Scholieren.com forum

Scholieren.com forum (https://forum.scholieren.com/index.php)
-   Verhalen & Gedichten (https://forum.scholieren.com/forumdisplay.php?f=25)
-   -   [Verhaal] Gootsteenontstopper (https://forum.scholieren.com/showthread.php?t=1039748)

LUH-3417 11-12-2004 01:11

[Verhaal] Gootsteenontstopper
 
Deze zat me al een poos dwars.

- - -

"En toen ik..."
Je moet een zin niet beginnen met 'en' of met 'toen', en een heel verhaal zeker niet. Dat staat enorm amateuristisch.
"Ok. Wanneer ik op een dag mijn..."
'Wanneer?' Het spijt me, maar dit is echt niet veel beter dan 'en toen'. Het lijkt alsof je verhaal begint met een vraag. Wil je dat echt, of ben je maar wat aan het aanprutsen?
"Ik pruts niet, ik probeer een verhaal te vertellen, maar jij blijft er doorheen praten... laat me nu eens verder gaan… Zo kwam het op een dag zo ver dat ik..."
Ik vind 'aldus' een mooi woord.
"Aldus kwam de dag, dat ik op een dag..."
Ho!
"Je maakt me in de war. Alras verscheen de dag ten tonele..."
Nounou...
"Kop dicht. ...ten tonele dat ik met mijn gootsteenontstopper mijn minimale sanitaire voorzieningen, bestaande uit een wasbak en niets meer, te lijf ging. Mijn eeltige handen omvatten de ruwhouten staak van..."
Je gaat toch niet een verhaal vertellen over een gootsteenontstopper, hm?
"Wat is daar mis mee?"
Mijn God... alle woorden van de ganse taal staan tot je beschikking. Je kan schrijven wat je wilt. Je kan vertellen over een ontluikende liefde tussen twee bange mensen in een grauwe wereld, met zwarte, torenhoge gebouwen. Je kan schrijven over iets in Oost-Polen, met personages wiens namen pijn doen aan je keel en met een ouderwetse trein die met moeite door een duister landschap ploegt. Je kan schrijven over een jonge man die probeert zijn plek in het leven te vinden en te behouden. Maar nee, meneer moet zo nodig een verhaal schrijven over een gootsteenontstopper. Het spijt me, maar ik, als lezer, zou bij deze al afhaken. Ik had sowieso eerder al opgehouden met lezen door die talloze onderbrekingen en ik zou mijn mond ook met liefde gehouden hebben, ware het niet dat ik deze misdaden tegen de literatuur, waarvan ik denk dat jij deze tekst dolgraag tot wil gaan rekenen, echt niet door de vingers kon zien.
"Wie zegt dat mijn verhaal alleen over een gootsteenontstopper gaat? Heb je ooit stilgestaan bij de symbolische functie die zo'n ding kan hebben? Alleen het hout zelf al! Door het 'ruw' te noemen, is een verwijzing naar het eeuwige 'ruwhouten kruis' waaraan Jezus genageld werd! Als ik die band kan laten scheppen door de lezer, kan de uit het riool gewerkte drek doorgaan voor de wederopstanding van Jezus. Ken jij veel simpele gereedschappen die de potentie hebben een wereldreligie letterlijk door het slijk te halen? Ik niet. Overigens was deze Jezus-analogie niet mijn pretentie. Wie weet was de 'ik' wel bezig met het ontstoppen van een toilet op een gammele trein in Oost-Polen en was hij op weg naar de liefde van zijn leven die hij slechts via vergankelijke briefwisseling had leerde kennen, maar die hij zeker moest trouwen wegens familieaangelegenheden. Dat zou dan weer door middel van een angstwekkend netwerk van aangespannen sociale koorden gezien kunnen worden als ‘een man die zijn plaats zoekt’, en kunnen uitmonden in de nijpende vraag of hij werkelijk van iemand kan houden als dat aan alle kanten van hem geëist wordt. Heb je daar ooit bij stilgestaan? Hm?"
Nee, natuurlijk niet. Want een slappe 'en toen'-passage over een gootsteenontstopper nodigt mij daar niet toe uit. Maar enfin, ga verder. Ik zal je geen strobreed in de weg leggen. Voor even.
"Dank je. Overigens kan ik al die ideeën nu niet meer gebruiken, omdat je me gedwongen hebt die prijs te geven. Dank je wel voor het verzieken van mijn plezier en dat van de lezer. Maar goed. Op een goede morgen, het was een donderdag, merkte ik dat het meest prominente stuk sanitair van mijn complete verzameling, te weten de wasbak, verstopt was. Het water dat het schuim van mijn tandenborstel en hopelijk ook de dromen die mijn mond nog bevuilden weg moest spoelen, bleef me weekhartig aanstaren. Na kort naar de afvoerbuis gekeken te hebben zonder effect, want van zulke zaken heb ik geen verstand, snelde ik mij naar de andere verdieping van mijn woning om de gootsteenontstopper te pakken. Mijn enthousiasme was te groot toen ik het loodgieterwerktuig in het water deed landen en het vuile schuim spetterde over mij heen. Hierdoor liet ik mij nochtans…”
Je doet vrij bombastisch. Voor een verhaal waar niets in gebeurt.
“Hierdoor liet ik mij nochtans niet weerhouden en met een zekere lustigheid die mij vaker overvalt wanneer ik lichamelijke arbeid kan verrichten, begon ik met het ontstoppen van mijn gootsteen. Het water golfde over de gebarsten randen van mijn lichtbruine wasbak, maar dit deerde mij niet langer. Misschien ging ik in mijn blijdschap te lang door met ontstoppen of misschien was het vanaf het begin al mis, want toen ik het gereedschap verwijderde, liep het water weg, maar bleef er iets achter in de gootsteen. Ik keek nog eens goed en het bleek een klein kerkje te zijn…”
Toch nog Jezus?
“Nee, niets geen Jezus. Deze kerk, zo herkende ik al snel, was de kerk die stond op het dorp waar ik woonde. Compleet met minuscuul haantje op de toren. Ik nam het ding tussen duim en wijsvinger en hield het voor mijn raam, waarachter ik in de verte de echte kerk kon zien. Het was een exacte kopie. Ik dacht lang na, maar ik wist vrijwel zeker dat ik nooit een beeldje van onze kerk in mijn bezit had gehad en dat ik het zeker niet mijn wasbak gegooid had. Ik wist niet veel van het gieten van lood,...”
Niet grappig.
“…maar ik wist wel dat de boel hiervan zou verstopt raken. Ik had de kerk er dus niet ingegooid. Ik besloot de ontstopper nog een keer op het putje te zetten, liet wat water lopen en werkte verder. Wat ik toen nog niet zag, was dat het afvoergat iets groter was geworden.”
Oeh, een subtiele vooruitwijzing… laat me raden… nu komt het gemeentehuis eruit en zo steeds meer, tot hij zijn eigen dorp op schaal in zijn kamer heeft en het uit onbegrip kapot slaat, waarna ditzelfde gebeurt met het echte dorp, waardoor je subtiel probeert aan te tonen dat er geen werkelijkheid is, maar een keten van werkelijkheden die in elkaar overvloeien en met elkaar verbonden zijn?
“Je maait me iets teveel gras voor de voeten weg. Het volgende gebouw was echter niet het gemeentehuis, het was de bank.”
Toe maar…
“Ik ging nog poos door en inderdaad, zoals de stoorzender reeds zei,…”
Pas op je woorden, knul. Ik ben maar een stem, maar ook ik heb mijn kracht.
“Zoals mijn gewaardeerde eerste lezer reeds zei, had ik weldra een maquette van mijn dorp. Zonder er bij na te denken zette ik ze op de grond neer zoals ze ook in het echt stonden. Even dacht ik erover om een elektrische trein op te snorren en deze, als tribuut aan Oost-Polen, doorheen te laten rijden. Maar ik wilde weten wat er na mijn dorp uit de gootsteen kwam. Ik keek door het gat naar beneden en merkte plotseling dat het een halve meter breed en oneindig diep was. Een hand reikte uit de slijmerige diepte naar mijn kraag, greep me, en trok me de duisternis in.”
Witregel. Doe nu een witregel.

“Ik kwam bij in een fel, wit licht. Ik lag op de grond en mensen die ik niet kende, stonden over me heen gebogen. Ze hielpen me overeind en keken me leeg aan. ‘Wat is er aan de hand? Waar ben ik?’ stamelde ik, maar niemand gaf antwoord. Ik herhaalde mijn vragen en stelde anderen, maar reacties bleven uit…”
Hm. Een beetje zoals het dit verhaal zal gaan. Je verslapt hier echt enorm, terwijl het al niet veel voorstelde… Mijn God, wat aan abominabele hoop tekst maak je er eigenlijk van. Zelfs ik zou het nog beter kunnen.
“Ok! Ik heb er genoeg van! Neem jij het dan maar over, als je het zo goed weet. Dan zal ik eens vervelende opmerkingen maken heel de tijd. Eens zien hoe ver je komt.”
Wel, dat is goed. Wacht. Ik lees even terug waar je ons gebracht hebt… Oh, ja… de gootsteenontstopper, het dorp uit de gootsteen en nu die zombies. Wel. We spoelen even terug tot aan de witregel, ok?

Nog voordat ik de bodem van de duistere put kon raken, werd ik met een klap wakker. Ik lag verwrongen aan de onderkant van de trap en kreunde zacht. Langzaam kwam alles weer bij me boven. Uit angst voor het vuile water was ik snel de trap afgestormd en was ik kennelijk gestruikeld. De bizarre en belachelijke en slecht geschreven angstdroom was het resultaat.
“Oh, bravo. ‘Personage beleeft dingen die droom blijken te zijn.’ Ik bel het Nobelprijscomité, want zo’n interessant en sprankelend nieuw verhaal hebben ze vast in geen jaren gezien.”
Ik moest wel, hoe kon ik anders van die rommel van jou afkomen? Nu… laat me vertellen. Ik raapte mezelf bij elkaar zo goed als het ging en kroop weer de trap op…
“Naar hè, als je steeds onderbroken wordt?”
De! Trap! op! Boven aangekomen zag ik dat ik de kraan niet dichtgedraaid had en dat de gootsteen nog altijd verstopt was. Het water gutste over de rand en mijn halve kamer stond blank. Ik draaide snel de kraan dicht en probeerde de boeken die het dichtste bij het pas ontstane meer lagen te redden door ze in een andere hoek te leggen. Ik keek naar mijn matras op de grond en vervloekte mijn eigenwijze drang om zoveel mogelijk direct op de grond te zetten. Uit mijn kast sleurde ik alle handdoeken die ik kon vinden en ik smeet ze over de natte plek heen. Elke stap die ik daarna deed, bleef achter als een vuile plek op de handdoeken.
“Je maakt er wel een spannend verhaal van, nietwaar?”
Je begint me op mijn zenuwen te werken! Maar nee, ik weet inderdaad niet hoe ik verder moet gaan. Die ontstopper blijft me dwars zitten… hoe kan ik nu een verhaal schrijven over een gootsteenontstopper?
“Je zei zelf dat de taal van jou was, dat je kon doen wat je wilde. Ga je gang dus maar.”
In de verte hoorde ik de trein fluiten. Dat was waar ook, bedacht ik me plotseling. Ik moest vandaag de trein naar Oost-Polen pakken om daar niet de liefde van mijn leven te ontmoeten, maar om een eigenwijze amateur-schrijver, die me beledigd had in een internationaal vakblad, eens goed de waarheid te vertellen. Zelf was hij iemand die verhalen schreef waarvan de titels bestonden uit verschillende soorten loodgietergereedschap. Stuk voor stuk waardeloos, en nog had hij het gore lef om mijn teksten te bekritiseren en mij zelfs aan te vallen. Bovendien…
“Hahahaha! Je maakt jezelf onsterfelijk belachelijk, ik hoop dat je je dat beseft. Mijn God, ik heb in tijden niet zo hard gelachen. Ga alsjeblieft verder, goede vriend, vertel door. Ik hang werkelijk aan je lippen!”
Etterbak! De trein was binnen een mum van tijd in Oost-Polen, maar goed, wat wil wanneer gootsteenontstoppers als brandhout gebruikt worden en het spoor evenveel diepgang heeft als de verhalen van meneer daar? Ik stapte uit op een station waarvan de naam me deed denken aan een onherstelbare ziekte die ik meneer daar toewens en meneer daar stond me inderdaad daar op te wachten. Ik zag de walgelijke grijns op zijn kop die ik bij hem verwacht had en besloot kort van stof te zijn. Ik pakte mijn…
“Hé, wat wil je doen met die aktetas! Als je me ook maar durft aan te raken!”
…en sloeg dat misselijke figuur met mijn aktetas tegen zijn harses.
“Aaa! Doe niet! Jezus!”
Ha, grijnsde ik gelukkig. Wat vind je nu van mijn verhalen, etterbak? Ik mepte nog een paar keer op zijn botte analfabetenkop en vroeg hysterisch of hij mijn verhalen nog steeds zo luchtig vond. Ik pakte een waterpomptang…
“Oh, God! Niet met dat ding! Nee!”
…en begon op hem in te hakken. Je bent toch zo gek op gereedschap, knul? Wat vind je hier dan van! Hier! en daar! Pak vast, schrijver van niets! Achter me werd de deur van het station opengetrapt en kwamen politieagenten, verkleed als mijn buren, binnenstormen om me van mijn slachtoffer af te sleuren. Deze lag levenloos in een plas warm bloed.

Nu rot ik mijn dagen weg in een gevangenis in Oost-Polen. Aan mijn handen kleeft het bloed van een onschuldige en ik zal nooit ware liefde kunnen vinden. Ik heb mijn plek in de wereld gevonden, maar het is een klein hok, met tralies tussen mij de rest van de wereld. Bovendien, en dit is het ergste van al, is mijn toilet verstopt.

- - -

LUH-3417

Zut Alors! 11-12-2004 03:04

Wauw! Ik ben de eerste die reageert, en dat zo laat!

(Ik wou eigenlijk beginnen met: "BRILJANT! Dat uitgangspunt. Maarja, hoogmoed komt voor de tekst van een ander...)

Alleen een beetje jammerlijk einde, vind ik zelf. Het idee is zeker geweldig, dat je al die onderwerpen naar de werkelijkheid toehaald. Het werkte vooral niet zo goed op mij in omdat je toch een beetje verward raakt door wat nou werkelijkheid is en wat fictie (buiten het feit dat je verhaal zelf natuurlijk eén en al fictie is).

Maarja, evengoed BRILJANT!!!

ps. Je bent ergens het woordje 'je' vergeten, tussen 'wil' en 'als'. Toch een foutje :evil:

zuster 11-12-2004 17:46

Je mag kiezen:

Trouw met me
of
Nu kan ik gelukkig sterven

Beide zijn ongelogen en even waar
als de prins op het witte paar

Flshman 11-12-2004 23:01

:) Formidabel

Komt het voort uit een verhaal wat niet wilde lopen? Of was het origineel de bedoeling? :)

Reem 12-12-2004 10:37

Wauw:) Echt leuk dit! Heb gisteravond de eerste helft gelezen, maar omdat ik weg moest ben ik vanmorgen verder gegaan. :o
Ontzettend origineel! En het einde vind ik ook goed, al denk ik dat je daar iets langer over had kunnen schijven; in mijn ogen gaat die vechtpartij met die waterpomptang net iets te snel.
Ik zag ook nog wel een paar kleine foutjes die jou vast ook opvallen als je het nog een keer leest. Maar verder: geweldig! (y)

Anki 12-12-2004 10:53

Geniaal.. :D

Redhair 12-12-2004 16:08

:cool: Prachtig.

niam 12-12-2004 16:26

De inhoud is origineel, en het geheel is treffend geschreven. Het einde sprak me echter niet enorm aan. Misschien had het verhaal eerder moeten stoppen, ik weet het niet.

Maar enniewee, goed werk (y)

niam

LUH-3417 13-12-2004 10:29

Bedankt voor de reacties.

Ik heb inderdaad nog wat fouten gezien en die er al uit gehaald, ik heb alleen die verbeterde versie nog niet hier overheen geplakt. Weet eigenlijk niet waarom, maar ik vind dat altijd jammer.

Het einde vind ik zelf ook het zwakst. Wie weet had ik die laatste alinea weg moeten laten, maar ik vond het wel fijn om weer op die ontstopper terug te komen. Geeft er weer wat extra's aan mee. Maar misschien is het einde ook wel te snel. Binnen twee alinea's reist hij erheen en maakt hij die kerel af. Het valt mij al mee dat er zoveel mensen tot het einde kwamen, want ik zou zelf doodzenuwachtig worden van zo'n verhaal, als ik het niet zelf geschreven had.

Zuster, ik kies voor optie één, mits we een huwlijksreis maken naar Oost-Polen, per trein. Dat paard kan dan altijd nog in de veewagon.

Flashman, het komt niet zozeer voort uit een verhaal dat niet wilde lopen. Ik zat al een hele poos met het idee van 'iets met een gootsteenontstopper' in gedachten, maar ik kon er niets mee maken. Totdat ik op een avond uit mijn raam hing en de kerktoren zag. Direct dacht ik daarna 'Wow, dat gaat echt een kutverhaal worden...', waardoor ik besloot die tweede stem er bij te zetten, in eerste plaats om de critici het gras voor de voeten weg te maaien en in de tweede plaats dus om zelf te gaan vertellen, de oorspronkelijke verteller te vermoorden en vast te geraken in zijn eigen verhaal.

De vorm is trouwens ook mede mogelijk gemaakt door 'If on a winter's night a traveller' van Italo Calvino, die ik nu lees. Het is een verhaal met 'you' in de hoofdrol, waarin je op een dag besluit het boek 'If on a winter's night a traveller' van Italo Calvino te kopen. Na enige bladzijde, blijkt dat je een misdruk hebt en wanneer je teruggaat naar de winkel, kom je 'De Andere Lezer', een vrouw, tegen, die ook een misdruk had. Het blijkt dat je het begin van een ander boek gelezen hebt, niet dat van Calvino. Vervolgens krijg je een nieuw boek van de winkel en weer begin je opnieuw, maar ook hier is iets mee aan de hand en zo gaat het constant verder met telkens het begin van allerlei verschillende boeken, plus op de achtergrond het verhaal waarin jij de hoofdrol speelt. Best een vreemd boek, maar erg tof.

LUH-3417

SiemdeCyper 13-12-2004 13:55

Leuk. Ik moet alleen wel zeggen dat ik het niet zo formidabel, geniaal en briljant vind als de bovenstaande reacties doen blijken.
Ik vind het leuk verzonnen, origineel zoals gewoonlijk, al vond ik de titel iets te veelbelovend naar mijn mening. Ik had net zoiets verwacht als de hond met de haak als kop o.i.d.

Dus wel gewoon leuk, al had ik meer verwacht. (Gebruik anders die titel nog een keer en schrijf es een nog maffer verhaal)

Choking Duck 13-12-2004 15:35

Ik vind 't briljant geschreven.
Om de 2 personen die het verhaal vertellen, de door elkaar lopende ideen en hoe je de 2e persoon in z'm eigen verhaal klem zet.


Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 23:37.

Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.