Scholieren.com forum

Maandagochtend, de zon kwam net door, de vogeltjes floten en de aarde was nog nat van de dauw. Prachtig. Althans dat was zo, todat dat grote mens-ding, me de grond uit trok en me aan de andere kant van de tuin weer plantte. Waarom deed ze dat nou? Zag ze niet dat ik me aan de linkerkant van het gazon me thuis voeldde?
Ik werd aan de rechterkant van de tuin geplant, tussen allerlei andere tulpen. Zelf ben ik ook een tulp, alleen een ander soort, dan wat daar stond. De tulpen die hier staan zijn geel, roze en rood, en dan ook nog es in de meest afschuwelijke kleurstellingen. Het viel de andere tulpen meteen op: er was een nieuwe in groep. Gezien het feit dat ik een fel oranje bloemenkop heb en bijna geen bladeren aan m'n steel, was het ook te verwachtten dat ik op zou vallen. Maar ik was er niet blij mee.
Ik probeerde de rest te negeren, door m'n bloemenkopje richting de zon te zetten, maar de zon kwam van de verkeerde kant, zodat ik naar de rest moest kijken. Uit eindelijk kwam de tulp naast me -een roze met rode puntjes- met mee wiegen in de wind. Ik mocht die tulp wel, ze kwam vriendelijk over. Misschien dat het hier dan toch wel mee valt, en dat ze hier ook wel aardig en vriendelijk zijn. Aan de andere kant stonden ook twee tulpen, een gele en een rode. De gele tulp deed in het begin ongelofelijk kort af tegen me, maar hij begon wat te ontdooien, en zelfs hij begon mee te wiegen in de wind. Ik bloeide helemaal op: zie je wel, het is hier tof! De rode tulp was ook cool, en bezat een grote portie humor, het was iedere keer weer lachwekkend als ze superhard mee bewoog met de wind.
De tulp achter me *zucht*, geweldig gewoon, ik was helemaal verliefd geworden op z'n donkerrode kleur, en hij was zo lief. Zoals iedereen verwachtte; stonden we in de middag met de stengels om elkaar heen gestrengeld met de wind mee te bewegen. Wat was dat geweldig. Wat wel jammer was dat de roze tulp met de rode puntjes, hem bestwel leuk vondt, maarja hij koos mij. Gelukkig maakte ze er niet zo'n probleem van.
Dinsdag, het was nog steeds mooi weer, de vogeltjes fluitten druk en ik vermaakte me prima met m'n nieuwe vrienden.
Ik merkte alleen wel dat de donker rode tulp en ik uit elkaar begonnen te groeien. We praatten er over en besloten er een punt achter te zetten en af en toe nog gezellig samen met de wind mee te waaien als vrienden.
Gelukkig kon ik goed met de gele en de rode tulp overweg, en we hadden het altijd erg gezellig. De roze tulp met de rode puntjes, steunde me erg, waar ik ook erg blij mee was.
Woensdag, het weer is minder mooi, maar dat kan het geluid van de vogeltjes en de pret van ons niet drukken. Althans dat dacht ik, want tot m'n grote verbazing zag ik dat de roze tulp met de rode puntjes en de donkerrode tulp innig om elkaar heen gestrengeld waren. Wat een trut! Dit had ik niet van ze verwacht, absoluut niet.
Ik voel me nu nog steeds bedrogen misschien wel verraden. Langzaam viel er een fel oranje bloemblaadje naar beneden, ik schrok me wezeloos!
Ik ging naar de gele en de rode tulp, om raad te vragen, wat ik nu moest doen. De rode tulp haakte al snel af; sorry ik ben niet geschikt voor dit soort problemen. De gele tulp, zei dat het me eigen schuld was.

En nu voel ik me verraden, ik beweeg met de wind mee, maar het gaat niet van harte, alles is stijf. Stijf van verdriet, misschien wel van angst. Ik dacht echt dat ik ze kon vertrouwen, nu ontwijken ze me en verklaren ze me voor gek. Misschien komt het wel door m'n kleur, of door m'n afstamming... ja ik denk dat dat het is. Ik denk dat het een stel respectloze tulpen zijn, zonder normen en waarden voor andere, maar ze hebben me pijn gedaan.
Ik verlies nu steeds meer bloemblaadjes. Het eind is steeds duiderlijker in zicht...
...Anyway the wind blows...

dit is m'n eerste verhaal, best eng om te plaatsen. Ik vond dat ik het moest plaatsen om dat ik hier al een hele tijd mee rond loop. Het is nogal vaag misschien.
Het is gebasseerd op ware gebeurtenissen (Prada snapt het, denk ik). Maar goed ik zou graag jullie reactie horen, positief/negatief.