Mijn bedoeling was om dit gedicht voor veel interpretaties geschikt te maken. Voor mijzelf is het een soort gespleten thematiek, over ouder worden en doodgaan.
Wat wil je als je jong bent? Ik wilde veel, maar vooral graag meedoen met de grote wereld. Maar je merkt dat je nergens anders heen kan dan waar je heen gáát, je krijgt maar een kans en kan nooit op twee plaatsen tegelijk zijn. Het stukje over de trein is ook een stiekeme verwijzing naar Final Fantasy 7, volstrekt irrelevant als je het niet kent maar een leuke herkenning als je het wel kent. ("It's like this train... It can't run anywhere except where it's rails take it.") Geen idee of zij het weer ergens anders vandaan hebben geplukt trouwens.
Niet op de gleuven lopen kan referen naar het volgens mij welbekende fenomeen dat sommige mensen niet op de gleuven tussen de stoeptegels willen staan. De ik-figuur deed dit niet uit esthetische overwegingen maar omdat hij dacht dat er meer mensen waren die dit deden: hij wilde meedoen. Verder denk ik dat het een erg brede metafoor is waar je veel kanten mee op kan, bijvoorbeeld: de wil om alleen de leuke dingen mee te maken terwijl je weet dat dit nooit zal lukken.
De anekdotes wijzen er natuurlijk op dat de ik-figuur álles wil weten, hij wil alle verhalen van de wereld kennen zodat hij die kan citeren en iedereen hem zal onthouden.

Het tweede stuk zou je de wending kunnen noemen. Je kan het letterlijk interpreteren als een referentie naar Russische Roulette, maar volgens mij kan je er ook veel meer kanten mee uit. Denk bijvoorbeeld aan de 'fatale losse flodders', wat zou dat kunnen zijn? Losse flodders als in misstappen in het leven? Of dat alles wat je doet wanneer je volwassen bent uiteindelijk zinloos blijkt? Of dat je dat nu juist denkt wanneer je jong bent? Enzovoorts, enzovoorts...
Alleen spelen dat je speelt, dat zou kunnen betekenen dat je dus níet speelt, in dat geval gaat het er dus serieus aan toe. Valt ook heel makkelijk binnen het kader van Russische roulette te plaatsen, je doet alsof het een spel is maar het is een kwestie van leven op dood. Maak ervan wat je wil.
De loop wijs genoeg laten zijn om mij aan te laten wijzen, daar zou heel goed de willekeur mee bedoeld kunnen worden. Of betekent het toch iets anders? Misschien is de willekeur níet willekeurig maar heeft het een bedoeling met de dingen die je overkomen, in dat geval is de willekeur dus 'wijs'.

De trekker wordt overgehaald.

Dan kan de ik-figuur eindelijk 'voor de echt' gaan leven. De uitdrukking suggereert dat de ik-figuur nog jong is, of jong wil zijn. Hij laat het spel varen en gaat nu echt aan de slag. Betekent dat de vorige strofes ook alleen maar 'spel waren'? Riekt dit niet naar een meta-standpunt, naar poëzie over de poëzie? (als in: een spel met woorden). Ik zou hier nog veel langer en breder over kunnen uitwijden maar volgens mij heb ik het gedicht nu al half om zeep geholpen, dus laat ik het maar hier bij. Petje af als je dit er allemaal uit hebt gehaald Thoughtful, maar van jou verwachtte ik ook niet anders. :)