Scholieren.com forum - Geen gedicht, maar rap

Ik heb al een tijdje dat als ik op me kamer zit of op me fiets terug van werk, dat ik altijd zelf een rap maak onder een bestaande beat, nu had ik het idee, laat ik het is hier zetten, misschien vinden jullie het mooi, misschien bagger,
alvast bedankt voor het lezen :)

begon allemaal 4 jaar geleden als een kleine jongen,
toen ik en me maten de groep 8 musical uitzongen,
waren klaar, keken elkaar aan en daar kwam de eerste traan, maar we zeiden:
we zijn nu grote jongens, die huilen niet, en zijn klaar om naar de middelbare te gaan,
op de eerste dag, kwam mijn eerste lach, toen ik het mooiste meisje van de klas zag,
durfden niet veel te vragen, durfden niet veel te doen, want ik wist niet waar me kans lag,
zo onzeker en zo verlegen, en achteraf had ik maar nooit stilgezwegen.....
super leuke jaren gehad tot in de 4de want daar verging me laatste lach,
toen mijn vriend tijdens het uitgaan buiten bloedend in mijn handen lag,
neergestoken door de ‘’coole jongens ‘’, raakte in paniek, raakte de weg kwijt
tot mijn vriend zei dat alles goed komt en het hem spijt,
nog geen minuten later, verliet hij mij, en stond ik te schreeuwen te vloeken, moest worden tegengehouden, maar kon mijn maat niet terugkrijgen, zijn ziel zou hopelijk rustig naar de hemel opstijgen, tot op de vandaag heb ik het er moeilijk mee, denk er nog vaak aan, hoe wij samen altijd samen in de kroeg staan, uit volle borst te zingen, het scheelde ons niet veel, maar nu krijg ik amper zijn naam door me keel, zijn huis was de mijne en mijne die van hem, altijd bij en met elkaar, en nu is dat over, raar.

gebaseerd op waargebeurd verhaal van me :/
weet niet of je dit rap of gedicht of poëzie mag noemen, maar het doet me in iedergeval goed om mijn hart te luchten.

Gr.marc