[Schrijfopdracht] Stop.
 

En het is weer maandag...

En ik ga gewoon lekker door met deze schrijfopdrachtjes, daar ik heb gemerkt dat ze positief ontvangen worden... :)
Bedankt voor het enthousiasme van de vorige delen. :)

Zoals elke maandag weer 1 zinnetje dat men uit mag bouwen tot een gedicht. Je bent natuurlijk ook vrij het te vertalen naar elke taal die je wil, zolang het maar voor het grootste deel van de DOPpers duidelijk blijft. (dat zet je redelijk vast in engels en nederlands lijkt me, of taal x, maar dan wel een vertaling erbij)

Dit is een vervolg op
[deel 1] [deel 2] [deel 3] [deel 4] [deel 5]

Well. Zinnetje(s) voor deze week:
Een keer in het engels.
Dit wil dus niet zeggen dat je ook een engels gedicht moet schrijven...

succes, en ik wacht weer in spanning...

Met het strijken kleuren op de muren
vaag ik de oneffenheden weg
Trek ik grote strepen, van grenzen verleggen
in de hoop, mijn hart er in mee te slepen.

Ik breng grote lagen rood aan op mijn hart
Ik snak naar stilte, rust, geef mij de tijd
Opdat het hartenzeer mij niet meer tart
ik wil weer kind zijn in haar onbevangenheid.

Maar wacht, tot ik de muren van mijn
wereld, op eigen kracht heb ingekleurd
Mijn hart zal dan weer open staan
en verder met je willen gaan.....


hmz...ben een beetje afgeweken van je regels geloof ik :o

De wind blaast
Hoog van de toren
En maakt zich meester
Van de dorre vlakte
Stuift zand over het landschap
Als een zee
Die tegen de duinen raast
Mijn hart is een duet
Van de wind en de zee
Onstuimig

Wachtend
Voor een rust
In stite

[ Ook ik heb me niet helemaal aan de regels gehouden, maar dit kwam er uit...]

zeer mooie metafoor. en een heel mooi gedicht. alleen, is het niet wachten op? volgens mij is wachten voor een soort van anglicisme...?

het zinnetje doet mij nogal denken aan de gedachten van een pasgeboren baby... tenminste hoe ik me zou kunnen voorstellen dat die gedachten zijn... zie nog wel of ik er wat van/bij kan brouwen...

They locked me up secretly,
So some people couldn’t find me,
They let me play with lives,
And with paintbrush’, how cool.

But I was gliding away,
I couldn’t be saved anymore,
So let me die…

Within freshly painted walls,
My heart waits for a silent stop...
It has to stop beating for you,
You, the one that makes it beat faster.

Because I’m gliding away,
I can’t be saved anymore,
So let me go, so I can die…


Gewoon snel geschreven, me precies aan de zinnen gehouden, en in het Engels, dus niet een geweldig gedicht...

verloren vriend

Kijk in zijn ogen en verdwaal in het niets
verblind door de liefde die hij alleen ziet
probeer te helpen, hij wil het niet horen
geheel versteend en laveloos verloren

'self made man' in een nieuw jasje gestoken
staand op het recht om op liefde te hopen
in een laatse poging, kijk ik hem smekend aan
'mag ik alsjeblieft weten, wat er in je omgaat?'

en, heel even, op een kier, opend hij zijn deuren
snel ik sluip naar binnen, wat zal er gebeuren?
tussen de net geschilderde muren, zie ik haar staan
zoveel kracht in zijn liefde, kan mijn hart niet aan

.....geen inspiratie.....

within freshly painted walls
my heart waits for a silent stop
my eyes wait
for their lids to drop

within newly polished floors
my body waits fot a peaceful end
my mind waits for the last time
I try to pretend

to be alive

now that's a good one... alleen zie ik nergens echt jouw gevoel in zitten...
ik zie 1 fout: within floors, dat kan niet!?...

Dat kan wel. Tussen een vloer en fundering in zit nog een kruipruimte ;)

Ik ben er met mijn freshly painted walls ook vanuit gegaan dat er nog een ruimte tussen zit...

dankjewel :)

vraagteken?

maar dit is prachtige poëzie qua gedicht... hééle mooie metafoor, het doet mij denken aan een liedje van Herman van Veen, ik kan de muziek er al bijna bij denken...

~

So this is sleep's sweet soothing grave.
The only place where I was safe.
It has betrayed me.

I walk a maze of walls and floors,
I'm lost - so many halls and doors
They all lead to each other

A faint smell lingering around
'Tis paint or something - lo, a sound -
A mazing requiem...

Within those freshly painted walls
My body tires out, stumbles, falls:
I'm waiting for my heart to stop.

Although I know it won't
and there's a way to get away
called waking up...

~

Danks, leuk te horen!:), welk lied van Hermannetje?:D

that's genius! alleen van mij had de laatste strofe beter weggelaten kunnen worden, dit voegt nl. weinig toe, de lezer kon dit zelf wel raden...

Within freshly painted walls
My heart waits for a silent stop
Within my mind, my eye
It all wants to be, and never grow up

I loved the sense of insecurity
The feeling of being left out
I loved how I used to be
I loved what my life was all about

There was never the drug of love involved
Never the pressure of my peers
There was only me, my mind, my thinking
I existed, but was never really here

And when it happen my whole life chanced
So abruptly, so unprepared, so strange
I wanted to stay the same, feel the same
Think the same. But my old ways were out of range

Now I'm a completely different person
I am who I've never been
And no, I do not like it
But now it's too late to stop all this,
And too soon for a new life to begin...

Dit noem ik nu nog eens 'impulsief een slecht gedicht eruit gooien'
Tear it down, please. Do me a favor and destroy me...

ja het gedicht is als gedicht niet echt speciaal nee, maar het rijmt wel goed en leest lekker door.

[edit]TROUWENS: wordt het niet eens tijd voor de volgende?[/edit]

Wie was die man?
Een lange scheur
Signalen

die lieds, alledrie :)