vreemde blikken blijven
 

Over welke woorden we ook struikelen,
van welke hand op onze schouder
we ook schrikken

de vreemde blikken blijven
wikken en wegen,
maar nooit te min voor mij,
want juist die zachte zucht
die over strijkt over mijn hart

beleeft, geeft en nooit is geweest,
altijd buigen keer op keer,
totdat een harde steek
de zucht verwijt.

En nooit weer de klokken
zullen luiden
totdat onze ogen sluiten.

Alweer een tijdje geleden.. maar wat vind je ervan?

hmm, deze moet je wel een paar keer lezen totdat je het volgt :), dat vind ik meestal wel mooi aan gedichten (zelf kan ik het niet :bloos: )
maar het kan aan mij liggen (zal wel) , maar er word een beetje weinig in gezegd, je woordkeuze is wel mooi en apart maar wat probeer je er mee te zeggen :confused:
maar zoals ik al zij, de stijl vind ik wel wat hebben (y)

Ik vind deze wel mooi, want er zitten echt hele goede stukjes in. Vooral de eerste strofe! Maar soms loopt het voor mijn gevoel niet helemaal lekker, zoals
En nooit weer de klokken
zullen luiden
Dat vind ik een beetje een vreemde zinsconstructie.
Verder wel leuk. (y)

Mischien weet ik zelf niet waarover het gaat, ik denk en schrijf zowat in 't zelfde tempo.. Interpretatie voor iedereen verschillend.. denk ik.. De laatste strofe vind ik zelf erg suf.. misschien nog suggesties?

Laatste strofe is wat mij betreft het hoogtepunt en dat zou ik niet veranderen. Suggestie: 2 keer over in een regel vind ik niet zo mooi. En gebruik misschien een paar leestekens, of alleen een paar hoofdletters zodat het toch voor meerdere interpretatie open blijft maar toch ook wel een beetje gestructureerd is.

die 'over' de eerste x is ook een taalfout zie ik nu.