Niet suicidaal maar levensmoe? Autisme?
Hallo!
Nikki hier :D Of dat vrolijke gezicht zo terecht was weet ik niet... Maar hier komt even kort (ik zal het proberen...) de uitleg over mijn situatie... Ik ben op het moment 17 jaar oud. op 14/15 jarige leeftijd kampte ik met een erge depressie en deed aan automutilatie en op 15/16 jarige leeftijd had ik een burnout en kon letterlijk niks meer, mentaal of fysiek. Iets kleins moeten en ik brak al. :n Met name allemaal door mijn autisme wat me op sociaal en emotioneel gebied beinvloedt. de laatste 5 jaar heb ik me niet meer oprecht gelukkig gevoeld. Vanwege de drukte, stress en inspanning op mijn reguliere school op de HAVO (Eerst VWO), en daarnaast alle sociale problematiek etc. heb ik nooit kunnen doen wat ik leuk vind of mezelf kunnen ontwikkelen op gebieden wat ik vrijwillig wou zoals tekenen en muziek maken. Ik heb een te groot doorzettingsvermogen gehad om naar speciaal onderwijs over te stappen. Na deze jaren van constante inspanning in school weet ik niet wat ik met mijn leven moet doen nu dat ik mijn examen heb gehaald. Alles voelt... Raar. Ik voel me ongelukkig want ik weet niet meer hoe ik gelukkig kan zijn, ik heb alleen geleerd proefwerkweek schema's te maken en me daaraan te houden, ik heb geleerd hoe me in een klas te verberg zodat mijn naam niet wordt geroepen. Ik heb geleerd mezelf te kunnen vermaken omdat sociaal leren te zijn niet lukte. Ik heb geleerd school te durven bellen wanneer ik op de fiets naar school begon te huilen. Nu dat ik van de middelbare af ben weet ik niet meer hoe te 'leven'. Wat me gelukkig maakt. Ik voel me leeg, doelloos. Ik ben vandaag met mijn zusjes naar de action geweest om iets voor hun te kopen en hun blij te maken maar tegelijk moet ik ook voor hun sterk zijn en een voorbeeld geven. Ik ben niet klaar voor het volwassen leven. Ik heb twee bijbaantjes geprobeerd maar bijbaantjes geven me zoveel spanningen dat ik me zelfs de dagen dat ik niet hoefde te werken enorm onrustig en gespannen voelde. En nu ben ik bang mijn maandelijkse studiekosten en kleding etc. niet te kunnen betalen. Gelukkig kan ik goed tekenen en kan ik daar een extraatje mee verdienen, maar dat is geen zekerheid en het is niet genoeg. Het gevaar nu is dat ik zó gewend ben om me ongelukkig en down te voelen, dat het het enige gevoel is waar ik me comfortabel bij voel. Zelfs al ben ik eens blij, er voelt iets niet meer goed. (Nee, sociale media spelen bij mij geen rol, ik zit daar vrijwel niet meer op). Sorry als dit veel tekst was, maar mijn vraag nu is: 1. Hoe kan ik weer leren echt gelukkig te zijn of uitvinden wat me gelukkig maakt? (Ik heb deze vraag in een ander topic geplaatst, maar aangezien mijn mentale welzijn er een rol bij speelt: ) 2. Hoe zou ik geld kunnen verdienen en alles kunnen betalen terwijl ik bijbaantjes niet aankan door mijn autisme? PS: Ik heb jaren met een psycholoog te maken gehad, maar die leren je hoe je met je huidige emoties om kan gaan (wat niet eens hielp) in plaats van dat ze je vertellen hoe je het kan voorkomen om die emoties te krijgen. Er moet iets in mijn omgeving veranderen maar ik weet niet wat.:n PPS: Dit klinkt raar, maar de enige keren dat ik me weer op een comfortabele manier een beetje gelukkig te voelen was door terug in mijn zorgeloze kinderhuidje terug te kruipen. Op de bank onder de deken Spongebob of Big Time Rush (lach me niet uit hahaahaha) kijken zonder aan dingen te hoeven denken of dingen moeten die me spanningen veroorzaken, maar dat kan niet in het huidige stadium van mijn leven. Bijna 18 jaar. |
Citaat:
Koop Fruity Loops en wordt een big boi EDM broducer, bijvoorbeeld. 2.) Fiverr, maar dat geeft geen zekerheid. Door de prikkels die je ontvangt kan je geen bijbaantje nemen, maar als je zekerheid wilt aan hoeveel geld je verdient moet dat eenmaal. Ik kan zeggen dat je ermee moet dealen, maar ja dat ga je moeilijk vinden. |
Misschien kun je proberen een zo prikkelarm mogelijk bijbaantje te gaan doen. Of kijken of je iets kan doen vanuit huis. Als het minder prikkels geeft, wordt de spanning misschien ook wat dragelijker. Wat prikkels geeft verschilt per persoon natuurlijk. Weet je wat bij jou triggers zijn?
|
Daarnaast lijkt het me trouwens niet verkeerd hoor om nog eens hulp te zoeken. Niet omdat je een wrak bent ofzo, maar je geeft zelf al aan dat je een beetje vast zit in een patroon. Soms kan het fijn zijn als iemand je helpt zoeken naar een manier om uit dat patroon te komen. Zie het als een stukje investeren in jezelf.
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
Begin simpel. Maak meer oogcontact. |
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
Kunnen je ouders je studie niet betalen, en dat je als je werkt heb dat je hen terug gaat betalen. |
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Heeii, ehm ja ik weet min of meer hoe jij je voelt want ik lees veel herkenbare punten. Ik kamp zelf ook met depressies maar ik ben een hoog sensitief persoon. Ik studeer media vormgeving op mbo niveau 4 en met deze opleiding kan ik mijn creativiteit uiten. Weet niet of je het regeliere onderwijs aan kan maar bij deze opleiding ervaar ik veel vrijheid in elk geval.
Ik heb ook moeite met bijbaantjes omdat ik het meeste niet goed kan, niet leuk vind of de bijkomende werkzaamheden of verplichtingen mij niet prettig lijkt. Verder met Fiverr is het aardig lastig uitzoeken hoe het precies werkt, want heb er ook al onderzoek naar gedaan en dingen beetje geprobeerd. De grootste struggle is dat je contact hebt met personen die Engels talig zijn en de site zelf ook Engels talig is, vind ik. Het is lastig jezelf professioneel voor te stellen via een website in het Engels. Maybe zou voor jezelf een klein bedrijfje beginnen een oplossing kunnen zijn. Want daar zit ik zelf ook over na te denken. Gewoon via Facebook jouw producten/diensten verkopen. Zoals tekeningen, muziek of andere creatieve uitingen. Zoals portretten tekenen, dieren tekenen, bepaalde geluids/muziek fragmenten maken / opnemen. Dan heb je de hoeveelheid prikkels onder controle en kan je zoveel aannemen als je wilt uit eindelijk. Alleen het opstarten is het lastig, omdat je nog klanten moet zien weten aan te trekken. Tjah ik weet niet echt of ik je hiermee kan helpen, maar dit is waar ik aan zit te denken om je eventueel te kunnen helpen. |
Citaat:
Citaat:
|
Citaat:
Ik krijg nu al de vraag om tekeningen voor anderen te maken, maar als beroep lijkt dit me niet fijn. Beide teveel moeten en te weinig activiteit laten me slecht voelen, en met tekenen is het niet spanned genoeg en ben ik de hele dag op diezelfde stoel of plek aant staan. Maar! Het is leuk als hobby. Ik praat verder zelf veel Engels en voor mij zou dat op Fiverr dus geen probleem zijn, maar of het prettig is is iets anders. 😊 Ps wat fijn om te horen dat ik niet de enige ben die zich zo voelt mbt bijbaantjes :D |
Misschien helpt het je om "Maar je ziet er helemaal niet autistisch uit" te lezen van Bianca Toeps. Zij heeft autistisme, en een goedlopend eigen bedrijf wat ze zo heeft kunnen inrichten dat ze niet te veel prikkels ervaart.
Verder kan ik me voorstellen dat juist iets als vakkenvullen veel prikkels met zich mee brengt. In een winkel gebeurt altijd iets! Misschien kan je juist een nog rustiger baantje zoeken, de ochtendkrant rondbrengen (dan zijn er nog weinig mensen op straat) of schoonmaakwerk op kantoren? Op welke plek voel je je echt op je gemak? Zou je daar kunnen werken? Misschien heb je zelf ook bepaalde skills, en kan je websites ontwerpen en bouwen, of logo's ontwerpen, o.i.d. en daar wat extra's mee verdienen. |
Ik kan wel relateren met hoe je je voelt, maar iets om er aan te doen? Ik weet van niks helaas
|
Citaat:
Media / grafisch Vormgeving is een heel breed begrip op creatieve vlak. |
Andere spin, beetje off topic misschien, ik wil niet dood. Ik wil dat ik vrienden heb en alle andere shit is opgelost en dat dat ook voor altijd en ever zo blijft waarin niks veranderd ever. Ik ben klaar met hoe mijn leven nu gaaf
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Hé Nikki, wil je diep in je hart niet gewoon "normaal" zijn? Zoals alle andere mensen? Is dat je doel?
Ik zal je vertellen dat dit nooit gaat gebeuren, ook al verlangt de maatschappij dit wel van je. Gelukkig is er bijna niemand "normaal". Ik zou als doel stellen dat je zoveel mogelijk prikkelarm leeft en te zijner tijd je terugtrekt en lekker in je eigen wereld leeft. En ja dat betekent dat je ook als een klein kind onder een deken ligt en Spongebob kijkt. Als jij je daar lekker bij voelt, is dat jouw manier van opladen. En ja je hebt het juist dat dat niet echt "past", maar dat geldt alleen als je aan het werk bent, of aan het studeren bent. Dan kun je je idd niet als een klein kind gedragen, maar dat weet je heus wel. Als je problemen hebt met sociale dingen, oefen een beetje. Ga bijv niet naar een heel groot feest, maar maak een praatje met iemand in de winkel. Sociale dingen moeten nu eenmaal, maar verder is het helemaal niet erg om niet aan social talk te doen. Ik haat social talk. Ik prefereer diepe conversaties en ik vind social talk verspilling van tijd. Toch heb ik heel veel vrienden, en het leuke is dat ze me precies begrijpen. Verder zou ik idd toch weer hulp zoeken, gewoon om even de trucjes te leren. Je zit nu in een nieuwe belangrijke fase en dat kan weer even ontwrichtend zijn. Dat is helemaal niet erg en zal vaker in je leven voorkomen. |
Oja en prijs je gelukkig! Je begrijpt een hele grote groep onbegrepen mensen! Daar ga je nu en later in je leven heel veel profijt van hebben.
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 08:27. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.