Ik haat titels bedenken, tis een verhaal over voodoo...
Het gebeurde zo’n vijf jaar geleden in Frankrijk in een gewoon gezin. Nou ja gewoon? Het gezin bestond uit een moeder (Kathy), dochter (Chris) en Steve, de vriend van Chris. Kathy was al een tijdje bezig met rare rituelen. Chris was paranormaal begaafd. Steve vond dit allemaal maar zweverig gedoe. Steve woonde bij hen in huis. De sfeer was de laatste tijd niet zo goed. Steve en Kathy konden het niet zo goed met elkaar vinden. Ze hadden telkens ruzie, om de kleinste dingen. Vandaag was het weer raak. De ruzie tussen hen liep dit keer hoog op. Het werd zelfs zo erg dat Kathy met glazen ging gooien. Voor Steve was de maat vol. Hij rende weg, naar buiten. Chris bleef achter met haar moeder, die naar de kelder rende. Chris besloot te wachten tot haar vriend terugkwam, maar hij kwam niet terug. Bij zonsondergang vond ze het toch net iets te lang duren, en ging hem zoeken. Ze was doodsbang dat er iets gebeurd was. Na uren dwalen door de Franse heuvels vindt ze hem. Hij zit met zijn benen vast in de struiken. “Mijn benen zijn verlamd,” kreunt Steve. “Ik denk dat ik een beroerte heb gehad. Ik werd ineens heel duizelig en zag niets meer.” Chris rent zo snel ze kan naar de dichtsbijzijnde boerderij. Daar belt ze een ambulace. Steve wordt grondig onderzocht, maar de dokters kunnen niets vinden. Na een tijdje kan hij weer lopen. Hij wordt naar huis gestuurd. Steve snapt er niets van. Hij praat er met Chris over. “Ik denk dat m’n moeder erachter zit,” zegt Chris, “je weet toch dat ze in de kelder altijd bezig is met die rare rituelen.” “Maar denk je echt dat ze me op afstand kwaad kan doen,” vraagt Steve. “Dan moeten we als ze weg is eens een kijkje nemen in de kelder, dan kunnen we altijd nog onze conclusies trekken,” zegt Chris. “Okee we doen het,” zegt Steve, “je hebt me overtuigd.”
In de kelder doen ze een bizarre ontdekking: Op de vloer is een compleet landschap op formaat van Madurodam gebouwd. Een soort doolhof vol doornen en struiken. In het midden ligt een beeldje, dat verdacht veel op Steve lijkt. Z’n ogen zijn dichtgeplakt en z’n voeten zitten vast gemaakt met een paar twijgjes…
“Je moeder houdt zich bezig met voodoo. Het is een oeroude vorm van zwarte magie en wordt onderandere gebruikt om mensen op afstand te bezeren of pijn te doen,” verteld Jan. Jan is een man die veel over voodoo en zwarte magie weet. Chris en Steve hebben hem opgezocht om hem om advies te vragen.
“Het is niet iets dat je zomaar doet,” verteld Jan verder. “Er komt veel bij kijken. Je moet er veel van af weten, want het is een heel ingewikkeld ritueel. Een potje klei en wat punaises zijn niet genoeg. Voor een voodoo-ritueel zijn nagels of plukjes haar van het doelwit nodig. Dan wordt een goed lijkende wassen of kleien pop gemaakt, waar de haren in worden geprikt. De pop moet ook de naam van het slachtoffer krijgen. Daardoor schijnt er pas echt een magische link te onstaan. Bij de uiteindelijke bezwering kun je echt van alles gebruiken: naalden, brandende lucifers, het vriesvak van de koelkast, wat je maar kan bedenken. Maar het werkt eigenlijk alleen als het slachtoffer er zelf in gelooft. Stel je hebt een sterk vermoeden dat iemand een verschrikkelijke hekel aan je heeft.onbewust kun je dan denken dat die ander je pijn probeert te doen. En dan lukt het nog ook! Auto-suggestie noemt men dat.”
Er valt een stilte. “Jeetje wat een vehraal, het is echt ongelofelijk,” zegt Chris. “Nee het is echt niet te geloven, maar het klinkt best echt en ik zie niet in dat het verzonnen is,” zegt Steve. “Maar de belangrijkste vraag is: hoe kom ik er vanaf?” “ Dat is niet zo makkelijk gezegt. Chris, ik denk dat je het beste met je moeder kan praten. Je moet haar zover krijgen dat ze de vloek opheft.” “Ik zal het proberen en bedankt,” zegt Chris. “Geen dank en succes met je moeder meisje.”
Chris gaat met haar moeder praten. Het is een lang maar goed gesprek. Ze hoorde van alles waarvan ze werkelijk geen idee had. Dat haar moeder zo eenzaam was bijvoorbeeld. Uiteindelijk krijgt ze haar moeder zover dat ze de vloek opheft. Haar moeder besluit in therapie te gaan. Het liep gelukkig goed af.
“Maar ik let voortaan goed op,” zegt Steve. “M’n nagels knip ik boven de wc en als ik gedouched heb, maak ik meteen het putje school, tja je kunt maar nooit weten….”
|
