Wat maakt een boek een "goed" boek
 

Hoi,

Ik ben nu al een tijdje aan het brainstormen m.b.t. het schrijven van een boek. Ik heb veel geoefend en lijk het zo ongeveer onder de knie te krijgen. Er is helaas nog een ding waar ik tegenaanloop.

Soms lees je een boek en lijk je er haast betoverd door. De personages hebben ieder hun eigen karakteristieken en de wereld om hen heen wordt gedetailleerd beschreven (zonder dat het langdradig wordt).
Nu is mijn vraag: wat maakt een (of wat maken meerdere) personage(es) interessant? Hoe schrijf je over een personage, zonder dat deze "te perfect" wordt (waar je je vervolgens wel in kunt inleven)?

Een voorbeeld is Newt uit de Mazerunners-serie. Hij is niet de protagonist, maar toch is het een van de meest gewaardeerde personages in het verhaal (en tevens ook in de film). Ik kan hierop mijn vinger niet leggen. En dat terwijl Thomas (de protagonist) naar mijn idee niet veel verschilt van Newt.

Misschien hebben jullie enig idee. Hierbij waardeer ik de mening van iedereen: of je nou 3 boeken in de week verslindt of hoogstens één per jaar leest.

Groetjess :)

Een goede schrijver maakt goede boeken, het gaat om de zinsopbouw en het gevoel wat er in de woorden zit. Ik kan het niet goed uitleggen. Ik houd van boeken van schrijvers waar sommige mensen niet doorheen komen, omdat de materie te lastig blijkt te zijn, ofzo. Het is ook een kwestie van smaak, zo vind ik de Ontdekking van de hemel echt een verschrikkelijk boek. En vind ik Arnon Grunberg ook te veel opgehemeld, zelfde geldt voor Kluun, Ronald Giphart en al het andere pulp. Maar ik zal niet te veel afdwalen.

Wat goed werkt is gewoon aan de slag gaan, schrijf gewoon en lees het zelf een paar keer na, vanuit meerdere perspectieven. Er zijn mensen die dol zijn op mijn zinnen en gedachten, maar er zijn ook mensen denken dat het allemaal zwart/moeilijk gezever is. Een goed boek schrijven die echt iedereen goed vindt is echt een utopie.

Het is eigenlijk spelen met taal en goed zijn in gevoelens en gedachten uitdrukken in woorden. Verder taalkundig zijn en goed zijn in de taal is ook echt een must. De teksten die ik schrijf in Nederlands en Engels (geen fictie) lezen vooral lekker door, omdat de zinnen lang/kort genoeg zijn en het taalkundig correct is. Maar dat tover ik ook niet zomaar uit mijn vingers, het kost gewoon even wat moeite om het goed op papier te krijgen, ook al is het wat zwaardere materie.

Wat ook goed werkt is schrijven over een hot topic, kijk maar eens hoeveel boeken er nu zijn over burn-outs en carrière moves. Veel mensen voelen zich hierdoor aangesproken en geven reacties als "Wat ik dacht, maar nooit onder woorden kon brengen, staat op papier! Het is zo herkenbaar!"
Taboes hebben het een tijd ook goed gedaan: Boeken over seks, vrouwen die genoten van seks, prostitutie etc, deden het allemaal goed, waarom? Vanwege bovenstaande, niemand sprak er over, maar toch durfde iemand het! Zo was "Godin van de jacht" een tijd lang een "goed boek", ik heb dit taalkundig geanalyseerd en ik vond het echt verschrikkelijk. Maar ik besef nu jaren later, dat het boek wel belangrijk was om een taboe door te breken.

Het heeft dus ook heel veel te maken met de tijd waarin we leven.

Verder wekt het tot de verbeeltenis (waarom staat er een rood streepje onder verbeeltenis :o) als je juist wel in details schrijft.

Jaap liep 's avonds over straat, klinkt anders dan: Jaap liep 's avonds over de gure en donkere straat. Her en der brandde er nog licht, een man deed net de gordijnen dicht, maar dit belette hem niet om toch nog een glimp op te vangen van zijn vrouw die sensueel nipte aan haar glas wijn. Hij had moeite om zijn tranen weg te slikken, nadat hij eenzaam vertrokken was vanuit het huis van zijn vader. De ziel was hier al lang vertrokken... etc....................

Kijk maar naar het verschil wat voor gevoelens en vragen de beide zinnen oproept. Dat is in feite hoe je iemand vastpakt in je verhaal. :o

Zelf heb ik de genoemde boeken niet gelezen, maar ik begrijp het wel.

Dat klopt. Ik schrijf in het genre sci-fi/fantasy, maar denk dat ik het dichter bij mijzelf moet zoeken. Zo wordt het ook gemakkelijker om ergens in te verdiepen/een bepaald beeld te creëren.
Boeken m.b.t. taboes heb ik ook wel eens gelezen. Ik vond het erg interessant om de veranderingen qua schrijven te zien (al vond ik de onderwerpen zelf drie keer niks).

Wat betreft verbeeltenis: Ik zou zo gauw niet weten, waarom er rode puntjes/streepjes onder staan (;

Als je teksten schrijft, maak je dan van tevoren een soort schema; bijvoorbeeld een opbouw m.b.t. het verhaal en het uitwerken van bepaalde personages?
Normaalgesproken schrijf ik over wat er op dat moment in mij opkomt. Zelf heb ik geprobeerd om a.d.h.v. zo'n volledig schema te schrijven, maar dat werkte niet ideaal in mijn ogen.