faalangst
 

Ik heb zelf geen faalangst, maar mijn broertje wel.
Hij durfde in de 1e zelfs niet meer naar school. Hij zit nu bij een soort psycholoog van het riagg en die helpt hem heel goed.
dus misschien moet je daar eens informeren, of bij een gewone(niet van het riagg) psycholoog

Ik heb faalangst gehad(en heb het nog wel wat) en het is iets waar je niet zo makkelijk van af komt, maar dat zal je zelf ook wel in de gaten hebben;).

Ik heb zo'n 2 jaar geleden een faalangsttraining gevolgd. Dit is een therapiegroep met mensen die allemaal kampen met dit probleem. Je gaat er samen over praten en je krijgt praktische oefeningen. Misschien dat er binnen jouw school ook de mogelijkheid is zo'n dergelijke training te volgen. Je kan dit informeren bij een decaan/ mentor etc. Verder zijn er ook mogelijkheden buiten school, binnen het riagg en dergelijke instellingen. Je kan ook eerst proberen het zelf op te lossen, ik weet niet in welke mate jij er last van hebt, maar dan zou je er eerst eens met vrienden/ familie over kunnen gaan praten.
Dingen die je kunnen helpen bij je faalangst:


*Negativiteit/Positiviteitslijst opstellen.: Pak pen en papier en ga eens de positieve dingen en de negatieve dingen van je zelf opschrijven. Houd je daarbij aan de "regel", dat je bij elk negatief iets, 2 positieve dingen "moet"opschrijven, zodat het niet een hele lange lijst met allemaal negatieve punten wordt en maar een paar positieve.
Vraag ook eens aan anderen; familie, vrienden, wat ze positief aan je vinden.(heb ik toendertijd ook gedaan, want het was dus een opdracht via de training en ik kwam er dus zelf niet uit(qua positieve eigenschappen/ dingen etc.)

*Probeer je gedachten te relativeren. Faalangst heeft te maken met het bang zijn te falen (goh;), waarbij de oorzaak vaak ligt bij het negatief denken. Dit negatief denken heeft z'n invloed op hoe je, je gaat voelen(je voelt je stom, dom etc) en hierdoor ga je, je op een bepaalde manier gedragen.
Schrijf die negatieve gedachten eens op. Kijk of ze reeël zijn en ga ze ter discussie stellen.("Weet ik wel of anderen mij stom vinden, waaraan merk ik dat en ook al zouden ze iets dom vinden van mij, SO what""). Schrijf ook eens op wat die gedachten voor ene gevoel veroorzaken en wat dat uiteindelijk voor ene effect heeft op je gedrag. Je krijgt zo beter inzicht in waar jou denkfouten liggen en wat het maakt dat je angstig wordt.

*Probeer ook eens te kijken, hoe het is gekomen dat je faalangstig bent geworden. (Ligt dit aan de thuissituatie, door pesterijen in het verleden, of misschien gewoon aan jezelf(dat je geneigd bent snel negatief te denken over wat je doet en wie je bent.)


*Probeer je eisen eens op te sporen(wat is je eisenpaket); wat MOET je vanjezelf.(bv: ikmoet altijd leuk, aardig over komen, ik mag niks verkeerd zeggen etcetc).Kijk nu ook weer of deze eisen wel reeël zijn. (bespreek dit desnood eens met een ander, om het te relativeren).

Nou ik hoop dat je 'r wat aan hebt.
Suc6 ermee!

Lijkt me meer wat voor psych...

Dat idee had ik ook toen ik de topictitel zag.

Of bekijk dit topic eens:
http://forum.scholieren.com/showthre...faalangst+ofzo

Sommige dingen moeten gewoon... :S Je kunt wel overal voor weglopen (iets dat ik liever ook doe, maar goed). Soms kun je dingen heel goed opvangen, door ze op een net iets andere manier te doen, waardoor het minder erg wordt (ik ga bv. niet zingen voor mijn klas, dus heb ik de mensen uit mijn groep die zongen begeleid), dan is het nog niet leuk oid, maar wel dragelijk.

Ik vind mondelingen ook walgelijke dingen... :S Tijdens het laatste 'mondeling' was het erg, gelukkig mocht ik het over doen. Ik heb nu met die lerares afgesproken (of eigenlijk meer, zij met mij ;)) dat ik dat soort dingen voortaan individueel doe ipv in een groepje (vind ik ook heel eng, maar goed, dan heeft zijn iig de tijd voor mij enz.). Heel raar, maar ik vind het bv. weer een stuk minder eng om iets voor een hele grote groep onbekende mensen te doen (weet niet hoe het nu is, maar zo was het vroeger iig)...die kennen me toch niet, enz.

Ik hoop heel erg voor je dat ze of iets anders voor dat concert vinden of dat het goed gaat (en dat zal het, dat weet ik vrijwel wel zeker, je maakt je er alleen (te) druk om).

Ik ben er nu mee begonnen er iets meer voor uit te komen, omdat sommige mensen het toch wel merken enzo...en ik vertik nu sommige dingen ook gewoon, omdat ik anders idd helemaal gek word (word ik toch al wel door de dingen die ik van mezelf moet enzo, maar wat ik al zei, je kunt niet overal voor weg lopen).

ik heb t soms, nouwja, mn ene ik heeft t, de andere juist totaal niet. ok snap je t nog? maarja, tis heel moeilijk om dr van af te komen, gewoon heel veel complimentjes en leuke dingen die gebeuren helpt wel denk k.. k moest zelfs naar zo n cursus toe maar dat hielp niet..
gewoon heel veel complimentjes krijgen enzo, denk dat dat t beste helpt

Bij de één zal dat helpen, bij de ander werkt het juist weer averechts...

Idd. Ik krijg er t gevoel door dat iedereen van alles en nog wat van me wil en ik wil ze dan niet teleurstellen.

ja ok,maar t helpt tenminste bij die ene dan.. das altijd nog beter dan dat nix helpt..

ik heb er ook erg last van. ik heb zoiezo erg plankenkoorts. voordat ik moet optreden ben ik onwijs aan het stotteren en ik begin te trillen n zweten. op het podium zelf raak ik helemaal uit de maat en vergeet alles en ik sta zo te trillen dat niks meer lukt, met hoe meer mensen ik optreed hoe minder erg het wordt.
ik heb 9 jaar vioolles gehad en zelfs op de les begon ik af en toe te hyperventileren en alles.
in de klas bij toetsen krijg ik vaak black-outs en alles.
wat bij mij vaak wel helpt is ff goed ademen en mun energie er ff uitgooien en daarna eerst ff alleen maar op mun pen oid concentreren. en ik moet een toets niet te vaak overlezen want uiteindelijk word ik dan zo gek dat ik alles verscheur en weg loop.
iets drinken wil vaak ook wel helpen.
succes!