De harde waarheid
 

Als in mijn gezicht geslagen,
krijg ik woorden op me af gevuurd.
Ze komen -harder-
dan jou hand;
me ooit heeft geraakt.

Bij elke hap die ik eet,
denk ik aan wat jij zei.
Die woorden die jij tot mij sprak,
blijven mij maar achtervolgen.

Als harde waarheid kreeg ik ze,
zo naar mij toe.
-Wetend- dat het waar is,
maar niet kunnen verwerken.


Tsja ik heb getwijfeld of hij de moeite waard was om te posten, maar als ik het nooit doe zal er nooit vooruitgang in komen.
Ik vraag me trouwens ook af hoe ik minder beschrijvend kan schrijven, en waar jullie de inspiratie vandaan halen. Ik kan alleen dichten over negatieve gevoelens, anders bedenk ik niks :s. Hoe doen jullie dat? Dit wordt een beetje cliche allemaal :o

Je bedoelt hoe je over iets anders kan schrijven dan over negatieve gevoelens?

Inspiratie haal ik overal vandaan, door gewoon om me heen te kijken. :) Natuurlijk is het de moeite waard om je gedicht te posten, je zult er alleen maar van leren. :) Ik vind inderdaad wel dat het iets te verhalend is, te beschrijvend: het zijn teveel details denk ik, en het zou leuker zijn als je meer met woorden zou spelen: dat is voor een lezer veel 'spannender', die wordt daardoor verrast. In je gedicht vind ik dat je interpunctie wat vreemd gebruikt: een ; (derde regel eerste strofe) waar die in mijn ogen niet hoort, en die streepjes vind ik ook raar. Ik geloof dat je die beter kunt gebruiken om iets toe te voegen wat er in principe niet echt bijhoort, dus dat de zin ook klopt zonder het woord/zinsdeel tussen streepjes.

Ik vind het vrij moeilijk om te "spelen met woorden". Op de een of andere manier komt het altijd op cliche dingen uit :D

Maar ik ben het wel met je eens wat alles betreft eigelijk, zal eens kijken of ik wat kan veranderen

Leuke, originele zinnen komen er bij jou dan niet zomaar uit (bij mij ook niet, maar sommigen hebben die gave), maar je moet er langer over nadenken. Ik weet niet hoe jij een gedicht schrijft: schrijf je zinnen op die in je opkomen? Of denk je lang na over zinnen? Want als je gaat wachten op het zogenaamde inspiratie komt er in de meeste gevallen niet iets bijster origineels uit.

Ik weet dus niet of je dit al doet, maar ik raad je aan, wanneer je een zin schrijft, eens te gaan bedenken wat er origineel aan is, wat niet, wat je nog méér over/bij die zin kan bedenken en daarna de zin zo veranderen dat hij je aanstaat, dat ie origineel is. Een zin als 'de woorden die jij tegen me sprak blijven me maar achtervolgen' is inderdaad erg beschrijvend, daar kun je best wat méér mee.

Overigens vind ik dit best een ok gedicht. Beschrijvend, já, maar voor een beschrijvend gedicht vind ik in ieder geval de vorm leuk. Je ziet zelf goed dat het niet erg origineel is en wat verhalend. Natuurlijk altijd goed om te posten, je leert er denk ik altijd wel wat van.

En ik haal mijn inspiratie, denk ik, vooral uit gedachten, dromen, beelden om me heen. Als ik naar huis toe fiets, van school af, dan komen altijd de meeste 'gedichtzinnen' in me op (die ik overigens veel te vaak vergeet). Gewoon door het bij mensen naar binnen kijken, verhaaltjes verzinnen over een man die met zijn kind de eendjes voert, datsoort dingen.

Wat een lulverhaal, zeg:).