Controle over je gewicht
Ik weet niet of dit iets met anorexxia te maken heeft, maar misschien kunnen jullie mij hier iets over vertellen.
Ik ben een meisje van 16 jaar, 1,77 lang en ik weeg 56 kilo. Het is niet dat ik mezelf te dik vind, maar ik vind het geweldig om controle over mijn gewicht te hebben. Hoeveel ik af kan vallen als ik de hele dag niks eet. meestal sta ik 4 keer per dag op de weegschaal en als ik dan iest aan ben gekomen, neem ik me voor om de volgende dag nog minder te eten. Ontbijten doe ik zowiezo al niet, maar soms heb ik geen keus omdat mijn vader altijd voor mijn eten zorgt. Op school eet ik niks, soms een mini marsje ofzo. Voor de rest drink ik water. Als ik smiddags thuis kom drink ik een beker thee. En savonds moet ik natuurlijk wel eten. Dat is dat ook het enige eten wat ik ook echt daadwerkelijk elke avond eet. Ik spuug verder ook niet uit, maar denk daar wel steeds vaker aan. Ik vind het heel raar van mezelf, want ik vind me absoluut niet te dik ofzo, maar die controle vind ik gewoon heel fijn voelen. Weten jullie misschien of dit normaal is? Hebben jullie hier ook veel last van? Kusjes Mrieke |
Nee, dit is niet normaal. Dit is ook een soort van eetstoornis.
|
Nou ik was die topics aan het lezen van anorexia en toen dacht ik er inderdaad aan, maar ik weet wel dat ik geen anorexia heb want ik vind mezelf niet te dik.
Maar toen ik dus die verhalen las herkende ik er wel iets in, dus wilde ik graag weten of elk meisje van 16 zo over gewicht na denkt, of dat dit toch niet helemaal normaal is. |
Citaat:
Ik zou zeggen, ga d'r mee naar je dokter. Hij/zij kan je doorverwijzen naar een psych, want volgens mij zie je zelf ook wel in dat dit niet goed is. Ik neem aan dat je zelf ook liever een onbezorgd leven hebt zonder obsessief gedrag :) |
k ben het eens met meelfriek, want tis echt niet normaal als je 4x per dag op de weegschaal staat en controle willen hebben over je eetgedrag kan heel obsessief worden idd
|
Inderdaad!
|
Er zijn wel meer dingen die niet normaal zijn naast anorexia. Dat je geen anorexia hebt (/denkt te hebben) zegt dus niet dat je eetgedrag dan ineens wel normaal is. Het feit dat je het hier typt zegt al dat je het zelf niet normaal vindt; evenals de manier waarop je het verwoordt.
|
Anorexia is niet de enige eetstoornis. Idd wat Balance zegt:
Citaat:
|
Ik weet wel dat het niet helemaal klopt, omdat ik niet dit ben. Maar het is ook niet dat ik echt af wil vallen, ik wil gewoon minder wegen.
Waarschijnlijk vinden jullie mijn eetpatroon raar, maar dit is iets wat ik al vanaf de eerste klas doe, dat is nu dus 4 jaar. Het probleem is dat ik denk dat het misschien erger gaat worden, omdat dat de laatste tijd ook gebeurt. Steeds meer denk ik na over wat ik eet hoeveel ik weeg. En dat wil ik helemaal niet, daarom wilde ik graag van jullie weten of jullie dit ook hebben, of het zeg maar bij de puberteit hoort ofzo. |
Citaat:
Dat je het al 4 jaar doet maakt het niet normaal of gezond. Of het erger wordt of niet, het is nu al niet goed. Je kunt zelf allerlei excussen bedenken, maar het blijft niet normaal en niet gezond. Dat mensen zeggen dat het niet normaal is, lijkt mij al aan te geven dat het overgrote merendeel van de mensen hier geen last van heeft. Het is iig niet iets dat standaard deel uit maakt van de puberteit. Als je het idee hebt dat het erger wordt (en anders eigenlijk ook) kan ik je alleen maar aanraden om er eens met je huisarts over te praten. |
Ja, misschien heb je wel gelijk, maar wat zou ik dan tegen de huisarts moeten zeggen? :| Lijkt me nogal eng.
Ff vraagje tussendoor: hoe reken je je bmi uit? Ik las het al op een ander topic, maar ik snapte het niet helemaal, bij mij kwam er nogal een raar getal uit :s |
Citaat:
De Body Mass Index (BMI), ook wel Quetelet Index genoemd, is een index voor het gewicht in verhouding tot lichaamslengte. De BMI wordt berekend door het lichaamsgewicht in kilo’s te delen door het kwadraat van de lichaamslengte (lengte keer lengte, uitgedrukt in meters). De BMI geeft een schatting van het gezondheidsrisico van het lichaamsgewicht. Het gaat er bij de BMI dus niet om wat cosmetisch gezien het mooiste is. De BMI vertoont een relatie met de hoeveelheid lichaamsvet, maar de BMI-waarden geven niet het percentage lichaamsvet aan. De indeling van de BMI bij volwassenen Classificatie BMI (kg/m2) Risico <18,5 ondergewicht laag (maar verhoogd risico op andere aandoeningen) 18,5-24,9 normaal gewicht gemiddeld 25-29,9 overgewicht verhoogd 30 en hoger obesitas duidelijk verhoogd Beneden een BMI van 18,5 is het verstandig te proberen wat aan te komen. Voor mensen met een BMI tussen 18,5 en 25 geldt: probeer dit gewicht te handhaven. Mensen met een BMI tussen 25 en 30 zonder bijkomende gezondheidsrisico’s moeten voorkomen dat ze dikker worden. Medisch gezien is het noodzakelijk af te vallen bij een Body Mass Index (BMI) boven de 30. Zijn er bijkomende gezondheidsrisico’s, zoals een hoog cholesterolgehalte en hart- en vaatziekten in de familie, dan is afvallen verstandig bij een BMI tussen 25 en 30. JOU BMI IS DUS 56 : (1.77*1.77) = 17.9 EN DIT IS DUS TE LAAG... KIJK UIT MEIS... VOOR JE T WEET WIL JE WEL ECHT AFVALLEN, EN GAAT HET ALLEMAAL STEEDS VERDER.... DE WEG TERUG IS VEEEL EN VEEEEL MOEILIJKER DUS LAAT HET NIET ZO VER KOMEN... BMI geldt echter eigenlijk wel pas vanaf 18 jaar.... Nu ben je nog in de groei enzo... |
okeej, dankjewel voor je uitleg.
Ik vraag me alleen af wat ik dan tegen die huisarts moet zeggen, wat ik al eerder zei. Kan je niet ergens anders heen gaan dan de huisarts? |
Heey...
Ik heb zelf ook anorexia gehad en dit lijkt er wel heel erg op. Je moet gewoon 3x per dag gezond eten bijvoorbeeld s'ochtends een bruine boterham met kaas en s'middags op school ook zoiets en s'avonds gewoon mee eten,zo verlies je geen gewicht zo kom je niet aan en je blijft gezond.willen je ouders s'avonds nou een patatje halen of iets dergelijks dan moet je gewoon nee kunnen zeggen ;) en dan komt het vanzelf goed.probeer dit aub want anders ga je ook de verkeerde kant op GOOD LUCK XXX Rechelle |
Citaat:
Als je het minder eng vindt om naar iemand anders toe te gaan, dan kan dat natuurlijk ook. Bv. je mentor of de vertrouwenspersoon op school. Voordeel van de huisarts is alleen dat hij ook op het lichamelijke gebied veel weet, waarschijnlijk meer ervaring heeft met dergelijke dingen en je als het nodig is eventueel makkelijk door kan verwijzen. |
Maar is het niet wat overdreven om gelijk naar de huisarts te gaan bij het minste geringste?
|
Dit is niet bepaald het minste geringste. En ook dan, daar heb je een huisarts voor.
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Jah, maar ik ben bang dat ik dan overkom als aandacht trekken ofzo.. en dat is absoluut niet wat ik wil.
Want een paar jaar geleden had ik een hele goeie vriendin en die vertelde dat je anorexia had en dat bleek allemaal gelul te zijn. Nu wil ik mijn vriendinnen niet opzadelen met zoiets, dat zij gaan denken dat het ook aandacht is. Het probleem van de huisarts is dat ik die man zeg maar echt ken en dan vind ik dat heel raar om met zoiets naar hem toe te gaan... |
Citaat:
|
Citaat:
|
mhmh nee ik wil het niet aan mn ouders vertellen, misschien later , maar vertel het dan eerst liever aan mn vriendinnen. Mn beste vriendin heb ik vorige week al een beetje vertelt, maar niet echt duidelijk, maar we hebben er niet echt over gepraat.
Mhm..ik denk dat ik het eerst maar aan haar vertel, misschien lucht dat ook wel op. Of ik naar de huisarts ga, weet ik nog niet, vind ik wel heel erg eng. Ik laat jullie wel weten hoe het is gegaan, als jullie daar belang bij hebben. Bedankt voor all reacties tot nu toe |
Citaat:
oid bestempeld zou worden - wat dan nog? Dit is wel een stukje van jouw leven wat ontzettend snel en ver uit de hand kan lopen - daar mág (en in zekere zin ook móet zou ik willen zeggen) je aandacht voor vragen hoor! |
Ik denk ook dat je dit niet voor niets hier post. Je ziet zelf in dat je niet gezond bezig bent. En als je alleen maar wilde weten of je de enige was met dit probleem, of het bij de puberteit hoort, dan hoop ik dat je na het lezen van alle reacties hier in bent gaan zien dat het dus niet normaal is en niet bij de puberteit hoort.
Als het eng vindt om meteen naar de huisarts of een dietiste te gaan kun je het er misschien eerst met iemand over hebben die je vertrouwt en die dicht bij je staat, zoals je moeder of een vriendin. Ik weet zeker dat die hetzelfde zullen zeggen als wij hier. Doe er alsjeblieft iets aan, want dit is echt niet goed voor je. Zeker niet omdat je nog in de groei bent.... |
Citaat:
En laat inderdaad even wat van je horen als je naar de huisarts bent geweest. Succes! :) |
Jah ik kan het haar ook wel vertellen, maar vind het zowiezo altijd moeilijk om over mezelf te praten enzo. Maarjah ik moet het dan maar doen. Ik zie wel hoe ze reageert.
Ik vertelde haar dat ik altijd op de weegschaal sta. En dat ik weet dat ik niet dik ben, maar toch de drang heb om minder te wegen. Dat vond ze heel raar, maar we hebben er toen niet uitgebreid over gehad, want ik praatte er snel over heen. Ik zal het haar binnenkort vertellen, en dan laat ik het jullie weten. |
Ik vind mijzelf ook niet te dik, dat ben ik ook niet.
Maar toch ben ik altijd met m'n gewicht bezig, niet zo zeer dat ik wil afvallen, (dat doe ik wel en dan ben ik ook wel trots), maar ik vind mijzelf niet ziekelijk in dit afvallen. Ik eet nu op dit moment even wel normaal, altijd wel een beetje weinig maarja. Maar soms dan heb ik zo'n bui(eens in de twee maanden en het duurt ingeval twee weken), dat ik tegen mijzelf zeg okee van af nu ga ik weer afvallen, dus niks eten ( behalve avondeten want dat kan niet anders, maar dan gewoon niet veel meestal soep en sla.) en ik slik ook laxeermiddel, verder kots ik niet want dat kan ik niet heb ik wel geprobeerd. Als ik dat doe val ik in een week echt heel veel af, echt niet normaal. Ik kan dit ook nog best wel lang vol houden ook, vooral als ik op kamp ben met school ofzo, want ( dit klinkt misschien stom) maar ik schaam me om te eten waar andere mensen bij zijn. Ik heb het idee dat ze dan denken stom vreet kind ofzo, dat denk ik vaak wel als ik iemand zie eten namelijk. Ik herken mijzelf wel in jou, ik vind het wel fijn om controle over m'n gewicht te hebben, al vind ik geen eens dat ik moet afvallen. Alleen vind ik het wel leuk om af te vallen, maar ik heb geen anorexia ofzoiets. |
Citaat:
|
Maar ik heb ook geen eetstoornis hoor.
|
Citaat:
|
Citaat:
als een vriendin naar jou toekomt met die mededeling, zeg je dan tegen haar 'je hebt geen eetstoornis'? |
@mrieke: Probeer het je ouders wel te vertellen. Ik heb problemen met m'n gewicht, geen eetstoornis, maar het zat me wel dwars. Ik dacht altijd dat ze het toch niet zouden begrijpen, maar het viel me best mee.
Ga gewoon als ze beiden beneden zijn erbij zitten en zeg dat je ze wat vertellen wil, dat je niet onderbroken wil worden en dat je er erg mee zit. Doe dan rustig je verhaal. Geloof me, je ouders zullen het heus begrjipen dat je hier mee zit. Je bent hun dochter, natuurlijk willen ze je helpen! Hetzelfde kan je doen bij je vriendinnen. Vertel ze het rustig, zeg dat het écht waar is, én dat je het gevoel hebt dat je aandacht probeert te trekken door het te zeggen maar dat dit absoluut níet het geval is. Als je gewoon oprecht je verhaal doet geloven ze je heus wel als het goede vriendinnen zijn :) Wat betreft de dokter: Precies hetzelfde verhaal. Vertel wat er aan de hand is. De dokter zal wel enige vragen stellen om een goed beeld te krijgen, maar hij zal je zéker helpen. Geloof me, praten helpt. Als anderen weten van je probleem kunnen ze er rekening mee houden, kunnen ze je steunen en helpen. Ze zullen sneller inzien wanneer je iets verkeerd doet, zoals een smoesje verzinnen om niet te hoeven eten. Op dat soort momenten kunnen ze je helpen. Veel succes iig :) |
@ *~*SaN*~*
weet je zeker dat die BMI klopt??? want ik ben 16, 1.70 m. lang en weeg 47.5 kilo.. dus als ik dat uitreken kom ik op: BMI IS 47.5 : (1.70*1.70) = 16.44 en dat is toch wel heel erg laag :eek: :( :bloos: :( :eek: verder eet ik redelijk normaal, soms wat weinig.. en ik heb inderdaad soms ook aanvallen van gewoon de hele dag niet eten.. maar ik heb ook vreetaanvallen.. heb nog nooit m'n eten uitgekotst, maar zoals mrieke zei denk ik daar ook wel vaker aan.. toch voel ik me perfect gezond en ben ik geloof ik tevreden met mezelf, ik wil niet dunner worden dan ik nu ben, want ik word soms al voor anorexia patient aangezien.. maar ik wil eigenlijk ook niet te veel aankomen :| |
Maar kijk, ik vind dat ik geen eetstoornis heb omdat ik nooit te ver zou gaan. Niet zo ver dat ik zou moeten worden opgenomen in een ziekenhuis omdat je niet meer kan lopen, ik ben ook nog nooit flauwgevallen ofzo. Ik zou nooit te veel afvallen
|
Citaat:
|
Ik denk dat veel mensen in de puberteit wel eens met hun gewicht bezig zijn (vooral meisjes!). De een doet dit iets meer dan de ander.
Als ik zo lees bij jou, dan komt het wel erg over. Ik ben ook altijd erg met mijn gewicht bezig, maar ik eet wel normaal, 3 keer per dag. Echt alleen avond eten is toch wel een beetje abnormaal denk ik. Wat ik me ook afvraag is of er geen vriendin is die nooit aan je vraagt of je niet moet eten? En of je ouders niet door hebben dat je overdag niks eet? Daarnaast, mensen met anorexia vinden vaak die controle juist erg fijn! Ik zou er zeker met iemand over praten. Ik kan me wel voorstellen dat je het een beetje erg vind klinken om hier meteen mee naar de huisarts te gaan. Hebben jullie op school geen jeugdverpleegkundige bij wie je hiervoor terecht kan? Of anders bij de vertrouwenspersoon; dat is toch iemand die ervoor open staat, en die jou kan helpen, en weet waar je terecht kan etc. Met vriendinnen bespreken is natuurlijk ook fijn voor jezelf, maar uiteindelijk bereik je er mss te weinig mee. Verder je ouders (moeder) daar zou je wel goed mee kunnen praten; immers jij hebt een probleem en waarschijnlijk is zij echt wel bereid je hier goed mee te helpen! Zij kan bijvoorbeeld met je mee naar de huisarts, als je dat fijner vindt. Je zou ook eens kunnen kijken op internet, er zijn volgens mij redelijk wat van die hulpgroepen die een internetsite hebben. Mss staan daar ook nu bruikbare tips bij waar je terecht kan ofzo. |
dat zegt 'n vriendin van mij ook..
maar ik heb GEEN eetstoornis.. als ik te weinig eet is dat omdat ik geen honger heb.. maar wat ik ook doe.. en ik heb 't echt geprobeert.. ik kom ook gewoon niet aan.. |
Ik heb zelf ook anorexia en ben er nu van aan het herstellen en als ik dit zo lees dan denk ik dat my tear fall en mrieke zeker anorexia hebben. Denken dat het wel mee zal vallen met je eetgedrag is ook typisch voor anorexia. Zelf dacht ik ook altijd dat ik niet ziek was totdat ik naar het ziekenhuis moest en ze zeiden dat ik opgenomen moest worden. En ik ben nog nooit flauwgevallen omdat ik te weinig at en toch was het veel te weinig.Zoek hulp, want zo'n opname is echt heel moeilijk en dat moet je proberen te voorkomen (als dat nog kan). Wees eerlijk tegen jezelf. Voel je diep van binnen niet aan dat je verkeerd bezig bent? Je hoeft jezelf ook niet te dik te vinden om anorexia te hebben want ik vond mezelf ook niet te dik. Pas toen ik veel afviel ging ik mezelf dik vinden (raar maar waar) En je wordt een heel ander persoon als je veel afvalt. Ik ben er depressief van geworden en stil. Afvallen geeft een kick maar het kan je zeker niet gelukkig maken. Ik weet niet of ik jullie hierban kan overtuigen maar probeer er over na te denken. Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het is om anorexia te overwinnen. Heel veel sterkte ermee en ga voor het echte leven zonder anorexia!
|
deels herken ik je verhaal..
maar ik weet van mezelf dat ik gewoon niet kan en wil accepteren dat ik anorexia zou kunnen hebben.. ik ben dun! nou en! |
Mhmh... jah ik vind het heel moeilijk en heel raar om echt te denken dat ik anorexia, of een eetstoornis zou hebben.
Toch wil ik zeker niet dat het echt een deel van mijn leven gaat spelen, die controle over eten. Ik ben inelkgeval van plan het aan mijn vriendinnen te vertellen, misschien hebben zij ook nog goede adviezen. Heel erg bedankt voor al die adviezen tot nu toe, ik weet nu wel inelkgeval dat het niet gezond is om zo met eten bezig te zijn, al geeft het me een fijn gevoel. |
Dat kan ik me heel goed voorstellen, ik heb zelf namelijk ook in die fase gezeten. Maar ik denk dat je er nog wel achter komt, en dit zeg ik niet om lullig te doen of zo.
|
@ my tear fall Het gaat er niet om dat je te dun bent (wat je wel bent) maar om wat er zich in je hoofd afspeelt. je denkt anorectisch
|
@ mrieke goed dat je erover gaat praten maar ik denk dat je het beste professionele hulp kunt zoeken. Dit is natuurlijk een moeilijke stap maar wel belangrijk
|
dus ik denk verkeerd..
oki.. dit is wat ik denk: ik ben te dun, ik zou moeten aankomen, maar ik wil 't eigenlijk niet. dat is alles wat ik denk. |
@ My tears fall; dat zijn nou eetgestoorde gedachten, die jij beschrijft.
Anorexia heb je niet zomaar, daar zijn een aantal criteria voor. Maar geen anorexia hebben betekent niet meteen geen eetstoornis hebben. Veel eetstoornissen vallen onder het kopje 'NAO' (niet anderszins omschreven). Als ik hier de posts zo lees zijn er mensen die bv obsessief met eten omgaan, of een kick krijgen van 'dun' zijn. Zulk gedrag kan daar ook onder vallen, het is in ieder geval niet normaal. |
oki..
denk dat ik 't dan nu eindelijk zelf zal moeten accepteren.. |
Citaat:
Citaat:
- altijd met m'n gewicht bezig - ik eet nu op dit moment even wel normaal, altijd wel een beetje weinig maarja (als je weinig eet, eet je dus niet normaal) - dus niks eten - ik slik ook laxeermiddel - verder kots ik niet want dat kan ik niet heb ik wel geprobeerd - ,Als ik dat doe val ik in een week echt heel veel af, echt niet normaal. - Ik kan dit ook nog best wel lang vol houden ook - ik schaam me om te eten waar andere mensen bij zijn - Ik heb het idee dat ze dan denken stom vreet kind ofzo, dat denk ik vaak wel als ik iemand zie eten namelijk. - ik vind het wel fijn om controle over m'n gewicht te hebben Citaat:
Een eetstoornis houdt oa in dat je eetpatroon verstoord is en dat je niet op een normale manier met eten om gaat/kunt gaan. En het lijkt er bij jou toch erg op dat dat aan de hand is. |
Ik heb zelf ook een aantal jaar last gehad van een eetstoornis, waar ik inmiddels weer goed uit ben gekomen (en daar ben ik best een beetje trots op :) ) en ik herken me erg in wat de ts. beschrijft.
Wat ik al een goed teken vind is dat je laat doorschemeren dat je zelf eigenlijk ook wel weet dat je niet helemaal goed bezig bent (zo komt het op mij over tenminste) en daar moet je iets mee doen, voor het te laat is! Ik heb het idee dat je er zélf ook van af wil en je huisarts zal daarom dus nooit denken dat je alleen maar aandacht wil trekken. Wat ik wel echt wil zeggen is dat wat je ook doet ga niet je eten uitspugen. Je kunt beter een halve snee droog brood eten dan een twee boterhammen met boter en kaas en deze dan later uitspugen. Je maakt je hele lijf er mee kapot. (je spijsvertering gaat naar de sodemieter, ik had wondjes op mijn vingers van het maagzuur, mijn tanden waren bruin van het maagzuur, mijn gehemelte was deels kapot enz enz.) Wat mij persoonlijk stoort is dat mensen vaak zeggen: "je hebt geen anorexia, want je bent nog niet dun genoeg" Toegegeven, er zíjn officiële criteria voor ja. o.a dat de menstruatie 3 maanden moet zijn uitgebleven en je onder een bepaald gewicht moet zitten, maar ik wil echt benadrukken dat een anorexia patiënt aan laten komen het makkelijke deel is in verhouding met wat er geestelijk moet gebeuren. Bepaalde gedachtengangen tellen (voor mij) dan ook meer dan wat je daadwerkelijk weegt. Als je niet jezelf bij de lurve grijpt en er iets aan gaat doen, en ik weet, echt, ik wéét hoe moeilijk dat is, dan garandeer ik je dat de anorexia de overhand neemt. En onthoud; vechten tegen een eetstoornis hoef je niet alleen te doen, dat kún je ook niet alleen. |
Citaat:
Zelfs sommige artsen zeggen "maar je bent toch helemaal niet dun" oid...in mijn ogen idd onzin (ook een nogal risicovolle uitspraak, maar goed)...en je kunt beter dan ingrijpen dan wanneer het "te laat" is. |
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 05:23. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.