Is het zo raar dat ik niet 'geloof'?
 

Of dit sarcastisch is of niet? ik weet het niet meer, de gelovigen op dit forum maken het ons soms best moeilijk met hun opvattingen. Naief, dom, dom, naief. Als je de hogeremacht onderschat hoor je er niet bij.

Maar waarom eigenlijk, vind deze hogeremacht me niet aardig? Tot nu toe bevalt mijn leven prima en kom ik niets tekort.. Toch heb ik nog nooit eens bij mezelf gedacht van god bedankt! Het leven zonder hogeremacht gaat prima, de natuurkunde verklaart me de natuur, evolutie hoe ik ontstaan ben. Wie heeft er nog een god nodig in deze tijd?

En toch blijft de discussie en ben je naief als je de hogeremacht onderschat. Waarom toch? Jullie gelovigen zullen het met me eens moeten zijn dat er voor mij als niet gelovige weinig redenen zijn om me in jullie visie te kunnen inleven. Waarom dan toch nog de bovenstaande quotes?

Ik geloof ook niet,ik weet het.

Waarheid is perceptie.

Waarheid is universeel en eeuwig.

De grotere Waarheid is onafhankelijk van welke werkelijkheid dan ook, zij omvat alle werkelijkheden

De Waarheid is overduidelijk, heeft geen uitleg nodig, en kan niet in woorden gevangen worden

Omdat gelovigen krom denken en het niet fijn vinden als anderen anders denken.

Geloven is niet denken, het is geloven.

Nee hoor, dat is niet raar. Denk er hetzelfde over als jij, en ben het ook met DigiTracker eens. Goede uitspraak :)

Dat kan niet, want werkelijkheden kunnen elkaar tegenspreken.

Is helemaal niet vreemd. Jijhebt zelf je zingeving gevonden zonder daarvoor te moeten geloven in een hogere macht. Nou mooi toch? Zijn er velen met je.

Waarom zou een mens zingeving nodig hebben?

Ik niet, in ieder geval.

Het is moeilijk te accepteren dat na mijn dood alles is afgelopen, mijn ouders en grootouders zie ik nooit meer terug. Alles wat ik doe is nutteloos.

Ik zal zelf nooit gelovig kunnen zijn. (n)

Tja, de term "zinvol" heeft alleen betekenis als er iets bestaat dat er profijt van kan hebben.

Volgens deze redenering is het bestaan van "alles" dus ook zinloos, want buiten "alles" is niets dat voordeel kan hebben van het bestaan van "alles". Immers, "alles" omvat al alles dat er kan zijn.

Conclusie: mijn leven is zinloos tenzij er anderen zijn die mijn bestaan op prijs stellen. (tot nu toe is dat ook altijd zo geweest :p)

Een mens heeft zingeving nodig als de grenzen aan zijn voorstellingsvermogen bereikt zijn. Voor veel mensen is het inderdaad moeilijk te geloven dat er 'toeval' bestaat, dat dingen gebeuren zonder reden en dat het leven soms alleen lijkt te bestaan uit éen groot tranendal.

Het geeft dan steun als je dat kunt afschuiven op een hogere macht, iets of iemand die alles bestuurt en overal een reden voor heeft, ook al begrijp jij die reden niet. Geloven is gewoon een primitieve manier om de samenleving in goede banen te leiden door mensen een gevoel van orde en regelmaat te geven, niets meer en niets minder.

omdat gelovigen niet sterk in hun schoenen staan en daarom alles wegschuiven als Gods wil, kunnen ze niet gewoon bevatten dat anderen een andere (in mijn ogen correctere) mening aanhangen

hele diepe zucht

tja,maar nare heeft wel gelijk

gelukkig heeft ie dat niet.

:eek: Goede argumenten!

Gelukkig denkt het grootste gedeelte van de mensen in Nederland er wel zo over (of ze nou gelijk hebben of niet) en hebben nutcases zoals jij hun eigen afgeschermde speeltuintje waar ze niemand kwaad kunnen doen, namelijk de SGP (of de politieke tak van de AEL, for that matter, als ze ooit besluiten de politiek in te gaan).

Maar no hard feelings hoor, jij bent vast ook gelukkig :)

The fact that a believer is happier than a skeptic is no more to the point than the fact that a drunken man is happier than a sober one. - George Bernard Shaw

;)

TS: niet geloven getuigt juist van ontwikkeld zijn, het niet klakkeloos aannemen van dingen die je worden opgedrongen, kritisch nadenken, enz. Het is dus niet "raar" om niet te geloven, maar juist intelligent.

Dat vind ik een beetje pretentieus.

Dat komt misschien zo over, maar zo zie ik het. Ik zie religie als een vorm van onderontwikkeldheid, "opium voor het volk", zoals Marx het treffend zei. Ik zal ongetwijfeld verwaand overkomen, maar ik kijk neer op mensen die hun hele leven laten inrichten door een of ander sprookje dat zij zonder kritische beschouwing voor waar aannemen.

Als je niks te zeggen hebt, hou dan je mond.

GOh, de waarheid is overduidelijk en heeft geen uitleg nodig?
Mooi, weet ik nu zeker dat god niet bestaat :D

Ja, dat klopt...werkelijkheden kunnen elkaar tegenspreken en zijn aan veranderingen onderhevig.
Maar de Waarheid is universeel en eeuwig.

Hoe weet je of jezelf bestaat??

Dat is natuurlijk verre van waar (voor zover dat bestaat). Iemand die door 'ongelovige' ouders is opgevoed en die levensstijl klakkeloos heeft overgenomen, zonder enige vorm van reflectie, is in mijn ogen niet intelligenter dan iemand die het geloof van zijn ouders overneemt, zonder te weten waarom.

Hmmmz
Ik denk
Ik haal adem
Ik kan mezelf zien
Ik kan mezelf aanraken
Ik kan vrij kiezen (zonder daar enige hulp van wie dan ook bij nodig te hebben)
Sowieso het feit dat ik het over IK heb en niet over iemand anders.

Eens even kijken welke bewijzen jij kunt aanvoeren voor een god die ook maar overeenkomen met een van die dingen en die serieus te controleren zijn.
Want tot nu toe zijn alle bewijzen die ik ooit heb gehoord volgens de noemer 'dat kunnen we niet controleren' of 'u was er niet bij'
NIet bepaald overduidelijk terwijl die dingen die ik net noemde hartstikke overduidelijk zijn.

*ZuchT*

Juist en wie is die 'ik'? Dat zijn niet je gedachten,niet je lichaam,niet je uiterlijke verschijningsvorm want dat verandert steeds en valt dus onder de wereld van polariteit. Het 'ik' in jezelf IS en zal nooit veranderen.

Kijk(en dan bedoel ik met al je aandacht) goed om je heen,zie de natuur met al haar prachtige verschijningsvormen, is al dat moois er zo maar..?

Geef mij éen geldige reden waarom het er niet 'zomaar' zou zijn.

Oe, nee! Laat mij, laat mij, laat mij!!! Die weet ik!!! het antwoord is .........: Omdat alleen God zoiets kan maken.






:rolleyes:

:D

De redenering dat 'iets zo mooi is, dat kan niet zomaar zijn ontstaan' is hét perfecte bewijs voor mijn stelling dat geloof ertoe dient, de grenzen aan het menselijk voorstellingsvermogen te compenseren.

Dank, ranonkel :)

Ja... en wat ís de wereld eigenlijk? en al die mensen om me heen? Zíjn dat wel mensen? Of zijn het een soort aliëns die de vorm aannemen van mensen? En hoe is de wereld ontstaan? en neemt iedereen hetzelfde waar, of zie ik groen als groen en iemand anders groen als ik blauw zie? En is er nog een wereld naast de aarde waar levende zielen zijn? Of nee, want bestaat 'levend' wel, of is iedereen gewoon dood maar leeft z'n ziel in een dood lichaam.... blablabla....

beetje jammer

:rolleyes:

nah dat laatste is waar geloof voor gebruikt wordt, niet waarom mensen gaan geloven. volgens mij is de belangrijkste reden dat mensen hun eigen nutteloosheid niet willen erkennen; na de dood is er niets (teminste, als je niet gelooft dan denk je dat) en dat maakt het leven zinloos. daarnaast is 'niets' ook niet iets om naar toe te leven, dus ga je jezelf maar zitten wijsmaken dat er wel iets is. het is niet zomaar dat alle geloven gericht zijn op het leven in het hiernamaals.

'mooi' bestaat alleen maar omdat mensen toevallig onderscheid maken tussen 'mooi' en 'lelijk'. als je die capaciteit hebt, dan kan het niet anders dan dat je dingen mooi en lelijk gaat vinden. en aangezien dit subjectieve begrippen zijn die je alleen maar kan hebben door dingen met elkaar te vergelijken, moeten er dan wel mooie dingen op de wereld zijn. maw, als al dat 'moois' er niet zou zijn, dan zouden we andere dingen als mooi beschouwen die we nu niet mooi vinden omdat er immers 'nog mooiere' dingen zijn. dus dat er mooie dingen zijn zegt niets over het al dan niet bestaan van een god, alleen maar iets over de aard van de mens

Goed geprobeerd Alluman,ik vind dat je heel erg je best hebt gedaan om dit antwoord te bedenken... (y)
Nu het inzicht nog...dan krijg je een 10 en een stempel!

religie is een opium..

Het is waar, maar wat als godsdienst juist voor opstand van de samenleving zorgt?

Ik ben zelf overigens gelovig, en zie het dus als iets groters. maar ik vind het wel een interessante discussie.

Ga hier nog maar eens dieper op in.

Dat er mooie en lelijke dingen zijn ,zegt zeker iets over de aard van de mens...de wereld van polariteiten. Maar wat is er blijvend in de verschijningsvorm...??

Ik ook. Je moet dan denk ik wel onderscheid maken tussen geloven en religieus zijn. Ik heb geen enkel probleem met mensen die zelf in dingen geloven. Ik zou zelf nooit klakkeloos iets aannemen als er geen of onvoldoende bewijs voor is, of als het hoogst onwaarschijnlijk is dat het bestaat, maar dat mag iedereen zelf weten.

Religieus zijn, een 'mainstream religion' aanhangen en dat actief belijden, vind ik een ander verhaal. Bekeren vind ik een uitermate kwalijke zaak, het opdringen van je mening aan anderen ook. Wat mij vooral tegenstaat is dat veel van dit soort (dus echt religieuze) gelovigen niet voor zichzelf denken. Dat is wat ik bedoel met het systeem van controle, orde en regelmaat: je krigt een referentiekader, een toetsingscriterium aangereikt (namelijk de bijbel) en je hoeft dus niet meer zélf te bepalen wat goed is en wat slecht. Dat wordt namelijk al voor je gedaan.

Het is die onzelfstandigheid in denken die mij nogal tegenstaat. Iemand kan best wetenschapper zijn, goed werk verzetten en toch geloven, op zijn eigen manier. Wij kunnen niet alles verklaren, het menselijk kunnen en weten is ook maar eindig. Maar met de huidige stand van kennis en wetenschap, dus met het besef dat dat niet onfeilbaar is, kies ik ervoor toch alleen datgene te geloven wat aannemelijk is. En aangezien geloofsboeken bol staan van de inconsistenties, van de interne tegenstrijdigheden, enz.enz. zijn ze niet aannemelijk.

Waar dit topic denk ik vooral over gaat is de schijnbare neerbuigendheid waarmee gelovigen soms neerkijken op niet-gelovigen. Ik ben niet zo hypocriet om te zeggen dat God niet bestaat, want ik heb net zo min bewijs daarvoor als gelovigen bewijs hebben voor de stelling dat hij wél bestaat. Ik heb alleen geen behoefte aan die zingeving, omdat ik mijn leven zo ook prima leid. En dáar hebben gelovigen zich niet mee te bemoeien.

Mooi is een subjectieve beoordeling.
Relatief dus.
En dus geen factor waar een 'absolute' waarde aan gehecht mag worden. En ja, ik geloof in het bestaan van toeval dus dat kan er 'zomaar' zijn.
Geef mij inderdaad ook maar eens de reden waarom dat niet zou kunnen.

wat is jouw antwoord hier dan op? dit wou je toch antwoorden?

Is niet raar. Maar volgens sommige "mensen die wel geloven" is het wel raar, omdat ze je bijvoorbeeld willen overtuigen ook te gaan geloven blablabla.
Ikzelf ben totaal niet gelovig, maar dat kon je denk wel raden :)

Geloven is prima.

Geïnstitutionaliseerde religie niet. Dat wordt altijd misbruikt.

Mensen die geloven dat er altijd een of andere baardaap voor hun klaar staat zijn te zwak om op eigen benen te staan.

voor mij ben jij nu op dit moment heel even god :P ik heb hier zo veel over na gedacht en der zijn aardig wat discussies over geweest en ik heb het nog nooit zo eenvoudig gezien. het is niet eens een flauwe beredenatie door het woordenboek te letterlijk te nemen ofzo... tis gewoon, tha waarheid.

maargoed... ff ontopic (voor zover dit topic nog ontopic is)...
hoewel ik geen geloof aan hang en niet in een hogere macht geloof, lijkt mij ook de toevalligheid iets heel erg raars... juist als je uit gaat van de natuur en alle natuurwetten die er zijn.

ik weet hoogstwaarschijnlijk niet genoeg van natuurkunde om het ooit te kunnen begrijpen want het heeft iets met de quantom mechanica te maken, niet? aangezien ik maar een simpele EM'er ben en daar niets van weet zal ik ook maar niet proberen van random iets te snappen

Het woordenboek zegt overigens 'vol betekenis', maar daar kun je eenzelfde redenering op toepassen.

Om nog even verder in te gaan op het zingeving idee:
Bekijk elke psychische theorie en piramide, in elk daarvan zal je het woord zingeving tegenkomen. Waarom? Als de mens beseft dat hij eigenlijk totaal geen nut heeft in deze wereld, geen doel, geen functie, dan is de rechtste lijn de meest logische, de rechte lijn naar de dood. Daar aan vooraf gaan een periode van zware depressiviteit met als uiteindelijk resultaat zelfmoord of zwaar psychische problemen.
Dit komt vooral veel voor bij kinderen die nooit echt liefde gekend hebben vanuit hun ouders en zich vervolgens beseffen geen nut te hebben in dit leven.
Kinderen die wel liefde gekend hebben en zich realiseren dat ze geen nut hebben, zoeken hun functie in het verblijden van hun ouders en vrienden met hun aanwezigheid omdat zij van hen houden en dat is dat het nut van hun leven. MITS ze daar genoeg aan hebben. Veel mensen hebben alleen aan liefde van anderen geen genoeg om zichzelf een zinvol bestaan te geven. Zij zoeken naar andere wegen om hun leven zinvol te maken, sommigen zoeken het bij religie, anders zoeken het in het zorgen voor dieren of whatever. Maar iedereen zoekt ergens een zingeving. Velen vinden het, sommigen niet.

Steeds meer mensen vinden hun zingeving in de liefde die ze geven en ontvangen van hun omgeving. Zij hebben geen religie nodig en zullen zich daar dan ook niet snel tot bekeren. Dus nee nogmaals, het is helemaal niet vreemd.

de waarheid waar jij het over hebt is dankzij haar "niet in woorden te vatten"-heid totaal irelevant, en komt Mephostophilis meer in de buurt.

overigens, als hij overduidelijk was, werden er geen vragen gesteld.

nee, zo makkelijk is het jammer genoeg niet.

Ik zie mijn leven als volkomen zinloos (voor mij dan), maar ik ben totaal niet depressief. Ik heb het eigenlijk prima naar mijn zin.

Ik ben totaal niet "op zoek" naar zingeving en ik zie ook niet in waarom ik dit zou moeten doen.