Lucht je hart topic #9.
Drie keer drie is negen.
Verder: De bedoeling lijkt me duidelijk. :) |
1+8=9
2+7=9 3+6=9 4+5 =9 dus 1+8-2-7+3+6-4+5-1 = 9 HEt gaatg vandaaag wel goed...het lijkt wel alsof het goed met me gaat als het contact met haar goed is...maaaf... enigzins oppassen dat ik daardoor niet in een dal val, maar dat verwacht ik niet echt heel erg |
quote uit het oude topic:
Citaat:
hij zegt het opzich wel op een 'grappige' toon. buitenstaanders zullen het neit merken, maar voor mij is het meelijwekkend. zo komt het op mij over. er valt niet met hem te praten, want als ik iets zeg van 'ji doet altijd dit of dat' zegt 'nee dat is helemaal niet waar' terwijl ik toch ECHT zie dat hij dat wel doet, en ik ben niet de enige die dat vind. mn zusje oa ook. |
In het oude topic heb ik iets verteld over een jongen, even als reactie op degene die gereageerd hebben: Ik heb er al met super veel vrienden en vriendinnen over gepraat, ik weet dat het niet mijn schuld is dus dat ik me er eigenlijk ook niet voor hoef te schamen ofzo, maar het liefst zou ik gewoon alles met hem uit willen praten en ik denk niet dat dat gaat omdat ik bang ben dat hij toch niet luistert (n)
|
Ik weet gewoon niet waar ik mee bezig ben.
Ik weet een relatie zit er voor ons niet in. Hij heeft gewoon andere principes dan ik. gaat echtgewoon niet werken. Toch maakt hij weer contact met mij en speel ik het spelletje terug. Terwijl ik eigenlijk gewoon heel eerlijk tegen hem maar ook tegen me zelf moet zijn. :nono: |
Moet ik me nu ongerust maken over hem? Hij is tenslotte al bijna 3 uur weg...*zucht* Laat hem alsjeblieft terug komen hoeveel ik 'm ook haat.. :(
|
Citaat:
|
Het is weer raak, het negatief zelfbeeld is weer enorm toegenomen de laatste tijd. Ik voel me gewoon eenzaam en waardeloos.
Nu heb ik vakantie... jeej. Ik verveel me dood. Ik kan wel wat vrienden op gaan bellen... maar moet ik dat nou altijd weer doen? Is het niet normaal dat een vriend jou eens opbelt en vraagt of je wil afspreken? Ook ben ik druk bezig met het zoeken van een baantje, maar dat is niet zo gemakkelijk. Erg veel is er niet te vinden hier in de buurt. En dan ook steeds commentaar van hier thuis 'hoe wil je dat betalen? je hebt toch geen geld?' Ik heb behoefte aan een relatie, aan iemand waar je alles kwijt kan, iemand die er voor je is... maar ik ben er te druk mee bezig. Veel te druk, ik wil het te graag. Waarom? Omdat ik erbij wil horen? Ik weet het niet. Ik vind het iig vervelend als een vriend van mij met zijn vriendin met elkaar wat staan te spelen en ik moet maar toekijken. *heel diepe zucht* :( |
Bah, ik had net een heel verhaal getypt, en toen hing er iets vast ofzo, en was het weg. Ik haat dat...Maarja, ik wil m'n verhaal kwijt, en nu mag ik gratis nóg een keer mijn hart luchten ;)
Let op, het wordt lang en kan triggeren De laatste tijd lijkt mijn leven alleen nog maar over incest en de gevolgen daarvan te gaan. Ik zak er steeds meer in, en kom steeds meer in een fase waar mijn gevoel het wint van mijn verstand en ik niet meer kan beredeneren hoe ik er uit kan komen. Ik ben bang voor mijn beste vriend (W). Hij raakt me vaak aan, meestal om me terug te halen als ik erg afwezig ben, of om me te laten voelen dat ik een lijf heb. Een deel van ons contact verloopt zonder woorden, en gaat alleen maar over aanraken. Dit alles zonder enige seksuele spanning. De laatste tijd reageer ik heel sterk op de aanrakingen. Niet altijd op het moment zelf, maar erna wel. Na de laatste keer dat ik bij hem was geweest, heb ik 's avonds heel erg gehuild en ben ik extreem bang geweest. Ik schopte een onzichtbaar iemand van me af, sloeg denkbeeldige handen weg, voelde het in m'n lijf. Ik kroop weg van m'n onderlijf, weg van m'n bed. Ik zat inelkaar gedoken aan het voeteneinde, mijn benen gekruist en opgetrokken, mijn armen om mijn hoofd. Steeds weer herhaalde ik "Niet doen W, nee, niet doen. Blijf van me af, ga weg, laat me, niet doen, alsjeblieft niet doen W, ga weg, niet doen!" Ik keek toe hoe ik daar zat. Het leek iemand anders te zijn, ik zag dat het niet ging over de huidige "ik" en W, maar over een bang klein meisje en haar vader. Ik probeerde haar/mezelf te troosten, pakte mijn teddybeer, maar die aanraking maakte me misselijk en ik sloeg hem van me af. Ik had geen controle over wat er gebeurde. Mijn gedachten leken op een ander niveau te zitten dan al die enge gevoelens; ze hadden er totaal geen invloed op. Heel eng. Na een hele tijd werd ik rustiger, maar toen had ik het door en door koud, het was alsof de kou van binnenuit kwam. Met twee dekbedden om me heen en een dikke trui met capuchon ben ik uiteindelijk in slaap gevallen. Ik vind het zo erg dat dit alles op W geprojecteerd wordt...de herinneringen aan het misbruik zitten in mijn lijf opgeslagen en hij raakt m'n lijf aan, en dus komt het los in relatie tot hem. Erg logisch, maar ook erg ongewild. Hij is namelijk zo lief en hij zou nooit iets doen wat ik niet wilde. Ik wil niet dat hij straks het monster wordt in m'n hoofd! Hij is nu een maand op vakantie, dus even geen aanrakingen meer. Hopelijk lukt het me om tijdens die maand het beeld van de lieve W op te houden, en niet het beeld dat ik op hem geprojecteerd heb.... Toen ik met m'n ouders in mijn studentenkamer moest overnachten om te schilderen, was het erg moeilijk om niet helemaal door te draaien. Ik zat bijna een week lang met ze op 16 vierkante meter. Ik was steeds misselijk, kortademig, trillerig, moe. Doodmoe. Vriendelijk blijven was belangrijk, want ik had ze nodig om te klussen en om meubels te betalen. Gedurende die week ging ik steeds kinderachtiger praten en me steeds dommer en afhankelijker opstellen tov de "almachtige vader". Ik hoorde het mezelf doen, was me er bewust van, en toch kon ik er niks aan veranderen. Blijkbaar was er iets in me dat het belangrijk vond dat ik in mijn ondergeschikte rol bleef zitten om zo geen ruzie te veroorzaken. Gisteren sprak ik J, een vriendin van me, die een paar dagen mee was gegaan. Ik vertelde haar over dat kinderstemmetje en over mijn afhankelijke houding. Ze zei dat ze het ook had gemerkt, en na enige aarzeling vertelde ze me dat het op een gegeven moment zelfs leek alsof ik met m'n vader aan het flirten was. Meteen toen ze het zei, wist ik dat ze gelijk had, en tegelijkertijd wilde ik het heel hard ontkennen. Flirten is uitlokken, uitlokken is schuld. Nu flirten houdt vast in dat ik dat vroeger ook heb gedaan. Schuld. Wilde ik dit? En ik wéét dat het niet waar is, dat ik het niet wilde, dat ik niet schuldig ben. Maar toch....ik voel het niet zo. De spanning loopt zo onderhand hoog op en ik heb me erg op mezelf uitgekuurd. Niet gesneden, maar wel mijn eczeem tot bloedens toe opengekrabt en ik ben heel slecht met eten omgegaan (helemaal volproppen om niets te voelen, dan weer nauwelijks eten etc) Ik voel vanalles, besef vanalles. Het doet zo'n pijn. Nooit gedacht dat het zoveel pijn kon doen. Mijn pa doet er graag nog een schepje bovenop. Nu ik op kamers ga, is hij bang dat ik ga praten. Hij wil aftasten hoeveel ik weet van vroeger, en doet dat steeds brutaler. Toen we samen op mijn studentenkamer lagen, zei hij: dat hebben we volgens mij nog nooit gedaan he, samen op één kamer geslapen..? Hè, toch? De ondertoon was zo smerig... En toen ik aan zo'n flesje met sport-zuigdop dronk, zei hij: "nou, het zuigen is ze nog niet verleerd" en ik weet niet of hij het nou over borstvoeding had, of over iets anders.... (eigenlijk wéét ik dat het niet over borstvoeding ging, zijn blik sprak boekdelen) Maar daar wil ik niet over nadenken. NIET. niet |
pfff... al lang niet meer hier geweest...
maar even het hart luchten is toch wel fijn... alles gaat zo fout... vakantie... ik haat vakantie... waarvoor zou ik nu nog opstaan? iedereen gaat strax op vakantie... ik niet.. en dan? ruzie met mn beste vriendin wat waarschijnlijk niet meer goed komt.. en HOE moet ik gvd dingen vertellen aan mn psych?! hebben ze daar geen boekje voor ofsow... ik ben vaag.. ik snap mezelf niet.. het ene moment zit ik te janken van het lachen, daarna zit ik te janken van verdriet... Kon ik maar even weg.. heel even maar.. *gaat werken* :( |
[QUOTE]-Flip- schreef op 17-07-2004 @ 09:13 :
[B] ruzie met mn beste vriendin wat waarschijnlijk niet meer goed komt.. Heb ik ook....na bijna 4 jaar is het over omdat zij niet wil snappen dat ik toe ben aan iets nieuws in mijn leven...... :( ......Ze betekende alles voor me. |
Citaat:
Hoe ga je nu met je gevoel en alles om?(waaronder ook de situatie met je beste vriend). Hoe is die stap voor je, om op kamers te gaan?.(Knap!!.) |
Ik voel me niet goed en ben bang voor wat komen gaat. Ik voel me zó onzeker over alles, mijn uiterlijk, de toekomst, mijn houding tegenover anderen etc.
Zucht... Magic_STAR* |
Citaat:
Wat vreselijk dit, hier heb ik ook geen woorden voor. Tranen staan in mijn ogen. *stilte* Weet iemand wat er allemaal gebeurd is (bv. je beste vriend)? *knuff* |
*knuffelt Steleto* :(
Het lijkt of niemand wil begrijpen dat ik het niet kan. Ze zeggen stuk voor stuk dat ik moet praten. Ergens in de verte, achter in mijn hoofd blijft die stem spreken, hij blijft me vertellen achter te houden. Wat hebben mensen eraan als ik begin te praten, als ik begin uit te leggen. Wat hebben mensen eraan als ik blijf leven, tenslotte breng ik alleen maar ongeluk. Het is net of iemand anders is mij is gekropen, en me bestuurd. Ik heb het niet eens gemerkt. Ik wist wel dat ik niet ik meer was, maar zo erg..Pas toen ik van de week een oud msn gesprek nalas, merkte ik hoe ik was veranderd. Hoe vreselijk ik gereageerd heb op mijn beste vrienden. Waar ben ik mee bezig geweest, waar ben ik nog steeds mee bezig? Het is alsof iemand anders dat vreselijke meisje is. Uiteindelijk blijkt dat alle ruzies met vrienden mijn schuld waren. Alleen had ik dat zelf niet door. Mijn opgekropte verdriet en haatgevoelens hebben me blind gemaakt. Ik had niet eens door dat ik alles kapot maakte, en ik schoof rustig de schuld op mijn vrienden af. Het besef dat ik nu weet, dat ik zelf alles heb veroorzaakt, maakt me gek. Ik wou dat ik kon vluchten van mezelf. Weg van mezelf, die ik niet eens meer ben... :( Ben in de war... |
Citaat:
|
*knuffelt* steleto en Nijn*(en alle andere die het nodig hebben)
ontopic: ik ben zo ontzettend moe. ben net weer is slaap gevallen. ik kan gewoon niet meer. mn lichaam lijkt uitgeput (waarvan?). en ik kan niet meer denken, het gaat niet meer. ik voel me zo kl*t*. *in de war is* |
Niemand heeft geld of zin om mee te gaan naar de kermis
en de rest is vandaag al gewest terwijl ik was werken :mad: nja dat was het ongeveer :P |
Mijn hart luchten?
Verlang onwijs naar mijn vriendje, wilde hem vammiddag ineens een massage geven :( kan dus niet.... IK MIS HEM... ook al mijn vriendinnen zijn net op vakantie ik net terug :( zucht.. |
Citaat:
Hoe ik ermee omga...tja, geen idee. Ik praat wat met J, zit veel op m'n kamer voor me uit te staren, schrijf af en toe wat om nog een beetje zicht te hebben op wat er allemaal gebeurt en probeer spulletjes in te pakken voor de aanstaande verhuizing. In mijn nieuwe woonplaats (3 uur reistijd) ga ik zo snel mogelijk een gespecialiseerde hulpverlener zoeken, want als ik nog dieper in dit gevoel zak, weet ik niet of ik het zonder hulp red. Over het algemeen doe ik niet veel. Ik ben erg moe, kan het nauwelijks opbrengen om vrolijk met vrienden om te gaan, en trek me het liefst helemaal terug. Af en toe overeet ik me, of krab ik te veel, maar dat is alleen als de spanning zo hoog oploopt dat ik mezelf met m'n verstand niet meer tot de orde kan roepen. Soms lukt het me ook om zachter te zijn voor mezelf en bel ik een vriendin, ga ik in bad of ga ik slapen. Hoe ik in de toekomst met W om zal gaan, weet ik niet. Ik weet zeker dat hij me niet zal laten vallen en het ook niet zal accepteren dat ik geen lichamelijk contact meer met hem wil, omdat hij weet hoeveel behoefte ik eigenlijk heb aan die arm om me heen. Hij zal samen met me proberen een veilige manier te vinden om toch dicht bij elkaar te zijn, denk ik. Helaas gaat hij in een andere stad studeren en zal ik hem veel minder vaak zien. Daar ben ik wel bang voor; iedereen met wie ik goed kan praten over het misbruik, gaat weg. J op 2 uur afstand en W op 2 en een half. De stap om op kamers te gaan is heel dubbel. Ik ben al een jaar serieus bezig met op kamers gaan, heb kamers gezocht in mijn woonplaats, maar kon niks vinden. Omdat ik mijn studie in een andere stad ga doen, had het op een gegeven geen zin meer om hier nog een kamer te zoeken. Nu heb ik dan eindelijk een kamer, maar ik kan er niet makkelijk eventjes heen omdat het zo ver is, dus het inrichten enzo schiet niet zo op. Maarja, ik heb er in elk geval een en over een paar weken zal ik er wel wonen. Het idee dat ik straks vrij ben, maakt me blij en bang tegelijk. Blij omdat ik nu eindelijk kan leven zoals ik wil. Ik ben daar veilig, kan lezen, praten, huilen, hulp zoeken. Bang ben ik omdat ik weet hoeveel er los komt als er de ruimte voor is. Een paar weken geleden ben ik met een groep vrienden op vakantie geweest, en daar is erg veel losgekomen. W en J waren er ook, en ik kon 24 uur per dag bij hen terecht, en zonder dat had ik het niet gered. Alleen moet ik het straks op kamers dus wél zonder hen doen. Ik heb een t-shirt van W waar zijn geur nog in zit, en dat stelt me wel gerust. Dan voelt het toch een beetje alsof hij bij me is. Maar ik ben bang voor hoe het moet gaan als ik weer wegzak in vage onveiligheid, in dissociatie, in vroeger. Er is niemand om me terug te halen als dat gebeurt, of om het uberhaupt op te merken. Volgens mij is er op school een maatschappelijk werkster of decaan ofzo, en daar ga ik wel in het begin van het schooljaar heen met de vraag of hij/zij me regelmatig even wil "checken". Dat had ik nu op school ook; ikl ging elke week even naar de vertrouwenspersoon toe om te laten weten hoe het met me ging...dan was er een beetje controle. Citaat:
Verder weten wel een paar mensen het, maar met hen heb ik minder intensief contact, en ze schrikken ook vaak terug voor wat ik vertel. Het is ook vaak wel heftig, en ik respecteer dat ze niet alles aankunnen, maar het schept wel een afstand. W en J vinden het ook wel erg wat ik vertel, maar zij kunnen er beter tegen en zijn er toch voor me, ondanks hun eigen afschuw enzo. Het voelt wel goed om hier te schrijven, maar jammer genoeg blijft het toch enorm vol voelen in mijn hoofd. Er zijn zo veel dingen die spelen en voor een aantal heb ik nog niet echt woorden... Bedankt in elk geval voor alle reacties en knuffels, vind het heel lief :) Sorry dat het zo'n heftig stuk was, ik had niet verwacht dat het mensen zo zou raken. Omdat ik er zo veel mee bezig ben is het voor mij toch wel normaler geworden, en soms vergeet ik dat dit voor anderen geen dagelijkse kost is... Liefs, Stelo |
Citaat:
Ik hoop zo dat jij hier uit komt. Dat het je niet meer achtervolgt.. En. Ik wens je heel veel sterkte en warmte toe. |
't is noodweer hier... :eek: Stonden met heel veel mensen bij het einde van een tunnel te wachten omdat het zo regende en stormde ed...ik had zo iets van 't blijft nog wel even zo en wilde dus wel gewoon naar huis fietsen. Gingen er mensen klappen toen we weg fietsten. :D We waren binnen 30 seconden helemaal doorweekt. :o :)
@Steleto: heel veel sterkte en succes. En als ik je zo 'hoor' praten, dan denk ik dat jij er wel komt. (Heb je niks aan, maar ik wilde het toch even zeggen.) |
Waarom doet hij zo? Waarom vindt hij het zo leuk om mij de grond in te trappen.
Ik wil het vergeten, maar het spookt door mijn hoofd, ik wil het opschrijven, zoadat ik het kwijt ben, maar dan moet ik eerst weer nadenken over die opmerkingen, wat zei hij nou precies, hij haat me, en ik haat hem. Het zal nooit veranderen, alleen maar erger worden. |
verhuizen is leuk natuurlijk, maar nu zit ik in zwolle en al mn spullen zijn in utrecht, dus nu verveel ik me. en als je dan na een dag hard werken thuis komt en je komt erachter dat er niet op je gerekend is met eten en je eet vervolgens iets ranzigs en er is een irritante vriendin van je moeder op bezoek en je bent moe, dan vraag je je af waarom je niet in utrecht bent gebleven, waar je zelf kon koken en waar je je eigen spullen tenminste hebt.
zucht. |
Citaat:
Voordeel is dat je een eigen plek zo alleen nog maar meer waardeert...zo is het bij mij iig. :) |
@ Steleto: :( jemig meis, ik weet niks uit te brengen, ik heb echt een brok in mn keel, en de tranen branden achter mn ogen... ik wou dat ik iets voor je kon doen.... (f) liefs,
|
:(:bloos::(
wat ik nou weer heb gegeten:( niet normaal, terwijl ik vandaag zou vasten. ik vreet me helemaal kapot als ik zo doorga:( er blijft niks meer van me over, van binnen en van buiten kapot. ach wat boeit het. en morgen gaan mn ouders op vakantie. lekker rustig, maar het voelt ook dat ze me in de steek laten. maja dat doen ze altijd. ik voel me nog zo k*t en kl*t* ze doen toch niks. mn ma vraagt alleen maar wanneer ik naar bjz ga. ach ik heb hun hulp ook helemaal niet nodig.\ maar ik heb nou wel snel hulp nodig, want het gaat niet meer. donderdag die intake, hoop dat ze iets voor me kunnen doen. 1 positief ding, ik heb na morgen op 4 dagen na 5 weken zonder mn pa. |
Voor het eerst sinds bijna een jaar weer eens uitgeweest, en meteen mis. Veel te veel gedronken :s :bloos:
We waren om half 2 thuis en heb intussen nog een film gekeken, dus nu gaat het wel, maar, damn.. wat ben ik stom. Alleen maar om dat 'gevoelloze' gevoel weer te bereiken. Het is niet zo dat ik vaak drink ofzo, maar als, dan weet ik geen grens voor mezelf te trekken. :( *stom* Da's trouwens bij meer dingen zo.. Ik ging nooit op de hometrainer, maar nu ik sinds een week erop ga ga ik ipv opbouwen met 10 minuten gelijk een half uur en nog eens een half uur.. en.. met eten.. en.. met jongens, en.. met zoveel dingen.. *zucht* Hoezo Borderline? :rolleyes: (n) :( Naja.. laat ik nu maar gaan slapen.. ipv hier te zeuren. Sorry :bloos: |
ik dacht dat ik geen tranen mer had. maar net is gebleken dat ik ze wel nog heb:( shit het gaat fout hier. ik kan het niet meer. kheb net 6 pagina's vol geschreven over mn pa. wat ie allemaal doet, en wat dat met mij doet. dat hij miss (een deel) van de oorzaak is van mijn lage zelfbeeld. vrdmm ik haat hem. ik kan niet meer tegen hem. hij doet me zo'n pijn. vrdmm ga ik weer janken. wanneer houd ie nou op?
|
Citaat:
|
Vandaag jarig. :) Eigenlijk haat ik het om jarig te zijn.. Dat verplicht aardig zijn tegen de familie en dan net doen of alles perfect gaat. Maar er zitten toch ook leuke kanten aan. De kaartjes via de mail en de post en al de telefoontjes die ik vannacht heb gehad. Dat is echt zo lief! Vanochtend ontbijt op bed gehad van mijn ouders. Dat had ik al helemaal niet verwacht. Meestal kunnen we niet zo goed met elkaar opschieten en dan doen te toch zoiets. Echt lief. Mja, ik hoop maar dat het een beetje een leuk dagje gaat worden. Zonder al dat verplicht vrolijk zijn gedoe en zonder gezeik..
|
Citaat:
@sensual: Gefeliciteeeeeerd!!!! |
Citaat:
Mijn hart is gebroken en alles lijkt zo zinloos. Ik lijk maar niet in staat andere contacten te leggen....Ik vertel mijn verhaal tegen wildvreemden op een chatbox om ze nadien nooit meer te spreken..... De enige vrienden die ik heb zie ik pas op mijn verjaardag....Ik zou ze zo graag in vertrouwen nemen maar dat is zo moeilijk terwijl ik het wel kwijt kan bij wildvreemden.... :( :( :( Alles lijkt zo leeg sinds...... Alles is ingestort sinds......Ik probeer me sterk te houden tov van mijn moeder en haar vriend....Ma tis zo moeilijk......Tis zo moeilijk iemand los te moeten laten na bijna 4 jaar....... :( :( :( Groetjes een verdrietige oceangirl |
Citaat:
|
@ sensual ook van mij feli :)
ontopic: Ik weet niet meer waar ik mee bezig ben.. :( Damn waarom ben ik nou zo? En waarom zeik ik hier over mijn shit..Laat maar..*zucht* |
Citaat:
Ik vind het heel erg dat je dit hebt moeten meemaken en om te lezen dat het niet goed gaat(ook al ken ik je niet). Je verhaal roept veel (beelden) op. Citaat:
|
Zeurpiet. Waarom ook niet, Kim? :|
|
Pfff, morgen al :|
|
*zucht* Waar bemoei ik me mee? :o
|
Omg, ik voel iets. Voor iemand. En weet echt NIET wat ik ermee aanmoet. We hebben gezoend maar ik heb geen idee waar dit naartoe gaat.
(hij is wel heeel leuk geloof ik :bloos: ) |
Allemaal dank je wel! :)
Ik heb er vanmiddag weer eens een puinhoop van gemaakt. Het ging eigenlijk allemaal heel goed tot mijn oom over een onderwerp begon waar ik niet tegen kan. Ben daarna even naar buiten gegaan en heb nog geprobeerd iemand te bellen maar die nam niet op.. En voor ik het wist was het weer eens te laat. En dat nog wel op mijn verjaardag. :( Stom en ik was nog wel van plan om het vanaf mijn 19de anders te gaan doen. Aaaah ik haat het. :mad: |
waarom wisselt mijn stemming zo snel? ik snap er niks van. nou zit ik weer te janken. net amper gegeten, en dat voelt goed
|
Durf ik eerst nog te beweren dat misschien wel heeft gelogen, blijkt hij met veel pijn op bed te liggen. Wat ben ik toch ook een *@&$*#&$@ . Ik zou verboden moeten worden.
:( |
Citaat:
|
Psychisch gaat het nu wel okee met me maar nu gaat het lichamelijk weer minder. :S Voel me een beetje ziekig. Ik heb opgezwollen lymfeklieren in mijn lies en dat doet soms best wel pijn. Verder heb ik denk ik weer een schimmelinfectie te pakken want die jeuk kan gewoon niet meer van het scheren komen. Ik moet ook niet vergeten dat ik begon met scheren doordat ik zoveel last had van afscheiding. Misschien hoort dit verhaal hier wel niet maar ik zit hier best wel mee in mijn maag. Ik maak me best wel zorgen en ik wil echt niet naar de huisarts want dan moet ik het dus ook tegen mijn moeder vertellen en dat wil ik niet. Ik hoop dat het allemaal maar goedkomt. :s
|
Citaat:
En als je ziekenfonds verzekerd bent, dan hoeft ze er helemaal niks van te weten, toch? Als je particulier verzekerd bent is dat lastiger. |
Citaat:
Citaat:
|
Citaat:
Je kunt vast wel iets anders verzinnen, hoofdpijn oid of voor de pil of weet ik veel wat. ;) Maar het vertellen is uiteindelijk, denk ik, misschien makkelijker... Hopelijk gaat het vanzelf over. |
Citaat:
Ik wacht het wel even af, ik smeer nu maar weer met miconazolnitraat, de vorige keer ging het daar ook van over en anders dan vertel ik het maar gewoon. |
Ik w0rd gek alsz dr nu niet wat gebeurt.!!! ze ho0rt nii in een kindertehuisz en alsz ze dr nu nii uitgehaald w0rd gaak n0g isz rare dinge d0en :mad: !!
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 07:34. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.