verwerken van je ex
Het is nu precies 3 weken uit met m'n ex na 2,5 jaar. In feite bijna 3.5 jaar maar het eerste jaar was niet officieel. We hebben een hele fijne relatie gehad, maar na die 2 jaar ging het wat minder, het wordt allemaal zo vanzelfsprekend en de verliefdheid gaat langzamerhand over. En dat is niet wat we op deze leeftijd van een relatie wilden. We hielden wel heel veel van elkaar, maar hadden besloten er een punt achter te zetten, omdat we wisten dat als we er nu niks aan zouden veranderen het over een paar jaar nog zo zou zijn en het dan alleen maar moeilijker was om verder te gaan met je leven. De bedoeling is nu om goeie vrienden te blijven.
Het lijkt een rare beslissing om uit elkaar te gaan terwijl je nog gek op elkaar bent, maar het heeft gewoon te lang geduurd, we zijn samen een soort van opgegroeid ( ik was net 14 geloof ik toen we wat begonnen te scharrelen, 15 toen we een relatie kregen) en nu wordt het gewoon tijd om ieder een eigen leven te beginnen. Achteraf was ik misschien ook te jong om me zo snel al te binden aan iemand, want een relatie op deze leeftijd is gedoemd om te mislukken (en natuurlijk zijn er uitzonderingen). Maar nu draai ik om het punt heen, dit was eigenlijk alleen nog maar de inleiding. :bloos: Nu is het zo dat hij dingen op een heel andere manier verwerkt dan ik, hij neemt andere meiden om ons te vergeten. En ik wist dat hij zo was en hij moet vooral doen wat hij wil, maar het valt gewoon best zwaar, want ik blijf het gevoel houden dat hij nog altijd een beetje van mij is. En om hem dan met anderen te zien zoenen met uitgaan doet gewoon heel veel pijn. Ik doe alsof het me niks kan schelen en probeer zoveel mogelijk te genieten van m'n vrijgezellenleven, maar het lukt me gewoon niet op deze manier. En ik hoopte eigenlijk dat er hier iemand was met ervaring, die me vooruit zou kunnen helpen of in ieder geval advies zou kunnen geven.. |
Herkenbaar ja.
Begin eerst maar eens met het branden van foto's op een cd en berg deze goed op. Raap alle afgedrukte foto's bijelkaar en berg ook die goed op. Maar je ziet hem nog steeds, dat lijkt me niet handig om hem te verwerken. Zeker niet als je hem met anderen ziet flirten/zoenen. Mijn tip: contact volledig verbreken. Maargoed, dat vereist wel lef en dat het bij mij werkte wil niet zeggen dat het bij iedereen werkt. Sinds dat het uit is gegaan, heb ik mijn ex bewust niet meer gesproken en gezien, dat is nu 2,5 jaar geleden. Ik heb ook nooit meer wat van haar gehoord. Dat is in mijn ogen de enige goede oplossing. Dat doet ook wel pijn, maar minder pijn dan nog een sprankje hoop houden dat het ooit nog goedkomt. Als hij met anderen zoent waar jij bij bent, dan zou ik het wel geweten hebben... :s Ik zie genieten van het vrijgezellenleven ook niet als ongelimiteerd rondsletten, maar gewoon als zelfontwikkeling. Op kamers gaan, een nieuwe studie beginnen, bij een sportclub gaan. Kortom: een eigen leven beginnen. |
Citaat:
|
Dankje :) Geloof me alle foto's etc zijn al een poosje weg. Een eigen leven naast hem heb ik zeker wel, veel vrienden, doe actief aan sport, ga graag uit, genoeg hobby's, daar ligt het geloof ik niet aan.
Ik zou hem best even niet willen zien, maar hij wil heel graag goed contact houden en misschien heb ik dit ook wel nodig om hem te vergeten en enkel als beste vriend te gaan zien. En aan de andere kant ben ik bang dat als we nu afstand nemen we elkaar uit het oog verliezen. Het voelt allemaal gewoon een beetje raar |
Citaat:
Dit is voor jou een keuzemoment, dat best wel verstrekkende gevolgen heeft: kies je voor langdurig lijdzaam en zuur toekijken hoe hij zich vermaakt, of kies je voor volledige vrijheid voor jezelf? Ergens ben je ervan overtuigd dat je hem nodig hebt. Dat is echt niet zo. Want je vermaakt je best wel als ik het zo lees? Maar door het contact te houden, laat je je telkens kwetsen. Bovendien, uit het oog verliezen, is dat echt zo erg? Ik heb zelf ook wel tijden zo gedacht, maar iemand die mij kwetst met haar gedrag kan gewoon snoeihard oprotten. Daar weegt een afgebroken jarenlange relatie gewoon niet tegen op. Daarnaast is dat wel zo eerlijk naar diegene toe en naar jezelf. |
Ja, wat DetonatorDc zegt: als je hem blijft zien kwets je jezelf telkens opnieuw.
Verder begrijp ik je heel erg goed. Daarom durf ik me nou ook niet aan iemand te binden. Ik heb iets soorts gelijks meegemaakt, maar dan in veel mindere mate als jij. Ik moet hem gewoon vergeten, maar ik denk dat dat bij mij alleen lukt als ik alles als het ware opsla als een geweldige herinnering en niet als een wens of verlangen. Kun je wel gewone vrienden met hem blijven? |
Euh, wat detonatordc zegt, maar dan net het omgekeerde.
Voor sommige is het misschien goed om bij een moeilijke situatie de zogenaamde oorzaak van het probleem maar onder de mat te vegen en te negeren. Uiteraard is dat dikke bullshit. Ondanks alle dingen die gebeurd zijn en die gebeuren, staat er zowat één ding wel nog vast: jullie zien elkaar best nog graag. Elkaar ontwijken zal dus nooit een goede oplossing zijn. Heeft gewoon tijd nodig. Na drie a vier jaar heb je een bepaalde routine en manier van omgaan met elkaar. Nu kunnen jullie nog steeds met elkaar omgaan, maar zal dat op een andere basis en een andere manier (moeten) gaan gebeuren. "langdurig lijdzaam en zuur toekijken" zoals detonator zegt is de situatie wel heel erg bij de haren sleuren. Het is inderdaad niet de bedoeling dat je laat opbranden en uitdoven wat jullie nog hadden (en niet meer wilden) maar vooral de bedoeling om op basis van wat jullie wel nog voor elkaar betekenen opnieuw met elkaar leren omgaan. Dat is niet zuur, dat hoeft niet pijnlijk te zijn. |
Citaat:
Ik denk dat een tijdelijke afstand wel degelijk een goed idee is. Dat wil niet zeggen dat je geen goede vrienden blijft, maar even voor jezelf alles op een rijtje zetten lijkt me verstandig, omdat alles nu zo hectisch is. Natuurlijk moet je niet voor altijd afstand nemen, dat is gewoon zonde en over het algemeen dom. |
Citaat:
Dat het niet pijnlijk is klopt niet, natuurlijk doet het pijn om m'n ex verder te zien gaan met zijn leven, het doet me afvragen of het dan echt zo gemakkelijk voor hem is om zich over mij heen te zetten. Maar hier valt ook vast wel aan te wennen. En elke keer dat ik hem naar andere meiden zie kijken, of met iemand zie zoenen, en vollop van het leven zie geniet doet het al een stukje minder pijn. Steeds meer komt dan het besef dat hij toch echt niet meer van mij is. Ik kan wel boos op hem zijn en het hem gaan verwijten, maar waarom zou ik, ieder heeft zijn eigen manier om iets te verwerken en hij is nu gewoon vrij om te doen en laten wat hij wil. Het is trouwens niet zo dat ik nu elke avond smiezend op mijn kamer zit, maar ik ben gewoon niet iemand die nu helemaal op gaat in het rondsletten, ik vermaak me liever met m'n vrienden en kijk wel hoe het loopt. |
Citaat:
|
Afstand nemen is het beste. Je hoeft niet geen contact met hem te hebben, maar je moet gewoon niet zien wat hij uitspookt. Dan neem je gewoon weer contact op als je weer wat beter in je vel zit.
Als je afstand neemt, krijg je de kans om je aan te passen. Als je zo lang zo hecht bent geweest kan ik goed begrijpen dat je op een bepaalde manier op de oude voet blijft doorgaan als je elkaar blijft zien. Laat het wegzakken! Als je naderhand niet meer normaal met elkaar kan omgaan, dan vind je dat nu jammer omdat je hem nu op een bepaalde manier ziet. Maar als het gebeurt dan is hij en/of jij veranderd en dan vind je het misschien minder erg en kan je je erbij neer leggen. Gun jezelf wat rust van hem en neem wat eigen leefruimte ;) |
Citaat:
Ik kan daar nu wat beter mee overweg omdat ik nou gewoon alles wil onthouden als een leuke herinnering en niet als een wens of verlangen. En natuurlijk zijn er ontzettend veel leuke dingen binnen een relatie, ik zou al die dingen ook zeker niet willen missen. Ik moet het alleen wel kunnen verwerken. Ik ben daar nou wat voorzichtiger mee. (Dat ik me dus niet te snel aan iemand bind.) |
Citaat:
maar eerst was ik ook echt boos op dr, wou dr kwetsen, maar nu is dat eigenlijk wel afgekoeld, ik sprak dr laatst, en het lukte me niet echt iets gemeens te zeggen, naja, toen hoorde ik wel van die nieuwe vriend, voelde me wel een beetje genaaid, ik bedoel, 2 weken is wel erg snel. maargoed, to delete or not to delete, that's the question :D |
ik was haar al vergeten na 3 dagen, en na een week ging ik al (?) met een ander meisje op stap, en in dat proces vergat ik mijn ex volledig, en ik zal haar ook nooit meer 'terug nemen'. nooit. koud? wellicht. maar ik was heel snel over haar heen. gewoon 3 dagen flink gejankt, alles wat van haar was weg gegooid (op een led zep poster na). ik heb zelfs een gitaar aan stukken gemept omdat ie nog me deed denken aan haar.
|
Het helpt wel erg om elkaar een tijdje niet te zien, hoor. Het is heel moeilijk om afstand te nemen als je nog zo in elkaars leven verweven zit. Bij mij ging het iig pas beter toen ik hem helemaal niet meer zag...
|
Ik heb alle posts niet gelezen, maar de eerste keer dat het uit ging met mijn ex, zat het eigenlijk precies hetzelfde als bij jullie, ook zijn manier van verwerken.
Ik (wij) wilden ook heel graag vrienden blijven, maar het deed me elke keer zo zeer om hem met een ander meisje te zien. Het gevoel te hebben dat hij al over mij heen is terwijl ik me nog in slaap huilde. Ik heb toen mijn gevoel aan de kant geschoven en alleen met mijn verstand gehandeld. Alle contact verbroken, we hadden dezelfde vrienden, maar nog probeerde ik hem niet tegen te komen. En dat heeft heel erg geholpen. Na 2 bijna 3 maanden helemaal geen contact, is deze weer langzaam opgebouwd tot een hele goede vriendschap Wat een tijd later weer een relatie werd, maar dat was duidelijk geen succes :o |
Bijna 2 jaar geleden was een meid uit Heemskerk verliefd op me. Ik ook op haar. Ze zag mij als kandidaat maar vanwege de lange afstand (ik woon in Spijkenisse), besloot ze toch maar iemand anders te nemen. Die relatie is nu afgelopen en inmiddels heeft ze weer iemand anders. Een tijd lang heb ik inderdaad nog leuk contact met d'r gehad als vrienden. Maar ja, ''we zullen vrienden blijven, ok?''. Ze mocht me nog steeds.
Laatst was ze jarig en stuurde ik haar een kaartje, zij deed dat ook voor mijn verjaardag. Maar niet van harte, want het contact is helemaal vervaagd. 9 van de 10 keer begin ik het gesprek op msn, ik heb d'r ook al lang niet meer gezien, etc. Inderdaad: eerst verliefd en wel of geen relatie beginnen maakt dan niet uit. Zodra het erom gaat ''gewoon vrienden'' te blijven, dan weet ik helaas gezien mijn ervaring hiermee genoeg. Dat gaat vervagen. Dus uit is uit, vergeet hem/haar inderdaad zo snel mogelijk. Het is hard, maar je houdt het niet tegen. Zoals Sting zingt in een van zijn beste songs: ''....on and on the rain will say how fragile we are, how fragile we are...'' |
|
Citaat:
|
Interessant topic. Ik heb niet veel toe te voegen. Bij mij werkte het contact verbreken inderdaad ook 't beste.
Ik denk dat als je regelmatig gekwetst wordt door je ex, dat ook de enige goede oplossing is. |
tja, het is gewoon kut te beseffen dat je in zekere mate vervangbaar bent. Je kunt het nuanceren door te denken: "hij was van mij, ik was van hem, dat kan niemand ons afnemen". maar nu is hij niet meer van je, en jij ook niet van hem. Zonde om je dat toch nog zo te laten claimen door herinneringen. Rouwen en dan tijd voor lol :)
|
Ik heb ook zo'n beetje hetzelfde meegemaakt als de TS. Ik was ook 2,5 jaar samen met mijn ex toen we het uitmaakten. We zagen elkaar nog graag, maar inmiddels meer op een vriendschappelijke manier. We waren niet echt verliefd meer en waren allebei wel benieuwd naar iets nieuws.
Hoewel ik toendertijd heel erg achter mijn beslissing stond om het uit te maken (en ik er overigens ook nooit spijt van hem gehad) viel het me toch zwaarder dan ik eerst had gedacht. Ik keek al een beetje uit naar een nieuw vrijgezellenleven, maar toen het uit was had ik daar plots geen behoefte meer aan. Wij hadden ook een gezamenlijk vriendengroepje en hij en die drie anderen waren(/zijn) mijn beste vrieden, dus het was eigenlijk onvermijdelijk dat we samen dingen deden. Ik vond het toendertijd wel fijn om hem te zien, omdat ik wist dat ik nog wel iets voor hem betekende en we toch iets speciaals hadden gedeeld. Toch interesseerden andere jongens me niet meer en wou ik eigenlijk in alle rust me over hem heen zetten en een beetje tot mezelf komen. Dat ging allemaal goed tot hij opeens een nieuwe vriendin kreeg. Ik was super blij voor hem, maar toch deed het zoveel pijn om hem met een ander meisje te zien. Het ergste was eigenlijk dat, aangezien mijn ex de enige met een auto was, dat meisje min of meer mijn plaats innam (in de vriendengroep). Altijd als zij ergens heengingen met z'n vijven was er namelijk geen plaats meer voor mij in de auto. Gelukkig voor mij was ik toen net begonnen aan een studie en ben ik dat jaar op kot/kamers gegaan. Ik heb in die periode een hele goede vriendengroep opgebouwd en bouwde hier een leven op waarvan ik vond dat hij er niks mee te maken had. In de week ging ik met die mensen uit en amuseerde ik me rot, en in het weekend deed ik rustig wat met m'n ouders. Na een tijdje hadden die vrienden gelukkig ook wel door hoe ik me bij de nieuwe situatie voelde en hebben we er eens lang over gepraat. We gaan nu meestal met de fiets weg ;) Mijn ex voelde zich ook schuldig en rijdt nu vaak 2 keer op en neer als we ergens met de auto heenmoeten. Inmiddels is hij weer 1 van m'n beste vrienden en ben ik ook z'n vriendin enorm beginnen apprecieren. Ik heb het idee dat zij eigenlijk veel beter bij hem past dan ik deed en dat ik, ookal ben ik zijn vriendin niet meer, nog altijd wel een enorm goede plaats inneem als goede vriendin. Maar ik heb die afstand echt wel nodig gehad. Al was het maar om zelf het gevoel te krijgen dat ik hem niet nodig had en dat ik zonder problemen nieuwe vrienden kon maken. Als die vrienden van thuis nu geen tijd hebben, heb ik een groep andere mensen om te bellen. Jij en je vriend betekenen ongetwijfeld nog heel veel voor elkaar, maar ik kan me zo goed voorstellen dat het ongelooflijk veel pijn doet om hem met anderen te zien. Voor mij hielp het om hem tijdelijk wat te ontwijken, uiteindelijk groeien jullie wel weer naar elkaar als jullie allebei gewend zijn aan de nieuwe situatie. |
Ik heb ooit een vriend gehad die vrij dramatisch deed toen het uit was. Kreeg e-mailtjes in de trant van "Het duurde even voor ik het door had, maar toen sloeg het ook in als een bom en heb ik de hele nacht liggen huilen". Tja.. daar voel je je wel wat lullig bij. Aangezien we redelijk ver van elkaar af woonden en internet en telefoon de beste communicatiemiddelen waren, was het niet zo moeilijk hem te ontlopen. Ik heb hem maanden niet gesproken en toen...tja, toen was het ineens ook goed. We zijn elkaar weer gaan aanspreken, en echt na jaren hebben we elkaar weer gezien. (tussendoor nog één keer op een feestje, maar dat was geen succes. Het zat blijkbaar nog enigszins diep toen bij hem, ook al was dat alweer een jaar later). Tegenwoordig is het gewoon weer een hele goede vriend die ik wekelijks dan wel dagelijks spreek op msn en één keer in de zoveel tijd spreken we af. Straks studeren we in dezelfde stad en er is zelfs een kans dat we in hetzelfde studentengebouw terecht komen ongeveer rond dezelfde tijd (wachtlijst voor hetzelfde gebouw is precies evenlang). We hebben beide onze weg moeten vinden, maar nu is het ook echt weer goed om elkaar te zien.
Mijn advies: Geef het tijd, neem afstand. Weken, maanden, jaren.. precies zolang je nodig hebt. Op die manier gaat het beeld van jullie als een stel uit je hoofd, en komt er ruimte voor een eventuele vriendschap. :) |
Citaat:
http://www.zeilgalerie.com/img/shops/lush_pic.jpg |
Het helpt écht. Ik vond het de eerste week afschuwelijk, en als hij niet op vakantie was geweest, had ik het misschien niet vol kunnen houden en zou ik hem alsnog opgezocht hebben. Maar het kon niet, en de week daarna ging het beter, en de week daarna ging het nog beter, en hoewel ik niet opgehouden ben met van hem te houden, ben ik er wel aan gewend geraakt om hem niet meer in mijn leven te hebben. En als je op dat punt bent, heb je het ergste gehad. Dan kun je weer gewoon gelukkig zijn.
|
Citaat:
|
Citaat:
En het is erg bevrijdend om een eigen leven weer op te bouwen en alleen maar met jezelf rekening te hoeven houden. Dat is zo ongeveer het enige leuke/goede/verademingende aan relaties die verbroken worden; opeens dat enorme vrije, de toekomst die helemaal weer open ligt. Je kunt álles doen, nu. |
Ok, niet alles doorgelezen maar wil toch even mijn verhaal doen, misschien dat je daar wat aan hebt!
Ik heb niet zo'n lange relatie gehad met mijn ex maar toch viel het me heel zwaar toen hij het uitmaakte, omdat het zo onverwachts was. Ik moest toen ook over hem heen komen en dat is idd, zoals iedereen hier zegt, gebeurd doordat ik hem niet meer sprak of zag. Dit is een aantal maanden zo doorgegaan totdat ik hem plots weer een keer zag lopen. Ik merkte dat ik hem nog graag zag, maar nu als vriend en niet als geliefde. We gaan nu super goed met elkaar om als vrienden, maar dat had ik niet gekund als we die eerste maanden ook nog gewoon contact hadden gehad. De gouden tip is dus denk ik : Even het contact verbreken en pas als je er aan toe bent (Écht over hem heen bent) proberen vrienden te zijn! |
Citaat:
|
Citaat:
tja, gelukkig ben ik wel heel blij met de vakantietochtjes en dingetjes die ik gedaan heb met mijn ex |
Citaat:
bij niet, voor zover dat dat kan. ik heb niet echt een wrok naar mijn ex |
Citaat:
Daarbij - mocht hij wel van gedachten veranderen, dan heb jij goed kunnen bedenken of je hem uberhaupt nog terug wil. En als je dat wel wil, sta je een stuk steviger in je schoenen dan als je de hele tijd als een hondje hebt zitten wachten, en weet je bovendien dat het (ook) duidelijk van zijn kant komt. |
Citaat:
|
Citaat:
Ik erger me er nog steeds aan dat hij niet door dat diepe dal is geweest en hij me verdomme nog terug heeft gekregen ook, zonder echt moeite te hebben hoeven doen, zonder zich echt heel ellendig te voelen :P |
Citaat:
de relatie is stopgezet geweest door overmacht, door externe factoren, ik hield nog van hem, hij nog van mij. Ik had hem gezegd van 'morgen bel ik je, ik probeer nog 1 keer...' het lukte niet, en ik kon hem niet bellen om het te zeggen. Via een vriend bezorgde ik hem een kaartje. Aan de voorkant schreef ik een quote die ik uit een boek had gehaald die hij me geschonken had, hoe het precies was weet ik niet meer maar het kwam erop neer dat het me niet uitmaakt of ik met hem was of niet, als hij maar gelukkig was... en dan op de achterkant in het kort dat hij gelijk heeft, dat het nooit zal lukken, dat ze het niet toestaan, en dat ik hoop dat een dag we vrienden kunnen zijn, dat ik kan weten hoe het gaat met hem in het leven! Nu en dan hoor ik via via nog wat van hem Bijvoorbeeld deed hij me de groetjes en zei van 'ik ben je nog niet vergeten' of dan hoor ik dat het hem goed gaat op profesioneel en sportief gebied, en ik ben oprecht gelukkig voor hem. Een deeltje houdt nog van hem, maar ik heb het aanvaard... |
iemand vergete waar je van hebt gehouden en je volledig aan hebt gegeven is nooit gemakkelijk !!! ik heb alle contact met mijn ex verbroken hoe moeilijk het ook was ... geen sms,geen msn, niets meer !!! en als ik hem nu zie weet ik dat het me is gelukt en dat ik over hem ben :D
|
Citaat:
Maar het is zwaar kut, ja. |
heb al een tijde zitten mee lezen, heb eigenlijk hetzelfde als jullie.
Het doet even veel zeer, en er zijn dagen dat je gewoon in je bed wil blijven liggen en janken. Ik heb het eigenlijk zo vreselijk moeilijk met het geloven wat hij zegt... niet om verwaand te klinken ofzo maar ergens ken ik hem goed na al die jaren en ik weet dat hij me tot voor kort nog echt graag zag, en als ik nu met hem praat ik weet niet, kan het gewoon niet echt geloven dat het zo is. Ik blijf ergens maar hoop koesteren want natuurlijk ook pijn doet maar krijg dat echt maar niet weg :s ik weet het is maar misschien een mini mini kans maar toch hoop ik er zo op dat hij zal veranderen van mening. Hebben jullie dit ook? of kunnen jullie toch de hoop laten varen? |
het is nu iets van 2weken uit en we hadden twee jaar en half zo ongeveer...
Zou de hoop waarschijnlijk ook moeten opbergen, maar ik blijf me van alles wijs maken denk ik. We doen nu vriendschappelijk tegen over elkaar (ook al heb ik het daar moeilijk mee) maar ik heb ergens liever dat of helemaal niks meer maja die hoop blijft ook natuurlijk... |
soms doet hij ook afstandelijk en kil... zegt hij dingen die kwetsen
maar ( en waarschijnlijk heb ik gewoon een ziekelijke gedachtengang maar kom) dan denk ik soms dat hij me daar mee wil testen ofzo om te zien hoe lang ik er blijf voor hem :s |
ja versta het bij mij is het kleinste dingetje ook vaak de aanleiding dat ik er weer helemaal onder zit...
kweet contact verbreken is waarschijnlijk de beste oplossing, maar dan geef ik het net op, zo voel ik het, en dat is het laatste wat ik wil, ik wil hem ergens echt kunne overtuigen dat ik hem vreselijk graag zie, en dat dit niet de juiste beslissing was. Niet dat ik hem nu constant lastig val maar door gewoon ja er te blijven zijn. Vrees gewoon als ik contact verbreek het zeker nooit meer goed komt |
mja misschien later zei hij dat hij het nog eens een kans wil geven maar niet nu...
Ik kruip anders nooit niet voor een jongen ofzo hoor, maar deze keer is het echt anders:s Hij heeft het uitgemaakt na dat hij een weekendje zwaar is uit gegaan, er was daar iemand die zijn hoofd heeft zitten zot maken. Later heb ik pas vernomen dat hij er mee gezoent heeft ( ok hij was heel zat enzo hij wilt er niks mee zegt hij...) Moest het iemand anders zijn zou ik hem zooo rap buiten smijten. Maar bij hem gaat het niet, hoop ik ergens dat hij gewoon weer gaat inzien wat wij al zo lang hadden |
mja je hebt wel gelijk...
Indd we hadden een hele leuke tijd tesamen. En ergens heb ik me altijd zo veilig gevoeld bij hem ik wist dat hij me graag zag. De laatste tijd liet hij het juist extra eigenlijk merken, was hij nog veel liever dan anders, daarom dat ik het nu ook zo moeilijk heb waarschijnlijk met te geloven dat het allemaal opeens over is |
indd heel veel pijn...
En ook misschien is bij hem dat gevoel van graag zien verminderd ofzo, maar bij mij is dat nog steeds niet over en dat komt misschien wel met de tijd maar ommetussen is het zo moeilijk om verder te gaan |
ok thnx jij ook nog veel sterkte en hopelijk voele we ons morgen weer stukje beter é
|
Pff, ik raak haast down van dit topic alleen. Denken jullie dat dit goed is? Het is nu vier maanden uit tussen mij en mijn ex, en ik heb het er echt heel moeilijk mee, maar ik ga niet iedere seconde in een topic lopen posten. Zo trek je elkaar alleen maar verder de diepte in. Je moet jezelf niet zielig vinden, maar bijeen rapen, koppie op en ga leuke dingen doen, in plaats van je rotgevoelens hier steeds te blijven posten. Begrijp me niet verkeerd, ik vind niet dat jullie je aanstellen of iets dergelijks. Ik begrijp de gevoelens echt heel goed, ik heb ze zelf nog dagelijks en ik heb ze nog veel meer gehad. Het heeft alleen geen zin elkaar op deze manier te steunen, denk ik. Al dat gepraat is zo down. Probeer jezelf in de positieve richting te duwen!
Ooit komt er een tijd dat het beter gaat, ook al is dat niet nu en misschien niet binnenkort. Maar het is een illusie dat je niet zonder iemand kunt! |
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
Allemaal veel sterkte! |
Ok, ik zit dus eigenlijk aan de andere kant van het verhaal. Heb het zelf 2,5 week geleden uitgemaakt.
Maar hebben toen afgesproken om ff 2 weken geen contact te hebben. Vooral voor hem. Vanaf wanneer hadden jullie weer contact? Want wil hem zo min mogelijk pijn doen. En hoe verliep dat contact en vanaf wanneer raden jullie ongeveer weer aan? Hadden ruim 2 jaar. |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 16:54. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.