Laatste Schooldag
 

Ok, na Kareltje een ander verhaal, in een andere stijl.



Mijn tas voelt zwaar aan. Ik kijk naar het schoolgebouw, neem nog een keer diep adem en ga vervolgens naar binnen. Met mijn blik op oneindig loop ik in een rechte lijn af op mijn bestemming, groeten negerend, verbaasde of boze blikken ook. Ik stop bij mijn bestemming en pak mijn kluissleutel. Vastberaden doe ik mijn kluis open en haal ik er een koffer uit tevoorschijn. Ik sluit mijn kluisje maar doe hem niet op slot, dat is immers niet meer nodig. Dan sta ik op, recht mijn rug en loop naar het midden van de aula. Ik kan nu niet meer terug.

Daar, in het midden van de aula, de rare blikken ontwijkend, zet ik mijn tas op de grond en doe hem open, waarna ik er een grote megafoon uit tover. Ik zet hem aan en begin dan aan mijn speech.
‘Beste mensen van het Hann Fortman, ik heb er geen zin meer in. Op deze school zitten veel mensen die ik niet mag en ik heb zin om met een klapper te eindigen. Overal liggen bommen die ik met een druk op de knop tot ontploffing kan brengen. In deze koffer zit een mitrailleur waarmee ik de overlevenden dood zal schieten.’
Ik buig en het blijft een tijdje stil. Dan hoor ik applaus en ook hoor ik sommige mensen nerd, sukkel en loser roepen. Grijnzend loop ik richting de dichtstbijzijnde muur en sommeer ik de mensen om mij heen om even aan de kant te gaan, wat ze meteen doen. Vervolgens open ik de koffer en haal daar de mitrailleur uit, het koude ijzer voelt prettig aan op mijn handen. Het hoongelach wordt harder en harder, terwijl ik rustig mijn geweer laad en kijk of hij het nog doet. Dan richt ik op de conrector en ik schiet.
Het gelach stopt meteen als zijn ontzielde lichaam de koude grond raakt. De paniek is compleet als ik vervolgens de detonator pak en de 10tallen bommen die ik overal door het schoolgebouw verspreid heb tot ontploffing laat brengen. Gegil van kleine brugger meisjes vult mijn oren en alles wat in mijn gezichtsveld ligt is rood van het bloed.
Alles wat nog beweegt stopt meteen na een schot van mijn mitrailleur. Ik loop nog een rondje en zie dat mijn bommen overal goed werk hebben geleverd. De enkeling die niet meteen gedood is door de bommen verlos ik met een simpel schot uit zijn of haar lijden.
Na de hele school nagekeken te hebben eindig ik weer in de aula. Mijn broek is doorweekt van het bloed en mijn schoenen zijn verpest. Maar het maakt me geen zak uit. Ik voel het koude lood tegen mijn slaap en kijk nog eenmaal door de school, die verrassend rood oogt. Alles is echter zwart als ik de trekker overgehaald heb.

Shockerend, maar het heeft wel iets - vooral door het perspectief. Goed geschreven ook, zo confronterend, hoewel het hier en daar iets over the top is waardoor het aan geloofwaardigheid verliest. Maar very well done (y)


Ohja, en heerlijke titel :D

Doet me niet zo heel veel. Je schrijftstijl is in orde, maar het verhaal is niet heel interessant (standaard wraakfantasie) en bovendien heeft het nogal wat cliché's. Ook wat te veel 'mooie' zinnen: Het gelach stopt meteen als zijn ontzielde lichaam de koude grond raakt. 'Koude grond' klinkt misschien wel mooi, maar de temperatuur van de grond maakt hier echt geen zak uit. De ikfiguur voelt de kou niet en het lijk ook niet. Het staat een beetje pretentieus.

De buiging na de speech is wel erg gaaf.

Het heeft wat, zeker het perspectief en je stijl. Het verhaal op zich is niet echt heel boeiend, maar het heeft zo zijn cynische kantjes die me wel bevallen :cool:

Ik sluit me een beetje aan bij wat Juice zegt. Misschien eens "Elephant" van Gus Van Sant huren?

Het doet me denken aan een ander verhaal hier op het forum, De zon scheen, van Boate Bob. Het lijkt behoorlijk op elkaar, althans, de inhoud.

Wat het verhaal zelf betreft... Ik vind het té. Het is te overdreven en bovendien komt het onwaarschijnlijk over. Goed, dat is logisch, maar het valt ook anders te schrijven waardoor het geloofwaardig(er) wordt. Nah.

Ik vind het fantastisch, ook trouwens die link naar Boate Bob!

xx

Sja, Columbine... 1 van laatste zinnen zegt: Voel ik het koude lood. Maar de loop van een geweer is staal ofzo en een kogel tegenwoordig ook, en al was de kogel van lood, dan is de wat er na volgt nog ene beetje te lang om euhm, waar te kunnen nemen. Dit is een wat technisch verhaal dat weet ik, maar misschien iets om mee te nemen als je weet dat het mensen opvalt (kben wel een bèta, maargoed daar heb je er meer van :P)

:confused:

Hij moet de kogel afschieten voor hij hem kan voelen, en in die korte tijd kan hij niet bedenken van: "oh, hij is van lood, en niet van staal zoals de meeste kogels!" ;)