Farewell
 

Hey, if you receive this message it means you were a great help to me in this life, this lifetime. But, I have come to the conclusion that I do not want to continue this life anymore. All I endured was pain suffering, anxiety, depression & the fact that I am different. The fact that I am wasting most of my days lying in bed and thinking about my wrong-doings, thinking about what I could have done right, and being in a constant spiral of thinking about the past. The negative thoughts constantly haunting me and killing my self-worth & self-esteem. I have not had the greatest parents either, they are of no help and I never really loved them. All they were giving was more baggage on me than I could handle, every day seems the same and there is always screaming or a quarrel between them… It makes me insane.

My social life also was not the greatest. It seems like I was always third-wheeled. It felt like I am not that important. It is really hard to search for social validation whilst not giving a shit about other people you do not care about. Most of the times I really liked my social isolation, just being with yourself and enjoy doing hobbies. I only have a few friends in Australia & a few adult friends in the Netherlands. They have helped me through a lot. Those people are the best people I have ever wished for. They are always there for me. Even if some were on the opposite side of the world; I would like to thank them for all the help and quality time I have spent with them. What a bummer that I am going to leave them behind.

School was another source of the suffering I went through. It was a prison, it felt like I was being a slave held hostage for days & days. They drained all my creative energy and all I am left is with nothing. I received the worst form of education and I was always reluctant to go to school. I never enjoyed going to that eerie place. All I did was acting different or trying to fit in. I have never shown my true colours, my true colours that I could call myself. All I got in exchange was more suffering. It felt like torture.

I had big dreams as well, I always wanted to become a Mathematician or a Physicist, the workings of this reality always delighted me. I always had an observant eye on it. I was always pondering how it was possible how reality could fabricate this. How everything could be described with the help of Mathematics. Reality seems all numbers to me. Every behaviour, we could describe with Mathematics. But dreams are dreams, and this is a dream I could not let come true. I am sorry, I have failed. All I wanted was to contribute something to the sciences, but it seems my purpose has faded away in the abyss.

I am counting my last days on this planet. This planet seems like a prison to me and I want to escape it. I am stuck in this hole and I cannot escape it. These last months were all suffering and thinking about suicide. My mind is my bully, and the bully has won. Insanity does not show any remorse and I am slowly having a breakdown & exploding. I wish reality for me was easy, but at the end it all does not matter. It is all an illusion. It is all inside of me.
It is my reality.

Farewell, the absurdity of reality continues to amaze me, but I have to go. My experience ends here and I need my rest.

Nee Destruct, geef niet op! <3

Daar ben je veel te leuk en te jong voor! :'(

Wil je praten/pm'en??

Kan ik iets voor je doen? Iemand bellen? Heb je 113 of 113.nl geprobeerd?

?

Ik heb 'm gesproken, hij is er nog en er is hulp gekomen.

Hou je taai Destruct *O*

Ahw shit Destruct :( laat je iets van je horen, ik maak me zorgen?

in dit soort topics moet je echt ff je bek houden als je niets beters toe te voegen hebt.

Destruct, je komt er doorheen, we staan allemaal voor je klaar! Stuur een discord DM (of hier een DM, ook goed) als je wilt praten of iets.

Is het miss mogelijk om wat meer tijd met je vriendin te spenderen? dat kan je een stuk gelukkiger maken. Je bent dan ook ff van je ouders af

We zijn er voor je <3

Het komt allemaal goed, je gaat er 100% zeker doorheen komen. Je bent een topgozer!

<3

*roosvice geef*

Hang in there

Update:

Hallo, ik wil allereerst zeggen dat ik me oke voel. Ik ben nu in ieder geval veilig.

Ik had een hevig gesprek tussen mijn ouders, de buurvrouw (komt uit Koerdistan, heeft heel veel ervaring enzo. In het kort een hele goede mevrouw), en ik.
We waren aan tafel aan het praten en ik heb alle kritiek & opvoedingsadvies gegeven aan mijn vader. Het gesprek ging goed, en mijn vader zei dat er veranderingen gaan komen. Mijn vader heeft voor een keer eens geluisterd en nagedacht.

Er zijn ook een paar vermoedens bevestigd, en daar ben ik ook blij om, en het verklaart een hoop.

Achteraf heb ik geen spijt dat ik voor deze route gegaan ben, het was wel stressvol, maar ik kan dat vergeven. Op het gegeven moment is de emmer vol.

:cool::cool::cool:
Goed om te horen dat je het gesprek bent aangegaan en begrip en aandacht hebt gekregen in je directe omgeving. Dat is zo belangrijk. Ik vind het bewonderingswaardig dat je je door een emotioneel hele moeilijke fase heb geknokt. Keep it up en bedankt voor de update! :Lief:

Goed gedaan Destruct! :cool: (y)

Goed zo!

Mijn vader wilt me niet dat ik naar de GGZ ga, want hij is bang dat ze me gaan opsluiten :confused:

Als ik ga zeggen dat ik me beter voel en geen psycholoog nodig heb, dan gaan ze ook denken van: "Ja, dan komen we straks even langs."

Ze sluiten je alleen op als je een gevaar voor jezelf of anderen bent.

Zover ik weet, in ieder geval.

Dat weet ik ook.

Maar ik ga echt dood van de stress, ik zit zowat te hyperventileren

Ga je alleen?

Ik heb weer de hele dag in bed gelegen en niks gegeten; ik had echt geen zin om naar beneden te gaan.

Ik ga wel alleen daar, maar ik wacht nu momenteel voor een belletje van de GGZ.

Luister, soms is de hele dag in bed liggen kapot lekker. En nodig. Maar eet wel effe wat, al is het een cracker.

Ik ben trots op je dat je gaat, jong. Toen ik jouw leeftijd had (gvd wat klink ik oud) was ik eigenwijs en vond ik dat ik zelf wel alles kon oplossen.

Heb echt geen zin om te gaan eten, maar oke.

Ik herken dat, ik eet ook niet als ik nerveus ben. Maar het is wel verstandig om het wel te doen.

Maar de laatste tijd heb ik sowieso geen zin om te eten soms sla ik een dag over, meestal eet ik wel 1 ding en dat was het

Voel je je dan niet super belabberd?

Ik voel me oke, denk ik

Ik word echt naar als ik te lang niks eet. Misselijk en licht in mijn hoofd, bah.

Ga wat eten.

Heb ook last van hersenmist, ik weet niet hoe lang, maar dit vertelt wel wat.

https://mens-en-gezondheid.infonu.nl...problemen.html

Ik ga daar ook mee aan tafel, er is zeker iets aan de hand met me. Ik weet niet wat ik heb, maar het belemmerd me

Doet me denken aan een toets goniometrie die ik gemaakt heb toen ik 14 was, ging helemaal fout omdat mijn hersenen opeens ging vastlopen..

Maar voor nu denk ik er amper over na

Destruct ik kan niet zo goed zeggen nu maar ik vind je gaaf en ben blij dat je er nog bent en vind het enorm stoer dat je het gevecht aan gaat. Kudos en liefde voor jou.

Brain fog kan aanwezig zijn bij meerdere lichamelijke (chronische) ziekten. Het is lastig uit te leggen aan mensen die het niet kennen of hebben. Maar het kan ook komen door verschillende mentale problemen, zo kan het voorkomen bij depressie en angststoornissen ed.

Ja, ik zei van de week dat ik denk een angststoornis te hebben, maar idk

Ja, het leven heeft altijd obstakels, ik zal er doorheen vechten

Jeetje lieve Destruct, doe een beetje lief voor jezelf. Niet te streng zijn. Het leven op jouw leeftijd is ook heftig (zegt deze oma). Hou vol. Je bent veel te leuk en ambitieus om het op te geven!