een soort overspannenheid.
Dus dan heb je dus al een tijdje negatieve stress.
En het kan aan meerdere dingen liggen.
Verder heeft het ook temaken met opgekropte en niet geheel verwerkte (emotioneele) ervaringen. Doormiddel van een langzame opbouw door de jaren heen.
Psychomatische energie?/stress, zoiets, heet dat dacht ik.
OP gegeven moment is de limiet gewoon berijkt en barst die emotie eruit. Vaak tot schrik van persoon zelf , want die snpat niet waar het allemaal vandaan komt. Om dat weer beetje helder te krijgen kunnen mensen nogal tijdje mee bezig zijn.

Komt naar mijn mening gewoon door slechte emotienele huishouding. Komt ook door onze cultuur en werkomgeving, en zal nog wel vaker voorkomen, terwijl het denk ik, eigenlijk vaak geheel voorkomen kan worden.