Het grote zwangerschaps- en babytopic #10
 

Voor al uw zwangerschappen en babies, duh ;)

:D

http://www.standaard.be/artikel/deta...MF20100120_064
heb even overwogen dit artikel naar m'n baas te e-mailen (a) :D

Nou-hou grl :(

Oh haha ik schrok ook even! :D

:D Die Zweedse jongen kwam toch pas over een week ofzo? :o

Maar ik heb de discussie in het vorige topic gevolgd en vond het eigenlijk wel interessant, dus ook nog even een bijdrage van mij :).

Ik snap niet zo goed dat iedereen zo moeilijk doet over die leeftijd, maar dat komt misschien door mijn eigen ervaringen. Mijn moeder was 33 toen ze mij kreeg en 35 bij m'n zusje (m'n vader 35 en 37). Dat kwam ook doordat ze elkaar pas vrij laat hebben ontmoet, maar toch. Ik heb het nooit als een nadeel gezien dat mijn ouders wat ouder zijn, heb juist het gevoel dat ze daardoor meer levenservaring hebben en goed weten wat er allemaal te koop is in de wereld. Anderzijds vind ik het voor mezelf nu wel lastig, ik wil niet dat mijn kinderen een hele oude opa en oma hebben... en het betekent voor mij natuurlijk ook dat er een grotere kans is dat ze overlijden als ik nog wat jonger ben.

Voor mezelf wilde ik vroeger ook altijd pas kinderen als ik rond de 30-31 was, maar sinds ik met het huidige vriendje ben, is dat wel veranderd. Hij wil zelf ("later") ook graag kinderen en sinds ik dat weet is het toch wel steeds aantrekkelijker gaan lijken :p. Het duurt sowieso nog 2,5 jaar voordat ik ben afgestudeerd en vriendje is 2 jaar jonger. Zo rond m'n 27e-28e lijkt me wel een mooie leeftijd :). Als alles (baan, geld, genoeg ruimte enzo) in orde is en ik (en vriendje) er psychisch helemaal aan toe ben dan.

Maar volgens mij heeft wat dat betreft wel iedereen dezelfde ideeen: aan de voorwaarden moet wel voldaan worden. Wat een verstandig forum hebben we toch *O*.

*grinnik* Nee, om zwanger te worden heb je seks (of op z'n minst sperma) nodig.. en daar is enig gebrek aan op dit moment :p Maar wel fijn dat jullie het geloofden :o :D

En Indigo, ik ga over anderhalve week naar hem toe, dus close enough. ;)

ik denk eerder aan een kat dan aan een baby.

Het is wel heel grappig hoe jullie allemaal nadenken over wanneer jullie je baby plannen :D
Ik heb dat gevoel absoluut niet. Nog geen kinderkriebels of tikkende klok. Heb gewoon het idee van 'ik zie wel', eerst maar eens genieten van het leven zonder krijsbaby :o

Ik denk dat het ook wel uitmaakt of je een serieuze relatie hebt of niet. Als je klok nog niet heel hard tikt en je bent vrijgezel, kan ik me voorstellen dat je er niet mee bezig bent, terwijl het in een relatie wel iets is waar je het over hebt denk ik en dan denk je er automatisch dus ook over na :)

dûh, hoe kan je nu plannen wanneer je zo ongeveer aan de luiers wil als je geen partner hebt :D

Hetzelfde hier. Ik ben er in ieder geval zeker van dat het niet in de komende 3 jaar zal gebeuren en aangezien ik ook nog niet warm loop bij het idee van krijsbaby's, heb ik ook meer een 'ik zie wel' achtige kijk erop; heb op het moment nou niet het idee dat ik per se ooit kinderen wil...

Zolang je nog denkt in termen van krijsbaby's, is het wel duidelijk dat je er nog geen zin in hebt ;)

Zat er gisteren ook weer een bij de kapper die niet geknipt wilde worden. Wat een herrie :(

En ik heb niets tegen kinderen, ik vind kinderen leuk en fijn en ik werk zelfs met kinderen. Maar die krijsleeftijd mogen ze snel overslaan. Geef mij maar 4+ ;)

Lastige bevalling wordt dat hoor ;)

+1

heb echt geen kriebels, ik ik heb kennelijk een digitale klok, want er tikt niks. Ik word niet week van baby's/kinderen. Neu, voorlopig zit ik er niet op te wachten

Genoeg kindjes die niet of nauwelijks krijsen hoor ;)

Precies. Soms denk ik wel eens 'oh wat een schattig kindje' om dan even later weer een moeder haar krijsende kind door de supermarkt te zien slepen en dan denk ik 'laat maar'...

Daarnaast komen op mijn werk (een lunchroom) heel vaak ouders met kleine kinderen binnen, en dan wordt zo'n kind door zijn moeder gevoerd om een seconde later weer al het eten uit z'n mond te vissen en over de tafel te smeren en op de vloer te gooien. Wat op zich niet zo erg is, want ik zal het zelf als kind zijnde ook 100x gedaan hebben, maar ik vind het altijd zo raar dat ouders dan niet even om een doekje vragen om het op te vegen/ruimen ofzo, maar gewoon weglopen.... Dus niet zozeer iets tegen die kinderen, meer tegen sommmige ouders.

Kinderen die door de supermarkt gesleept worden zijn ook echt de gevolgen van de opvoeding van die ouders. De kinderen die ik ken, zijn stuk voor stuk veel braver en zullen bv. ook echt geen eten over de tafel smeren. Zoiets kan je als ouder echt wel voorkomen.

Als ik op zaterdagochtend in de supermarkt ben is daar altijd een man met zijn (schoon)moeder en dochter van een jaar of vier aan het boodschappen doen. Die man past op het karretje, de (schoon)moeder loopt door de supermarkt om de boodschappen bij elkaar te zoeken en dat kind loopt op eigen houtje de hele supermarkt door en roept elke drie seconden 'oma!' en dan die oma 'Ik ben hier lieverd!' en dan dat kind weer 'oma!' en die oma 'ja lieverd deze kant op!' en intussen loopt de oma gewoon door, vindt dat kind haar nooit en staat die vader maar naast dat karretje niets te doen :confused:

Maargoed, de meeste mensen die boodschappen doen met een jong kind, zetten dat kind gewoon in het karretje en praten er gezellig mee en het kind heeft niets te zeggen over de boodschappen behalve als er moet worden gekozen tussen twee soorten snoepjes.

En als een kind iets ouder is kan je altijd nog afleiden door ze opdrachten te geven om bepaalde dingen te pakken, dan krijgen ze de kans niet vervelend te gaan doen :D

Precies. Kinderen kunnen altijd wel even gaan 'zeuren', maar als je als ouders daar gewoon consequent nee tegen zegt dan is het ook niet meer dan "'mag ik ** hebben?" -nee "ja maar" -wat zei ik nou? "nee" -precies.

Dat is natuurlijk maar gedeeltelijk waar. Sommige kinderen zijn gewoon heel erg vervelend en druk.

Maar laatst had ik zo'n medelijden met zo'n vrouw in de supermarkt, ze was met haar kind en haar moeder en ze had echt zoiets van: ik ga goed consequent zijn en mijn kind mag geen kerstsnoep en ondertussen zat die oma alles te bederven door continu aan dat kind te vragen: wil je chips, wil je chocolade? :D

Daar ben ik het eigenlijk niet mee eens. Tenzij een kind echt een afwijking heeft kun je alle kinderen aanleren dat ze zich moeten gedragen in openbare ruimtes en dat er aan slecht gedrag consequenties hangen.

Kinderen met bv. ADHD kun je dat ook aanleren, die zul je er alleen vaker aan moeten herinneren.

eensch! en zelfs dan - cfr opmerking Sarah

wij krijgen later bravekes, heel zeker van (a) *O*

Nou, ik spreek jullie nog wel met al die goede voornemens, als je kind wat druk is uitgevallen en een vervelende dag heeft en krijsend op de vloer gaat liggen omdat hij die koekjes niet mag hebben :P Natuurlijk kun je kinderen aanleren dat ze zich moeten gedragen en dergelijke, maar het lijkt me realistisch om te beseffen dat dat niet altijd even vlekkeloos zal verlopen en dat je kind ook een keer een rothumeur kan hebben en jij ook waardoor je geen zin hebt in gedoe en juist gedoe krijgt. Als je een keer een krijsend kind in de supermarkt zit, hoeft het ook niet per se zo te zijn dat dat kind altijd zo vervelend is, hè ;)

Of misschien word ik gewoon een hele slechte moeder :(

Tuurlijk zal 't ook wel eens misgaan, maar er zit nog behoorlijk wat tussen heel braaf zijn en op de grond gaan liggen krijsen ;)
Kindjes die ik ken zijn ook wel eens vervelend, maar als dat meteen wordt aangepakt (dus ruim voor ze op de grond liggen te krijsen ;) ) is er niets aan de hand.

De kinderen die ik ken, krijsen elke dag de hele boel bij elkaar, maar ik zou ook niet direct durven beweren dat zij een erg goede opvoeding krijgen. Maar dat vind ik dan wel sneu, want ze proberen het heus wel en die kinderen zijn uit zichzelf ook wel knap vervelend, wat het extra lastig maakt. Het lijkt me echt hartstikke moeilijk om een kind goed op te voeden, zeker als het druk is. Het is denk ik maar goed dat ik nog een paar jaar moet wachten. Maar als het een paar genen van mij (of vriendin) meekrijgt, dan wordt het ook een braveke hoor ;)

Kinderen tasten hun grenzen af.
wat er dus op neerkomt dat iedere moeder zo ongeveer wel minimaal 1x moet dealen met zo'n krijsmonster op de vloer van de supermarkt/speelgoedwinkel/dierentuin/thuis...
Dat zijn fases en het ligt inderdaad aan de ouder hoever zoiets verder 'ziekt'. Zodra n kind doorheeft dat er geen aandacht aan besteed wordt, of dat ie merkt dat hij er niks mee bereikt wat het oorspronkelijke plan was, dan is het kind ook slim genoeg om dat niet meer te proberen of met nieuwe tactieken te komen. En dat process gaat soms sneller als kind in kwestie tot de orde geroepen wordt, maar dat is ook weer niet altijd zo want soms willen ze gewoon aandacht ipv snoepjes en dan is negatieve aandacht ook aandacht.
Anyhoo, er is niet echt een zwart wit lijn tussen te trekken. Kinderen zijn mensen, mensen hebben verschillende karakters. En het is zeker ook een feit dat niet iedere ouder er evengoed mee om kan gaan...Het is aftasten van twee kanten. Enfin, met n beetje geluk is dat soort onzin na 5 jaar wel grotendeels van de baan (en nog veel eerder ook als je er n beetje handigheid mee hebt...) :p

Ik ken echt niemand van wie hun kind op de grond is gaan krijsen. Dat is echt iets wat ik de laatste jaren in de supermarkt zie. Dat zag ik vroeger nooit, heb ik nooit gedaan en al mij vriendjes en vriendinnetjes ook niet. Ik denk echt dat het heel erg van de opvoeding afhangt. Als je altijd hebt meegekregen dat nee nee is dan zul je ook niet gaan krijsen want je weet dat dat niet uitmaakt. Ik wist/dacht bijvoorbeeld dat als ik zou gaan krijsen mijn mammie dat andere wat ik wel had gekregen ook weer terug in de schappen zou leggen. Ik vroeg sowieso nooit om iets in de supermarkt. We haalden wat er op het lijstje stond.

Maar het verschilt denk ik inderdaad van persoon tot persoon.

Idd, ik vond het ook heel raar om om iets te zeuren in de supermarkt, want zo werkte het gewoon niet bij mijn ouders. Ik mocht of in dat zitje in het karretje zitten of meehelpen dingen te pakken, en zo af en toe mocht ik bijvoorbeeld de koekjes uitkiezen of het toetje.
Toen ik een keer met een vriendinnetje meeging, ging zij juist wel enorm jengelen en doen omdat ze per se dinosaurus chips wilde hebben. Ze ging dus wel op de grond zitten en huilen en huilen tot ze het kreeg... en ze kreeg het dus ook echt. Ik vond dat echt bizar en bedacht me nog dat ik nooit chips meer wilde als het zo moest :D

Ik geloof dat ik alleen ging jengelen als mijn moeder met de vijfde persoon die dag maar weer eens een gesprekje aanknoopte over het weer en dat soort dingen:o

<3 :D
kijk zo eentje wil ik dus :cool: :D

:D Leuk.

Natuurlijk hebben kinderen zo hun fases, en natuurlijk proberen ze dingen uit. Als dat in de supermarkt gebeurt is dat pech hebben, maar het getuigt niet direct van slecht ouderschap. Een kind van drie kan dat één of twee keer doen en als alles goed verloopt (en de ouder niet toegeeft) is het dan over. Als een kind van vijf dat nog doet ben je als ouder denk ik wel degelijk verkeerd bezig.
Ik heb ooit eens een vrouw met haar dochter aan de kassa gehad (bij een ako), toen dat meisje bleef zeuren om iets merkte moeder op dat er in de winkel vast hoeken te vinden waren. Ze hield meteen op. Kijk, zo mogen we het hebben :cool:

Ik heb ook nooit liggen krijsen en wij zeurden ook niet echt, waren meestal tamelijk braaf geloof ik, maar mijn moeder zegt toch dat ze zich wel eens kapotgeschaamd heeft in de supermarkt - je weet wel, wij kinderen moe, zij moe, wij zeuren, zij valt uit, wij janken, dat idee. Kun je nog zo goed opvoeden, iedereen heeft z'n dag wel eens niet, en dat gebeurt ook wel eens in de supermarkt. En je eigen kinderen gaan gegarandeerd met enige regelmaat het bloed onder je nagels vandaan halen, hoe goed je ze ook opvoedt. Beetje naief om te doen alsof dat niet zo zou zijn :o

Precies en juist omdat ze je eigen kinderen zijn. Andere kinderen staan emotioneel lang niet zo dichtbij (als het goed is).

Jinthe krijst (nog) niet in de supermarkt omdat ze Nijntjekoekjes wil, ben ik nu een goede ouder? :p

En serieus: Ik hoop dat ik vol kan houden dat 'nee' ook 'nee' is, want anders is het hek van de dam. Maar ik geloof niet dat ik vreselijk moeilijk ben/ga worden...als ze prinsessen- of Dorakoekjes of weet ik het wat wil ipv gewone dan vind ik dat bv. prima (haar vader wellicht niet, maar dat zien we tegen die tijd wel - ook dit is natuurlijk iets waar je het wel over eens moet zijn). Maar we gaan niet en koekjes en snoepjes en chips en chocola en en en kopen, het is dan gewoon één ding of hoeveel we dan ook nodig hebben (en dat beslissen haar vader en ik dus, niet zij zelf ;)). Maar dan vind ik het dus wel prima dat zij dan uitkiest wat ze wil. Zo werkte het bij mij thuis vroeger ook (min of meer): mijn vader deed één keer in de week de boodschappen en dan werden er voor het weekend twee zakken chips en twee flessen frisdrank en voor de hele week twee zakjes snoep gehaald, wij (mijn zusjes en ik) mochten dan uitkiezen wat die dingen waren. We wisten ook 'dat was het', dus we konden verder zeuren wat we wilden, maar dan hadden we pech. Later werd mijn vader trouwens wel makkelijker en inmiddels is ie echt super makkelijk en gaat zowat alles de kar in wat hij of mijn zusje (andere zusje en ik wonen niet meer thuis) lekker vindt.

Ik ben trouwens ook wel zo van 'Wil jij op de grond van de supermarkt gaan liggen krijgen? Prima, maar ik loop door.'. In de zin van dat ik door zal lopen in dat pad en misschien net om een hoekje zal gaan staan, maar wel zo dat ik haar nog goed kan zien. Maar ik denk dat als je de aandacht hebt voor je kind, dat het dan meestal (maar vast niet altijd) goed zal gaan. Ik hoop tenminste dat het werkt om haar opdrachtjes te geven, zoals bv. 'zoek jij de appels?', 'wil jij de yoghurt even pakken?', 'zoek jij eens lekkere koekjes uit'. Dan zijn ze bezig en vaak werkt dat best goed.

Ik heb zelf een stiefzoon van 6. Toen ik hem leerde kennen was het een ontzettend netjes jongetje. Helaas doen zijn ouders het apart een stuk minder dan samen. Zijn moeder koopt constant cadeautjes voor hem zonder reden, waardoor hij nu elke keer als we boodschappen doen naar de speelgoed winkel wil (wat zijn vader dan ook weer vaak toelaat) en vervolgens alles bij langsgaat wat hij zooo graag wil hebben). Zijn vader is zo inconsequent als maar kan. Hij hoeft in het weekend nooit te douchen, hooguit eens per dag zijn tanden te poetsen, nooit zijn rotzooi op te ruimen, nooit buiten te spelen en eet meer snoep dan gezonde dingen. Hij vraagt dus ook de hele dag door om wat lekkers. Ik krijg daar dan ontzettend de kriebels van, want mijn moeder was in haar opvoeding wel ontzettend consequent. Mijn moeder kwam laatst ook nog met een artikel aanzetten over consequentie bij opvoeding. Kwam er op neer dat je je kind zelfverzekerd leert zijn door consequent te zijn, omdat je kind dan weet waar grenzen liggen en niet maar wat in het duister tast.

Ik wilde een keer een kindersurprise, maar dat mocht niet. Toen zei ik dat ik ging hyperventileren totdat ik flauw ging vallen. Mijn ouders hebben me gewoon laten zitten en zijn doorgelopen. Bah.

haha ik zou dan ook zoiets hebben van 'nou succes' doei

het ergste vind ik ouders die alles gaan 'overleggen' met hun 5-jarige. Komop zeg. UItleg kun je krijgen en verder heb je maar gewoon te luisteren

true, wij hebben een kameraad met een dochter van die leeftijd, en zijn ex (de moeder van die kleine meid) is echt extreem 'overleggend'. hij iets minder, maar nog altijd wel, en zijn nieuwe vriendin heeft echt krak dezelfde mening als jij: "uitleg geven ok, maar ik beslis en jij luistert" - klikt niet altijd even goed!
maar ik ben het er dus ook mee eens, met jou! en de nieuwe vriendin!

Agree!
Kinderen hebben niet voor niks ouders...Je kind belasten met overmatig en nutteloze keuzemomenten...pff, worden ze alleen maar verward of onzeker van :p Laat die kindjes gewoon spelen alsjeblieft :D

Ik hoor jullie nog wel eens als je een peuter van (bijna) 2 hebt:p. Hier heeft mijn zoontje dus al wel in de supermarkt op de grond gelegen, en ook thuis doet hij dat regelmatig. Je kan nog zo consequent zijn, maar in een bepaalde fase kunnen kinderen gewoon heel erg lastig zijn. Wat wel zeker helpt is hem betrekken bij het boodschappen doen. We nemen dus (als ze er zijn) een klein wagentje en geven alles aan wat we nodig hebben. Hij doet het dan in de wagen. Maar soms wil hij niet meewerken en dan is het brullen. Tja, het is maar zo... Nee is nee. En hier thuis ligt ie ook regelmatig op de grond te brullen omdat hij niet zomaar een koekje mag, of wat anders. We houden het er maar op dat dit een fase is;)

(ben trouwens wel benieuwd hoe het straks - binnen 2 weken - zal gaan met zijn broertje of zusje erbij... Wordt toch even anders)

Precies engeltje, dat bedoelde ik. En volgens mij ben jij een hartstikke goede moeder (ook al heb ik je nog nooit met kind gezien) :) Veel succes, hoor, met alles, het zal wel wennen voor hem worden!

Ik ben er wel voor om je kind keuzes te geven, maar wel keuzes die passen bij zijn/haar leeftijd en natuurlijk niet altijd en overal.

Dat vind ik ook, Leonoor. Met twee jaar is dat nog best lastig, maar ook hier zijn al een paar keuzes die gemaakt mogen worden. De belangrijkste is momenteel het potje of meteen een luier aan;). Meestal is het eerst op het potje en dan heel veel boeken lezen... Ik weet dus al waar ik hem kan vinden later als ik hem kwijt ben (verdiept in een boek op de wc:D)

Nou vogelvrij, je hebt binnen afzienbare tijd wel de kans om hem te zien denk ik:). Het zal inderdaad wel wennen worden. Ik hoop dit weekend nog even door te komen met dikke buik, zodat hij zondag zijn verjaardag helemaal voor zichzelf heeft, maar je weet het natuurlijk nooit.

Al deze verhalen doen me denken aan vroeger. Ik was een keer met mijn vader en broertje in de stad en het was warm en ik was zwaar verontwaardigd dat ik geen ijsje mocht. Ik had zelfs de actieslogan "ik eis ijs" bedacht. Volgens mij was ik een jaar of 5 enmijn broertje 3. Hij nam het natuurlijk meteen van me over, waardoor mijn vader met twee schreeuwende kinderen achter zich aanliep. Hij heeft niet toegegeven. Hierna heb ik het ook nooit weer geprobeerd.

Bij krijsende kinderen in de supermarkt, denk ik altijd aan deze:
:D

En dan schijnt er een te zijn van een moeder die zelf op de grond gaat liggen krijsen voor het kind dat kan doen <3 Maar daar weet ik geen filmpje van, als iemand dat heeft?

Ik heb 't m'n moeder nog gevraagd of wij ooit lastig waren geweest in een winkel/supermarkt. Ze zei dat ze altijd een opdrachtje had toen ik een kleuter was, ik moest dus bv. goed opletten of we wel een bepaald artikel meenamen, en meestal was ik dan enorm bezig met om me heen kijken en dat artikel zoeken, dat ik helemaal niet bezig was met snoep of andere lastige zeur zaken. 't Is wel eens gebeurd dat mijn zus of ik echt in een pestbui waren (want moe ofzo) en dan probeerde ze ons in een karretje te zetten, en meestal werkte dat wel. Als dat ook niet werkte en we echt lastig waren, dan liet ze haar karretje gewoon staan en liep ze richting de uitgang, maar na een aantal demonstratieve passen van haar kant, waren wij meestal al om ;) (Want beter een toetje en geen snoep dan helemaal niets ;) )
In de speelgoedwinkel waren we wel vaker lastig, maar dan is het ook moeilijk kinderen af te leiden. Mijn moeder zei dan meestal heel duidelijk:'Nou, ik ga hoor, daaag!!' en dan ging ze meestal ergens om een hoekje staan wachten tot we ook kwamen of dachten dat ze echt weg was. Volgens haar was dat na een paar keer ook wel duidelijk en luisterden we gewoon. (Ik weet nog dat ik een keer heb gedroomd dat ik een hele gave transformer (eentje die van auto naar robot naar vanalles kon veranderen :D ) in de speelgoedwinkel zag en dat ik helemaal de wereld om me heen vergat; toen ik opkeek was m'n moeder weg, en buiten was ze ook nergens te vinden. Die droom heeft indruk gemaakt, want ik besloot daarna om altijd m'n moeder in het oog te houden :D )

Overigens ging ik als 2 jarige gewoon halen wat ik wilde; ik heb een keer met een vriendinnetje een liter roomijs gestolen in de supermarkt :D Die was toen nog bij mijn ouders om de hoek, we mochten er eigenlijk niet komen, maar we hoefden er geen straat voor over te steken. We pakten gewoon zo'n bak (met je buik op die rand van die vriezer hangen (y) ) en liepen langs de kassa (geen benul van het feit dat je moest betalen) en thuis pakten we een lepel en gingen we aan tafel zitten samen :D (n)