|
Het mooie-gedichten-van-anderen-topic
Een paar jaar geleden was er een topic waarin je de mooie gedichten van anderen kon plaatsen. Dit is eenzelfde topic. Plaats hier de gedichten van een bekend dichter, van je beste vriendin, van iemand op DoP, het maakt niet uit, er zijn slechts twee criteria: 1) Het gedicht werd niet door jou geschreven en 2) Het gedicht is mooi (of leuk, of controversieel, of filosofisch, etc, je vindt het om welke reden dan ook de moeite waard te delen).
|
Ik zal beginnen:
London | Sigurbjörg Þrastardóttir Af hverju ertu að biðja mig um london ég er löngu komin heim þaðan á ekki einu sinni póstkort að styðjast við kannski ætti ég að taka upp á því að senda mér kort frá helstu áfangastöðum segja hvernig veðrið er og hvenær ég comí heim myndin á framhliðinni getur í það minssta hjálpað mér að muna eitthvað þegar ég kem til baka nei frá london man ég ekkert nema óþeyttan rjóma reuters apótek svarthvítar ljósmyndir sjúkrabíla og fánaborgir en það gæti auðvitað hafa verið hvar sem er. * Londen Waarom vraag je me naar londen ik ben allang weer thuis heb niet eens een ansichtkaart als geheugensteun- tje misschien moest ik mezelf voortaan maar kaartjes sturen vanaf de mooiste bestemmingen vertellen hoe het weer is en wanneer ik naar huis kom de foto's op de voor- kant kunnen me in ieder geval helpen me iets te herin- neren wanneer ik terugkom nee van londen herinner ik me niets behalve ongeklopte room reuters een apotheek zwart-witfoto's ambulances en vlaggenstokken maar dat kan natuurlijk waar ook ter wereld geweest zijn. |
Zwaar te moede | Paul Roelofsen
Er valt niets te verwachten, alleen adem beweegt en die stokt als een ezel op onwillige poten. Er zou geritsel moeten komen uit bomen. Het open meer zou moeten rillen. Maar niets, niets verroert zich het water is onhoudbaar te oud de wind allang de dood ingevroren. Er valt niets te verwachten niemand is jarig geen mens hangt zich op. |
Natalya Gorbanevskaja
Sterven is – de globe omkeren en leven aan de ommezijde, tegenvoeter worden van de aardbodem en van het kind, geen berouw meer kennen en verharden in het onbewustzijn, het verschil vergeten tussen zuster, kind en minnaar. Sterven is – van een brug afvallen als een lucifer, die de oceaan opdrijft en aanspoelt in het binnenland… Wie niet gestorven is, weet niets en begrijpt niets, hij zet een gebarsten glas aan zijn mond, of een gammele fluit. |
The Babysitter | Daphne Gottlieb
When you leave for the evening — card games, parties, office things — it is your wife's closet I go to first. She's got great taste in shoes. I glisten under her expensive make-up, stroke her perfume behind my ears. I smell like her, like this. Your baby's hands fumble for my nipples. She gums my pinky while I rifle around in your drawers. My hands go anywhere they want, and I learn so much: your wife's diaphragm (who uses a diaphragm?) in her underwear drawer, your porn stash under the bed, there's pot in the bedside table. You are so American, I could see you on TV, some movie about some guy driving the babysitter home. You wonder what I know, here in the blink of the turn signal, but I won't tell you anything. My closed mouth is so young, if you listen carefully, you could hear echoes of breast milk. Already I know so much: Why you're driving a little too slow, how the thought of touching me makes you lurch, a drunken car on a winding road, how you will go home and trace me on your wife with your mouth and she will be grateful for your ardor — but for now, we are still in the car. Your fingers are smooth and damp on the wheel and you are in your head, you are 20 or so, there is no baby seat in the back and it is our first date, dinner and a movie. You want to know if I had a nice time. "Of course," I say. "Did you?" You're broken. No one ever asks about you — and you did, you had a great time, want to do it again, all of it, bad Chinese food and all, see the action figure kicking ass 15-feet high while your thigh presses against mine in the flickering dark, and you'd do it all again to get to this moment, with the shock of how soft my face is, how you're surprised by the stubble on your cheeks, that's where you are when you pull into my driveway, barely remembering not to kiss the babysitter good- night. I take your money and I'm gone. |
Pier Giorgio Di Cicco - he fell into my arms and said (excerpt)
he fell into my arms and said "sometimes god takes what we love most. he knows best". i agree. so I made up something as i buried his grandchildren. i said, "god wants us to love him unconditionally"; to get too tired to be angry; to love him the way my friend zorab goes into the niagara gorge to look for messages in bottles. he hates god, but finds hope. you get thankful for anything he doesn't take: breath, sight, memory, until they're taken. then you're thankful for death. such gratitude, taking everything for granted, your ski-doos, your anger, sorrow; even fear; you fork over every feeling to him. today i am thankful for anything, even the cold glance of those who do not love me. it's an experience. my novice master used to say he couldn't be hurt anymore. me? i collect every sight and sound i'll miss in my final moment. today i buried four children. i don't know what the weeping was about; i held the grandfather's head to my own, like a horrified brother faced with an unconditional god. it was like holding my own head. his brain, his love, his faith, my own -- and doing what we do best -- living in spite of him. until he opens the screen door and says, come in; the day of streets and leaves is over. lay your head to rest, and put away the likeness of the day. |
Dat is nog altijd die van tacidvs - your kiss/my curse: (post je hier nog trouwens?)
late at night when lights don't shine no more the dark's full of magic and filled with your name I lay still in bed and my eye's on the door the dream of you will come but yet 't is all the same and the moon cannot see me for the clouds in his way even walls and pale curtains obscure my sweet grin all pictures of you hanging silent longing for the day still my door is wide-opened asks you to come in 't is not with sheer lust now I'm waiting for you I'd say there is no lust at all my mind is blank just for the warmth and your shape in the morning that's what now makes my heart dream to you "thanks" now hold me in thoughts or in dreams of yours let me know that you do please tell me you do to kiss or be kissed is for me so much more let me love you in thoughts for now I am asking you and the walls rest beneath the ceiling on the floor and the moon is forgotten for now so I think and by magic some angel did just close the door and in thoughts love you and in thoughts be loved |
Paul Rodenko - Februarizon
Weer gaat de wereld als een meisjeskamer open het straatgebeuren zeilt uit witte verten aan arbeiders bouwen met aluinen handen aan een raamloos huis van trappen en piano's. De populieren werpen met een schoolse nijging elkaar een bal vol vogelstemmen toe en héél hoog schildert een onzichtbaar vliegtuig helblauwe bloemen op helblauwe zijde. De zon speelt aan mijn voeten als een ernstig kind. Ik draag het donzen masker van de eerste lentewind. Menno Wigman - Glazenwasser ziet schilderijen Auto's, gelach, grass: alles slaat dood op zeven hoog. Ik hoor alleen mijn spons en het verkouden knarsen van het staal waaraan ik hang. Soms spreekt een wolk mij aan of gis ik wat een meeuw te zeggen heeft. De mensen: druk, wit, stemloos, achter glas. Op acht hoog kunst. Dat meisje daar, die lach, wie heeft haar zo bespied dat ze immuun voor complimenten mijn gezicht in kijkt? En wanneer breekt die sperwer uit zijn lijst? Ik hang hier als een ijskoud schilderij waar niemand oog voor heeft, ik poets en zwoeg en maak het uitzicht vrij - schilder er maand na maand onvervalste wolken bij. Kijk. Daar kruipt al zonlicht in mijn lijst. |
Heerlijk blendergedicht van Ingmar Heytze uit elders in de wereld
Deze link, naar beneden scrollen en klikken op Ingmar Heytze... http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/te...39&autostart=0 LekkerRRRRRRrrrrr En dat interview waar het mee begint is ook kicken :D |
Hij is echt ineens helemaal hip hè?
En er zijn zoveel mooie gedichten, maar ik was laatst naar Saint Amour waar Joke van Leeuwen het volgende gedicht voordroeg (rapte is misschien een beter woord) en dat was echt geweldig, zo simpel maar krachtig en waar: Twijfellied Doe ik wat ik kan? Kan ik wat ik doe? Denk ik: kan ik wat ik doe dan voel ik mij zo moe. Moet ik wat ik denk? Denk ik wat ik moet? Moet ik wat ik wil en doe ik wat ik moet wel goed? Zeg ik wat ik wil? Wou ik wat ik zei? Wou ik ook bij jou wat jij zei dat je wou bij mij? Hou ik dan van jou? Wou je dat ik zou? Weet ik dat ik zei dat ik het zou wanneer ik wou? Weet ik wat ik ben? Ben ik wat ik weet? Weet ik wat ik ken en wat ik kon als ik dat deed? Mag ik wat ik wil? Wil ik wat ik mag? Dacht ik wat ik wou en wat ik mocht dat ik dat zag? Weet ik wat ik zie? Zie ik wat ik zul? Zul ik wat ik kannen zou en weet ik dat ik lul? Wul ik wat ik kou? Kauw ik wat ik eet? Weet ik wat ik at en deed ik dat als ik dat deed? Voel ik wat ik heb? Hoel ik wat ik veb? Zoel ik wat ik doe wanneer ik dee dat ik het deb? Zoals ik dat zei zeik ik dat weer zo. Wul ik dat ik kon dat ik zol donken wat ik ko! Ho... |
DE ROOS EN HAAR MAN - Anne Vegter
Een man zocht naar zijn roos die uit zijn vestzak stak. Er waren onnatuurlijke minuten voor en na: toen de roos nog bloeide en hoe zij hem, met tak en al, in de borstzak zakte. Hoe de man haar vond en toen de roos hem knakte. |
BUDAPEST - Billy Collins
|
Herman de Coninck - Vijfjarenplan
Ik hou van jou. Hou jij van wat niet kan. Hou jij van je capaciteiten, ik van je gebreken. Jij van je trots, en ik van hoe die zacht kan breken in mijn armen. Jij van je moed. Ik van je zwakte nu en dan. Hou jij van de toekomst. Ik van wat voorbij is gegaan. Hou jij van de honderd levens die je wilde leven. Ik hou van dat ene dat is overgebleven en van hoe je daarom zo ver weg kunt zijn dicht tegen me aan. Ik hou van wat is. Jij van wat zou. Hou jij van mij. Ik hou van jou. |
En piepen verder door Jotie T'hooft
En piepen verder Je oksels liefje zijn zacht en schuldeloos onschuldig je hebt haar en haat er weggeschoren; gladder glijd je verder liefje lijfje wijfje schijfje op de zeer grillige pot die ik ben. Je benen liefje zijn schuins en schoon en groeien bovenaan in warmte geluidloos aaneen liefje diefje diertje kiertje in het scheurbaar schaamhaar dat ik ben. Je buik liefje verheft zich haast nooit maar bloeit bloter dan ik hem kan maken en bleker en bruiner liefje liedje leugentje om de bestwil die ik berg. Je borsten liefje ik heb ze bewoonbaar gemaakt ze liegen nooit, staan hangende te liggen langs uw geil geraamte schatje katje ratje in de val die ik ben en bewoon, zo komen wij samen en piepen verder. (vanaf nu hemel ik een andere dichter op dan T'Hooft, beloofd) |
^T'Hooft fan fayelinde?;)
maar dan vind ik dat je nu wel even een andere dichter moet hemelen he!(meerrrr gedichten) |
Ik kan het niet helpen maar ik vind dat werkelijk een walgelijk gedicht:| Ik mis vast ergens iets of zo.
|
Ingmar Heytze - Gymles
Vroeger bij het touwklimmen als de zon in strepen viel zat ik boven in het touw en zag de wereld dan een beetje zoals God ik zag de klasgenootjes beneden op de grond en zwaaide minzaam met mijn hand dat moet je niet doen als je in een touw hangt. |
Nuno Júdice
Symfonie voor een nacht en een paar honden 's Nachts begint één hond te blaffen; en na hem gaan alle honden van de nacht ook blaffen. Even later zwijgt de eerste hond. Een voor een zwijgen de andere honden ook, totdat de stilte is hersteld, zoals die was voordat de eerste hond begon te blaffen. 's Nachts is het niet mogelijk te weten waarom een hond blaft, wanneer we hem niet zien. Misschien omdat iemand achter een muurtje liep; misschien vanwege een kat (die schaduwen die langs de deuren glijden). We hoeven geen concrete redenen te vinden om de nacht van alle honden te rechtvaardigen; maar wáár is dat een hond, wanneer hij blaft, en andere honden wakker maakt, de nacht zelf wakker maakt, haar spoken, en ons dwingt te kijken, door het raam, naar wat men niet kan zien, ofwel, het centrum van de nacht, de zwarte motor van de wereld. |
Citaat:
Wakker worden in de tijd door Tjitske Jansen Wakker worden in de tijd als in de fijnste zijde. Een ochtendvogel doet een ijzerzaagje na. De boormachine die je hoort is de boormachine van de buurman lang geleden, tot je weet dat dat niet kan. Er ligt een laken in de linnenkast te wachten op een hand die deuren opengooit, een shirt, een broek, een handdoek zoekt, daarbij terloops haar aanraakt, even op haar liggen blijft. |
Onderstaand gedicht is er een van Hugues C. Pernath. Hij behoort tot een van de exponenten van de jaren vijftig waartoe Hugo Claus, Paul Snoek en vele anderen behoren.
Zo zie je dat Jotie T'Hooft geen alleenheerser is op het vlak van duisternis en mystiek en alles daarrond. De Tien gedichten van de eenzaamheid X Ik treur niet, geen tederheid trekt mij aan Geen lichaam kan ooit het mijne voelen Geen ander oor mijn verwarring, mijn onrust In de sprakeloze plaag van de taal. Dagelijks en dodelijker verkrampt mijn wereld In de vreselijke vertakkingen van de pijn. Ik heb het laatste boek gedragen, van rechts naar links En met al mijn tekortkomingen veroordeel ik Wie verbrandt en wie poogt door de leugen. Want anders niets dan de nederigheid Dan het voltrekken van de twijfel, Want anders niets heeft ons bepaald. Ik laat het licht de duisternis herhalen, Herrijzen uit de roemloze rust van de rots En terwijl het schrale water uit de wonden sijpelt Beluistert de nakende nacht mijn schroevend hart. Geen entstof heeft mij veranderd Geen vrijgevig verleden mij bedwelmd. Geen smeulen. Zoveel werd gescheiden, zoveel kwam terecht. Ik bemin, ik schrijf en onderga de vriendschap Maar als een metselaar, vrij en ommuurd Voltooi ik de tempel waarvan de laatste hoeksteen Mijn einde zal betekenen. En met datzelfde woord Al mijn liefde verwoordend, leef ik verder In de gesel van die zonnetekens waartoe ik behoor. |
@Fayelinde: Tjitske Jansen is leuk!
Ik ben vooral fan van dit gedicht van haar (en met mij vele anderen, neem ik aan): Voor zijn verjaardag Ik weet de kleur waar hij het liefst op loopt Ik weet de kleur die hij bij voorkeur draagt Maar lopen is niet hetzelfde als slapen en dragen niet hetzelfde als wakker worden. Ik heb hem dus gevraagd: in welke kleur wil jij het liefste slapen, in welke kleur wil jij het liefste wakker worden In de kleur van jouw ogen zei hij, in de kleur van jouw huid. Ik heb er niet naar gezocht. Ik wist ook zonder zoeken wel dat er geen winkel bestaat die dekbedovertrekken verkoopt in die kleuren. Er zit niets anders op. Ik moet voor altijd bij hem slapen. |
Eerlijk gezegd vind ik 'Voor zijn verjaardag' een van de slechtste gedichten uit de bundel. Het doet heel cliché aan en je ziet het einde mijlenver aankomen.
'Liefste' is denk ik mijn favoriet: Liefste, Op deze dag zo grijs als haring schrijf ik je een brief waarin het waait en meeuwen door de wind gedragen cirkels maken in de haven touwen ijzer hout en letters blauw en wit en netten tonnen plastic zakjes palen containers apparaten waar ik niks van snap masten vlaggen ramen schepen overal vandaan overal geweest en ik hoef nergens om te vragen. Alles is hier al en jij kent de zee jij vaart op haar jij vecht met haar om wat zij missen kan - elk schip dat hier nu ligt wordt een schip waar jij op was elke meeuw die hier nu vliegt een meeuw die jij ook zag en ik hou van jou geloof ik en ik weet het trouwens zeker maar wat ben ik blij dat jij al een beminde hebt want alles is hier al en ik hou zo van verlangen en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou kunnen als het kon. Tjitske Jansen (uit: Het moest maar eens gaan sneeuwen, Amsterdam: Podium, 2003. p. 10.) |
oh die is zo enorm mooi ja. ik kan die eindeloos lezen.
|
'Liefste' is geweldig. Eigenlijk ken ik bar weinig gedichten. Maar deze vind ik wel erg leuk:
Jan Hanlo- De Mus Tjielp tjielp - tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp - tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp Tjielp etc. Ik houd van mooie lange volle gedichten, maar tegelijkertijd heb ik een zwak voor dit soort, gewoon woorden:) |
Nauwelijks woorden zelfs. Toch vind ik het ook leuk, een fijne vondst gewoon.
Dat van Tjitske Jansen is aanbiddelijk, zo iets om opnieuw en opnieuw te lezen. |
Mooie gedichten hier. :) Deze lees ik ook erg graag:
Genoeg gedicht over de liefde voor vandaag want al schrijvend heb ik de liefde niet bedreven. Het leven laat zich maar al te graag liever beschrijven dan beleven. Die jij van wie ik zo hoog opgeef die leeft niet behalve zoals ik je opschreef. Je kust en je verlaat zoals de windhaan draait, mijn plaat steeds overslaat, zoals, zoals men zegt, dat in het echte leven gaat. Al die minnaars met al hun dichtklappende deuren. Ik zou geen tijd meer hebben, de pen eens op te pakken als ik mezelf steeds in de spiegel moest keuren en met naaldhakken aan mijn nagels moest lakken. Een dichter is nooit te vangen met haar eigen pen. Steeds heeft zij haar antwoord klaar want je kwetst haar zoals zij had gepland al keren haar woorden zich soms tegen haar; zij zijn minstens zo ontrouw als haar minnaars. Míjn woorden niet. Die blijven aan mij gekluisterd. Nooit werd een wreder moeder in de poëzie beluisterd dan die, die haar kroost op het hart hield gedrukt: 'blijf voor altijd zoals ik het je heb ingefluisterd.' Maar nee, de inkt kruipt waar hij niet kan gaan zoals het bloed, in zo veel aan de inkt gelijk. Dus ik zeg je, toe maar, vlieg dan uit, maar ga niet met de verkeerde mannen mee naar huis. Hagar Peeters, uit Genoeg gedicht over de liefde vandaag Oeh, en hoe ze 'm voordraagt. Argeloos en arrogant tegelijk, geweldig. |
die kende ik nog niet! oh wat mooi <3
die ga ik opslaan:) |
"ingeluisterd" - niet ingefluisterd?
|
En als we toch Tjitske Jansen aan het citeren zijn, dan mag deze er ook wel bij (maar eigenlijk zou iedereen gewoon haar bundel "Het moest maar eens gaan sneeuwen" moeten lezen):
Overspel In een huid die nog zacht is van ochtend liggen wij in het schip van je kamer. Door de ramen weten we de zee van gras, raven weven een kleed van gekras, dat wij deze dag zullen dragen. (uit: Het moest maar eens gaan sneeuwen, Amsterdam: Podium, 2003. p. 17.) |
oeps :o verbeterd
|
Citaat:
|
uit internationaal
Octavio Paz/ Op zijn Spaans valt de dag kordaat in Een gerucht van bladeren en vogels zwelt aan een voorgevoel van zee of vrouwen De dag zeurt aan mijn hoofd als een idee-fixe Aan het hoofd van de wereld zeurt halsstarrig de dag Licht overspoelt alles zingt op de terassen doet de huizen dansen onder de koele handen van de lichte klimop ontwaakt de muur en recht zijn torens op En de stenen laten hun kleed vallen En het water ontbloot zich en springt op uit zijn bed naakter nog dan water en het licht ontbloot zich en spiegelt zich in het water Naakter nog dan een ster en het brood breekt open en de wijn stroomt en de dag stroomt over het languit liggende water Zien horen tasten ruiken poreven denken Lippen of aarde of wind tussen zeilboten Smaak van de dag die verglijdt als muziek Geluid van licht dat een meisje bij de hand houdt en midden op de dag naakt achterlaat Niemand kent haar naam of weet wat ze hier zocht Als een weinig water strekt ze zich naast me uit De zon staat er even bij stil Het licht siepelt tussen haar benen Mijn blikken omringen haar als water en zij baadt erin naakter dan water zoals het licht heeft zij geen eigen naam zoals het licht verandert zij met de dag van gedaante David Avidan/ Langzaam stijgt de straat De mooie-mooie straat loopt uiteindelijk dood. De rust, massief en hard, wordt opengesneden als brood. En de vochtige ochtend zal, na zijn enkele bliksem, zijn verkoold. En de mensen ademen zwaar, als in oude tijden bij de hardrensport. De betonnen gordel van de stad is te nauw, beslist veel te kort. De zware muren hebben iets begrepen en zijn ingestort. Buiten, op de stervende stad, valt volkomen zonlicht omlaag. In die huizen wordt zeker geen baby geboren op zo’n dag als vandaag, en gaat ook niemand dood. Maar langzaam stijgt de straat. De straat stijgt op naar het witte licht als een tovertapijt. De gevallen muren staan weer rechtop (verstandig burgerbeleid). En de stad heeft geen begin en geen eind. En alle wegen worden omgeleid. Uit de muur zijn je handen, als mummelend mos, in gezang uitgebroken En als glazen parels om de hals van de bliksem zijn je ogen ontloken. Alleen je moede hoofd drijft op het diepe licht. En alleen je mond heeft gefloten. |
en omdat gerrit achterberg mijn dichter van de eeuw is voor dit moment
Gerrit Achterberg / Instrument Dien nacht stonden machines in het donker: woorden werkten nooit ontgonnen taal, en beelden bloeiden magistraal op uit het suizelend ontvonken van heel het neergelegde materiaal der ziel, alles wat ging verloren: haar naam, haar lichaam uitverkoren, een kind, nog voor het was geboren, verneveld, het werd allemaal lied – ik bleef grondeloos en licht liggen tegen het morgenlicht. |
Dit
Van alles wat ik schreef zijn dit het minste woorden En tel ze na, het zijn er nog te veel: zelf hou ik van mijn mond vol tanden, het aaien van dit blad, de woordenschat van mijn twee handen, het stokken van mijn adem als ik zeg dat ik je hier niet kan vertellen wie of wat ik voor je ben, omdat papier me in de weg zit, en ik het juiste woord niet ken (Bart Moeyaert, Verzamel de liefde p. 9) |
Vertweezaming
Ik wil niet op je lippen liggen, me niet verschansen in je oorschelp en verdwalen in het oerwoud van je haren. Ook niet van je neusbrug skiën, koffie onder de beschutting van je wimpers drinken en in je blauwe ogen pootjebaden. Zelfs niet dansen op je wangen, duiken van je tong en op je tanden landen of door speeksel waden. Maar maak je rimpels tot de paden waarop ik, altijd samen, naar het einde van mijn eigen leven loop. (Hagar Peeters uit Genoeg gedicht over de liefde vandaag.) |
My First Day at School - Robert McGough
Kwam dit toevallig tegen op YouTube een tijdje geleden. Vond de woordspelingen leuk en de animatie mooi gedaan. |
Anne Frank Huis
Even now, after twice her lifetime of grief and anger in the very place, whoever comes to climb these narrow stairs, discovers how the bookcase slides aside, then walks through shadow into sunlit rooms, can never help but break her secrecy again. Just listening is a kind of guilt: the Westerkerk repeats itself outside, as if all time worked round towards her fear, and made each stroke die down on guarded streets. Imagine it - Three years of whispering and loneliness and plotting, day by day, the Allied line in Europe with a yellow chalk. What hope she had for ordinary love and interest survives her her, displayed above the bed as pictures of her family; some actors; fashions chosen by Princess Elizabeth. And those who stoop to see them find not only patience missing its reward, but one enduring wish for chances like my own: to leave as simply as I do, and walk at ease up dusty tree-lined avenues, or watch a silent barge come clear of bridges settling their reflections in the blue canal. Andrew Motion |
Haha dit vond ik briljant:
HOTEMETOTEN - Pat Donnez Wie bedenkt een leuk gedicht met het rijmwoord torpedoboten? Talrijke prijzen te winnen. Het stond afgelopen week in de krant. Duidelijk een wedstrijd die zich kant tegen vrije verzen. Op de voorpagina las ik over een droommoord. Wat moet je je daar in hemelsnaam bij voorstellen? Een zonovergoten lynchpartij op de Seychellen? Toen bekeek ik het bericht opnieuw en las droomoord. Over een waanzinnige cruise naar de Hotemetoten. En ineens had ik het rijmwoord voor torpedoboten. Maar please, zeg het niemand voort, op je erewoord. |
Als ik dood ga dan wil ik dit op mijn begrafenis, :(.
Funeral Blues - Wystan Hugh Auden Stop all the clocks, cut off the telephone, Prevent the dog from barking with a juicy bone, Silence the pianos and with muffled drum Bring out the coffin, let the mourners come. Let aeroplanes circle moaning overhead Scribbling on the sky the message He is Dead. Put crepe bows round the white necks of the public doves, Let the traffic policemen wear black cotton gloves. He was my North, my South, my East and West, My working week and my Sunday rest, My noon, my midnight, my talk, my song; I thought that love would last forever: I was wrong. The stars are not wanted now; put out every one, Pack up the moon and dismantle the sun, Pour away the ocean and sweep up the woods; For nothing now can ever come to any good. |
Wanderers Nachtlied - Goethe
Über allen Gipfeln ist Ruh, In allen Wipfeln spürest du Kaum einen Hauch Die Vögelein schweigen im Walde, Warte nur, balde ruhest du auch. |
Citaat:
|
Bart Chabot - eend
disneyland paris bestaat vijf jaar er valt confetti uit de wolken we zitten aan de lunch in het new york hotel sebastiaan en ik lopen naar het buffet ik til het deksel op van een enorme vleesschotel -pap- vraagt sebas -is dat kip? van de damp beslaat mijn bril -that's duck, sir- schiet een ober ons te hulp het tafelzilver hangt plotseling op eigen kracht in de lucht -you mean donald?- vraag ik wijzend op de eendenborstjes stilte daalt over de tafels dan stijgt homerisch gelach op sebastiaan kijkt niet blij |
Rutger Kopland - Portret
I Hoe langer het duurt, hoe langer je liefhebt, maar wat heb je lief, het verandert steeds meer in steeds meer zichzelf, zozeer in zichzelf dat het sterft. Zo alleen zul je worden met liefde als met een landschap dat langzaam verwintert, steeds meer in steeds meer die ene ets. In je gezicht nog het gezicht dat voelt hoe warm adem is voor het afkoelt tot mist. In je hand nog de hand die vertelt dat je er bent, tot hij zich terugtrekt in je hand. II Nu het daar ligt, zo in zichzelf gekeerd, zo zichtbaar, ik weet wel, je bent dat niet meer maar wat moet ik, het ligt daar en ik heb het lief, lief nu, als een landschap in de winter als het zich uiteindelijk laat zien in die laatste ets van zichzelf, wat weg moest is weg. In je gezicht geen gezicht meer, het is wit als gras ergens daar buiten ingeslapen en bevroren met mist. En de hand die vertelde dat je er was is verdwenen in de hand die daar ligt, en dat niet meer is. Ik blijf m zo mooi vinden, ik heb hem gelezen op de crematie van m'n opa en sindsdien vind ik m nog mooier <3 |
Wiel Kusters
Cupido dubitans Soms mis je iemand zoals een pijl die zich vergist. Dat heet missen, niet gemis; gemis is het kijken naar de pijlen in je hand Ja <3 ~~ En deze, door DH gevonden :p Google zegt van Mary Elizabeth Frye Do not stand at my grave and weep I am not there I do not sleep I am a thousand winds that blow I am the diamond glints on snow I am the sunlight on ripened grain I am the gentle Autumn rain When you awaken in the morning's hush I am the swift uplifting rush of quiet birds In circled flight I am the soft stars that shine at night Do not stand at my grave and cry I am not there I did not die |
Citaat:
Citaat:
|
Citaat:
|
Mijn favoriete gedicht:
Herman de Coninck - November Er hangen nog twee blaren aan mijn esdoorn. Duizend andere zijn rood geworden, alvorens dood. Vergeten te kijken. Vergeten gelukkig te zijn. Nochtans had ik een tuin waarin een stoel, en die stoel had mij, en ik had een hand en die hand had een glas en mijn mond had meningen Alles had. Alles had ons. |
Citaat:
|
Shakespear
My mistress' eyes are nothing like the sun; Coral is far more red, than her lips red: If snow be white, why then her breasts are dun; If hairs be wires, black wires grow on her head. I have seen roses damasked, red and white, But no such roses see I in her cheeks; And in some perfumes is there more delight Than in the breath that from my mistress reeks. I love to hear her speak, yet well I know That music hath a far more pleasing sound: I grant I never saw a goddess go, My mistress, when she walks, treads on the ground: And yet by heaven, I think my love as rare, As any she belied with false compare. Hij is echt een grote held. Wat een prachtig gedicht. |
mag je wel zijn naam goed spellen :p
|
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 15:43. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.