ik voel niets meer.
Ik heb iets waar ik al bijna mijn hele leven tegenaan loop. Ik voel namelijk niets meer.
Ik ben laatst heel erg gekwetst door een persoon van ik erg veel houdt (lees: meen te houden). Ik heb 1 nacht verschrikkelijk gehuild, en nog meer van dat soort vervelende zaken als zelfmoord en automutilatie. Maar op een gegeven moment hield het op. Ik voel niets meer. Ik ben nu rustig, denk niet veel na. Ben ook niet high of dronken. Maar ik voel ook de goede dingen niet meer. Mijn verliefdheid is ineens over. 4 maanden heb ik gevoelt, geleeft. Ik vocht voor haar. En ik heb haar ook gekregen... Maar te laat, ze kwetste me te erg. Ik voel geen liefde meer. Maar ook voor andere dingen niet. Voor mijn familie, mijn vrienden, muziek... tis gewoon een doffe leegte. Bijkomend probleem: als ik slaap ben ik wakker, en als ik wakker ben, ben ik slaperig en duf. Vroeger ben ik veel gepest... van mijn 3e tot mijn 11e jaar ongeveer. Dat komt omdat ik een beetje exentriek ben. Ik heb geen gevoel voor humor, ben heel gevoelig. Typisch een beetje autistisch misschien. Heb altijd angst gevoeld, en woede en verdriet. Maar dat sloeg ook om, op een gegeven moment. concluderend: ik krop al mijn emoties op... dat gaat natuurlijk gepaard met onzekerheid en prikkelbaarheid af en toe... Maar nu... is ook de levenslust weg... Ik leef omdat mijn lichaam nog in stand houd. Ik eet, ik lach en ik huil nu uit gewoonte, of omdat een ander dat van me verlangt. Niet omdat ik iets voel. heb zoiezo niet veel te doen. Ik studeer maar een beetje, ga af en toe naar vrienden, beoefen wat hobbies, ik eet en ik slaap... Maar de drive to live is weg. Alles gaat goed, vanaf de buitenkant. Nu is mijn vraag: moet ik hulp zoeken? Ik bedoel, psychiaters leidt ik zo om de tuin. Ze zien een normale jongen. En dan nog... Als ze me zo ver kunnen krijgen om mij weer te laten voelen... ik raak, denk ik, toch weer in deze staat terug. Is het abnormaal? wat dan ook... Ik heb geen zin om zo de rest van mijn leven te slijten, ik maak er zo een einde aan. heel simpel, klein beetje bleekmiddel in mijn bloed spuiten ofzow... binnen 3 minuten hartstilstand. waarom heb ik het nog niet gedaan??? omdat ik geen zin heb in zelfmoord plegen. en ik heb geen zin om te leven. Ik wordt geleeft. Niets beweegt mij. Mijn omgeving stuurt mij. Ik ben als een rekenmachine. Wat cijfers er in, en ik gooi er wat cijfers uit. ps. ik zit nu op de universiteit met een 'gouden' toekomst (theoretisch) ps. Ik drink de laatste tijd veel alcohol (4 keer zeer aangeschoten per week)... daar stop ik nu maar mee... misschien heeft er iets mee te maken... pps. Als je me helpt te leven, is het van jou http://forum.scholieren.com/biggrin.gif http://forum.scholieren.com/wink.gif |
godver, ik herken me zo, ben nooit gepest. enkel dit jaar. Herken bijna alles. Daarom wil ik zelfmoord plegen. heb het eens geprobeerd. Mislukt. snij mezelf. ze zeggen dat ik hulp moet zoeken. Ik durf niet.
|
Citaat:
Ik denk dat je er inderdaad verstandig aan doet om hulp te zoeken. Ik raad je daarom aan om met het Bureau Studentenpsychologen van de universiteit waar jij studeert contact op te nemen, zodat je in ieder geval de mogelijkheid hebt om er met een psycholoog of psychologe over te praten. Jullie kunnen dan samen bekijken welke vorm van hulp voor jou het beste is. Indien je er behoefte aan mocht hebben om er met mij over te praten, dan kun je me bereiken op mijn e-mailadres arno.van.asseldonk@hetnet.nl. |
Citaat:
Maargoed... ik weet niet wat ik voor emoties heb. ik weet niet of ik bang boos of verdrietig ben... ik wordt nog steeds gekwetst, alleen kan ik het beter aan... soms moet ik ook kiezsen om een emotie te stimuleren... In een discussie om wat kwaadheid te provoceren. Bij mijn vrienden een gevoel van humor stimuleren (wordt ik HEEEL erg duizelig van na een half uur). Ik heb ook nog een autoriteitsprobleem, en ben bovengemiddeld intelligent (ik pas wel in het autistische hokje, denk ik)... wat moet ik doen? wat wil ik? |
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
En dat ik gepest ben vroeger heeft ook een rede... omdatik anders was, ik denk autistisch (een beetje). En ik ben zeker niet onaanraakbaar, mark S. Maar de gekste dingen raken me wel, en ander dingen niet. Ik kan niet zeggen: ik ben uniek, en me dan goed voelen. Mijn ratio staat los van mijn emoties. mensen kunnen mij ook niet gelukkig maken als ze dat willen of proberen. Ik kan dat ook niet. Ik begrijp niet wat mij beweegt, het is onvoorspelbaar, en inconsequent... Maar nu is het rustiger omdat ik niets meer voel... Geen toppen en geen dalen... een rustig leven als een bouwsteentje. Of een psychiatrisch gestoorde patient met emotionele stoornissen. |
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Het lijkt me juist alsof je emoties boven de ratio staan bij jou (eigenlijk bij alle mensen, zelfs als ze het tegendeel beweren). Citaat:
Citaat:
Kom op hey, er komt wel weer iemand anders waar je van kunt houden. Iemand die speciaal is, je spreekt meer over liefdesverdriet dan echte emotionele stoornissen .. |
ik wilde hier even op reageren door te zeggen dat ook ik zulke gevoelens heb, of beter; zulke lege gevoelens. je gewoon laten glijden op je levensweg zonder je zelf te veel vragen te stellen. ook ik ben al vaak gekwetst geweest, dat komt vooral omdat ik zeer gevoelig ben, enfin, was. door teleurgesteld te zijn meerdere keren ga je uw gevoelens uitschakelen en hou je als het ware je hart op zak. maar ook dat heeft zijn mooie kanten, ik leef verder oké dan met minder emotie maar door die gevoelens als het ware uit te schakelen voel ik me toch goed en je moet er gewoon mee om kunnen gaan en ermee leren leven, alles heeft zijn mooie kanten.
|
Citaat:
Lady_x: ik voel me precies zoals jou.. maar het wordt steeds erger... Ik kan nergens meer van genieten... Ik raak gewoon in een sleur, een visieuze cirkel. Ik sta stil. Ik studeer en leer en bouw vrienden op... maar ik ontwikkel niet.. het is leeg, inhoudsloos. Ik geef er allemaal niets om. En dat zit me een beetje dwars, want een jaar geleden had ik ontzettendveel levensvreugde, en wilde ik van alles en nogwat doen, en kon ik veel bereiken, en deed dat ook.... op een of andere manier mis ik mijn impulsieve ikje... Het erge is dat ik eraan wordt herinnerd hoe levenloos ik nu ben, ivg met vroeger... |
Citaat:
|
het is abnormaal ja
ik heb hetzelfde en slik mede daarvoor medicijnen ik hbe het doordat ik wat foute dingen heb meegemaakt en te snel en teveel denk en daardoor emoties uitschakel tuurlijk zijn de psychs om de tuin te leiden, maar als je niet geholpen wil worden waarom zou je er dan heen gaan. wees open da help je jezelf het meest ik weet hoe het is om door die molen te gaan maar ik huilde aantal maanden terug weer voor het eerst in 15 jaar ofzo en het voelde fantastisch en ik kan het zeker aanraden |
Studeren, leren, vrienden opbouwen, zijn dat geen elementen om je leven een zin te geven? Oké ons leven is een sleur en een vicieuze cirkel maar toch moet je het van de goeie kant bekijken. Er zijn toch altijd wel ergens mooie momenten ookal besef je dat pas nadien. Ik voel me vaak zo hoe jij je voelt maar ik stel me daar niet te veel vragen bij, ik ga gewoon door en ik zie wat er gebeurt. Ik leef niet naar een toekomst, ik leef nu en ik doe wat ik denk het best is te doen. Ik denk dat je even moet stilstaan bij vriendschap, dat is toch wat je leven minder leeg maakt en er met iemand over kunnen babbelen kan al een grote opluchting zijn. Ook ik wil meer van dit leven en mijn verwachtingen zijn hoog maar dan stel ik mezelf de vraag; wat verwacht ik meer en waarom verwacht ik meer? Vrienden en studeren geven toch al een grote inhoud aan je leven?
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 00:20. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.