Knijpen en slaan
 

Hallo allemaal
Als ik weg gestresst, niks of verdrietig ben dan knijp ik meestal in mijn bovenarm. Ik heb best lange nagels en ik laat dan ook voor een dag lang een afdruk achter. Meestal heb ik meerdere afdrukken van mijn nagels door elkaar heen staan. Maar deze zijn niet permanent. Vroeger had ik ook een baksteen op mijn kamer waarmee ik op mijn pols sloeg, die heb ik om deze rede dan ook weggegooid. Maar nu doe ik het met mijn platte hand. Ook dit laat geen permanente schade achter, maar het is wel een tijdje zichtbaar.
Ik wil het aan niemand vertellen omdat ze teleurgesteld zullen zijn in me, en ik heb mijn vriendje beloofd dat ik me nooit zal snijden. Ik snijd mezelf niet maar ik weet dat ik toch de belofte een soort van niet nagekomen ben.
Vroeger heb ik bekend dat ik zelfmoord wilde plegen (4 jaar geleden) en ze namen dat niet erg serieus. Mijn ouders vonden het een roep om aandacht en ik kreeg dan ook geen professionele hulp. Ik weet ook niet of dat nodig is, want ik doe het niet om een bepaalde rede. Het maakt me rustig. Ik heb wel geprobeerd mezelf te snijden, met mijn scheermes een aantal keer en met een keukenmes. Gelukkig waren ze allebei te bot.

Een ander probleem wat hier niet echt bij maar waar ik geen apart topic wil voor aanmaken is dat ik een erg slecht zelfbeeld heb. Iedereen zegt altijd tegen me dat ik een perfect of heel mooi lichaam heb. En ze zeggen dat ze met me willen ruilen. Maar ik vind mezelf lelijk. Ik vind mijn buikje te groot, mijn benen te dik en mijn kont te flubberig. Mijn voeten vind ik te groot en afstotelijk. Ik weet ook niet hoe ik dit moet aanpakken.

Heeft iemand een idee wat ik moet doen?
Alvast bedankt.

Alsjeblieft iemand?

Hoi, Ik vind het heel erg dat je je zo voelt. Hoe oud ben je? Het best is om er toch, met iemand die je echt vertrouwd, over te gaan praten.
Er zijn namelijk genoeg middelen beschikbaar om je te helpen bij het versterken van je zelfbeeld.

Ik ben 14 jaar. Ik denk zelf dat mijn zelfbeeld niet het grootste probleem is.

Waar denk jij dat wel het probleem ligt?

Voel je je serieus genomen? Heb je het gevoel dat je jezelf mag zijn? Is er in jouw omgeving ruimte voor jouw emoties, of zeggen mensen al snel "Stel je niet aan"?

Ik zat in een soortgelijke situatie. Ondanks dat mijn problemen wel serieus genomen werden en ik professionele hulp kreeg, had ik mezelf veel gesneden en ben ik tot een zelfmoordpoging toegekomen. Ik vond mezelf ook een zwijn en at niet meer dan 800 kcal per dag. MAAR dat is allemaal verleden tijd! Dankzij de hulp ben ik nu weer happy en gezond. Dat gaat jou zeker ook lukken :)
De jeugd van tegenwoordig veroozaakt dit alles. Er staat veel druk op je: Je MOET mooi zijn en je MOET je op de rest aanpassen. Denk je. Het moet namelijk niet. Dus je hoeft ook niet slank te zijn, schoonheid zit ook van binnen en echte vrienden en familie kijken naar je innerlijk. Mensen die op uiterlijk beoordelen zijn het niet eens waard :') Dit kan men laten denken dat ze niet goed genoeg zijn omdat mensen alleen naar uiterlijk kijken en dan beoordelen. Als er meer specifieke problemen zijn kan je me altijd voor tips een PM sturen. Als je met iets zit en je weet niet precies wat ook :)

Ik zeg vooral tegen mezelf dat ik me niet moet aanstellen en misschien ook een beetje dat mijn ouders me niet begrijpen