Gevoel dat je nooit een relatie zal hebben, hoe er mee om gaan
 

Zijn er meer mensen die dit hebben? Of ben ik de enige. Ik weet zeker dat ik echt nooit iemand zal krijgen. De reden doet er niet toe, het gaat om het gevoel dat het me geeft. Ik ben nu 17, volgend jaar achtien, al mn vrienden en kenissen hebben al meerdere reltaies gehad. Ik niet
Als ik hun dan zo zie, dan voel ik mij er niet echt lekker bij. Ik word jaloers, dat zij iets hebben wat ik nooit zal krijgen en dat maakt me ongelukkig. Zelfs al zie ik stelletjes op straat dan word ik jaloers en kwaad op mezelf
Helmaal erg is waneer ik denk over de toekomst. Iedereen die ik ken zal vast een partner vinden en trouwen. En ik blijf gewoon eenzaam achter, zonder iemand. Uiteindelijk word je oud, en sterf je een eenzame dood. Dit wil ik dus niet, maar het is niet anders ik moet het maar accepteren. Dat gevoel dat het me geeft deprimeerd me.

Zijn er anderen die dit gevoel hebben, en hoe kun je er het beste mee om gaan?

Ik heb dat gevoel ook wel eens gehad, maar niet zo sterk als jij. Dat was overigens bij mij op niets anders gebaseerd dan onzekerheid. Toen ik mezelf eenmaal begon te vinden, verdween de onzekerheid en daarmee het idee dat ik vast geen vriendje zou kunnen krijgen. En inderdaad, alles kwam goed.

Ik ken dat gevoel wel. Dat heb ik ook heel lang gehad. Bij mij kwam dat omdat ik niet zoals de meeste uit de klas op meisjes viel, maar op jongens. Jaren heb ik gedacht dat ik dan maar eeuwig vrijgezel moest blijven. Pas op mijn 20ste heb ik er met andere over gepraat. Kort daarna heb ik voor het eerst een vriendje gehad, dat is inmiddels allang uit. In de tijd daarna heb ik ook nog eventjes gedacht dat ik een eeuwige vrijgezel zou worden Maar inmiddels heb ik al bijna 9 maanden een heel lief vriendje.

Echt tips geven kan ik denk niet. Ik weet hoe je jezelf voelt, en dan helpt het niet echt als iemand zegt 'voor jou loopt er ook iemand rond!'. Alleen is dat wel zo! Misschien kun je het beste proberen om niet teveel bezig te zijn met het hebben van een relatie. Op het moment dat je jezelf er bij neerlegt dat je nu geen relatie hebt, en lekker ontspannen de wereld in kijkt, komt 'vanzelf' wel die ene persoon in je leven die jij leuk vindt. Ga daar vooral niet nadrukkelijk op zitten wachten, dan word je helemaal gek!!

Sterkte nog ermee, en ik spreek uit ervaring dat alles écht goed komt!

Je kunt onmogelijk de enige zijn met weet ik het hoeveel miljard mensen op de wereld. Stop dat gevoel iig maar eens weg.

Ik heb het ook een tijd gedacht, ik was 18 en een half oid toen ik mijn eerste vriend kreeg. Begin negentien toen ik een andere vriend kreeg. En net twintig toen ik mijn huidige vriend kreeg. Hij was toen 22 en ik was (en ben overigens ;)) zijn eerste vriendin. Nu vind ik het soms erg jammer dat hij niet mijn eerste vriend was, maar goed, dat is niet anders. Je kunt beter te lang wachten, dan maar met Jan-en-Alleman wat aanknopen (niet dat ik dat heb gedaan), daar krijg je alleen maar spijt van.

Mijn ervaring is dat zoeken ed niet helpt. 't komt op het moment dat je het niet meer verwacht en je er eigenlijk al niet eens meer op hoopt. Dan opeens kom je iemand tegen en dan klikt het. Wat wel belangrijk is, is dat je in jezelf gelooft en jezelf iig accepteert ed. Ik denk dat je daar aan moet gaan werken; zelfvertrouwen kweken. Niet continu kwaad worden op jezelf, jezelf niet continu haten, enz. Dat soort dingen helpen iig niet, op geen enkel gebied.

Ze zeggen wel eens: je moet van jezelf houden, voordat een ander van je kan houden. Ik denk dat een ander dan opzich wel van je kan houden, maar geloof je het dan ook? Jij lijkt niemand te geloven, besef wel dat het dan voor een eventuele partner enorm moeilijk is om dat lang vol te houden ed.

Dat gevoel heb ik bij vlagen ook, maar niet zo erg als jij. En ik kan me er meestal (niet altijd) overheen zetten, me er gewoon bij neerleggen of denken dat t heus wel ene keer gebeurt...

Maar nee echte tips heb ik ook niet. Maar je bent iig niet de enige!

Ik heb massa's lieve vriendinnen, maar ik ben denk ik te saai voor pubermeisjes. Het wachten is dus op de eerste vrouw die een serieuze relatie wil en wil settelen (en ik moet dat zelf ook nog willen), dus dat kan nog wel een paar jaar duren. Ach ja. Heb je lekker veel tijd voor je studie :)

Ik weet precies wat je bedoelt, maar als je even reeel nadenkt weet je dat iedereen ooit wel iemand vind. Zelfs de grootste mongolen krijgen wel een vriend of vriendin.

Soms denk ik ook dat ik echt noooit iemand zal tegen komen, maar er zal toch wel ergens iemand zijn die een beetje intresse in mij heeft? En ik kan je garanderen dat dat bij jou ook wel zal gebeuren. Waarschijnlijk weet je dat van jezelfheeel diep van binnen zelf ook wel...

Zeker ken ik dat gevoel. Maar tegelijkertijd is het een gevoel wat ik zelf veroorzaak. Voor mijn gevoel is er maar 1 iemand waarvan ik zeg, nou daar zou ik nog enigzins een relatie mee aan kunnen gaan, de rest komt niet eens in de buurt!
Dat gevoel komt denk ik ook deels doordat je nog nooit een relatie hebt gehad, dus je weet niet hoe het is, je meest een zekerheid.. Een relatie, of nou ja de andere helft van die relatie, geeft mij een zeker gevoel (denk ik) daardoor voel ik soms dat ik gewoon ontzettend 'geliefd' ben, of juist helemaal niet.
Nou goed, ik denk dat het 'wachten' op iemand tot op zekere hoogte een goede beslissing is. Tot dat je er echt niets aan doet, want een jongen moet tenslotte het initiatief nemen, vind ik. ;)
Maar om nou met de eerste-de-beste telkens een relatie op te bouwen, die vervolgens maar 2 weken tot 2 maanden duurt.. Nee, dat is ook geen goed plan.
Anyhow, everybody's time will come, someday! Dat gevoel gaat over, ook al denk je nu nog van niet. Je kunt er eigenlijk (jammer genoeg) weinig aan doen, tja, negeren maar dat laat ook te wensen over natuurlijk... ;)
Het komt allemaal nog, misschien niet nu meteen, maar soon enough... :)

Jeps dat gevoel heb ik ook dikwijls, maar meestal zijn er wel jongens in me geinteresseerd maar ik niet in hen. Dan moet ik steeds weer denken, wat is er mis met me. Al die lieve jongens maar ik kan op geen enkel verliefd worden, nee ik val meer op opvallende jongens die mij dan meestal niet zien staan of me alleen als vriendin willen, zo blijf je rondlopen in een cirkel waar geen eind aan komt... Weet niet wat je eraan kan doen :( , moest ik het weten zou ik het zeker willen delen met jou, maar we komen er nog wel achter ;) .

Dat gevoel heb ik ook een tijd gehad. Iets langer dan een jaar geleden, alle hoop was zo'n beetje verloren en ineens was er een meisje dat mij wel 'leuk' vond. Vrij snel had ik al iets met haar en toen leek alles anders te lopen dan ik had gedacht. Alleen toen maakte ze het uit na een paar maanden op een niet zo'n toffe manier en sindsdien heb ik weer hetzelfde gevoel, doch is het weer iets anders. Als iemand zegt: "Zij vindt jouw leuk :)" Dan denk ik: "right... fucking liar :rolleyes: "

Nu ligt het meer bij "Love means nothing when I can't love myself" dan bij "ik zal nooit iemand kunnen krijgen"

Ik had het ook dat ik bang was dat ik in de toekomst alleen zou zijn. Maar ik heb het al geaccepteerd dat dat zou kunnen. Ik heb eigelijk JUIST nu geen zin in een relatie. Naar mijn idee teveel gezeik en ik wil me 100% op me studie en werk kunnen concentreren!

Ik ga ook nie echt achter meiden aan, dat mogen de meisjes wel bij mij doen! Vrijgezel zijn heeft zeker zijn voordelen!

Ik had mijn eerste relatie (incl. eerste zoen en eerste keer sex) op mijn 19e. Er is hoop

Misschien moet je eerst eens uit je walgelijke zelfmedelijden komen..... Je komt namelijk niet over als iemand die klaar is voor een relatie...

pfffff
dat is jouw interpretatie ervan

Wat is de jouwe dan?

Ik kan me helemaal inleven in het gevoel van de TS want ik heb dat gevoel ook dikwijls. Er is echt helemaal niks aan te doen. En dan denk je: Iedereen sticht een leuk gezinnetje met kinderen, gaat leuk op vakantie en leeft hun leven heerlijk samen.

Maar jij, jij blijft alleen, zit in de sleur van het werk en komt in elke dag in een stil huis waar je alleen op de bank voor de tv hangt, gaat slapen, en de routine van het werken begint weer.

En zo slijt je je leven, zonder de liefde gekend te hebben. Zonder jezelf tot nut gemaakt te hebben en voor kinderen gezorgd te hebben. Compleet doelloos leven. Stel je hebt een goedbetaalde baan, dan heb je nog niks aan dat geld. Materiaal maakt niet echt gelukkig, liefde van een lieve partner wel.

Jij gaat dat dan missen, en de rest van de wereld heeft dat wel. Dat is inderdaad een zeer frustrerend gevoel wat gewoon een feit is.

Denk niet: Ik kom vanzelf de ware tegen. Dat is ongelooflijke onzin. Bereken maar eens:

Hoeveel meisjes leer je kennen per jaar? Stel je hebt een kantoorbaan in de IT, en miniem sociaal leven (je bent bijv. net verhuisd en woont in een nieuwe stad).

Dan leer je hoogstens 10 vrouwen per jaar kennen. Ben je dan ook nog niet qua uiterlijk erg aantrekkelijk. Van die vrouwen kun je met 5 goed opschieten, en met 2 van hun word je vrienden.

Van die 2 is heel misschien 1 een potentiele kandidaat die jou ziet zitten, maar dat is nog heel optimistisch gezien. Mocht het een relatie worden, dan is de kans 80% dat het uitgaat omdat je te 'lief' bent (vrouwen vallen onbewust op klootzakken).

Dit over je 20e tot 35e gerekend (dit houdt in, de tijd dat een potentiele kandidaat vinden realistisch is: Als je ouder bent is het geheel onrealistisch), houdt dus in:

8/1 de van de 1/10, per jaar, dan over 15 jaar is 1/15*8/10 = 0,053% kans dat je een partner vindt.

Het percentage is zo laag op de voorwaarden dat je:
1. Onzeker bent
2. Verlegen bent
3. Niet veel vrouwelijk geslacht ontmoet

Bovenstaande cijfers zijn nog zeer optimistisch: De meeste IT'ers ontmoeten slechts 1 of 2 vrouwen per jaar, waar ze langer mee optrekken.

Dus, leg je er bij neer, er is gewoon niks aan te doen.

Dit klopt niet.

Je vergeet nog een aantal factoren overigens. Bedenk maar eens de goodlooking mannen die je lieve vriendin afpakken, bijvoorbeeld. Of dat de vrouw waar je verliefd op bent eigenlijk een man is.

Bovendien moet je het risico op vroegtijdig overlijden of zelfmoord niet onderschatten, waardoor de kans nog lager wordt dat hij ooit in zijn leven een partner zal vinden.

Ja precies, ik weet niet hoe ik het goed moet berekenen.
Ik heb ook gezegd dat die nog zeer optimistisch is. Realistischer is ongeveer, inclusief wat jij zegt een kans van 0,0001% ofzo. Ik denk dat veel mensen dit als onzin afdoen, maar dit komt omdat ze zelf wat beter er uitzien en wel aandacht van vrouwen krijgen.

Het komt gewoon door de gescheiden man/vrouw maatschappij, en dat tijdens het uitgaan de dominantere mannen gewoon steeds degene zijn die er met de vrouwen vandoor gaan en weer dumpen.

Je kunt altijd nog homofiel worden.

Hmm;
http://frontpage.fok.nl/news.fok?id=30924

En wat heeft dat er mee te maken? Denk je soms dat het dan ineens makkelijk is om een partner te vinden? Ik dacht het ff niet. Je kan niet zomaar op een leuke jongen afstappen om te vragen of hij je ook leuk vindt. Ik weet wel zeker dat het als hetero heel wat makkelijker is.

:( Dit is zo vooroordeel bevestigend :( Alsof alle homo's altijd heel veel sexuele contacten hebben. Dat is natuurlijk niet waar. Ze hebben mij nog nooit wat gevraagd. Dus volgens mij vragen ze het altijd aan de verkeerde ofzo? Ik ben iig wel trouw!

Het is ook een beetje vaag bericht.. Maar ja als er onderzoek naar is gedaan en er komt uit dat de >meeste< homo's niet trouw zijn, wil uiteraard niet zeggen dat ze >allemaal< niet trouw zijn.. Misschien hebben ze de lesbische vrouwen ook onder homo's gerekend? Het was niet negatief bedoelt van mij iig!

*einde offtopic*

Sja kom op he, het is Fok! :D

Dat verklaard alleen dat het een vaag stukje is :p

ben je zo lelijk????????? tja dan zit er maar 1 ding op heh, zelfmoord ;)

Helemaal met eens Siesta... (y)

Hmm alles goed btw lekker knulletje van me? :p

Ik ken het gevoel heel erg, Another way.
Ik ben 19 heb nog nooit gezoend of een vriendje gehad. Ik vind ook bijna nooit iemand leuk.
Soms word ik erg echt wanhopig van, als al m'n vrienden al ontmaagd zijn en ik maar de eeuwige vrijgezel ben...
Vorige week was ik aan het kamperen en als ik dan al die ouders met kinderen zie voel ik me echt weer heel alleen. Zelf de lelijkste/onaardigste mensen vinden een partner... alleen ik niet...

(maar je kunt dat gelukkig ook positief bekijken: als zelfs zij iemand vinden komt het met mij ook wel goed) het ligt erg aan m'n bui, maar de laatste tijd gaat het bij mij wel goed, een beetje positief over jezelf denken, je vermaken met vrienden en af en toe lief lachen naar jezelf in de spiegel :)

Steekt hand op en denkt na over het klooster. :rolleyes:

het gevoel dat hij heeft hoeft toch niet perse zelfmedelijden te zijn ?? als iedereen om je heen bezet is en jij niet is dat behoorlijk deprimerend. als je dat zelfmedelijden wilt noemen, ok, k*t is het in ieder geval wel.

Als het is zoals bij de broertjes gister wel :D ;)


Ik van trouwens niet op mannen

Volgens mij ging het daar niet per se over, maar sloeg het meer ook op andere post van hem terug.

het ging mij om die zogenaamd walgelijke zelfmedelijden.
kun je toch niet over oordelen als je niet in die situatie zit ??
nouja laat maar..

Het gaat 'khebtrekinwatlekkers gaat niet specifiek om deze situatie, denk ik.

Als je dat gevoel hebt moet je jezelf er niet al te druk over maken. Na verloop van tijd intereseert het je namelijk geen donder meer. Dan denk je "dan maar mijn hele leven alleen".

De broertjes? :confused: Mis ik even wat? :confused:

Als ik ooit iemand zal krijgen zal mn zelfvertrouwen met 200% omhoog gaan denk ik. Maar niet iedereen krijgt iemand. Ik heb een kansloze rukker in mn familie die al 43 jaar single is en nog bij zijn moeder woont. Zo wil ik NIET worden

tsja, ik 'denk' dat ik het ook wel ken ja. Ben pas 15, maar ik ben laat of iedereen in mijn omgeving is heeeeeel erg vroeg :D

maar meestal benk wel gelukkig, je moet er eigenlijk geen aandacht aan besteden. Ja, dat is moeilijk, maar dat is iets waar je jezelf toe moet dwingen. Ik word ook hopeloos moe van al die oneindige koppelacties :D Heb ik net lol en dan beginnen ze weer : Heey Kaar die jongen! Die is toch wel leuk??? Aaah die is wel leuk!!! Je vindt hem wel leuk!!!!!! "

enzovoort ;)

lekker, geile gristensletjes neuken!

Ach relaties zijn voor sissy's, play gewoon iedereen (y)

precies. het woord alleen al. rélaaaatie. bah, brr! echt iets voor mensen met een persoonlijkheidsstoornis of niet voldoende fantasie om zichzelf geil klaar te rukken. (y)

Je bent er zelf bij.

Ik blijf er bij dat met zelfvertrouwen en dergelijke je kansen met 100% stijgen. Een relatie met iemand die zichzelf iedere minuut en met iedere mogelijkheid die zich voordoet compleet de grond in boord, met zm-gedachten rondloopt, enz. is niet leuk. Voor niemand. Plus dat je dan weer bang zal zijn dat ze bij je weg zal gaan, omdat je toch niet leuk bent, enz. enz. enz. En dat legt druk op een relatie. En dat werkt dus niet. Ik denk dat je gewoon eerst aan jezelf en je zelfvertrouwen moet werken en dat het dan op een gegeven moment vanzelf wel komt (je kunt er op gaan wachten, maar dan duurt het idd lang en lijkt het nooit te komen enz.).

ja dat had ik ook een hele tijd, en toen ik veel op stap ging vonbd ik t nog erger worden, maar op een bepaalde avond had ik een gesprek met ene vriend dat het tijd werd voor actie en toen had ik diezelfde avond nog een vriendin :S, en dat ging weer vrij snel uit, maja had daarna zo onegveer iedere week een andere, dus volgens mij was ik een beetje blind ofzo dat ik niet doorhad dat alle meisjes me leuk schijnnen te vinden :confused: :cool:
en een halfjaar later kwam ik iemand tegen waar ik meteen helemala gek op was en daar heb ik nu bijna ene jaar iets mee, dus ik denk dat t ook met jou wel goed zal komen :)

Ik zal helaas ook nooit een relatie krijgen, zoals het nu eruit ziet! :mad: :mad:
en dat maakt met alleen maar deppri! :mad: :mad:

ik zie mezelf ook nog geen relatie hebben maar ja jammer dan , als je er depri van word daar heb je alleen jezelf mee ..

Het gevoel bij mij van "het is onmogelijk om een leuke jongen tegen te komen, die mij ook leuk vind" is nu op het sterkst.
Mijn eerste vriendje was een loser daar heb ik 2 weken mee gehad, en gaf bar weinig om me. Hij heeft me nog onzekerder gemaakt dan ik al was.

Was ik daar eindelijk een beetje over heen ben ik vorige week een bijna- perfecte jongen tegen gekomen. Die mij ook nog eens helemaal leuk vond!
Zouden we vandaag ons eerste afspraakje hebben, ik me er al helemaal op verheugen. Mailt hij me gisteren dat het leeftijds en woonplaats verschil te groot is. En als we af zouden spreken we elkaar alleen maar pijn zouden doen. Terwijl hij me nog steeds leuk vond maar nu pas in zag dat het toch niks kon worden.
(ter informatie: hij is 19, ik 16, hij woont in Utrecht, ik in Noord-Limburg)

:( Okay en dan voel je je kut, heel erg kut.
Dus nee tot mijn 30 zal ik wel niemand meer tegengekomen. En als ik DE persoon tegen kom, zal ik hem waarschijnlijk negeren, want dit wil ik niet weer eens mee maken.

(eh klinkt allemaal op dit moment heel dramatisch maar zo voel ik het ook.)

probeer dit eens
http://forum.scholieren.com/forumdis...?s=&forumid=43

Zo dan zit je behoorlijk je leven te verneuken zeg... Ga dan minstens studeren, lange reizen maken met een rugzak of ontwikkelingswerk in Afrika doen. Waarom zou je alleen maar door een vrouw hebben en kinderen verzorgen je leven tot nut kunnen maken?
Daar snap ik echt niks van :confused:

maak het idee van 'een relatie moeten hebben'geen prioriteit

leg de nadruk op andere dingen als vrienden, sporten, reizen, hobbyen weet-ik-het. Een relatie is leuk als het je overkomr, maar er naar op zoek zijn maakt je ellendig.