" 't komt allemaal goed "
 

hier weer n keer n verhaaltje van mij :) kweet nog nie precies of ik hem uit ga werken ofsow maar laat maar ff weten wat je er van vindt!
liefs


De laatste zonnestraaltjes schenen over de top van de heuvel. De sneeuw leek witter dan ooit en op de takken van de ontelbare dennenbomen lag een laagje sneeuw. Toch kon ze er niet van genieten. Niet nu, niet vandaag. Ze staarde over de piste, de vraag waarom bleef door haar hoofd malen.

Vanuit zijn ooghoeken observeerde hij haar. Hij had haar pijn gedaan dat wist hij. En misschien had hij zichzelf er ook wel pijn meegedaan. Er was vanaf het begin af aan wat tussen hen gaande geweest, dat wist hij. Net als dat hij wist dat ze een speciaal plekje in zijn hart had. Toch kon het niet, ze was simpelweg te jong, en hij hield simpelweg van Lieke. Hij zag hoe ze driftig een traan wegveegde die via haar oog over haar wang rolde. Hij wilde haar hand pakken, er een zacht kneepje ingeven, en zeggen dat helemaal goed zou komen. Maar hij kon het niet, niet nu, nu hij haar zoveel pijn had gedaan.

Ze draaide zich naar hem toe. Ze keek in zijn donkerbruine ogen die haar bezorgt aankeken. Ze glimlachte. “Sorry, maar het komt erg hard aan” Hij knikte. Pakte haar hand en kneep er zacht in.
“Het gaat allemaal goed komen meis, geloof mij”

ze was simpelweg te jong, en hij hield simpelweg van Lieke

het twee keer 'simpelweg' stoort me een beetje, verder wel een aardig verhaaltje. Niet echt spannend ofzo, maar simpel en goed beschreven. Misschien kun je het uitwerken met een vervolg, of uitleg over wat er dan gebeurd is

Ik wil er wel een uitgewerkte versie van lezen :)