Ik doe aan automutilatie, maar wil er graag van af.
 

Hoi allemaal,

Al sinds mijn 18e doe ik bij moeilijke periodes aan automutilatie, ik ben nu 42.

Ongeveer 3 weken geleden heb ik mezelf weer flink verwond. Dit deed ik uit een, op een stapeling van dingen , problemen , en of gebeurtenissen.
Ook had ik erg het gevoel niet begrepen te worden en niet gehoord te worden door de begeleiding. Ik woon begeleid in een woonvorm instelling voor mensen met een lichte verstandelijke beperking en autisme.
Vaak is het erg druk en onrustig in mij hoofd en vang veel prikkels op.
Regelmatig heb ik het erg moeilijk met mezelf en zie ik het op sommige niet meer zitten.

Ik heb van de week alle middelen waarmee ik mezelf kan verwonden die ik op mijn kamer had liggen aan de begeleiding gegeven.
Had hier wel veel moeite mee en nu nog af en toe.
Maar het is wel beter zo.
Ben blij dat ik deze stap heb gezet.

Ik wil graag van automutilatie af komen, maar weet niet goed hoe.
Ik moet er wel bij zeggen, het is een jaar geleden dat ik dit voor het laatst had gedaan.

Je boekt al veel vooruitgang aangezien je het voor het laatst een jaar geleden deed met die schroefjes. Het is heel verstandig dat je alle schroefjes hebt weggegeven.

We weten nu alleen niet welke problemen je hebt en als je dat durft te vertellen kunnen we je misschien helpen met die problemen oplossen. Aangezien je onder begeleiding bent/bent geweest denk ik dat je al veel hulp hebt gehad en we niet meer heel veel meer voor je kunnen betekenen. Ik help je graag nog als je wat wilt weten!

Ik heb alle details over automulatie uit je post gehaald. Niet om af te doen aan je verhaal, maar we zijn bang dat anderen anders onbedoeld geïnspireerd raken.

Goed werk Positive Mind!

Je zegt zelf dat je in moeilijke periodes gaat automuleren.. is er mogelijkheid om in dit soort periodes extra (psychologische) begeleiding te krijgen?

Ik doe zelf ook aan automutilatie. De laatste tijd doe ik hard mijn best om het niet te doen en dat doe ik door te bedenken waarom ik het niet wil doen, afleiding zoeken en contact opnemen met bijvoorbeeld mijn behandelaar. Ik denk dat de behoefte aan automutilatie nog wel zou afnemen. Weet dat je hulp kan krijgen op momenten dat het slecht gaat probeer trots op jezelf te zijn dat je het al een jaar volhoudt en je zelf je middelen aan de begeleiding hebt gegeven. Dat is misschien wel de zwaarste periode.
Als je er moeite mee hebt kun je dat ook altijd aangeven bij de begeleiders zodat ze je als dat nodig is extra kunnen helpen.

Succes!

Ontopic: Coen geeft het beste advies: Blijf doorgaan zoals je nu bezig bent.
Als je het heel graag wilt afleren moet je in jezelf (blijven) geloven. Heb je het gevoel dat de neiging om jezelf pijn te doen kleiner wordt?

Topic is opgeschoond. Reacties waar de TS iets aan heeft zijn welkom, de rest niet.

Waarom is het tot nu toe niet gelukt om te stoppen met automutilatie? Weet je dat? Weet je waarom je precies weer begint?

Ik weet niet waarom het tot nu toe niet is gelukt om te stoppen, Wel weet ik waarom ik er weer mee begin.
Dit, omdat er dan op dat moment veel of onduidelijk is, of doordat ik niet begrepen wordt en of gehoord wordt, doordat ik overvraagd wordt en omdat het dan z'on chaos in mijn hoofd is dat ik hier door een blackout krijg en alles zwart voor mijn ogen wordt.

Werkt het voor jou als soort manier om weer even het gevoel te hebben dat jij controle over iets hebt?

Misschien moet je een psychiater proberen in plaats van een scholierenforum? En al helemaal als je 42 bent? Ik bedoel, niets mis met vragen om advies, maar dit is nou niet bepaald het geschikte gremium als je al zo ontzettend lang met dit probleem bezig bent.... En ik denk eigenlijk ook dat je dit zelf wel kan bedenken. Niets mis met een beetje aandacht zoeken hoor, maar ik denk dat er geschiktere plekken zijn dan een scholierenforum voor een vrouw van 41/42...

Dit heb ik ook al eens gezegd, tot grote onvrede van de forumbaasjes. Hoop dat ze dit wél laten staan want je hebt gelijk.

Ja, zo kun je dat wel benoemen

Ik zal even laten weten hoe het nu met mij gaat.
Ik heb nu ongeveer 2 weken niet meer aan automutilatie gedaan.
Ik heb alle scherpe voorwerpen die ik op mij kamer had liggen en die mij konden prikkelen en triggeren aan de leiding gegeven.
Hier ben ik best wel trots op.
Verder heb ik elke week een gesprek met mijn psychologe /gedragsdeskundige en om de 2 weken heb ik een gesprek met de arts.
Ook schrijf ik vol op brieven voor mijn psychologe /gedragsdeskundige en voor de arts met daarin hoe het nu gaat en hoe ik me eigen voel.
Ik kan erg goed met mijn psychologe /gedragsdeskundige en met mijn arts praten, wat ik erg fijn vindt.
Aankomende dinsdag heb ik ook weer een gesprek met mijn arts en s'middags met mijn psychologe /gedragsdeskundige.

Probeer voor jezelf op zoek te gaan naar andere manieren waarop je weer even het gevoel hebt dat jij de controle hebt. Voor de één helpt het om een bullet journal bij te houden en veel te plannen, doelen te stellen en te evalueren. Voor de ander geeft het rust om op te ruimen. Je kunt je boeken sorteren, of je kledingkast netjes maken. Ga (in overleg met je behandelaar) op zoek naar een veilige manier om het gevoel controle terug te krijgen.

Goed trouwens, dat je zoveel behandelaars om je heen hebt staan!

Mag ik vragen waarom je ondanks al deze professionele hulp ook met je vraag op dit scholieren forum aanklopt?
Wat hoop je hier te vinden wat de hulpverlening je niet kan bieden?