Bi/homo, ik snap t niet?
 

Hallo scholieren.com,

Ik zou graag mijn lange verhaal met jullie willen delen, misschien kunnen jullie mij tips geven want af en toe kan ik dat wel gebruiken...

Ik ben een 18 jarige jongen uit omgeving rotterdam met een, mwa, nog niet zo'n leuk leven achter de rug. Vroeger ben ik geestelijk en lichamelijk mishandeld door mijn vader. Ik kreeg bijvoorbeeld een pak slaag als hij boos was op mij en als ik hem bang aankeek schreeuwde hij altijd: Kijk me niet zo schaapachtig aan!!!
Toen ik eens s'ochtends naar school moest, had ik eens ruzie met mijn ouders. Toen was ik een jaar of 7. Ik werd toen uit huis gegooit, en mijn boterham, jas, rugtas en schoenen werden enkele minuten later ook naar buiten gegooit.

Ik heb ook nog een half broer, uit een vorige relatie van mijn moeder. Hij is in de 20. Toen mijn moeder een nieuwe man had (mijn vader) is mijn half broer hier in huis komen wonen, toen was hij 9 jaar. Ook hij is geslagen en vernederd door me vader. Rond zijn 17de is hij woedend uit huis gegaan en bij zijn eigen vader gaan wonen. Dit heb ik altijd heel erg gevonden omdat ik een maatje in huis misde, ondanks dat we altijd ruzie hadden.

Sinds dat ik 8 ben heb ik al hulpverlening, er kwam met regelmaat iemand thuis die me ouders tips gaven met hoe ze beter met mij zouden kunnen omgaan, maar door die hulpverlening werd ik alleen maar meer driftiger.
Toen ik 14-15 jaar was heb ik anderhalf jaar in de Dagbehandeling gezeten, waar ik doormiddels spelen met andere kinderen ''een beter mens zou moeten worden''. Na die anderhalf jaar ben ik daar weg gegaan omdat ik er volgens mijn ouders ''toch niks aan had''.
Ook ben ik meerdere keren door een psychiator onderzocht, maar daar was niks schokkends uitgekomen, ik had een gemiddeld IQ rond die leeftijd.

Op de basisschool ben ik niet echt gepest, maar als we gym hadden, was ik wel de ene die altijd als laatste werd gekozen. Maar op de hele middelbare school ben ik wel gepest. Ik ben altijd een zeer vriendelijke jongen geweest die niemand wat kwaad deed, en dat gaf hun waarschijnlijk de aanleiding om me 4 jaar lang te vernederen en uit te schelden met homo. Zo hebben ze ook eens met zijn allen de glazen gymdeur dicht gehouden terwijl ik er bij de andere kant juist aan trok. Zo werd ik vernederd waar de hele klas bij stond.
Er is iemand geweest op mijn school die bij mij in de buurt woonde en door had verteld dat ik homo ''zou zijn'' waardoor ik buiten school ook werd gepest en dit gebeurt nogsteeds.
Sinds de middelbare school ben ik ook best eenzaam.

In de vakantie van 2011 heb ik voor het eerst gedurft om vrienden te maken. Zo had ik daar 2 vrienden gemaakt waarvan ik er met 1 nog zelfs buiten de vakantie mee omging.
Maar toen begon de moeilijkste periode die ik ooit had gehad. Toen ik een paar maanden met hem omging, werd ik verliefd op hem. Na een half jaar van zeer goede vriendschap heb ik het hem verteld via msn en had ik ook mijn ouders naar zijn ouders laten bellen om het te vertellen. Ik was daar inmiddels al zeer welkom en ze zeiden dat ik hun ''3de zoon'' was. Ik voelde me daar heel goed, ik kon daar echt tot rust komen als ik thuis stress had. Hun gingen daar met zoveel liefde met elkaar om, dat deed me aan de ene kant ook wel zeer.
Ik kwam er dus achter dat ik ook op jongens viel, door die ontdekking ben ik depressief geworden. Ik zag het niet meer zitten en ik was me beste vriend en geliefde verloren. Ik ben tot 2x aan toe helemaal door het lint gegaan waardoor ik 2x naar een crisisopvang ben gestuurd.

Nu, 1 jaar later dat ik het hem hebt verteld, ben ik nogsteeds bij hun welkom en wilt die jongen nogsteeds een vriend van mij zijn. Ik heb hem en zijn ouders weer een paar keer gezien en ben er al enkele keren weer geweest. Toch doet het me nog pijn, want ik voel nogsteeds wel wat voor hem.
Ook heb ik nog nooit gezoent ofzo, en ik ben al 18 jaar. Hij heeft op zijn 15de al eens gezoent met een meid.

Ik val dus op jongens, maar of ik op meiden val weet ik niet. Ik zit op een homo/bi jongerensite om daar iemand te leren kennen die ook mij wel ziet zitten, maar dat zit er niet in, ze zoeken daar alleen maar seks. Ook ben ik niet van plan om naar een gaybar te gaan. Sinds dat ik zo gepest ben, ben ik hard geworden en best mannelijk. Mijn ouders weten van mijn geaardheid af maar de buitenwereld niet. Ik ben ook 1 van de laatste waarvan ze verwachten dat ik homo ben.

Dankzei mijn zeer sterke karakter leef ik nog steeds en ben verder waar ik ooit had gedacht te zou komen. Ik ben zeer trots op mezelf, van een verlegen stil jongetje ben ik nu een jongen die zijn mondje wel altijd bij zich heeft, en direct zijn mond open trekt als er iets gebeurt. Dit heeft ook als resultaat dat ik op me nieuwe school echt niet meer gepest word en ze dat ook niet durven.

Maar ik zit nu nogsteeds best wel met kut gevoelens, nogsteeds best verliefd op die hetero-jongen, ik heb een forever alone gevoel, heb nogsteeds problemen met mezelf omdat ik zo gepest ben, ik ben nogsteeds onzeker over me geaardheid en ik heb een kut relatie tussen mij en me ouders. Liefdeloos zegmaar.
Ik heb echt het idee dat ik nooit iemand zal vinden die mij ook leuk zou vinden. Vaak zijn homos van die vieze verwijfde gasten die ik echt haat.

Hebben jullie raad? Dat kan ik echt wel gebruiken!

Ik weet niet of het in jouw situatie mogelijk is, maar het zou waarschijnlijk wel helpen als je eigen woonruimte zoekt. Dan kun je ook makkelijker de relatie met je ouders verbeteren.

Verder is het natuurlijk niet slim om zo je liefde op te biechten, en is het misschien handig om de volgende keer eens te checken of iemand anders ook homo is. Niet-verwijde homo's zijn er overigens genoeg, maar die vallen natuurlijk minder op.

Er zijn veel plekken waar je jongens kunt ontmoeten met dezelfde gevoelens als jij waar het niet om seks draait. Probeer het expreszo-forum eens. Er zijn ook veel landelijke organisaties voor homo's en homojongeren (COC, jong&out, etc.), en in Rotterdam zullen ook wel genoeg lokale initiatieven zijn waarbij je met andere homo's in contact kunt komen. Dat kunnen praatgroepen zijn, maar er worden ook veel activiteiten georganiseerd die meer casual zijn waarbij je mensen kunt leren kennen die in hetzelfde schuitje als jij zitten. Google is je vriend, dus zoek gewoon eens op homojongeren + rotterdam en kijk eens rustig wat jou interessant lijkt.

En homokroegen zijn geen afwerkplekken, maar gewone kroegen, die alleen een vrij specifieke doelgroep hebben. Het aantal darkrooms in Nederland kun je op één hand tellen en de meeste homo's zijn daar ook niet in geïnteresseerd als ze gaan stappen, ze willen hetzelfde als hetero's, gewoon een biertje drinken en leuke mensen ontmoeten.
Je hoeft dus echt niet bang te zijn om een homokroeg binnen te stappen. Zoals Schrödinger zegt: de meeste homo's zijn niet verwijfd, maar vallen gewoon minder op. Er zijn genoeg macho's in de scene dus je zal echt niet uit de toon vallen. In het begin zal het eng zijn, en ik zou ook niet direct in mijn eentje gaan stappen, maar het kan geen kwaad om gewoon eens via normale fora of contactgroepen eens een paar mensen te leren kennen en daarmee de scene te ontdekken, en vrienden te maken waarmee je in ieder geval kunt praten over je geaardheid.

Wooow wat een kutverleden heb jij zeg!! Maar weetje, miss moet je ergens anders gewoon een nieuwe start gaan maken? En echt ik zweer het je, jij blijft echt niet voor altijd alleen. Volgens mij ben je superaardig :) Een dagboek bijhouden is ook fijn miss. voor je gevoelens die je niet met je ouders wilt delen. En je kunt ook op clubjes gaan om nieuwe mensen te ontmoeten, niet per se je vriend, maar gewoon vrienden om je te steunen. Maar hoe moeilijk het is, en hoe weinig ik ervan af weet: you can't start a new chapter when you keep re-reading the old chapter (ik weet niet offie helemaal klopt)
Ik wens echt t allerbeste voor je, en jij verdient een geweldig leven. En dat ga je krijgen ook!
'xx

Ojaa, en ik ben supersupersuper trots op je!!