Ik mis kind zijn
 

Ik wou dat ik nog 7 jaar was, dat ik met volle plezier naar school ging. Om daar te gaan leren en spelen. Ik mis die kleine schooltasjes en die kleding die ik droeg. Ik mis dat ik geen zorgen had, over allerlei onzin. Ik mis dat ik alles kon eten, zonder dat mijn hoofd zegt dat het niet kan. Dat ik iets krijg van mijn ouders, zonder de gedachte met, wat als het geld op is. Ik mis het dat het mij niks uit maakt als iemand naar over mij praat. Dat je je hoofd stoot en daarom huilt. Ik mis het moeilijk doen om niks en het buiten spelen met vriendinnetjes. Ik mis het gewoon om nog zo'n klein meisje te zijn die de wc pot niet op komt zonder een krukje. En die in november al haar schoen aan het zetten is voor sinterklaas en dan op papa's schoot liedjes zingt. Ik mis het dat je alles en iedereen geloofd en vertrouwd. Zoals dat je geloofde dat een oude man op t dak met een paard die cadeautjes langs kwam brengen. Ik mis die vrije middagjes zonder stress om huiswerk en toetsen. Ik wou dat ik nog zo'n klein dreuteltje was.

Snap ik deels wel