Lichaam is onrustig
 

Hoi allemaal,

Ik heb de afgelopen tijd best wel wat meegemaakt. Er was veel gedoe thuis/stress thuis. Mijn vader en moeder zijn nu al een tijdje uit elkaar en het is nu thuis veel beter, zoals het hoort. Opluchting natuurlijk.

Maar ik heb nu sinds een maand zonder echte aanleiding last van inwendige onrustigheid, dat ik mijn hart voel kloppen (snellere hartslag vaak ook dan), concentratieproblemen (dingen worden me al snel te veel) en ik merk dat ik ook minder aankan dan voorheen (ik heb wel de energie en kracht om dingen te doen, maar word er een soort moe van).
Ook heb ik soms dat ik me opfok met negatieve dingen en dat die onrust/hartslag dan nog erger wordt, wat elkaar dan weer versterkt. Daar kom ik wel uit, maar is heel lastig. Door rustig te blijven, goed te ademen en positief te blijven lukt het dan om eruit te komen.

Ik ben hiermee naar de huisarts geweest, er is bloed afgenomen en naar mijn hart en longen geluisterd. Er schijnt niks lichamelijks mis te zijn, het schijnt te komen door wat er thuis gebeurd is en dat dit daarvan de naklap is. Ik ben doorverwezen naar de GGZ hiervoor, heb volgende week daar een afspraak.

Mijn vraag is nu of jullie mijn advies kunnen geven hoe hiermee om te gaan. En misschien dat mensen dit herkennen. Ik doe nu gewoon wat het beste voelt, rustig aan maar ook wel dingen blijven doen die goed voelen. Vooral naar mijn lichaam luisteren dus. Het voelt alsof ik wat er gebeurd is moet zien te verwerken, maar hoe?

dat ga je dus leren bij de GGZ. die gaan je daarmee helpen

Ja dat lijkt me ook inderdaad. Maar in de tussentijd? Gewoon doen wat ik al doe, rustig aan doen?

Weet je al wanneer je intake is? of sta je op de wachtlijst?

Volgende week is mijn eerste afspraak

dat scheelt al. Ik denk niet dat je heel veel anders moet doen. Wat misschien wel helpt, is als je dagelijks een halfuurtje-uurtje gaat lopen. Alleen. Zo kan je alle gedachten rustig op een rijtje zetten, en word je rustiger in je hoofd. Als je een beetje fan bent van sport, kan je dat ook doen om je gedachten te verzetten

Afleiding zien te zoeken dus. Ben ik al mee bezig en merk ook wel dat dat helpt inderdaad. Bedankt voor het meedenken!

Graag gedaan hoor :)

Niet alleen afleiding, maar fysieke inspanning zorgt ook voor de (natuurlijke) aanmaak van endorfines. Endorfines zorgen voor een fijner gevoel. Voorwaarde is wel dat je minimaal een half uur bezig bent, op een tempo dat stevig maar niet té stevig is (voor jou).

Overigens kan je dit ook stimuleren met >70% cacao-chocolade en capsaïcine (pepers) te eten. Lachen en seks werken ook prima.

Heb je inmiddels al een afspraak staan bij de GGZ, ze kunnen je vast ook goed helpen.
Ga voor jezelf eens na wanneer krijg je die klachten, wat ben je aan het doen of wat heb je gedaan of misschien wel gedachtens. Scheiding van ouders is ook niet niks, het hele gezin moet dit gaan verwerken en ieder doet dat op zijn eigen manier.

Om je hoofd “leeg” te maken kun je kijken wat jouw rustig maakt, bijvoorbeeld wandelen, lezen, film kijken, mediteren, fietsen, zingen enz Die dit dan ook wanneer voordat je fles overloopt

Heel veel sterkte

Het gaat ondertussen al een stuk beter. Ik kan al veel meer en langer dingen doen. Die onrust/gejaagdheid/gevoel van hart kloppen is nu niet meer permanent aanwezig, alleen nog soms als ik me ergens zorgen of druk over maak heb ik het idee. Heel soms ook zonder aanwijsbare reden, maar dat zal waarschijnlijk ook door gedachtes komen. Het lukt me ook steeds beter om deze onrust dan weer weg te krijgen door afleiding te zoeken of echt proberen rustig te blijven en "me niet gek laten maken".

Ik heb ook al twee keer een afspraak bij de GGZ gehad, die zegt in feite hetzelfde als jullie. Veel bewegen en de tijd gunnen. Dan verbeter je je "draagkracht" die bij mij uit balans is.

Wat de scheiding betreft, het is geen normale situatie. Het is heel lastig uit te leggen zo, want het is een ingewikkeld verhaal. Ik ben juist blij dat mijn moeder weg is, want die heeft jaren lang voor stress en gedoe gezorgd in huis. Viel ook haast niet mee te praten als je gedoe met haar had. Veel beter nu zo dus hier in huis. Wat me ook is opgevallen is dat ik heel af en toe ook nare dromen heb over mijn moeder en dingen waar ik me zorgen over maak. Denk dus echt dat het nog verwerkt moet worden wat er gebeurd is die jaren.