Je Verjaardag
 

Wat vind je daar nou van?

Ik ben zeer binnenkort weer eens jarig, ik word 20, en ik haat het, absoluut. Ik zit al twee weken in de stress, omdat er dan wat familieleden komen voor MIJ, met cadeautjes die ik toch nooit ga gebruiken. Wie weet wie er komt. Misschien komt mijn vader wel onverwachts, die ik twee keer heb gezien. Tis verdomme niet te hopen. Ik ben enorm nerveus. Ik haat het. Ik wil weg.

Wat vinden jullie?

Dan laat je duidelijk merken dat je het niet viert? ;)

Ik vier het de laatste jaren samen met m'n vriend, er komen wat vriend(inn)en, onze ouders en zussen (+ aanhang/gezin) en wat familie van m'n vriend en dat is het. Vind ik al meer dan genoeg. Als ik het niet samen zou vieren, dan zou ik het denk ik niet vieren.

Ik heb nooit echt iets met mijn verjaardag gehad en nog steeds niet. Ik vind het allemaal maar verplicht leuk moeten doen. Cadeautjes krijgen is leuk, maar inderdaad; met de helft doe je niets en ik krijg cadeautjes liever verspreid over het jaar.
Verder vind ik het best leuk als er wat vrienden komen, heus wel met de achterliggende gedachte dat ik jarig ben, maar vooral omdat ik dat gezellig vind. Van mijn familie komen er toch maar heel weinig mensen, meestal alleen mijn grootouders van beide kanten. Maar dit keer ook maar van één kant omdat van de andere kant mijn oma erg ziek is. Sja, ik heb er nooit wat mee.

Mja dat is nogal lastig. Er komt gewoon wat familie standaard op bezoek zegmaar. Maar het is misschien wel een goed idee, ik had dat idee eerder moeten opdoen. Weet je mijn moeder gaat dat dan overleggen met de familie enzo, ik moet haar ook gewoon beter instrueren, zo van duidelijk maken dat er niemand hoeft te komen.

of wees enorm bot, ga op je verjaardag weg, die iets wat je fijn vind,

in mij geval zou ik een dag in mn eentej langs het strand en door de duinen heen gaan lopen, en daarna een warme kop chocolade melk gaan drinken oid..en heel laat thuis komen, als iedereen het heeft opgegeven :D

Mja, daar heb ik over nagedacht, maar dat betekent dat mensen dan langs zijn gekomen en waarschijnlijk de cadeau's hebben achtergelaten, dus dan moet je ze opbellen om ze te bedanken (n)

Je kunt mensen ook gewoon dankbaar wezen dat ze tenminste aan je denken. Er zijn genoeg mensen die helemaal geen verjaardag kunnen vieren, omdat ze geen vrienden hebben of door iedereen vuil aangekeken worden.

Wat me opvalt is dat het in al jouw topics alleen maar om jezelf draait. Jij hebt er geen zin in, dus het gebeurd niet. Jij wilt er een einde aan maken, dus iedereen moet dat maar gewoon goed vinden. Jij vindt zm een uitstekend idee, dus iedereen moet dat maar vinden.
Sorry, maar zo gaat dat niet in het leven. In het leven moet je met andere mensen samen leven. Je moet respect geven om respect te verdienen.
Ik vind je een beetje erg zwart en egoïstisch denken. Misschien is hulp zoeken een idee?

eh, ja, mijn verjaardag. die is dus Morgen al. hieperdepiep hoera. ook ik zit er niet altijd even veel op te wachten. op zich gezellig hoor, maar er wordt toch amper gecommuniceerd in mijn familie, dus het gaat altijd over nix. ze zoenen, geven cadeautje, gaan zitten, eten taart, en beginnen maar over het o zo schattige jurkje van mn kleine nichtje te babbelen. en dan gaan ze weer. maja, ze komen toch niet allemaal. de helft moet werken. natuurlijk vind ik het leuk dát ze komen, maar ik loop toch de hele dag heen en weer met toast en drinken, waardoor ik alsnog niemand spreek.

Ik heb geen vrienden, er komen alleen maar de drie familieleden die ik heb.


Ja ja ja ja ja ja ja ja

Dan bel je die af? Of je gaat weg en je belt ze na afloop toch om te bedanken. Ik dacht minstens dat het hele huis van boven tot onder volgepropt zou zitten, met vervelende ooms en tantes ("oh, jongen, wat ben je toch groot geworden!").

Ik vind het altijd een heleboel gedoe, maar ik vier het wel omdat ik het gezellig vind en veel van m'n vrienden toch al weinig zie. Een soort van 'goede reden' om ze te zien ;)

Idd.

Het komt een beetje op me over alsof het je allemaal maar
overkomt en je weerloos in de kamer met familie enz moet
zitten, maar volgens mij ben ook jij gezegend met een mond
om te praten (en aan te geven dat je daar geen zin in hebt),
en met een stel benen waarmee je naar een andere plek kan
gaan om iets (anders) te doen waar je zin in hebt.

Of niet soms?

Wat weerhoudt je ervan iets te doen waar je zin in hebt?

lsdhfhjk asdfhjklasdfhjklasdfhjklasdfhjkl

Sluiten maar dan?

Ik vier het gewoon met wat vrienden overigens, ergens
wat drinken & 's avonds een paar films kijken ed, zoiets.

Familie hoeft niet zo voor mij, dat is ook meestal het geval
niet. ;) En bij cadeautjes enz voel ik meestal een beetje
opgelaten, maar goed, leuk is dat wel. ;) :)

:'( nee sorry ik blijf wel weg uit dit topic
ik ga wel even een stuk fietsen ofzo

Een stukje vermaak:) (y)
Goed idee van je:)

Ik heb ook een hekel aan verjaardagen, visite die je niet wilt zien enzo, bah. Ik zeg nooit wat en hoop dat iedereen het maar vergeet.

Het enige wat leuk aan verjaardagen zijn:

• het geld wat je krijgt
• de taart, snoep , koek, patat en pannekoeken
• verjaardag feesie (klinkt kinderachtig maar het is reuze gezellig nodig wat vriendinnen uit. Ships en alles erbij video's en wij vermaken ons wel)

Ik ben over iets meer dan een maand ook jarig, en zit nu ook al in de stress. Ik haat verjaardagen, tenminste, die van mijzelf dan. Iedereen doet op zo'n 'feest' zo hypocriet blij, en praat over koetjes en kalfjes. Bij ons gaat het ongeveer als volgt;

*komt binnen* 'Ooh meid, gefeliciteerd hoor! *smak smak smak*
'Uh, ja dank je hoor'
*geeft cadeau* 'Alsjeblieft!'
*pakt uit* 'Ooh zeg, wat mooi! Dank je wel hoor!' (Denkt; fuck een eind op met je k*tcadeau)
'En, hoe ist nou met je?'
'Ja goed hoor! Met jou?'
'Ja ook hoor..' *stilte*
'Lekker weer hè?'

Zo gaat het bij mij altijd, stuk voor stuk krijg je zo'n gesprek. Ik haat het. Ik vind het vreselijk om jarig te zijn, het lijkt wel of je dan ook verplicht blij moet zijn ofzo. Hoe kan ik nu blij mijn verjaardag vieren als ik me ontzettend klote voel? En wat maakt dat getalletje nou uit? Nee, ik heb er niets mee.. :o

En toch hè, het is wel leuk om al die familie weer even te zien.. :bloos: :p

Het verjaardagsfeest dat ik voor m'n vrienden geef en de vrienden die me opbellen op m'n verjaardag; dat vind ik hartstikke leuk.

Maar het verjaardagsfeest voor m'n familie is niet m'n favoriete bezigheid. Ik vier het altijd tegelijkertijd met m'n pa, die is een week eerder jarig dan ik, maar de meeste tijd ben ik niet eens aanwezig. Zit ik boven, iets voor mezelf te doen ofzo. M'n oma, m'n peettante, peetoom en hun twee kinderen zie ik graag komen, maar de rest hoeft van mij niet zonodig. Iedereen rookt, dus het huis is één grote rookwalm. Ze hebben het 24/7 over niets, maar dan ook echt niets boeiends. Het weer en de roddels over de achterneef van de buurvrouw van de bakker's nicht diens schoonzoon zijn favoriete gespreksonderwerpen. Met de meeste mensen uit m'n familie kan ik sowieso niet communiceren, want ze zijn te verschillend van me. Daarom hou ik er ook niet van als ze op m'n verjaardag komen, maar het is een verplichting nu eenmaal.

Vroeger had ik ook altijd het idee op m'n verjaardag dat er weer een jaar weggegooid of mislukt was, maar nu zit ik lekker in m'n vel en zie ik er niet meer tegenop.

Ik heb afgelopen zondag mijn verjaardag gevierd en ik had er ook totaal geen zin in. 'k Vind het altijd wel leuk om mijn familie te zien, maar ik ben de jongste en heb ook altijd het idee dat ik zo gezien word. Er vallen ook altijd wel opmerkingen als 'het kleine meisje wordt groot' en daar heb ik echt een hekel aan. Maar goed, ze bedoelen het niet verkeerd en verder heb ik ook best een leuke familie. Ik heb bijna nooit zin om naar een verjaardag van iemand (als het familie is) te gaan, maar meestal is het toch wel leuk.

Ik moet zeggen dat ik het ook haat. Echt waar!
Ik heb zelf altijd een hekel gehad om het middelpunt van de belangstelling te zijn. Ik geef daar niks om. Ik heb gewoon een keer het besluit genomen dat ik mijn verjaardag niet vier. Dus nu komt er gelukkig niemand meer op mijn verjaardag , behalve mijn ouders ,mijn gezin en 1 beste vriend. Dat zijn mensen die je nooit kunt weigeren , aangezien die een grote motivatie in het leven zijn van mij. Dus kap dingen gewoon af als je het echt niet wil.
Een verjaardag is maar een sociale formaliteit en geen gedwongen noodzakelijkheid om te overleven.

Geld Geld Geld

Ik hou niet van verjaardagen. Mensen doen te aardig tegen je en je staat in het middelpunt van de belangstelling(en daar kan ik niet zo goed tegen)
Helaas ben ik over anderhalve maand alweer jarig. Het liefste zou ik gewoon even zeggen: Hoi ik ben jarig. hier staat de taart. eet smakelijk! en desnoods dat er nog 1 keer gezongen wordt Maar zo gaat het niet.
En dit jaar moet ik het wel heel vaak vieren helaas (school, familie, gezin, vrienden, vrienden)

Ik haat mijn eigen verjaardagen. Verjaardagen van anderen vind ik helemaal niet erg. Ik vind het niet leuk om alle aandacht te krijgen en al die vragen te moeten beantwoorden. Wel vind ik het leuk als er een paar vrienden / vriendinnen even langs komen, bellen of een kaartje sturen. Maar heel de familie hoeft van mij echt niet te komen.

beetje over de top getild gedoe, maar ach het hoort er nou eenmaal bij.

vier ik niet meer, mede door het feit dat mn familie uit elkaar is gevallen,maar ik had de laatste jaren toch al hetzelfde als jullie, geen zin enzo.Dit jaar voor t eerst niet thuis geweest op mn verjaardag , de mensen die wat voor me beteken die hebben me een smsje gestuurd of ff kort gebeld, en verder heb ik alleen van mn moeder vader beste vriend mn broertje en van mn oma wat gehad, en niet eens op mn verjaardag zelf,maar eromheen ergens en op mn moeder dr verjaardag ,die t wel kleinschalig vierde, kreeg ik nog iets van mn nichtje,maarja verder boeit t me allemaal niet en kan die verjaardag me gestolen worden:).

Ik vier het niet eigenlijk, want ik probeer elke dag te vieren dat ik leef.

Er komt toch niemand op m'n verjaardag, dus ik geef er niet veel om.

ik vind het altijd hartstikke leuk:) ik hou van gezelligheid (en van kadootjes ;) ) Ik kan soms al weken van tevoren mn verjaardag gaan plannen...en dan 's ochtends doodgeknuffeld worden door mn zus enzo..nee, dat wil ik zeker niet missen (y)

ik haat verjaardagen ook :)

Ik ben donderdag jarig en ik zit een beetje met het probleem wie ik op welke dag moet uitnodigen, maar het komt allemaal wel goed.

Het is ook vreselijk maar soms kun je problemen niet ontvluchten en moet je ze tegemoet zien. Probeer er niet te veel over na te denken want daaorm krijg je er zelfs nog minder zin in. Maar probeer niet al je problemen uit de weg te gaan (te vluchten) want dat lukt je toch niet.

De dominee heeft gesproken

:d

gezellig samen verjaardagen haten :)

Ik krijg altijd van die kado's die nergens op slaan, en het is nogal nep-gezellig doen.

Op mijn 12e zijn er voor het laatst echt mensen geweest op mijn verjaardag. Gelukkig komen mijn broer en zus+gezin wel altijd! Mijn broer is maar 2 keer niet op mijn verjaardag geweest geloof ik. Ik had nooit echt vrienden, maar nodigde wel klasgenoten uit die nooit gekomen zijn de laatste jaren. Afgelopen keer besloot ik mijn verjaardag maar niet te vieren; familie had nooit tijd etc. vrienden, ach, voor die paar mensen die ik liever kennissen noemde... Maar warempel, er kwamen gewoon 2 mensen langs, dat vond ik echt heel tof van ze!
Maar wat ik komend jaar ga doen weet ik nog niet. Ik word 18 in februari, heb dus een beetje het idee dat ik dat zou moeten vieren, maar ja, of dat nou echt zin gaat hebben enzo...

heb ook nooit veel gegeven om mijn verjaardag. we hebben maar een kleine familie en de helft komt nooit. alleen een opa en oma en een "tante" die officieel niet eens mijn tante is..... maar een verre over-over tante zeg maar.

vrienden komen toch nooit,meestal vergeten ze het. ééntje tenminste.

en mijn verjaardagsdag is nu niet zo geliefd meer: 11 september (n) :(

Ik vind mijn verjaardag heel erg leuk altijd.Maar dat ligt natuurlijk aan je familie ,mijn familie heeft een goede band en zijn erg gezellig enzo :)

Mijn 16e verjaardag vond ik verschrikkelijk. Ik had nooit gedacht dat ik 16 zou worden en had daardoor het idee in m'n hoofd gestampt dat de wereld op zou houden als ik 16 werd. Dat ik dan niet meer wakker zou worden ofzo.. :s

De verjaardagen tussen mijn 12e en mijn 16e waren ook niet echt geweldig omdat ik niet ouder wilde worden. Ik was toen nogal depressief en wilde eigenlijk alleen maar..uh.. dood. :bloos:

Nu word ik alweer bijna 17 en vind ik het allemaal wel best. Ikben op het moment wel depressief (schijnt) maar zeker niet zo erg als toen. Ik heb intussen geaccepteerd dat het leven niet ophoudt bij 16 en kan nu ook echt genieten van het ouder worden. Ik kijk dan ook erg uit naar mijn 17e, 18e, 19e, 100e verjaardag! :)

Amen, mijn kind.

heb er ook niks mee.
maarja,ik vier het wel voor de familie,dat willen ze graag:)

ik vind m'n verjaardag altijd wel gezellig. de ene dag is er familie, een andere dag zijn er vrienden. Alleen de voorbereidingen *wie er bijvoorbeeld allemaal komen ed* zijn soms vervelend.

Ik vond me verjaardagen altijd wel leuk maar nu wordt ik 18 en verwacht iedereen eigenlijk dat ik een giga feest geef......

Waar ik totaal geen zin in heb, zal t veel liever heel klein vieren met paar vrienden. En vooral als de hele ( nou ja we hebben een vrij kleine familie) familie komt voelt t gewoon nep aan vooral omdat je weet dat ze elkaar eigenlijk niet zo erg mogen......

Zit nog te twijfelen wat ik zou doen

Hmm, mja, ik haat verjaardagen ook. Al ben ik altijd blij dat ik weer een jaartje ouder ben, maar aan de andere kant ook de melancholie dat ik weer een jaartje ouder ben geworden en na al m'n pogingen nog steeds leef en jaartjes ouder wordt.

Naja, verjaardagen vieren met goeie vrienden is wel leuk. Met familie niet. Vorig jaar hebben ze me helemaal genegeerd, khad m'n kadootje al wat eerder gekregen en met m'n verjaardag hadden we ruzie. Hebben me nog niet eens gefeliciteerd....

Heb nu ook geen zin om m'n verjaardag te vieren met familie, maarja, kwil een gitaar en hoop een hoop geld te krijgen. Toch nog iets leuks....

dat je je verjaardag wel moet vieren
met mensen die je leuk vindt
of toch met je familie

vindt je het vervelend dat ze komen voor JOU? omdat je dan in het middelpunt staat ofzo?

of dat je je verjaardig niet viert
en dingen gaat doen die JIJ leuk vindt

en wat is de echte reden tot het nerveus zijn?

Over 2 maandjes ben ik jarig, maar ik schaam me bijna voor het feit dat sommige mensen me dan weer cadeautjes gaan geven :o

10 mnd terug werd ik 18 waarbij veel mensen erg gul waren.
6,5 mnd later haalde ik m'n rijbewijs waar wederom veel mensen gul waren.
2 mnd later haalde ik m'n diploma waar mensen extreem gul waren.

en dan zou ik nu (enkele maanden later) weer m'n handje op moeten houden. Ik schaam me d'r bijna voor :o
En types als mijn oma hou ik echt niet tegen door te zeggen dat ik niks wil...

ik vind verjaardagen maar overdreven. Het is allemaal zo moeten. Geef liever spontaan cadeautjes