Gevolgen van zelfmoord
 

Denk jij wel eens aan de gevolgen van zelfmoord? Fantaseer je er wel eens over je familie in de kerk of in het crematorium om je te zien huilen, om je te zien geven? Om ze uit te lachen, omdat jij ze nu kunt zien, maar jij hen niet? :D Fantaseer je er over te verdwijnen? :D

nee, die tijd ben ik voorbij..

all the time :(

soms.

zo nu en dan ja.. (n) :(

hummm is dit wel een goed plan

Dat vraag ik me ook af. Ik ga het ff overleggen met mijn mede-fb's.

oeps ik zat nog op mijn vriendins naam die salala dat was ik dus.

ja, ik denk daar regelmatig aan

Ik denk er soms aan, maar zeker niet op de manier zoals jij het omschrijft. Beetje cru vind je niet?

waarom zwaait iedereen hier met slotjes van zodra het over zelfmoord gaat? Ja laten we er nog een groter taboe van maken dan het al is.

on-topic: ja af en toe, maar minder dan vroeger.

Ja, maar dat kan je maar btr niet doen, word je langzaam gek van :(

ja maar daarom ben ik ook depri geworden omdat ik dat dee

en huppelepups die deze topic1s steeds opent STOP ER NOU EEN KEER MEE!!!!!!!!!!!!

hehe idd, kunnen mensen beste down van worden als ze er toch al steeds over denken (lijkt mij) :rolleyes:

wanneer iemand zelfmoord pleegt met dat soort gedachten in 't achterhoofd moet ik zeggen dat ik 't dan een soort van egoistisch vind... Niet wanneer je denkt dat er niemand om je geeft...

ja, en t is verdomd beanstigend.

Jah, ik denk dan wel es van wie zou er verdrietig zijn, en hoe erg zouden ze verdriet hebben, hou lang zou dat duren.
Allemaal van dat soort dingen, heel vreemd.

Je gaat er van uit dat er leven na de dood is. Ik wil je niet overhalen om het niet te geloven, maar je moet openstaan voor andere dingen. Stel je voor dat er geen leven na de dood is, je kan ze niet zien, laat staan uit lachen. De persoon die jij bent bestaat niet, de iedeen die jij hebt zijn verleden tijd, de iedeen die je hebt maar nooit verteld hebt zal je nooit kunnen vertellen.
Waarom praten sommige mensen in godsnaam zo makkelijk over de dood?

ik denk er wel eens aan hoe lang het zal duren voor iedereen weer vrolijk verder leeft en mij vergeten is.

Ik bedenk wel eens hoe verdrietig ze allemaal zullen zijn, en dat is dan weer een extra reden om géén zelfmoord te plegen (waarmee ik 3 redenen heb om géén zelfmoord te plegen, en 0 redenen om dat wel te doen).

nou als ik ga verhuizen denk ik ook wel zo... over zelfmoord denk ik niet zo, maar met al die smileys erbij vind ik die verhuizing nog niet zo een slechte vergelijking...

Mmhh..nee, het interreseert me eigenlijk niet :p

Ik denk niet over 'na de dood' er is niet om over te denken

Ja vaak zat.

Altijd zit ik dan te denken wie ik wel op mijn begravenis wil hebben of wie er dan zullen komen en hoe ze dan zullen reageren.
Wat ze erover zeggen etc.

Nee niet echt

ik peins wel vaak over welk liedje ze bij m'n begrafenis zullen draaien

ik hoop One van U2

Ja, wel eens

Ik fantaseer wel eens over zelfmoord plegen...

Dan denk ik aan de beste manier om dat te doen. Eerst dacht ik altijd dat de beste manier is om gewoon van een flat af te springen, maar da's ook weer zo zielig voor de mensen die je van de grond moeten krabben. Ik vraag me af of er een manier is om te verdwijnen, zonder dat iemand je vindt...

Nou, nooit over zelfmoord. Maar ik heb een keer gewild dat ik gewoon zou kunnen verdwijnen van deze wereld, zonder dat iemand ooit verdriet om me zou hebben of dat iemand het zou merken... Maar dat is bijna onmogelijk.

Nee, nooit over de gevolgen ervan, omdat ik het nooit serieus zou doen. Die gevolgen doen er niet toe omdat ik het toch nooit zou doen, ik hou veel te veel van het leven. Wel fantaseer ik over de manier waaróp, maar dat heeft denk ik meer met creativiteit te maken dan met depressiviteit.

De gevolgen van zelfmoord zijn juist wat me tegenhoudt. Dat doe ik de mensen die van mij houden niet aan.

Omgekeerd zou ik het namelijk vreselijk vinden als iemand mij zoiets zou aandoen. Het is de ultieme agressieve daad. Ik zou er zo kwaad om worden, als iemand me dat zou flikken, dat hij of zij van geluk mag spreken dat ze al dood zijn, want anders sloeg ik ze helemaal verrot.

Ieder puber is wel eens kwaad op de wereld om hem heen, en met name vaak zijn ouders, en denkt dan: wacht maar, ik krijg jullie nog wel. Jullie piepen wel anders als ik zelfmoord pleeg en dat is dan jullie schuld.

Dat is natuurlijk bijzonder kinderachtig en dwars. Puberaal.

Het is vaak ook een cry for help. Even laten zien dat het echt erg met je gesteld is, dat je het meent, dat je je echt zo vreselijk ongelukkig voelt. Die mensen ondernemen wel een poging, maar zorgen ervoor dat het bij een poging blijft.

Ze snijden niet diep genoeg, slikken te weinig pillen.

De echte serieuzen, die hoor je er vaak niet over. Die tref je op een dag hangend in het schuurtje aan, of je kunt ze van het spoor schrapen. Die zijn er meer in stilte mee bezig, want ze willen niet tegengehouden worden. Die willen gewoon dat hun lijden ophoudt. Depressie is lijden, vergis je niet.

Ik denk er helemaal niet aan.

GROTE BULLSHIT! Ik kan daar zo pissig om worden.

Het is echt onzin dat de serieuzen meestal niets laten horen, ik ken inmiddels 3 personen (alle 3 vrienden) die zelfmoord hadden gepleegd, en ik van hun problemen afwist, de een opgehangen de ander overdosis en de ander weet ik niet veel van af. Alle drie waren ze 15 of 16.

Denk je als je even boos bent op de wereld dat je dan gelijk zelfmoord wil plegen, sodemieter nou even op zeg... ik ben echt zooo erg pissed, de enigste reden waarom ik nog leef, is omdat 2 vrienden mij nu niet willen missen, ze hebben mijn steun nodig nu. Voor de rest niets! Niet voor de toekomst, niet om te vechten voor een beter leven. En dat is zeker niet alleen omdat ik boos ben op mijn ouders, maar meer omdat ik mezelf haat om wat ik heb gedaan met mijn leven en heb laten doen door anderen en omdat ik die vrienden niet tegen heb kunnen houden.

Ik zit vaak alleen op m'n kamer zonder dat iemand aan me denkt, gewoon alleen met m'n gitaar zonder iets om me mee bezig te houden, zonder dat ik nog iets leuks kan bedenken. Alleen nog over zelfmoord denken, en denk maar dat het me over een tijdje wel lukt hoor, ik ben een serieuze die wel wat van zich laat horen.

Wat heb ik aan aandacht als het bezorgd zijn is, dan worden mensen bang voor je, staren ze je aan en dan praten ze niet met je over dingen waar je het graag over zou willen hebben...

Natuurlijk ben ik nu weer zo'n sukkeltje die te weinig aandacht kreeg van z'n ouders en zelfmoord pleegde vanwege te weinig aandacht, sodemieter toch op, altijd alles weer klein praten...

hey kalm, ze bedoelt gewoon dat er pubers zijn die om het minste aan zelfmoord denken, zonder serieuze problemen te hebben. en ze heeft gelijk, hoeveel zijn er niet die het doen voor de aandacht?
niemand beschuldigt hier jou of je vrienden...er zijn jammergenoeg ook uitzonderingen hoor, jongeren zoals jouw vrienden die er blijkbaar dieper inzaten en het toch deden, maar daarom moet je niet zo aanvallend reageren..vind ik.

ben ik het helemaal mee eens (y)



zelf denk ik er ook weleens aan, de ergste manier om wraak te nemen uit te voeren. In het verleden dacht ik hier vaak aan, nu gaat het niet meer om wraak, maar gewoon weinig zin om op deze planeet te zijn.

Jezus, er wordt fel gereageerd hier. Ik vind dat Poesiefox voor een deel gelijk heeft. Ik ken bijvoorbeeld weer mensen die alleen maar dreigen met zelfmoord omdat ze "aandacht" willen.
Maar natuurlijk heeft ook Mark87 gelijk, maar om nou zó te reageren. Je kunt toch ook gewoon rustig reageren en uitleggen dat er wel mensen bestaan die wat van zich laten horen, maar die serieus zijn in het zelfmoord plegen?

Denk er best vaak aan, de beste manier om het te doen enzo, en de gevolgen? Wie zouden er verdrietig zijn, en wie niet? Zou er op school nog aandacht aan besteed worden?
Dat soort dingen allemaal.

Met serieus bedoel ik niet iemand waaraan je niets merkte, maar iemand die niet eerst zes tot mislukken gedoemde pogingen onderneemt.

Ik ken een serieuze zelfmoordenaar van wie iedereen wel wist dat hij niet lekker in zijn vel zat, die veel te veel drugs gebruikte, maar een schat van een jongen, en zelfmoord, dat hadden we nou ook weer niet verwacht. Ik ken er een die is van een flat afgesprongen, ook een die wegens depressie onder behandeling was, maar niet eerst wat lafhartige probeerpogingen, gewoon meteen dood. Ik ken er een die hing in het trapgat. Leuk voor vrouw en kinderen om zo thuis te komen na een weekendje weg, want toen had hij het gedaan. Geen mislukte pogingen ofzo, meteen definitief gedaan.

Ik ken er ook een die zo kapot was van de dood van haar partner dat ze pillen nam, maar dat was wel degelijk een cry for help, een chantage poging.

Mijn eigen vader flikte het regelmatig, dan ging hij weer na een liter jenever over de rooie. Hij meende er niks van, het was voor hem een middel om mijn moeder en mij weer meegaand te krijgen. Op het laatst werd ik er alleen maar boos over, al die dreigementen, en kreeg hij helemaal zijn zin niet meer. Erger nog, ik ben omgedraaid en weggelopen, mijn moeder is van hem gescheiden. Ik was het zat. Hij is dood nu. Zijn gebeden zijn verhoord, hij kreeg een dodelijke ziekte.

Maar ik blijf erbij dat wraak nemen op anderen door jezelf van het leven te beroven zo ontzettend fout is. Dat is het niet waard.

Zelfhaat is ook geen reden, niets wat jij gedaan of toegelaten hebt is erg genoeg om jezelf op deze manier te straffen. Ben je het daardoor niet waard om te mogen leven? Kom op zeg. Dan is de halve wereld het niet waard om te mogen leven.

Wil je dood omdat je lijdt aan het leven zelf, dan is het je eigen keuze, je eigen beslissing. Een depressie is een verschrikkelijke ziekte. Dood is dan soms de enige uitweg.

Doodsdrift, in de zin van er de hele tijd alleen maar aan kunnen denken is ook een ziekte. (val me niet aan op die term, ik bedoel daarmee dat er een pathologie aanwezig is, dat het geen aanstelleritis is). Dat er dus een behandeling voor is.

Jullie situatie ken ik niet, het lijkt me op het eerste gezicht een kutsituatie waar je inzit. Meer dan alleen maar kwaad zijn op je ouders.

Met aandacht trekken bedoelde ik niet aandacht trekken op een kinderachtige manier, ik bedoelde het zoals ik het schreef: een cry for help, duidelijk maken dat het echt erg is, dat je je niet aan loopt te stellen.

Je moet niet een algemene en zeker niet alomvattend bedoelde opmerking meteen op jezelf betrekken en daarom de hele boodschap afwijzen omdat het in jouw geval anders is. Niet alles gaat om jou.

Het ging mij om de opmerking van de topicstarter.

Natuurlijk zal het jou op een dag lukken, doodgaan is makkelijk, als je niet al te bang bent voor een beetje pijn of wat ongemak. Scheermesjes zijn in de supermarkt te koop, overal staan hoge gebouwen, de NS heeft een puike dienstregeling. In een teiltje water kun je al verzuipen, en het leegdrinken van de flessen het keukenkastje is over het algemeen wel afdoende.

Leven is een stuk moeilijker.

ik denk dr te vaak aan.. ik droom er ook wel es over... alleen dan issut meer een nachtmerrie... dat mijn crematie is en wel iedereen is er, maar niemand huilt ofzo... dan kijken ze niet eens verdrietig ofzo...

ik snap wel dat mensen hier zo fel op reageren...
maar zij moeten ook proberen te snappen wrom sommige mensen (vooral jongeren) zelfmoord plegen....
t leven is moeilijk... en echt niet eerlijk..
voor sommige té moeilijk...

:D

Offtopic: *zucht* :rolleyes:

cut the crap en verder ontopic ofzo :-/

Nee, zelfmoord is voor jezelf en niet om anderen "uit te lachen" of te straffen

[word.er.moe.van.modus]
aan zelfmoord denken is gezond
het doen een stuk minder.
[/word.er.moe.van.modus]

ik denk er wel vaak aan.
Maakte me d'r eerst zorgen over,
nu niet meer.

Over de gevolgen van mijn zelfmoord denk ik niet aan.
Het enige wat mijn boeit is dat ik dan zelf niet meer verder hoef.
Boeit mij nou wie er op mijn begravenis of crematie komt de wereld draait zonder mij ook wel verder.Neej ik zou ze nooit uitlachten.Ja fantaseren over verdwijnen doe ik zeker maar aangezien dat je niete cht kan verdwijnen fantaseer ik over zelfmoord.

zelfmoord is egoistisch (n)

het is je eigen leven... daarnaast heb je er zelf niet voor gekozen om op de wereld gezet te worden...

Je kan zeggen wat je wilt maar zelfmoord is egoistisch.

ego´ïsme (het ~)
1 de levenshouding van iem. die voortdurend het eigen belang en eigen welzijn op het oog heeft => zelfzucht, eigenbaat

Zelfmoordernaars handelen uit eigenbelang, ze beeindigen hun leven omdat ze het niet meer zien zitten.
maar dat is niet de enige egoistische factor. Denk eens aan de mensen die ze allemaal achterlaten met pijn en vragen die ze niet kunnen beantwoorden, met schuldgevoelend. (n)

Wat evito dus in zn eerste post in dit topic beschrijft vind ik dan ook heel erg laag en in mijn ogen is het onmogelijk te bevatten hoe iemand zo zelfzuchtig kan handelen! (n)

zelfmoord is misschien volgens jou egoistisch...maar denk aan degene die zelfmoord pleegt, die heeft er zeker te weten een hele goede reden voor! Al ziet degene die zelfmoord wil plegen dat hij gewoon niet meer verder kan zal hij inderdaad zijn plan om zichzelf van kant te maken verwezenlijken. Maar waarschijnlijk ook alleen al kan het echt niet anders. Denk je echt dat mensen zonder reden zelfmoord plegen. Ik zie het meer als zelfbevrijding.

het is egoïstischer om van iemand die echt dood wil, te eisen dat hij nog blijft leven. Het is een beslissing die ieder voor zich moet nemen (behalve in een crisis-situatie, wanneer die persoon in een vlaag van zinsverbijstering verkeert ofzo).

En ik kan zo pissig worden om zulke dingen. Als je leven zo slecht is, VERANDER HET DAN. Je hebt het allemaal zelf in de hand. Weet je welke mensen je zou moeten horen? Mensen die dachten dat ze het niet meer aankonden, en die zichzelf er bovenop geholpen hebben. Mensen die dachten dat er geen uitweg was, en toch doorzetten, mensen die ingezien hebben dat het leven niet alleen kommer en kwel is, ondanks wat zij hebben gedaan, ondanks wat hen is aangedaan. Mensen die hebben leren leven met pijn, schuld, angst. Mensen die zich er aan voorbij konden kijken. En dat moet je niet alleen halen uit hoe je anderen kunt helpen, maar ook hoe je jezelf kunt helpen. Leven ís vechten, hoe je het ook wendt of keert. Als je gelukkig wilt zijn, worden, moet je er moeite voor doen.

(niet per se alleen aan jou gericht, algemene opmerking)

Ow? En .. en jij denkt .. dat iedereen gewoon .. kan veranderen op commando?

hahaha.

Ik denk er vaak genoeg aan.
En ik zal er best genoeg mensen verdriet mee doen.
Verschil is dat het me werkelijk niet zal verrotten wie ik er allemaal verdriet mee doe.
Want dan staan ze daarna ineens allemaal schijnheilig te janken op mijn begrafenis terwijl ze toen ik hulp nodig had allemaal riepen dat ik mezelf aanstelde.
Er zijn maar 2 mensen die ik dit verdriet niet aan KAN doen en dat zijn Edith en Ester. En verder kan iedereen me eigenlijk gestolen worden.