Mijn ouders weten van gebruik
Hallo, ik zit met een probleem en ik wil vragen of er iemand is die een soortgelijke ervaring met ouders heeft gehad; of dat er iemand advies heeft.
Ik ben 17 jaar oud, heb gewoon een baan; ben net geslaagd voor mijn HAVO-examens en heb daarnaast gewoon een rijk sociaal leven, dus mijn leven wordt niet belemmert door de dingen die ik doe...Mijn ouders zien mij echter als een bedriegende drugsverslaafde; luister: Mijn moeder en stiefvader hebben namelijk (bijna) al mijn Facebook-gesprekken gelezen toen ik 'm perongeluk open had laten staan en ze weten nu dat "drugs" in conversaties met vrienden, meervoudig aan bod komt. Ze hebben nu een f*cking slecht beeld van mij (en van mijn vrienden) omdat ik bij mijn ouders heb beweert niet (meer) te gebruiken. Ze behandelen me nu als één of andere junk, terwijl het relatief nog best meevalt: ik blow enkele dagen in de week en heb 3x een XTC-pilletje gebruikt... Ze weten dus DAT ik gebruik en dat ik heb gelogen over mijn gebruik (terwijl ik dat puur heb gedaan om hen gerust te stellen; omdat ze zich anders om niks onnodig zorgen gaan maken). Mijn broer is een aantal geleden in een psychose geraakt en heeft een bipolaire stoornis opgelopen door veel blowen; stress en weinig slaap: of te wel een onregelmatige levensstijl - en mijn ouders denken dat "blowen" de grootste veroorzaker is en hebben hier blijkbaar een trauma aan overgehouden, omdat ze denken dat ik erfelijk ben belast. Ze willen me nu zelfs naar "Yes We Can Clinics" in de Ardennen sturen om me af te laten kicken en in te laten zien dat ik als een drugsverslaafde huichelaar bezig zou zijn. HOE ZOUDEN JULLIE MET ZO'N SITUATIE OMGAAN? HEEFT IEMAND SOORTGELIJKE ERVARINGEN MET OUDERS M.B.T. GEBRUIK GEHAD (EN HOE BEN JE DAAR TOEN MEE OMGEGAAN?) BEDANKT VOOR DE REACTIES! |
Tja, voor jou is 't helemaal kut, maar jouw ouders zitten ook in een baggersituatie. "Eerst je broer, en nu jij" zullen ze denken, en tja, dan willen ze proberen jou te laten stoppen zodat jij niet ook een psychose krijgt. Doordat je ouders niet controle over je broer hadden zullen ze dat voor hunzelf proberen goed te maken door controle over jou te krijgen - en dat betekent veel voor ze.
Als je naar die kliniek toe gaat - en ja, ik weet dat je geen verslaafde bent - kan je er snel uit komen als het al snel blijkt dat je niet verslaafd bent, en dan kan je je ouders laten zien dat je niet verslaafd bent. Dit is nou niet echt de ideale oplossing voor jou, maarja - anders word je nog jaren als junk gezien door je ouders. |
Ja, het is voor ons beiden kut! Maar heb al vaker gezeik met mijn ouders, omdat ik alles op mijn EIGEN manier doet (niet dat dat altijd goed gaat; maar men leert door vallen & opstaan) en zij hebben altijd kritiek op mijn manier van leven; ze kotsen mij - en mijn gedrag gewoon uit (óók al wilt mijn moeder natuurlijk het beste voor mij: in de praktijk doet ze precies datgene wat alleen maar averechts werkt). En mijn stiefvader geniet er alleen maar van, wanneer ik "slechte" dingen doe, zodat hij me er dan lekker mee kan confronteren en me op een laffe manier de grond in kan schoffelen. Bovendien is het feit dat ik dingen doe waar mijn ouders niet achter staan voor hem alleen maar een bevestiging voor wat voor "rotjong" ik eigenlijk ben.
Al jaren heb ik last van deze verstoorde gezinsrelaties; maar nu lijkt het hoogtepunt bereikt te zijn en willen ze me daadwerkelijk naar dat survival-kamp sturen...Zou het beter worden? Gebruik ik drugs misschien als vlucht voor mijn thuissituatie? Ik ben altijd sterk gebleven en altijd trouw aan mezelf gebleven maar nu ben ik even radeloos...wat moet ik met deze situatie aan? Ze denkt zelf dat ik wordt misbruikt door mijn vrienden etc. etc. |
Ok, die thuissituatie kan ik me goed bij inleven (ik heb precies hetzelfde - ik heb zelf de gedachte dat vallen en opstaan het beste is om te leren)... maar je ouders hebben hebben de 'val' al gehad en proberen er voor te zorgen dat je weet dat die val er niet hoeft te komen om je lesje te leren - en omdat dat tegen jouw (begrijpbare) principes van vallen en opstaan in gaat, ontstaat er een strijd tussen jou en je ouders in dat denkvlak
Kan je een of meerdere voorbeelden geven waarin je 'vallen en opstaan' omschrijft? Misschien kan het heftiger voor je ouders overkomen dan voor jou zelf... En over die drugs; je reden om te beginnen aan drugs zou kunnen dat je misbruikt werd door je vrienden, maar de reden om te blijven door gaan met drugs zal denk ik meer aan de thuissituatie liggen, of je bent er zelf (onbewust) van verslaafd. |
Waarom blow je zoveel? Ik ben het tegenovergestelde van anti-drugs hoor, maar een aantal keer per week blowen is wel een beetje teveel wat mij betreft. Is het niet een idee om te minderen met blowen, en dat dan ook duidelijk te maken tegen je ouders?
|
Citaat:
ik blow zelf ook regelmatig doordeweeks. op een dag dat ik bijvoorbeeld al mijn huiswerk voor de komende dag af heb. of gewoon voor het slapen gaan als ik teveel energie heb of te druk in me hoofd ben. maar ik heb ook geen enkel probleem om tijden niet te blowen. |
Citaat:
Blowen is inderdaad lang niet zo schadelijk als bijvoorbeeld alcohol, en het hoeft niet per se je schoolresultaten etc. negatief te beïnvloeden, maar je bent wel (letterlijk) je longen aan het verkankeren. Ook word je er nogal sloom van, niet? |
Citaat:
en ik denk dat het met schade aan de longen behoorlijk meevalt volgens mij is eigenlijk alleen de tabak heel slecht voor je. de wiet zelf brengt volgens mij niet veel schade met zich mee. |
Ik vind sowieso dat je geen drugs moet gebruiken.
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 14:03. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.