Het 'einde' van de ruimte...
 

Denken jullie wel eens over wat er aan het 'einde' van de ruimte zal zijn? De rand van het heelal?

Het heelal breidt zich continu uit, maar waarheen?

Ik denk er wel eens over... is het een soort van massieve muur?

Het menselijk leven kan de term 'NIETS' niet bevatten. Helemaal *niets*... dat is niet te begrijpen.
Waar er niets is, geen lucht, geen licht, geen geluid: NIETS...

En daarbij kom je ook op de vraag: wát was er vóór de 'Big Bang'? Het heelal is toch niet uit *niets* ontstaan?

Alles heeft een oorsprong, maar wat is dan de oorsprong van ons heelal?

Allemaal vragen die niet te beantwoorden zijn.
Ruimte is oneinding.

Maar het heelal breidt zich toch voortdurend uit?

Dat is niet te verenigen met de gedachte dat ruimte oneindig is...

ik geloof iig in een schepper.

een mens kan 'niets' wel bevatten, maar niet als iets ruimtelijks (wat je al snel zou proberen), want dat is het namelijk niet; je kunt groen ook niet horen. hetzelfde geldt voor oneindig: je kunt het wel bevatten, maar niet door het te gaan tellen.

Ja.
Naar het niets, daar niet alleen het heelal maar ook ruimte en tijd zich uitbreid.
Nee. Buiten het heelal is er minder dan de kritische massa (vergelijkbaar met 6 waterstofatomen per m3), bestaat er geen ruimte of tijd. Ook al zou je bij de 'grens' zijn (waarvan het bestaan nooit is aangetoond), en je zou daar voorbij kunnen gaan (dit vereist dat je sneller dan het licht reist), zou je in het niets niet kunnen bestaan.
Er is ook geen tijd, misschien nog wel interessanter.
Voor de Big Bang was er gewoon niets, heel simpel. Omdat er ook geen tijdruimte was, kon er niets bestaan.
Dit is niet waar, Daniël. Oorsprong is alleen van belang als er deterministische causaliteit optreedt, hetgeen lang niet overal het geval is. Neem bijvoorbeeld quantumfluctuaties (het gelijktijdig ontstaan van materie en anti-materie), dat gebeurt volledig spontaan zonder causaal verband met iets anders.
Dat is niet per definitie waar. Dat is alleen waar binnen jouw drie-dimensionale denken.
Stel je nu eens voor dat de ruimte als een soort bol gekromd is. Voor jouw waarneming gaat alles rechtdoor, maar als je alsmaar rechtdoor gaat kom je op hetzelfde punt uit als je begon. De ruimte hoeft 3-dimensionaal gezien niet 'logisch' te zijn.
Zo kun je een bolvormig heelal hebben dat zich naar alle kanten uitbreid.

Het bestaan van een eventuele schepper hoeft dit allemaal niet uit te sluiten ;)
De natuurwetten blijven binnen onze wereld geldig.

Op het moment dat jij je buiten de grenzen van het heelal begeeft, verleg je daarmee de grens van het heelal. De grens van het heelal is de grens van de tijdruimte. Aangezien jijzelf uit materie bestaat en dus onderhevig bent aan de wetten die gelden in deze tijdruimte, kan je niet buiten de tijdruimte bestaan. De grenzen van het heelal dijen uit met de lichtsnelheid en het is dus uberhaupt onmogelijk om die grens in te halen.
Kortom, we zullen er nooit komen en zelfs als we er zouden komen, dan kunnen we er niet door. Beetje zinloze excercitie.

Buiten het heelal is inderdaad niets. Het is geen vacuum, het geen leegte, het is gewoon niets. Er bestaat ook niet zoiets als een kritische massa, aangezien massa altijd een snelheid heeft. Wanneer iets een snelheid heeft en zich dus verplaatst in de tijd, dan creeert het daarmee een tijdruimte en is het dus niet langer meer de "grote leegte".

En wat een mens wel en niet kan bevatten: zolang je het kan berekenen, is het te bevatten. Wellicht kun je je er niets bij voorstellen omdat het op niets lijkt wat je gezien hebt, maar je kunt het wel bevatten, zolang je de wiskunde snapt waarmee je het kunt beschrijven.

Ik blijf lekker geloven dat hetgeen wat wij "heelal" noemen ergens in zit.
En lach maar... :p

En waar zit dat dan weer in?

Zolang wij in 3 dimensies blijven denken, zullen we het nooit helemaal kunnen bevatten :p

Hoho, dit is niet per definitie waar.
a) Er is bewijs dat lichtsnelheid geen constante hoeft te zijn
b) Objecten met massa kunnen niet sneller dan het licht reizen, maar zich wel binnen een seconde van A naar B verplaatsen als A en B 300.000 kilometer uit elkaar liggen. Dit klinkt gek, maar als je buiten de 3-dimensionale wereld treedt en deze vouwt, is dit mogelijk. Ruimte plooien en krommingen zijn overigens al lang aangetoond.

En wanneer krijg je MQM??

MQM?

moleculaire quantum mechanica? :D

Ik zei ook niet dat de lichtsnelheid constant was. Ook al is dit niet zo, het blijft de ultieme snelheid.
En jouw punt B is het fameuze WARP verhaal, bekend uit StarTrek. Als je de ruimte voor je laat inkrimpen en die achter je uitzet, dan kan je sneller dat je sneller dan het licht reist. Je bevind je zelf dan in een "bubble" die zich als het ware buiten de tijdruimte bevind, of in ieder geval in een raar stukje ervan. Om dit te kunnen doen moet er wel een tijdruimte zijn om te vouwen. Buiten de "grens van het heelal" is deze er niet en werkt dit dus ook niet. Bovendien is het een uiterst dubieuze theorie, omdat die bubbel waar je zelf in zit nogal moeilijk is vast te houden zonder jezelf uit elkaar te trekken.

Het is waar dat het op dit moment praktisch gezien een volledig onzinnige theorie is. Maar ik sluit niet uit dat we over x jaar die problemen hebben overwonnen.

Ik ben een wetenschapfilosoof, geen wetenschapper.:D

De bezwaren die ik noemde zijn ook theoretisch. Het is namelijk onmogelijk om de bubble enige consistentie te geven, aangezien alle materie beinvloedt wordt door deze manier van voortbewegen. In StarTrek lossen ze dit op met een "force field", maar laten in het midden hoe zo'n veld dan werkt.

Ik weet dat wetenschapsfilosoof geen beschermde titel is, maar om je op je 19e al zo te noemen is wel erg opportunistisch...

StarTrek is dan ook fictie..
Overigens zijn er nog andere manieren om sneller van A naar B te verplaatsen dan alleen via ruimteplooiingen. Bijvoorbeeld door opheffing van massa, om maar een zijstraat te noemen. Uiteraard bestaat dat puur in theoretische speculaties.
Uiteraard dient 'wetenschapfilosoof' gerelativeerd te worden tot amateur-niveau, maar het geeft wel de richting van mijn denken aan.

Opheffing van massa?
Je bedoeld, waarschijnlijk door alle massa om te zetten in energie. Helaas is energie ook aan de lichtsnelheid als hoogste snelheid gebonden. (Voor zover je de scheiding kunt maken tussen massa en energie, aangezien energie ook massa heeft: bijvoorbeeld fotonen).

Ja.. het is een goeie vraag wat is het niets ik weet ook egt niet wat er buiten ons helal is je zou tog zeggen dat het oneindig is mja das ook weer zoiets onbegrijpelijks we weten het niet niemand weet het en misschien bestaat er wel zoiets als een oppermachtig wezen of meerdere ik zou et egt niet weten of dat er veel meer universums zijn, wat ik wel weet is dat er eerst atomen waren (hoe de er gekomen zijn weet ikook niet mja) en dat tie een enorme reactie , big bang, veroorzaakte en dat toen ons helal kwam dat heb ik namelijk een keer op discovery gezien :p

Waar dan?
Lichtsnelheid in vacuum en zonder andere invloeden (zwaartekracht bijvoorbeeld) is constant. Was dit niet het geval, zou o.a. E=mc² niet meer kloppen.

Trouwens, wie zegt dat het heelal uitdijdt met lichtsnelheid? Dit lijkt mij uitermate vreemd. Hoe verklaar je dan de roodverschuiving?

ik geloof erin dat gedachten materie vormen en niet andersom...

oftewel we leven in een 'illusie' die we zelf scheppen.

maar dan is de vraag waar wij die het heelal zelf scheppen dan vandaan komen :)

lichtsnelheid is niet constant
was dacht ik laasts nog in het nieuws.

wel cool dat we daarin geloven, wij verlichte rationeel denkende mensen:

we hebben niets, endat ontploft ook nog eens

jah okee dan zeg jjah dr waren gassen die ontploften.
Jah en waar zaten die in?En wat zat eromheen?En wie heeft ze gemaakt?

Vervelend vind ik dat; van die mensen die overal een antwoord op moeten hebben. Weten wat 'r aan 't einde van 't helaal is, maar niet weten wat 'r nu boven in de kamer van je zusje met 'r vriendje gebeurt. 't Is enorm paradoxaal en 't geeft me hoofdpijn.

De vraag is 'Bestaat het heelal nog op 't moment dat wij, de menselijke soort, ophouden te bestaan?'

Tjsa, om de hele big-bang theorie hier nu uit de doeken te doen.... Lees eens Het Heelal van Hawking. Laat ik dit zeggen, het begon met een singulariteit en het beginsel dat het "niets" eigenlijk gewoon een balans tussen materie en anti-materie is. Bij een verstoring van die balans ontstaat er enerzijds materie en anderzijds antimaterie. In een van beide universa bevinden wij ons. Wie weet bestaat ons universum objectief gezien wel uit antimaterie, maar wij zijn arrogant genoeg om onze eigen solide materie niet als antimaterie te zien.
Dit is slechts een mogelijke verklaring. Er zijn er meer. Eigenlijk is het onzinnig om hierover te debatteren zonder de wiskundige achtergrond uit de doeken te doen, aangezien het een niet te visualiseren proces is. Het is wel te beschrijven met wiskunde en dus is er aan te rekenen. Ik betwijfel echter of er op dit forum mensen zijn (inclusief mijzelf) die dermate goed zijn in wiskunde om het geheel te kunnen bevatten.

Het is gebleken dat er fundamentelere constanten zijn dan de lichtsnelheid en dat de lichtsnelheid een variabele is die wordt beschreven met een functie met deze constanten.

Roodverschuiving spreekt het uitdijden van het heelal met de lichtsnelheid niet tegen: lees de relativiteits theorie er eens op na: golflenge van licht is niet afhankelijk van de snelheid van licht, omdat in deze rekenmodellen de snelheid van licht nog steeds een constante is.

Redeneer maar: van alles wat er bij de Big Bang is vrijgekomen gaat licht het snelst. De grens van het heelas is dus eigenlijk de grens tot waar de lichtflits van de Big Bang is gekomen en deze reist dus met de snelheid van het licht. Ergo: het heelal dijdt uit met de snelheid van het licht

Hmm...

Licht is dus een golfbeweging. Als iemand van mij afrijd en met een zaklamp achteruit schijnt, en die persoon gaat hard genoeg, zou ik de roodverschuiving moeten zien (immers, de golf wordt groter-> frequentie gaat omlaag -> rood heeft en lage frequentie).
Hoe harder die persoon gaat, hoe groter de golf wordt. Tot het moment dat de golf zo groot is, dat het niet meer te zien is (en die persoon met de snelheid van het licht gaat) --> het licht is verdwenen.

Toch?

Klopt als een bus, maar de snelheid van het licht zelf blijft constant. Wat wil je zeggen met dit verhaal??

Dat het heelal niet KAN uitdijen met de snelheid van het licht.

Sterren blijven (kennelijk) op dezelfde afstand van de 'rand' van het heelal. 'We' weten dat het heelal uitdijdt door de roodverschuiving in eerder genoemd verhaal. Zou het heelal uitdijen met de snelheid van het licht, zouden de sterren ook mee bewegen met de snelheid van het licht --> licht is weg (niet zichtbaar dus).

Of zit ik nu verkeerd te redeneren?

heel mooi gezegd (y)
schitterend...



verder zijn deze vragen niet te beantwoorden.
er is wel een antwoord, ongetwijfeld.
maar die kan alleen niet gevonden worden

Ja, je zit verkeerd te redeneren. Sterren kunnen sowieso niet met de snelheid van het licht reizen, dat laat hun massa niet toe. Sterren bevinden zich dan ook niet aan de rand van het heelal. Deze rand is het residu aan straling afkomstig van de big bang en bestaat dus uit elementaire deeltjes.
Je moet je voorstellen dat de fotonen die bij de big bang vrijkwamen vanaf die tijd met de snelheid van het licht in alle richtingen zijn uitgestraald. Deze snelste deeltjes zijn onderhevig aan natuurwetten en definieren de rand van onze tijdruimte. Ik kan me voorstellen dat ze zich aan de eigenlijke rand wat onvoorspelbaar gedragen, daar kan ik geen zinnig woord over zeggen. Het heelal is in lichtjaren dus net zo groot als het in jaren oud is.

Door een Bose-Einstein-condensaat kun je lichtsnelheid vertragen.;)

De lichtsnelheid als constante is de snelheid die het licht heeft in vacuum. Zie eerdere replies, waarin staat dat ook dit aan variatie onderhevig blijkt te zijn, met name in de buurt van grote gravitatie velden (b.v. zwarte gaten)

Of de tijd?
Pardon, wat is de kritische massa? (de beschrijving ziet er overigens meer uit als een kritische concentratie, maar okee..)
*verbaasd dat niemand daarnaar vroeg*

Citaat:

Dit is niet waar, Daniël. Oorsprong is alleen van belang als er deterministische causaliteit optreedt, hetgeen lang niet overal het geval is. Neem bijvoorbeeld quantumfluctuaties (het gelijktijdig ontstaan van materie en anti-materie), dat gebeurt volledig spontaan zonder causaal verband met iets anders.

Ge-wel-dig is dat. :) Hawking-straling bedoel je toch? (y)

Citaat:

Stel je nu eens voor dat de ruimte als een soort bol gekromd is. Voor jouw waarneming gaat alles rechtdoor, maar als je alsmaar rechtdoor gaat kom je op hetzelfde punt uit als je begon. De ruimte hoeft 3-dimensionaal gezien niet 'logisch' te zijn. Zo kun je een bolvormig heelal hebben dat zich naar alle kanten uitbreid.

Dan is het toch niet bepaald oneindig. Het oppervlak van de aarde ( drie-dimensionaal gekromd 2d vlak..) is ook niet oneindig.