alcohol en geestesaandoening: hoe combineer jij de twee?
 

Ik heb zelf niet echt een verhaal, maar ik ben gewoon es geïnteresseerd. Ik ga ervan uit dat vele mensen die dit forum bezoeken, wel ooit te maken hebben gekregen met depressie of een andere geestesaandoening, zo ook ik. Nu ben ik bijna een jaar gestopt met drinken. Ik was niet verslaafd ofzo (ik bedoel dus ook enkel bij het uitgaan), maar elke avond waar ik wat te veel op had, werd ik altijd enorm down en negatief en pessimistisch...allez, gewoon down dus ;). Het werd erger en erger, dus heb ik besloten geen alcohol meer te drinken. Ik heb soms nog wel een dipje tijdens de avond uit, maar die kan ik dan makkelijker omzetten in positieve gedachten. En anders ga ik gewoon rustig weg. Ik voel mij hier veel beter bij.

Ja, dus toch een klein verhaaltje, maar mijn vraag was: hoe gaan jullie om met alcohol? Beïnvloedt het jullie geestelijke stabiliteit en kan je daarmee omgaan? En voel je dat alcohol meer effect heeft op jou dan iemand anders die niet hetzelfde psychische probleem heeft als jij? Je mag voor mijn part de discussie ook opentrekken naar drugs, al heb ik daar zelf geen ervaring mee.

als ik alcohol drink word ik er altijd vrolijker van.
dan dat ik op dat moment ben.
en soms angstig heel afentoe.

Ik ben nog nooit dronken geweest ofzo maar wel 2x aangeschoten. De eerste keer zat ik gewoon goed in mn vel en was ik op dat moment echt ontzettend vrolijk. De laatste keer was in de zomervakantie terwijl ik een eetstoornis had(nog steeds heb) en toen voelde ik me echt vreselijk depressief. Dus voorlopig laat ik drank maar ff staan :P

Ik drink geen alcohol en gebruik geen drugs, juist omdat ik bang ben dat mijn problemen alleen maar erger worden erdoor.

ik herken jouw verhaal wel.. als ik te veel op heb word ik heeel negatief en doe ik dingen waar ik spijt van krijg.
offf ik word heel uitgelaten en uber vrolijk.
maar sinds ik aan de medicijnen zit, gaat t 3 keer zo snel ofzo en ben ik dus ook gestopt (ik dronk niet veel ofzo hoor.. en ben in die 2,5 jaar van medicijnen 1 keer dronken geweest)

Ik ben nooit gestopt met drinken ook al voelde ik me rot. Misschien niet een hele verantwoorde beslissing, maar ik heb van drank nog nooit gemerkt dat ik me er kutter door ging voelen dan anders of dan anderen in mijn omgeving. Ik word eigenlijk vrij vrolijk van alcohol.
Over drugs kan ik je wel vertellen, daar kwam ik pas geleden weer achter, dat dat wel heel erg veel effect heeft op hoe ik me voel en ga voelen. Dan kan ik tijdens het gebruiken zelf heel vrolijk en relaxt zijn maar als het een beetje gaat uitwerken, voel ik me vreselijk angstig en paniekerig en worden negatieve gevoelens 3x zo erg. Daarom doe ik dus bijna geen drugs meer, behalve als ik me een lange tijd echt goed voel en vind dat ik stevig genoeg in mijn schoenen sta.

Ik zorg er idd voor dat ik niet meer zat word, al neem ik op dit moment niets meer van medicatie.

Ik word sowieso heel "druk" als ik veel alchol drink maar toen ik nog medicatie nam werd dat nog stukken erger.

Tijdens het uitgaan drink ik meestal non alcoholische dranken, heel soms 1 tot 2 alcoholische consumpties...niet genoeg om dronken te worden dus.

Toen ik jonger was en vrijwel geen ongezonde dingen deed, behalve af en toe snoepen.. was ik zo depressief als de takketering.
Ik ben pas de laatste jaren en vooral de laatste tijd steeds minder negatief geworden.
Een jointje is soms echt chil, en drank kan je heel erg los/open maken, waardoor je je juist goed gaat voelen. Teveel drinken of blowen is sowieso niet goed. Alles dat teveel is, is niet goed.

Ik drink niet en ik gebruik geen drugs, dus dat heeft verder geen invloed.

Mijn geest is me tegenwoordig te waardevol om door welk verdovend middel dan ook te laten beïnvloeden. Doe mij maar cola/jus d'orange (Y)

hèhè, ja ik zit momenteel aan de gini, maar naar 't schijnt word je daar impotent van ;).

Ik mag van mezelf vanaf nu niet meer dan twee glazen wijn op een avond drinken, wellicht drie als ik het goed spreid. Ik merk echt dat als ik veel opheb ik ivm met medicatie enorm snel down kan worden, er hoeft maar iets kleins te gebeuren. Dan zie ik het allemaal niet meer zo helder en word ik enorm emotioneel en negatief. En daarmee heb ik weleens mensen mee afgeschrikt, dus :o ik weet niet zeker of het echt komt door medicatie omdat ik eigenlijk ook pas sinds die tijd veel begon uit te gaan. Maar ik doe het dus even rustig aan voorlopig. :)

Ik heb een jaar lang veel gedronken in het weekend om de week maar weer door te komen. Ik was dan veel vrolijker en verdoofd voor alles om me heen. Ik ervaar die periode dan ook niet als echt slecht :p

Nu moet ik niet veel drinken want dan word ik negatief en eerlijk. Mensen in mijn omgeving kunnen daar niet mee omgaan.

(Y)

(Y) (Y)

@rest: je kunt ook gewoon niet drinken.

Dit dus en ik denk dat als ik wél alcohol zou gebruiken ik juist minder last heb van mijn stoornis.:o

Ik heb zelf geen geestesaandoening, ook nooit gehad. Wat ik wel heb is dat ik van drank heel erg emotioneel word, en dat dat mijn gevoelens vaak negatief versterkt. Dat is ook 1 van de redenen dat ik niet meer drink maar het is niet de hoofdreden.

Mijn ex/vriend heeft een probleem met alcohol, maar verder ook geen geestesaandoening behalve dus een ziekte/verslaving aan alcohol die ook in zijn famillie loopt. Alcohol is voor hem een middel om 'blij' te zijn en dingen te 'vergeten'. Mja, jammer is het wel dat je niet op een andere manier je gevoelens en problemen kwijt wil/kan.

:otrue

Ik drink wel af en toe wat, maar nooit veel. Wel heb ik af en toe de neiging gehad wat te gaan drinken omdat dat dingen makkelijker lijkt te maken, maar ik heb het nooit gedaan omdat ik weet dat het niet verstandig is; voor je het weet ben je voor je gevoel heel afhankelijk van alcohol.
Drugs gebruik ik niet. Mijn ervaring met wiet is dat het mijn stemming versterkt; als ik angstig ben, dan word ik nóg angstiger, als ik vrolijk ben word ik nóg vrolijker. Dat wil ik niet meer; ik wil gewoon m'n eigen emoties voelen, niets versterkt.

Als ik indertijd dronk om die reden werkte dat altijd averechts. Ik werd net somberder. Dus die 'lijkt' is inderdaad terecht wat mij betreft.

Nuja, ik drink nu bijna een jaar niet meer en ik ben daar niet rouwig om. Ik kan me nog even goed amuseren als anders en zelfs langer dan voordien (vroeger ging het humeur sneller de dieperik in). En ok, ik maak er ook geen erezaak van, heel af en toe drink ik wel eens een keertje mee, maar dat is op die 9 maanden misschien 4 keer gebeurd. Nee, geef mij maar lekker gini'tjes *O* (al schijnt dat je daar wel impotent van wordt -O-).

Alcohol, daar werd ik altijd erg blij van, als ik althans tijdens het uitgaan niet te veel dronk. Aan de andere kant maakte het me vreselijk melancholisch. Ik kan me nachtelijke gesprekken met vriendinnen in de stromende regen herinneren, waarin we de hele wereld en alle mogelijke menselijke relaties befilosofeerden.

Nu ben ik bang voor alcohol. Doodsbang. Ik heb van heel dichtbij mee mogen maken (buiten mijn werk met daklozen en verslaafden om) wat het met je doet. Leugens, spelletjes, onwaarheden, halve verhalen, schelden, andere perikelen, wat ze zelf niet door lijken te hebben. Wat ik meegemaakt heb, maakt dat ik het niet meer wil aanraken. Soms dwing ik mezelf tot een wijntje bij het eten, omdat alcohol ook wel gezellig kan zijn, ook wel een goede kant heeft. Maar mij zul je dus voorlopig niet dronken tegenkomen. Want daar word ik dan alleen verdrietig van.

Bij mij is het niet te combineren, daarom ben ik radicaal gestopt met alle drank.. Niet alleen door de medicatie die ik gebruik, maar ik ga dan nog makkelijker de grenzen van het toelaatbare af, plus dat ik het idee heb dat ik sneller psychotisch wordt als ik veel drink.

Ik heb om die reden ook nooit veel gedronken; ik weet niet wat het met me zal doen, maar ik hoef het ook niet te proberen. Ik drink in een restaurant wel eens een paar glaasjes wijn, maar echt nooit te veel en altijd in combinatie met eten. Ik heb ook nooit toegegeven aan het gevoel om bv. voor een presentatie snel iets te drinken; ik wil niet weten wat het met me doet. Misschien voel ik me wel beter, maar ik moet me ook goed kunnen voelen zónder alcohol, dus dan maar even flink doorbijten.
Mijn vader heeft altijd erg veel gedronken, dat wil ik absoluut niet.